Hallo iedereen, Wil dit toch eventjes van me afschrijven, want blijf steeds verdrietig . Ik was zwanger dmv icsi, we hadden een fantastische eerste echo, met mooi kloppend hartje, wat er prima uit zag voor t termijn, toen 7 weken precies. Echter afgelopen maandag gingen we voor de tweede echo, zou dan al ruim 10 weken zwanger zijn, en buik was ook flink gegroeid, dus dacht echt dat we een bewegend kindje zouden zien, maar de echo bleef stil, en we zagen een te klein kindje, wat ook helemaal geen hartslag bleek te hebben meer . Dan volgt er een gesprek, wat nu, ik heb direct gekozen voor curretage, omdat mijn lichaam blijkbaar al 2 weken niet door hebt dat t misgegaan is, dus afwachten zag ik niet zitten, en lees te vaak over medicijnen dat je daarna alsnog gecureteerd moet geworden. Curretage viel mij erg mee, dit kon trouwens gelijk de volgende ochtend al wat ik wel fijn vond. Nu heb ik gelukkig al 2 gezonde kids, maar een derde was en is zo ontzettend gewenst, ook door mijn dochter van 5,5 en zoontje van net 3 jaar. Daarom hadden we t na de eerste echo al gezegd, iets wat ik nu wel uit me hoofd haal, het vertellen dat t mis is gegaan moet dan al aan zoveel mensen, mijn dochter had t zo ong de hele klas verteld, en mijn zoontje, snapt niet dat de baby zomaar weg is, paar keer per dag helpt hij me eraan herinneren, heeft ie t over de baby dat ie groot moet groeien, en dan zeg ik dat ie weg is, dat ie niet meer leeft, en zegt hij dat dat wel zo is en gaat ie me buik luisteren, dat maakt t nog zwaarder voor me om me erbij neer te leggen, zo blijf ik verdrietig. Dochter is juist lief, en snapt t wel, maar ze vind t niet eerlijk, en ja dat vind ik ook niet ja. Heb eerder een miskraam gehad, maar dat was zoveel minder erg, dat ging mis net bij de 6 weken, en nooit hartje gezien toen, dat voelt toch anders. Tuurlijk was ik toen ook verdrietig, maar had er meer vrede mee, nu heb ik dat totaal niet, wat t nog moeilijker maakt. We hebben nog 11 cryos over, maar een cryo is bij mij nooit blijven zitten, dus daar geloof ik niet in, ook zijn ze alle 11 alleen ingevroren dus echt 11 maanden, extra wachttijd, zo voelt dat nu, al wordt ik binnenkort al 37,dus mogen we er 2 per keer. Dat gaan we dan doen als t mag. Ik lees dat t vaak toch nog met 10 weken echo mis is, wist dat echt niet. Sorry voor t lange verhaal, maar moest ff kwijt....
Heel veel sterkte! Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Op 14 mei was ik 11 weken en ging ik er vanuit een bewegend kindje te zien... helaas bij een kleine 9 weken gestopt met leven, kwam echt aan als een bom! Nu ruim 2 weken geleden een curretage gehad en het lijkt wel of iedereen om me heen zwanger is. Ik wilde het mijn kinderen na de termijn echo vertellen, achteraf blij dat ik het niet al eerder heb verteld. Het is en blijft onwijs oneerlijk en verdrietig! Ik hoop op een gezond plak kindje voor jullie!
Hey, net een paar weken geleden hetzelfde mee gemaakt zon beetje. We hadden 3 goede echo’s gehad. Soort van afscheidsecho bij de fertarts en toen bleek het kindje met 10 wk en 2 dagen te zijn overleden. Ik heb toen voor medicatie gekozen en dat werkte gelukkig. Maar wat een rot gevoel en dat je er vanuit gaat het zit wel goed en bam even een goede confrontatie dus niet. En onze kleine is nu 2 dus voel ook de tijd dringen want wil ook niet teveel leeftijdsverschil. Het is en blijft gewoon verschrikkelijk. Maar het slijt gelukkig wel, ik probeer weer positief te kijken dat het wel dat manier voor ons is om zwanger te worden dus het moet gewoon nog een keer lukken! Maar hele dikke knuffel en sterkte met alle emoties de komende tijd!
Jeetje wat rot zeg. Mijn hart breekt bij wat je schrijft over je kindjes. Tuurlijk was je blij na de goede echo, het is echt niet raar dat je dat hebt gedeeld! De kans op een miskraam na het zien van een kloppend hartje is heel klein. Wat naar dat je het slechte nieuws aan iedereen moet vertellen. Ik vond het zelf op zich wel fijn dat de mensen om mij heen het wisten, dan hoef je je verdriet niet te verbergen en kan je erover praten. Maar vooral het uitleggen aan je kindjes is inderdaad confronterend. Het is gewoon oneerlijk en eigenlijk niet goed uit te leggen. Heel veel sterkte!
Dank jullie meiden voor de lieve reacties. Jullie hebben helaas ook allemaal al een miskraam mee moeten maken... en Martina al 2x met t zelfde termijn, wat ontzettend oneerlijk! En Siepie, ik herken dat zo erg, dat je t leeftijdsverschil niet te groot wilt. Wij kozen al voor een derde kindje toen mijn zoontje net 1 jaar was, mochten we pas beginnen van zkh, maar t gaat gewoon niet sneller... heb me er maar bij neergelegd, en hoop dat t gewoon nog eens lukt, was al zo dichtbij, blijf mezelf ook afvragen of ik iets fouts heb gedaan of gegeten. Wel hebben we aan t vu gevraagd, of ze t embryo willen onderzoeken, doen ze niet standaard, maar ze zouden de vraag neerleggen, voor degene die de echo deed was t ook echt schrikken, due had dit ook totaal niet verwacht. Nog vraagje over de curetage, hoe is deze bij jullie verlopen? Bedoel t bloedverlies, hoelang t duurde, en welke methode werd gebruikt? Bij mij was t namelijk met ong dezelfde medicijnen als de punctie, alleen extra prik in de vagina, en werd t embryo weggezogen, dat geluid vergeet ik ook nooit meer. En daarna nog na gelepeld, al met al duurde t een 20 minuten. Nu wisselend bloedverlies nog. Ik hoop dat iedereen nu snel een nieuwe zwangerschap mag beleven die gewoon een fantastisch kindje oplevert
Hier was het voor onze arts ook schrikken, ik zag het al eerder en zij bleef maar herhalen dit kan echt niet het is al zo groot. Tja pas ook 2 dagen voor de echo overleden idd dan is het ook echt al een mensje met armen en beentjes. Hier nog meer dan 2 weken bloedverlies gehad maar ik heb het met cytotec gedaan. En net echo gehad afgelopen maandag dat het echt leeg is, wel advies deze maand geen tp omdat er ook nog wat vocht zat en rommelig eruit zag. En idd dat dat was ook echt zo dat is geen goed nestje. Wij lopen ook bij de Vu via olvg-west. Ja ik moest eerst nog stoppen met borstvoeding vorig jaar en een ietwat regulaire cyclus hebben. Dus pas toen ze nog geen 1,5 was gestart met de cryos die over waren gebleven. Een vriendin van mij heeft toen na de curretage ook nog ongeveer 2 weken bloedverlies gehad en net als ik ongeveer na 6 weken weer de eerste menstruatie. We blijven idd maar positief en we gaan allemaal gewoon weer zwanger worden!! Maar heftig blijft het wel, we waren zo dichtbij.
Nee hoor daar kan jezelf een keuze in hebben. Ik had voor het geval dat als de cytotec niet werkte al een afspraak staan voor een curretage zonder narcose.
Ik juist niet haha, alleen maar last van en zonder ben je weer eerder erbij. Maar voordeel voor mij was met Mn achtergrond dat ik weet hoe het gaat hoe de geluiden zijn etc.
Hier een zuigcurretage onder narcose. Heb alleen de dag zelf en dag erna wat bloed verlies gehad en toen nog 2 dagen bruin verlies en daarna niks meer.
Bij t vu had ik de keuze niet om onder narcose te gaan. Ze doen t namelijk in de punctie ruimte, t is een los gebouw/kliniek. Ze vertelden heel goed hoe t zou zijn en ook over t nare geluid, ik was er wel op voorbereid, maar t blijft heftig. Moest trouwens ook die ochtend 4 cytotec thuis inbrengen, 2 uur voor de curretage. Hoop t nooit meer mee te hoeven maken, maar als t weer gebeurt, kies ik weer voor curretage ook. Hier dinsdag echt heel veel bloedverlies met stolsels nog, en woensdag nog heftige menstruatie, sinds donderdag alsof t bijna over is, maar verwacht dat t nog wel 2 weken gaat duren.