Hallo, Ik voel me wat onzeker. Onze dochter is nu 21 maanden en een pittige maar tegenwoordig gelukkig ook meestal vrolijke tante is, maar ook best behoorlijk rebels kan zijn. Als ze bijvoorbeeld aan het spelen is en iets lukt niet meteen goed (na 1 keer proberen al) dan vliegt dat speelgoed door de kamer en wordt ze enorm driftig. Ook kan ze als ze iets te druk wordt met spelen (wat vaak gebeurd want ze is erg druk van karakter), dan kan het zijn dat ze zomaar uit het niets begint te schreeuwen en slaan en krabben naar degene die naast haar zit, zomaar, niet uit frustratie, maar gewoon omdat ze blijkbaar op die manier de energie kwijt moet ofzo? Dit proberen we af te leren, maar alles wat we proberen werkt averechts. Maar met dit alles kan ik nog wel omgaan omdat ik ervan uit ga dat dit een fase is die ook weer over gaat. Maar waar ik wel problemen mee begin te krijgen is het geknoei met eten en drinken. Niet het per ongeluk knoeien, daar is het een kind voor, maar het lompe gedrag van bord/beker in één beweging van tafel vegen als ze genoeg heeft gehad of het geklooi met eten, zoals knijpen, uitsmeren, gooien en ons dan lachend aankijken. Wij hebben al zoveel geprobeerd, van negeren, stoel wegdraaien, haar van tafel zetten, boos worden, niets helpt. In het begin hebben we haar gewoon haar gang laten gaan omdat ik had gelezen dat dat bij de ontwikkeling hoort omdat een kind eerst wil ervaren hoe het eten aanvoelt, valt, enz. en dat als je dat toelaat hij/zij dan meestal vanzelf stopt met dat geknoei. Maar op een gegeven moment kreeg ik toch wel zoiets van tja, hoelang is dat geknoei nog een onderdeel van de ontwikkeling en toen begon ik al wat te twijfelen of het geen tijd werd om haar dat af te gaan leren. Nu is het zelfs zo dat ik afgelopen week al eens een flesje heb gegeven in plaats van de gewone beker omdat ik gewoon even genoeg had ervan, ik had geen zin om voor de zoveelste keer die dag een beker drinken van de vloer, stoffen stoelbekleding en muren te halen en heb toen voor de gemakkelijke fles gekozen, maar ook daar wist ze toen een knoeiboel van te maken. Zeg ik "nee" dan lacht ze en gaat ze het juist doen. En gisteren was de maat vol, ze veegde weer in één beweging de beker van de tafel en toen ben ik heel erg boos geworden en heb mij veel te erg laten gaan tegen dochterlief (verbaal dan). Zij schrok ervan, maar ik nog meer. Ik heb me de rest van de avond klote gevoeld, zeker omdat ik de laatste tijd wel erg vaak op haar mopper, voor mijn gevoel teveel, maar op de een of andere manier weet ze me perfect op de kast te krijgen en ik ben eerlijk gezegd mijn geduld een beetje kwijt Ook zie ik in mijn omgeving een aantal kindjes van ongeveer dezelfde leeftijd die er geen van allen zo'n knoeiboel van maken als onze dochter en het ook nooit zo erg hebben gedaan. Ik wil niet vergelijken met andere kindjes, maar ik kan ook niet ontkennen dat ik soms best wel eens jaloers ben als ik die andere kindjes zo "normaal" zie eten/drinken. Eigenlijk vind ik het wel tijd worden om haar bij te brengen dat er niet geknoeid wordt met eten/drinken, maar van de andere kant ben ik onzeker of ik dan teveel verwacht van onze dochter op deze leeftijd. Dus mijn vraag: hoort dat gedrag echt nog bij haar leeftijd of hebben wij een koningin knoeilap? Ik heb dit namelijk bij geen enkel kindje van haar leeftijd zo gezien en ik ben het ook echt goed beu. Iemand ervaring mee?
Qua knoeigedrag denk ik -heel eerlijk- dat je haar te lang haar gang hebt laten gaan Haar gedrag komt namelijk overeen met die van onze jongste, zo'n 2 maanden geleden. Sindsdien zijn we met haar bezig om netjes te eten; eten niet weggooien als ze niet meer hoeft, maar "gewoon" aan de kant schuiven en zeggen: Klaar. Dus ik denk dat je er nu even stevig tegen aan moet...
Mijn zoontje is een maand jonger dan jouw dochter, en ik herken het knoeigedrag wel jammer genoeg.. Gewoon lomp gedrag. En dan vooral met het vaste voedsel, het drinken uit een beker gaat gelukkig wel heel netjes. Ik heb geprobeerd hem netjes met bestek te laten eten (broodje en fruit met een vorkje prikken bijvoorbeeld) maar hij is er zo onhandig mee. Heb geen idee of het op zijn leeftijd normaal is om al een beetje met bestek te kunnen eten hoor. En als hij met de handen eet, zit het erna echt overal. En alles wordt bestudeerd, betast, in geknepen etc. Daar heb ik gewoon lang niet altijd zin in, dus we voeren hem ook nog vrij veel. Maar blijf het lastig vinden wat ik hem nu moet aanleren qua eetgewoontes. Geen tips voor je, maar je bent niet de enigste met een knoeikindje..
Onze dochter knoeit ook wel maar niet express. Wij hebben van begin af aan de regel "met eten wordt niet gegooid of gespeeld" en die is inmiddels wel duidelijk.. Overdag staat er een sportbidon met water, had eerst een gewone beker staan maarja die ging mij te veel om. Ranja krijgt ze gewoon uit een beker maar die staat niet de hele dag op tafel. Ze eet wel met een vork, maar het liefst toch met de handjes
Hier had kleine meid er ook een handje van alles van dr stoel af te vegen als ze geen trek meer had. Wat ze niet meer hoeft wordt stuk voor dtuk vakkundig op de grond gegooid met een " oh, oh" Zodra ik zie dat ze gaat klieren, vraag ik of ze klaar is. Ze kan ja knikken en nee schudden. Bij nee mag ze hem houden en eten. Zo niet dan haal ik het bordje weg. Zeg duidelijk dat er niet geklierd wordt, klaaaar. Soms zet ze het op een janken en zit ze naar het bord te wijzen en zegt die. Ze krijgt hem 1x terug. Soms gaat ze eten, soms wordt het kliederen. Als ze knikt dat ze klaar is zeg ik klaar en zet het bordje weg. Dit heeft ze nu over genomen. Ze zegt nu vaak zelf klaar en zet het bordje op tafel.
Herkenbaar, ik vind ondertussen ook dat de fase van experimenteren met eten afgelopen is. Je ziet heel duidelijk dat meneer er plezier in heeft om het eten op de grond te gooien als hij geen zin meer heeft en dan te kijken hoe ik reageer. Ik zat me toevallig vandaag ook af te vragen of het niet eens tijd werd om daar wat duidelijkheid in te brengen of dat dat teveel gevraagd is. Vandaag draaide meneer met een uitdagende grijns doelbewust zijn beker om, ik raakte mijn geduld kwijt, pakte de beker af en heb met zo'n zelfde grijns het laatste beetje water over zijn hoofd gegoten De volgende twee maaltijden zette hij erg netjes de beker op de tafel. Bij eten probeer ik wel op tijd in te grijpen, als hij expres gaat prutsen en kliederen vraag ik of hij klaar is, meestal zegt hij ja en ik zet het bord dan weg. Ook hij krijgt het 1x terug als hij er om vraagt en dan is het afgelopen. Ik hoop dat het zijn vruchten af gaat werpen.
haha, nou volgens mij is het een fase om zo te donderen met eten. Mijn dochter maakt er op zich niet zo'n knoeiboel van maar kan erg zitten treuzelen met eten en dan komt het voor dat ze na een half uur misschien 2-3 happen op heeft (terwijl ze dus op het KDV wel 3 boterhammen achter elkaar naar binnen schranst). Ik heb al begrepen dat het bij de "2 is nee" fase hoort. Toen mijn dochter begon te spelen met haar eten (en het aan de hond ging voeren) heb ik gewoon iedere keer haar bord weggetrokken. Dan zei ik daarbij: "als je normaal gaat eten krijg je het weer terug". Nu doet ze dat niet meer, ze is soms wel eens echt met een vrij lege maag naar bed gegaan (slechte moeder!). Gelukkig ging ze vaak pas klieren als ze al het een en ander gegeten had en de ergste honger dus weg was. Volgens mij hebben kindjes op die leeftijd ook gewoon geen tijd voor eten!
Nou, net of ik mijn eigen verhaal lees. Helaas heb ik hier DE oplossing ook nog niet gevonden. Mijn dochter is wel iets ouder dan de jouwe (28 maanden) maar heeft een ontwikkekingsachterstand waardoor hun leeftijden wel aardig overeenkomen denk ik. Mijn dochter weet ook prima dat ik het niet wil hebben, maar ze is zo moeilijk te corrigeren/disciplineren. Niet alleen met dat geknoei met eten, maar met alles wat niet mag. Mijn zoontje (14 maanden) daarentegen luister vele malen beter. Als ik hem streng toespreek en weghaal bij wat hij aan het doen is dan is dat in de meeste gevallen voldoende. Dat is iets waar ik bij mijn dochter alleen maar van kan dromen . Ik heb dus geen oplossing voor je, maar wil je wel even meegeven dat het niet perse aan jou te "wijten" is dat ze niet luistert. Ik voed mijn kinderen hetzelfde op en toch reageren ze compleet tegenovergesteld op hoe ik dingen aanpak. Het is ook een kwestie van karakter ben ik bang.
Ook ik herken helaas veel van je verhaal bij mijn dochtertjes van 21 maanden. Ook de driftbuien en het met speelgoed gooien komen hier regelmatig voor. Heel herkenbaar allemaal! Ook ik heb de oplossing helaas nog niet gevonden maar je bent dus zeker niet de enige die worstelt met dit probleem
Herkenbaar! Hebben we hier ook gehad en nog wel ooit met fases dat ze ons probeert uit te dagen. Maar gelukkig kennen we haar langer dan vandaag en zien we het wel redelijk aankomen... Dan gaat gewoon haar bordje weg: knoeien/ spelen = klaar met eten! Ze krijgt hem dan ook nog één keer terug, maar bij weer knoeien/ spelen is het écht klaar. Het eten op de grond gooien is nu wel weer (even) over... Hier staat ook nog overdag de rietjesbeker met water op tafel en tussendoor drinkt ze uit een gewone beker. Anders gaat ze hier 'koken' door het water steeds over te gieten in kleinere bekertjes en weer terug en dan weer in dat bakje met gaatjes in de bodem (!!)... Daar had ik dus geen zin in! Verder is ook het eerste stuk van je verhaal herkenbaar hoor: - kwaad zijn na 1x iets proberen wat dan niet lukt - plotseling op de grond 'vallen' en dan heel dramatisch gaan huilen - gooien met speelgoed (of net wat er voor handen is) -> al is ze wel weer zover dat ze het dan ook weer netjes gaat oprapen als ik het vraag Alleen het krabben en gillen herken ik niet... Tja, peuterpuber dochters zijn niet de makkelijksten!!
Hier hebben we zo rond 9 a 10 maanden al korte metten gemaakt met eten (dat ze niet meer bliefde) op de grond gooien. Door het gewoon zinloos te maken. Dus net zo lang terug op haar kinderstoel leggen tot ze het in plaats van op de grond gooide, in mijn hand gaf. Heeft 2 dagen geduurd, en sindsdien gooit ze nooit meer eten op de grond *klopt af*. Ik denk dat die methode bij een baby makkelijker werkt dan bij een koppige peuter, maar misschien lukt het wel zo. Als ze dingen op de grond gooit, de hele boel bij elkaar rapen en teruggeven. Met de tekst "als je klaar bent, mag je het aan mama geven, en dan mag je daarna uit je stoel" Op een gegeven moment kiest ze vast eieren voor haar geld om uit haar stoel te mogen om te spelen?
Bedankt allemaal voor de reacties, fijn om de herkenning te lezen, ik begon al zwaar aan mezelf te twijfelen. @mamavanjuul, wij hebben haar ook geleerd "klaar te zeggen", maar dat ze het bord zachtjes aan de kant schuift, dat wil ze nog niet leren, al geven we dat natuurlijk niet op. @Sandraske, hier ook alleen direct na de eetmomenten roosvicee om haar toch nog wat te laten drinken, anders drinkt ze echt veel te weinig op een dag. Dat doen we ook in een gewone beker en tot nu toe ook het water dat wel de hele dag tot haar beschikking staat, maar daar heb ik nu verandering in gebracht, dat krijgt ze nu in een rietbeker. Met de vork eten lukt haar nog niet, wel met een lepel, maar meestal gaat ze vrij snel over op met de handjes eten. @Droebeltje en Kristelstrijbos, ik haal het bord ook weg als ze begint te knoeien met haar eten (helaas vaak al na 2 happen, ze is geen goede eter), dan gaat ze protesteren en zeg ik haar dat ze het nog 1 keer mag proberen en dat ze dan wel netjes moet eten. Dan eet ze een paar happen netjes om vervolgens weer verder te gaan met knoeien. Dan pak ik het weg en gooi het heel demonstratief in de prullenbak. En dan gaat ze ook vaker huilen, maar ervan leren? Nee, dat dan weer niet. En dan komt de onzekerheid weer om de hoek kijken, verwacht ik niet teveel van haar en ontneem ik haar daardoor niet de voedingsstoffen die ze nodig heeft? Want op deze manier krijgt ze echt weinig binnen @Laravelk, wat moest ik lachen om jouw reactie, het restant water over zijn hoofd leeggieten Dat durf ik toch niet, gaat ze het daarna bij mij doen want ze aapt alles na! @Do1908, als jij een slechte moeder bent ben ik het helemaal want Roos is wel vaker met lege maag naar bed gegaan. Eten lijkt haar niks te doen. En dat je dochter thuis slechter eet dan op het KDV, dat herken ik ook. Ze is met alles veel gemakkelijker bij anderen dan bij ons. Het is een pittige tante die behoorlijk kan stieren, maar op het KDV hoor ik altijd dat ze daar een engeltje is en ook goed eet. Nou, bedankt Roos @Amethist, dat moeilijk te corrigeren in ieder opzicht herken ik ook zo goed, alles waarbij ik haar corrigeer werkt averechts en soms ben ik echt bang een ongeleid projectiel te krijgen Ik ben wel blij te lezen dat jullie twee kinderen zo verschillend zijn, dan ligt het toch niet aan de opvoeding, dat biedt in ieder geval hoop voor een tweede @Fafa, ook dat hebben we geprobeerd, gewoon terug op haar bord leggen, maar ook dat lijkt weinig uit te halen, ze maakt er dan een spelletje van. Pff, het blijft lastig en ja, ik vind wel meer dingen soms best lastig omdat dochterlief dingen juist extra doet als ik zeg dat iets niet mag, maar ik ben wel blij te lezen dat meer mensen het herkennen. Dan zal ik toch maar stug volhouden in de hoop dat het een keer wel blijft hangen... Poeh, het is een lang verhaal geworden, maar ik lees hier zoveel herkenning en veel dingen herken ik ook en hebben wij ook geprobeerd, dan wordt de reactie vanzelf langer. In ieder geval allemaal bedankt voor de reacties, ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben!