Ik heb al een paar jaar Dysthyme en slikte daar met tijd en wijle kira forte voor (tenminste...ik weet al n paar jaar dat dit is wat ik heb). Een tijd terug heb ik door omstandigheden een diepe depressie boven op mn dysthyme gehad en heb hier voor anderhalf jaar effexor geslikt. Sinds ik echter zwanger ben ben ik nergens last van ondanks dat ik even tijdelijk met de kira forte gestopt ben omdat het niet zeker is of het kwaad kan voor de baby. Nu hebben ze bij de verloskundige in het intake gesprek gevraagt of ik een geschiedenis van depressie heb. En uit de reactie op mijn antwoord begreep ik dat ik nu kans heb dat ik na de geboorte ook een depressie kan krijgen. Nu mijn vraag; Heeft iemand hier ervaring mee met dysthyme hebben en na de geboorte wel of geen depressie. En met Dysthyme hebben en tijdens de zwangerschap nergens last van hebben? Alvast bedankt voor de reacties!
Lichte vorm van depressie die altijd in mindere of meerdere mate aanwezig is waarbij je dus een zware depressie er boven op kan krijgen.
dankje voor info. eerlijk gezegd weet ik hier dus niets over kan je niet helpen heb zelf nu voor het eerst een despressie maar hoop dat het mindert voordat de kleine wordt geboren. Succes in ieder geval.
Ik weet niet of ik dy... nog wat heb, maar ben wel zeer bekend met depressie. Al vanaf kids aan ben ik licht depressief geweest en rond mijn 21ste ben ik dusdanig depressief geweest dat ik het leven niet meer zag zitten en een zelfmoordpoging heb gedaan. Vervolgens veel medicatie en een jaar opgenomen geweest en daarna intensief therapie gehad. Ook heb ik t plaatje bordelinge gekregen toen ik 16 jaar was. Toen ik zwanger wilde worden ben ik gestopt met alle medicatie en een jaar later was ik zwanger, maar het voelde niet goed. Ik werd als overbezorgd bestempeld en na de kz van darryL* mocht ik pas naar huis toen ik een gesprek had gehad met een psych en thuiszorg had geregeld om ze bang waren dat ik depresief was. Ik had last van bindingangst naar mijn manneke toe, omdat ik voelde dat er iets niet goed was. Vervolgens na 11 dagen is hij inderdaad met spoed opgenomen en na nog eens 14 dagen overleden. iedereen inclusief mijn man waren bang dat ik terug zou vallen in mijn depressie, maar dat is niet gebeurt. Inmiddels heb ik een manneke van 2 jaar hier rond lopen en zwanger van de derde. Wel heb ik momenten dat ik me K*t voel, maar goed dat mag ook wel. het leven is geen rozengeur en maneschijn. Wat ik je wil zeggen met dit verhaal is dat je hormoonhuishoudingm dusdanig KAN veranderen dat je na de geboorte helemaal geen last meer krijgt van depressie. Ik hoop dat ik je een stukje geholpen heb met mijn verhaal en mijn ervaring.
Toch bedankt voor je interesse veroniQue86 en sterkte. Komt vast wel weer goed. mamajanneke, dat zou nog eens mooi zijn als dat echt zo zou gaan. Ik vind het iig erg frapant dat ik nu ik zwanger ben en mn hormonen bezig zijn helemaal geen spoortje depressie bemerk. Ik heb zelfs niet mn belasting aangifte tot het aller laatste uitgesteld bvb en ben n stuk actiever weer. Bijna zoals ik was voor die diepe depressie. Zo blijven daar teken ik voor hoor! Maar wat verdrietig van Darryl. Maar fijn dat je het een plaatsje hebt kunnen geven.
`@wilma, Ja dat had ik ook destijds dat ik me heel anders ging voelen in de zwangerschap van darryl* en voor mij heeft dat goed uitgepakt en ik hoop oprecht dat wat er mij gebeurt is (niet meer depressief zijn!) ook voor jou gebeurt. Dat zou toch heerlijk zijn. Ik weet hoe zwaar het is als je je depressief voelt. Ik heb Darryl* een plaats gegeven in ons leven, hij is elke dag bij ons en elke dag mis ik hem, maar t verdriet om mijn eerste bink overheerst niet het geluk dat ik heb met dylano. T zijn 2 stoere broers
Zie je het nu een beetje alsof Darryl je een kadotje heeft gegeven net voor hij je weer moest verlaten? En ben je nu nog steeds ergens bang dat het weer terug komt? Ik heb een tante gehad die na jaren ineens weer n diepe depressie kreeg, zomaar uit t niets. Daar ben ik best bang voor. Dat dat mij toch weer gebeurt. Al was mijn eerdere depressie niet zomaar (veel gebeurt op privee gebied zoals scheiding, zelfmoord ex, diagnose pdd-nod zoontje en daarbij een sociale dienst die me op bijna achterdochtige wijze bleef lastig vallen) De tijden dat ik het na mijn diepe depressie moeilijk had zat ik vooral met het feit dat ik het dus wel erg moeilijk had en dus naar de dokter zou moeten gaan om anti depressiva te slikken maar toch eigenlijk niet erg genoeg depressief zijn om aan de anti depressiva te gaan...Wist niet wat ik moest. Ben blij dat ik toen kira forte leerde kennen. Dat heeft mn leven 10x makkelijker gemaakt. Blijf nu vooral n beetje zitten op het "wat als..." vraagstuk. Maarja daar krijg ik natuurlijk geen antwoord op tot dat het echt zo is. Het zou inderdaad heerlijk zijn als dat hele stukje uit mn leven verdwijnt. Ik verwonder me de hele dag over hoeveel ik gedaan krijg nu ik geen depressie schijn te hebben. Maar tegelijkertijd ben ik oh zo bang voor die afgrond die toch in mn achterhoofd zit.
Inderdaad ondanks dat Darryl* niet lijfelijk meer hier is en veel te vroeg een engeltje is geworden, heeft hij me heel veel goed gedaan en heel veel kracht bezorgd. Misschien juist doodat hij zo vreselijk gevochten heeft om bij papa en mama te blijven, dat ik zelf zo veel sterker ben geworden. Ik weet het niet. Ik ben nog wel eens bang dat de depressie me in mijn greep krijgt, absoluut. Ik heb ook meer dan genoeg mee gemaakt in mijn jonge leven. Als kind al geen liefde gehad en gepest en misbruik etc. en daarna zo depressief en ook psychotisch dat ik het allemaal niet meer zag zitten. Na mijn opname van een jaar en een jaar daarna intensief therapie oa vers training en mijn huidige partner leren kennen ben ik gaan leren van me zelf te gaan houden. en door hem relativer ik meer en toen gebeurde het met darryl* en iedereen was dus echt bang dat ik weer opgenomen moest worden, behalve ik zelf. Heel gek, maar ik wist gewoon dat dat niet zou gebeuren. Nu 3 en half jaar later gaat t met up en downs nog steeds goed. Ik heb echt wel momenten, soms wekenlang dat ik me niet lekker voel en nergens zin in heb, en het l;iefst in bed lig, maar ik heb hier een manneke van 2 een prachtige zoon die ook een mama nodig heeft en dan bedenk ik me hoe "rijk"ik eigelijk ben. En ik besef me ook dat ik best dagen mag hebben dat het niet gaat, zolang dat dat gevoel me niet in zijn greep krijgt. En iedereen heeft wel eens dagen dat hij of zij niet lekker in zijn vel zit. Ik heb geleerd om juist in die periode juist dingen te gaan doen, bv wandelen. Maar inderdaad ben ik wel eens bang dat ik het terug krijg. alleen wil ik niet die angst laten beheersen in mijn leven. Het gaat nu goed en ik geniet van mijn leven zoals die is met een grote rijkdom van 2 prachtige zonen en een man die van me houdt. Zo een heel verhaal. Ik hoop dat je er wat aan hebt en ik hoop oprecht dat dit gevoel zoals je je nu voelt gewoon blijft. En gaat t een dag wat minder, het zij zo, maar probeer dat gevoel niet vast te houden, maar juist los te laten.
http://www.depressiecentrum.nl/dysthyme ... is.35.html ook ik heb hier last van met geregeld een actieve depressie er bovenop. Sinds ik zwanger ben ben ik gestopt met mijn antidepressiva en het gaat weliswaar neit super, maar wel redelijk. ik merk dat ik wat meer neig naar depressief gedrag, maar het is goed te doen. Het is inderdaad zo dat je een wat verhoogde kans hebt op een post. depr. maar het is zeker niet gezegd dat je het ook krijgt hoor. Probeer dat een beetje los te laten. Mijn idee is altijd hoe banger je ergens voor bent, hoe meer je er mee bezig bent en hoe dichter het dus bij je pad komt. Probeer te genieten van alles in je zwangerschap en straks van de kleine. Wie dan leeft, wie dan zorgt moet je maar denken. je hebt er tenslotte niets aan om je nu al druk te maken over iets wat misschien wel eens zo zou kunnen zijn meid. daar heb je dan nu alleen jezelf mee, terwijl het hoogstwaarschijnlijk volkomen onnodig is. Een hele fijne zwangerschap gewenst.
Ik ben er wel bang voor met tijd en wijle. Vooral eigenlijk omdat mn verloskundige me er attent op maakte. Maar niet zo erg mee bezig als deze post misschien doet vermoeden. Ben meer bezig met het wonderlijke dat ik me zonder medicatie enzo en ondanks de hormonen zo goed voel. Je wilt niet weten wat ik deze week allemaal al gedaan heb...! Werk wat ik al maanden liet liggen eerst door depressie...toen door me ontiegelijk moe te voelen door de zwangerschap. En nu is het gewoon in n wip gebeurt! Ik kan eindelijk de mama en huisvrouw zijn die ik wil zijn. Naja buiten dat ik HEEL erg vergeetachtig ben dan Dit wil ik ziels graag vast houden. En je hebt gelijk hoor Sann, wie dan leeft wie dan zorgt. Maar ik weet ook hoe hoger je klimt hoe dieper de val. En ik zit nu wel erg hoog voor mijn doen de afgelopen jaren. Misschien hoogtevrees? En mamajanneke, gek heh dat jij dan van binnen zeker weet dat t niet gaat gebeuren ondanks dat de situatie er wel naar is en iedereen er ook bang voor is. Dat had ik met mn miskraam. Ik was zo ontzettend in de wolken 4 weken lang..website gemaakt...plannetjes en alles....en toen ging het mis. Is natuurlijk niet te vergelijken met een kindje voldragen en dan verliezen. Maar iedereen verwachte bij mij ook dat ik in zou storten. Helemaal niet gebeurt. Enige dat ik had was een angst om weer zwanger te worden en weer een miskraam te krijgen. Niet zo zeer omdat ik dan weer n kindje zou verliezen want ik vertrouw er op dat dat niet zomaar gebeurt. De natuur weet wel wat ze doet. Maar meer al de medische ellende er omheen. Erg fijn dat je het nu zo goed hebt. Verdien je echt na alle ellende. Ik hoop dat je dat nog jaren lang mag hebben zo met je mannetjes en man. Misschien is het voor jou/jullie ook een idee om kira forte te gaan gebruiken. Het ondersteunt echt erg goed tijdens die tijden dat jij het nodig hebt ipv dat je t altijd moet slikken zoals bij normale depressiva. Je kan er zelf mee beginnen (als je tenminste niet over gevoelig bent voor licht en je geen medicijnen gebruikt waarbij t niet kan...staat allemaal in de bijsluiter) en weer stoppen als je vind dat t niet meer nodig is. Ik had binnen 5 a 7 dagen al t idee dat t werkte. Er staan 10 tot 15 dagen voor geloof ik. Enige bijwerkingen zijn je erg moe voelen en mogelijk diaree voor de eerste 10 dagen en dan word dat langzaam aan minder tot er geen bijwerking meer te vinden is. Het is feitelijk gewoon een kruiden preparaat. heeft me erg goed geholpen de afgelopen 2 jaren. En is nu ook sinds februari een erkent medicijn tegen lichte tot matige depressie. Vraag me alleen af of je t nog zo kan kopen bij de drogist nu of dat t alleen bij apotheken te koop is voortaan. Want heb het sinds december neit meer gekocht. Bedankt iig voor de reacties.
wat fijn om herkenbare verhalen te lezen. zelf ben ik sinds augustus van de efexor af. wat super verlopen is allemaal, maar sinds ik zwanger ben merk ik dat ik weer helemaal terugzak naar de depressie die ik vroeger had. zelf hoop ik dat het snel goed weer zal zijn en dat het dan wat beter zal gaan met me. ook voor manlief is het zwaar om zo een verdrietige vrouw thuis te hebben zitten. en iets minder gaan werken zodat je meer tijd voor je eigen hebt heeft mij ook heel erg goed gedaan. werk nu nog maar 3 ochtenden van 4 uurtjes terwijl ik eerst 4 hele dagen werkte. samen met mijn verloskundige zijn we tot deze beslissing gekomen ook omdat ik last had van regelmatige harde buiken. succes allemaal