Hoi dames Ben is benieuwd in het algemeen.. Hielden jullie met jullie kinderwens rekening met de financiële situatie? Of denken jullie van "uiteindelijk komt alles goed en ik zet mijn kinderwens niet op zij vanwege financiële onzekerheid"? Wij willen graag voor een derde gaan, maar nu is de baan van mijn vriend niet zeker meer.. contact wordt waarschijnlijk niet verlengd. Ik ben momenteel thuisblijfmoeder. Ik zou zo aan t werk kunnen maar willen juist bewust dat ik bij de kinderen kan zijn
Ja, nu wel. Bij de eerste niet, we waren na 1 maand relatie zwanger dus daar was verder niet logisch over nagedacht. Wel had en heeft mijn vriend een vaste baan dus met tweedehands spullen kwamen we er makkelijk. Een kind hoeft aan het begin echt niet duur te zijn, ze worden alleen steeds duurder Maar nu komt er o.a. geen tweede omdat dit financieel nu niet uitkomt
Wel een beetje. We hebben met de eerste gewacht totdat we een beetje zekerheid hadden. Dat duurde uiteindelijk een stuk langer dan verwacht (om zwanger te worden) dus bij de tweede hebben we niet meegenomen dat mijn man geen baan meer had. Mijn baan was (en is) aardig zeker en daar redden we het afdoende mee. Als we mijn baanzekerheid niet hadden gehad zouden we waarschijnlijk wel anders gekozen. We hebben toen onder andere vanwege de financiële onzekerheid besloten om geen derde te krijgen. (er waren meerdere redenen, maar speelde wel echt mee). Nu zijn we per ongeluk toch zwanger geworden en houden we het kindje wel gewoon. Wel zijn we ons zeer bewust van de minimale financiële ruimte en zijn we dus zeer kritisch in de uitgaven en accepteren we zonder problemen "liefdadigheid". Ik doe dus niet moeilijk over tweedehands spullen, ook als ik ze minder mooi vind. Ik vind dat je als ouders de verantwoordelijkheid hebt om goed voor je kinderen te zorgen en een mate van financiële zekerheid helpt daarin mee. In jullie geval zou ik dus even wachten tot er meer duidelijkheid is en je een goed plan hebt kunnen maken.
Haha nee. Nou ja mijn man had en heeft een vaste baan. Meer dan genoeg spaargeld maar mijn contract werd niet verlengd. En ik ben kostwinnaar. Ik wist al dat dat ging gebeuren en we konden het makkelijk wat maanden redden op ww en m'n man z'n salaris mocht het zo zijn. Uiteindelijk was ik 30 wekem zwanger toen ik thuis kwam te zitten, 6 weken ww gehad en daarna weer vol 100% tijdens zwangerschapsverlof betaald. En in mijn verlof vond ik een baan en nu heb ik een vast contract. Dus nee, niet echt, maar ik wist wel dat wij het mocht het nodig zijn op spaargeld wel even zouden redden... Ik dacht meer ik kan wel wachten maar wie weet vind ik een nieuwe baan en wordt dan ook mijn contract niet verlengd etc. Dan ben ik straks 40 en kan het niet meer.
ja absoluut bij de eerste niet want dat zou financieel zeker lukken en de 2e ook. maar bij een derde zou het misschien wel lukken maar dan moeten we veel zuiniger leven op dit moment sparen we voor onszelf en de kinderen zolang dat kan mag ik zeker niet klagen. ik hou van nieuwe kleding voor mezelf en de kinderen, dagjes weg, vakanties, weekendjes weg etc en ja met een derde erbij word dat wel veel duurder
Dankje voor jullie reacties Ik snap jullie standpunten.. ik neig ook naar wachten tot er meer financiële zekerheid is.. maar aan de andere kant denk ik ook dat alles goed komt. We hebben al veel spullen en mijn vriend heeft nog nooit zonder baan gezeten.. Ik denk soms van ja moet je daar dan je kinderwens van af laten hangen? Maar merk ook aan mezelf dat het toch ook wel mijn gevoel "beinvloed" het is gewoon heel wisselend.. Eerst wilden we wachten tot ons zoontje door sliep.. na 16 maanden was t eindelijk zover en nu weer dit hahaha.. zo is t altijd wel wat
Ja absoluut. Ik wil mijn kinderen niet bewust in een financieel onzekere situatie storten. Wat financieel gezond is is wel voor iedereen verschillend. Sommigen zijn al tevreden als ze einde van de maand op 0 staan, voor ons is dat pas met een bepaald bedrag op de spaarrekening. Maar met een baan op de tocht van de kostwinner zou ik het absoluut uitstellen.
zeker weten, we moeten al elk dubbeltje omdraaien, dus nog een kindje zou niet verantwoord zijn... werkte ooit als financieel medewerker op een school (MBO)... hoeveel ouders ik daar wel niet huilend aan de telefoon had die de opleiding van hun kind niet konden betalen.... nee dat wil ik niet ook mee moeten maken
Maar waarom dan? Want voor hetzelfde geld verliest haar man zijn baan, zoekt hij een nieuwe, krijgt hij 3 keer een jaar contract dus ben je zo een aantal jaren verder. Of wordt na een jaar weer zijn contract niet verlengd. Begin je weer opnieuw. Of je hebt een vast contract en het bedrijf waar je werkt wordt failliet verklaard. Terwijl je vrouw net zwanger is. Met de huidige arbeidsmarkt en de ontwikkelingen voor de toekomst (steeds meer flexibele contracten) wordt die zekerheid steeds lastiger. Ik ben het wel eens dat er een stabiele financiële ondergrond moet zijn.In ons geval was dat we het op mijn man zijn salaris, eventueel aangevuld met ww (hoefde niet eens) wel zouden redden. En dat wij dus genoeg spaargeld hadden om het in worst case scenario even uit te kunnen zitten. Ik zou geen derde kindje ''nemen'' als je weet dat het elke maand wel heel lastig gaat worden of problemen gaat veroorzaken op financieel gebied. In dat opzicht wil ik mijn kindjes wel wat bieden (eten, dak boven hun hoofd, opleiding etc) Het gaat om balans denk ik.
Een kindje erbij is natuurlijk wel een lange termijnsplanning Daarom hebben wij nu niet gewacht tot het doorslapen Maar in jouw situatie ligt het er denk ik ook aan, wanneer zou je man dit te horen krijgen? Je kan voor ook voor 'uitstel' kiezen natuurlijk ipv helemaal niet. Bijv over 6 maanden kijken hoe de situatie dan is.
Zekerheid wordt steeds lastiger maar als je er al.vrij zeker van bent dat je je baan kwijt raakt val je een heel eind terug en doe je dat bewust. Iedereen maakt die keuze voor zichzelf, maar ik vind het heel erg onverstandig en mijn keuze zou het nooit zijn. Tja dan idd maar wat langer wachten.
Ik zou er wel rekening mee houden, maar dat hoeft niet te betekenen dat jullie niet voor een volgende kindje kunnen gaan. Op Gebruik tool - Universiteit van Amsterdam kan je uitrekenen hoe lang je mag verwachten werkloos te zijn als dat mocht gebeuren. Vervolgens is het zaak om te bezien in hoeverre jullie kunnen rondkomen in die periode van een eventuele WW-uitkering (te berekenen via WW-uitkering berekenen - hoogte en duur) en/of spaargeld. Je mag er niet vanuit gaan dat jij of je man direct een nieuwe baan hebben. Zo zit de arbeidsmarkt momenteel niet in elkaar. Als jullie genoeg inkomsten en/of spaargeld hebben dan zou ik gewoon voor nog een kindje gaan. Hebben jullie dat niet, dan zou ik kijken waar jullie tekort komen en of het in een korte tijd makkelijk is om jullie kosten zodanig te verlagen dat jullie wel uitkomen. Financiële zekerheid voor jullie gezin zou boven de wens voor nog een kindje moeten gaan.
Wij wel. Ik heb sinds Januari een nieuwe baan en een vast contract was daarvoor wel een vereiste icm mijn wens voor een tweede. Ml heeft nu een jaarcontract en wij wachten ook tot hij duidelijkheid heeft met een tweede.
Dit, helemaal. Overigens vind ik de keuze dat een ouder thuis blijft voor de kinderen ook enkel eentje die je in een luxesituatie maakt. Namelijk een situatie waarin je financieel gezond kan leven van één loon. Eerst beslissen dat één iemand voltijds thuis blijft, en dan pas kijken of en hoe dat financieel kan, is iets dat ik nooit zou doen.
Hij heeft een contract wat begin september afloopt en dan waarschijnlijk niet wordt verlengd. De intentie was om hem voor onbepaalde tijd in dienst te nemen maar vanaf bovenaf in de organisatie is dat op dat moment niet mogelijk. Hij heeft pas nog promotie gemaakt dus niemand had dit eigenlijk verwacht.. Hij heeft natuurlijk ook recht op ww, nog nooit zonder baan gezeten en hebben nog wel een aardige spaarrekening. We redden het nu makkelijk.. Hebben t wat dat betreft ruim
Zo is het natuurlijk ook niet. Omdat het nu makkelijk kan, blijf ik thuis. Als dat niet meer zou gaan straks, ga ik natuurlijk ook gewoon weer werken. En dat is ook een van de redenen waarom we twijfelen. Ik weet niet goed hoe ik dat moet uitleggen.. maar als ik nu zou moeten gaan werken is de situatie veel makkelijker zo dan dat je weer zwanger bent, baby hebt etc. En denk soms ook van kies dan voor de kwaliteit van leven iets luxer hebben.. ipv eigenlijk egoïstisch zijn en mee gaan in de kinderwens..
Tot op zekere hoogte, in de sector van mijn man liggen de banen voor het oprapen dus ben niet zo bang daarvoor. En ik werk zelf momenteel niet dus mochten we in de problemen raken kan ik zelf ook op zoek. Maar op dit moment redden we het prima op 1 salaris
Als jij zo aan het werk zou kunnen dan zou ik er wel voor gaan. Je man kan dan bij de kinderen blijven en heeft nog ww.. Mits jouw salaris natuurlijk enigszins overeen zou komen met wat hij nu verdient..
wij hebben dit dus gehad. Vriend zijn werkgever failliet. Dan ga je van goed inkomen + extra inkomen (overuren) naar ww, daarna naar bijstand. Je valt heel ver terug en We willen alle kindjes hetzelfde kunnen geven, en niet van loon naar toeslag naar loon leven. Dat is geen zekerheid. Kindje heeft voeding / kleding nodig en dat kost geld. Ik zou het verschrikkelijk vinden als ik zo moest leven, alles moest omdraaien en het maar net redden iedere maand. Net zoals tuc volgens mij zei. Wij zijn niet tevreden met 0 einde van de maand en geen spaarrekening voor ons en de kindjes. Ik zou helemaal gestressed worden!
Hier momenteel in dezelfde twijfels. Man vast contract maar geen geweldig inkomen. Studeert er naast en binnen nu en paar jaar komt er wel een andere functie met daarbij behorende loonsverhoging. Ik werk in de kraamzorg. 0 uren contract en met alle discussies in het kabinet is het niet zeker wat er met de kraamzorg gaat gebeuren en dus ook met mijn contract. We komen rond elke maand maar er is weinig ruimte voor sparen en soms is het idd toeleven naar de toeslag, naar het loon. Wel nog een aardige spaarrekening achter de hand. Wens voor een 3e is zo sterk maar financieel gezien durf ik het nu gewoon niet.