Ik verwacht wel wat van mensen, namelijk dat ze hetzelfde zouden doen als dat ik zou doen. Erg vermoeiend haha. Ik heb een allergie voor mensen die zeggen; ik bepaal zelf wel wat ik doe, ik moet helemaal niks etc. Tuurlijk, dat is zo, maar het leven is een beetje geven en nemen. Relaties moeten onderhouden worden en dat kan niet als de één er met de pet naar gooit. Communicatie is denk ik key. Praat er over als je iets verwacht en de ander voldoet niet aan de verwachting. Belicht beide kanten, dan is er heus wel begrip lijkt me. Ik had een ex die ineens zei: ik ga niets meer doen waar ik geen zin in heb. Vanaf toen stopte hij met meegaan naar verjaardagen etc. Super raar als je het mij vraagt, dat is een beetje egoïstisch. Zowel voor mij als voor je relaties. Bleek wel een soort quarterlife crisis kocht een motor en een nieuwe vriendin
Ph dat klinkt zó bekend! Alleen is broertje dan zus. Die 1,5km is blijkbaar de grens ofzo. Klagen dat ze geen band hebben met onze kinderen, zelf geen moeite willen doen maar we zijn ook niet daar welkom want dan moet ze poetsen achteraf. Voetafdrukken op de vloer, vingers op de glazen tussendeur
Mijn vriend heeft ook vaak geen zin om mee te gaan. Maar dat word geaccepteerd binnen onze kring en is helemaal prima. Geen zin hem te vermaken op een plek waar hij niet wilt zijn. Voor mij is dat onze communicatie. Liever kort en duidelijk dan doen waar je geen zin in hebt. Tuurlijk heb je je verplichtingen. Maar de zinnen als; nu moet jij eens goed naar mij luisteren, of weet je wat jij zou moeten doen.. daar kan ik echt in de vlekken van schieten. Je geeft advies en advies is geen moeten. Uiteraard kies je mensen in je omgeving die bij jouw passen of aansluiten maar ik heb er geen verwachting van. Het zou fijn zijn als ze tijd of zin hebben maar het is ook helemaal prima als dat niet zo is. Ik kan niet zien waar jij druk mee bent of wat er bij jouw speelt..
Als je deze informatie meteen had gegeven in je OP dan was het voor ons als lezers ook meteen wat duidelijker geweest. En je bericht die je aan je schoonzus hebt gedaan is dan toch heel netjes. Ik krijg na deze uitleg ook een heel andere mening. Als verder je band met je schoonfamilie goed is dan begrijpen ze het vast.
Wanneer mensen iets van mij verwachten, dan ga ik er vanuit dat zij die verwachting uitspreken. Ik ben wel van mening dat het een stukje desinteresse is als je schoonouders een nieuwe keuken hebben en je er over een langere periode (meerdere maanden) niet even bent wezen kijken. Dat geeft alleen niet, het ligt ook aan je band met die mensen. Wanneer mijn beste vriendin iets nieuws in haar huis heeft, sta ik dezelfde dag even op de stoep (ze woont tegenover me). Toen mijn schoonouders een nieuw huis hadden, ging ik er pas na ruim een maand een keertje langs. Ze wonen hier wel in de buurt, maar de band was destijds niet zo geweldig en ik stond er mede daarom niet om te popelen. Uiteindelijk vroeg mijn schoonmoeder of ik een keertje langs kwam en dat heb ik toen wel vlot gedaan. Ik vind verwachtingen van anderen lastig. Ik ben een pleaser, maar dat is al eens ten koste van mezelf gegaan en dat wil ik niet meer laten gebeuren. Ik heb ooit geleerd dat ja zeggen tegen een ander nee zeggen tegen jezelf is. Daarom ga ik nu heel bewust met die verwachtingen om, zeker als er iets gevraagd wordt wat mij eigenlijk niet uitkomt, maar waarvan ik weet dat het eigenlijk stiekem gewoon van me verwacht wordt. Ik geef op een vraag nu vaak het antwoord; 'ik denk er even over na en kom er op terug'. Zo word ik niet meer overvallen door vragen van anderen waar ik normaal zonder aarzelen meteen ja op zou hebben gezegd omdat dit nou eenmaal van me verwacht wordt, terwijl ik mezelf er dan achteraf weer in allerlei bochten voor moet wringen.
Zouden jullie dan ook teleurgesteld zijn als familie al jaren een cadeautje doet met de feestdagen en er ineens niks meer komt voor je kind. Dat ik niks krijg maakt me niks uit, maar dat mijn kind ineens vergeten wordt vind ik persoonlijk jammer. Maar om nu vragen, zeg doen we geen cadeautje meer vind ik ook niet netjes. Mijn kind zei niks, maar zag dat ze teleurgesteld was Ik had voor hun overigens wel iets gekocht. Blijkbaar had ik andere verwachtingen
Wat betreft kerst, als je iets al jaren doet en dan niet meer wil, dan mag dat natuurlijk. Ik zou het alleen wel van tevoren benoemen. Zo van: wij willen eigenlijk geen cadeaus meer doen, dan weten jullie dat. Wij verwachten ook niets terug. Maar je wist dus van niets? Wat verwachtingen van anderen richting mij: dat ik alles maar leuk moet vinden. Zoals die keuken, wat zeg je als je het niet mooi vindt? Ik zou zeggen fijn dat hij naar tevredenheid er nu is, o.i.d. Maar mijn zus weet inmiddels dat ik daarmee bedoel dat ik het niet mooi vind, maar dan maar iets anders zeg. Maar goed, ik ga niet zeggen als ik iets moois vind terwijl ik dat niet vind. En als ik trouwens zeg dat ik het niet mooi vind, dan vindt ze dat ook geen goed antwoord. Die wil alleen maar mooi horen.
Dat heeft toch niets met leeftijd te maken? Wij vieren zelfs de verjaardag van onze kinderen niet omdat ze dat niet willen. We doen iets met het gezin dat is wat zijzelf willen.
Ik zeg dan gewoon: oh mooi. Ofzoiets. Iemand anders zijn lelijke keuken is niet mijn probleem, als zij er blij mee zijn. Heb zelf meer problemen dat omdat iemand anders iets belangrijk vind ik het bij mij ook belangrijk moet vinden. Schoonfamilie is heel erg van de verjaardag enzo, prima dan kom ik wel opdraven ookal is het een moetje. Maar ik krijg er niet dan ook niet in dat ik het niet wil vieren (maar we kunnen toch wel koffie komen drinken??) Ik heb dit jaar echt echt echt besloten dat het nee nee NEE is!
Overleggen jullie niet voor de kerst? De wensen van de kinderen, evt budget, waar jullie de cadeautjes gaan doen, enz?
Ze hebben de sociale energie er niet voor. Dus ik kan mij voorstellen dat dat voor meer mensen geldt.
Maar je mag er toch ook gewoon geen zin hebben? 1 of andere tante die 72 wordt ofzo, niet zo boeiend hoor.
Ik vind het wel een kwestie van geven en nemen. Soms doe je iets voor een ander. En op een andere moment is het fijn als een ander iets voor jou doet. Ik vind verjaardagen echt geen zak aan, vooral kinderverjaardagen niet. Toch ga ik er wel heen om bij te dragen aan een fijne dag voor de kinderen en hun ouders. En andersom verwacht ik dat ook van mijn vrienden en familie. Zou wat zijn als iedereen alleen maar doet waar die zelf zin in heeft. Dan wordt het een erg egoïstische en eenzame samenleving... Overigens vind ik de uitspraak "ja zeggen tegen een ander is nee zeggen tegen jezelf" erg negatief. Het kan ook een win-win situatie zijn.
Hier valt het gelukkig goed mee. Met kerst en verjaardagen wordt ik uitgenodigd of bbq maar het is niet dat ik wekelijks bij mensen langs moet gaan ofzo. Gelukkig ook want het kost me heel veel energie. Velen laden op van feestjes en sociale gebeurtenissen maar velen, waaronder ik verliezen heel veel energie en hebben daarna best veel me-time nodig om weer op te laden. Het is wel gezellig hoor maar het opladen daarna is vaak rot, ik lijk dan altijd tijd te kort te hebben want er is altijd weer iets wat moet.
Heel herkenbaar! Ik kan ook heel ongelukkig worden van een volgepland weekend waarbij ik veel mensen om mij heen heb. Ik kan dat gewoon niet. Heb ook vaak onbegrip gehad van mensen hoor, ben je al snel de spelbreker ofzo.. Zeker feestjes bij mensen thuis waarbij ik haast niemand ken, sla ik liever over. Mijn man is het tegenovergestelde, maar gelukkig verwacht hij ook niet dat ik telkens mee ga.