Even van me afschrijven hoor. Wij hebben 2 honden, Cazz en Floortje. (beide labradorkrusingen) Floortje is 15 en Cazz 7. De laatste drie maanden zit Floortje eigenlijk continu onder de pijnstillers omdat ze anders amper/ niet meer kan lopen vanwege artrose in diverse gewrichten. Nu merken wij sinds enkele dagen dat ze erg misselijk is (veel gras eten en slecht evenwicht) en vaak moet spugen. Ik ga er daarbij vanuit dat het bijwerkingen zijn van de pijnstillers. Vorige keer zei de assistente dat wanneer ze gaat spugen ze over moet op andere pijnstillers. Omdat ze ondanks deze pillen nog regelmatig tekenen laat zien van pijn zal dat waarschijnlijk morfine(achtige) pijnstilling gaan worden. Wordt dat het middel niet erger dan de kwaal? Wij hebben ons altijd voorgenomen dat wanneer een dier zeker de helft van de tijd er geen zin in lijkt te hebben het tijd is om voor altijd te gaan slapen. En bij Floortje lijkt het nu zover..... Maar het voelt zo dubbel. Beestje is niet ziek. 'Alleen maar' oud. Maar heeft duidelijk regelmatig pijn, last van de bijwerkingen van de pillen en wil ook regelmatig niet naar buiten/ bewegen. Iemand ervaring met morfinegebruik bij honden? Met het in laten slapen?
O wat moeilijk...kan me je twijfel indenken. Sommige oude mensen zijn ook niet echt ziek maar alleen "oud" maar vinden dat ook echt niet leuk. Ken er veel die liever vandaag dood willen dan nog een aantal jaar zo verder. Nu is dat bij een hond natuurlijk niet zo...die zijn zich niet bewust van zichzelf. In de natuur was ze zelf al waarschijnlijk dood gegaan. De afweging die je moet nemen is of het nog een leuk leven is voor de hond zelf. Is het antwoord nee dan is het helemaal niet raar om het hondje in te laten slapen. Juist een goede daad. Met in laten slapen heb ik nog geen ervaring. Onze hond is nu 11 dus lang zal dat ook niet meer bij ons vandaan zijn. Maar ik heb altijd wel gezegd...het moet voor hem nog fijn zijn... Sterkte met je moeilijke besluit
Ik haal altijd dit gedicht in me naar voren: Als twee bruine ogen je vragen, help me want ik voel me niet fijn. mag je dan,omdat je voelt dit is het einde, egoïstisch zijn? als je van de dierenarts hoort , dit komt nooit meer goed, en hij krijgt steeds meer pijn . mag je dan,omdat je hem niet kunt missen, egoïstisch zijn? als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed, en je zonder hem naar huis moet. met een halsband in je hand , en je hart vol pijn . dan probeer je jezelf te overtuigen, ik mocht niet egoïstisch zijn. al die tijd met zen tweetjes, elke dag was het een feest . en in al die jaren is hij zelf niet 1 keer egoïstisch geweest. Doe wat het beste is voor je dier. Hij kan de beslissing zelf niet maken. 15 is een prachtige leeftijd en het waren vast 15 prachtige jaren! Hoe mooi is het dan om dit op deze manier te kunnen afsluiten.
Ik kan alleen vanuit onze ervaring spreken....toen onze hond geen hond meer kon zijn hebben wij de allermoeilijkste beslissing ooit gemaakt. Wat deed het een pijn maar wat een opluchting dat het voor de hond eindelijk voorbij was. Sterkte met wat je gaat doen!
Geef je glucosamine etc bij? Groenlipmossel? Visolie? Supplementen zijn erg belangrijk bij artrose. En tsja morfine bij een hond in de laatste dagen misschien om afscheid te kunnen nemen maar niet te lang. 15 is een prachtige leeftijd voor een lab. Last hrt geen lijdensweg worden die laatste dagen dat verdient ze niet. Sterkte lijkte vreselijk afscheid van je maatje te moeten nemen
Het blijft altijd een moeilijke beslissing, maar ik denk dat het gedicht van Devilschase het wel het beste verwoord (die komt inderdaad binnen zeg ).. Onze hond was ook niet super oud, kon qua leeftijd nog wel een paar jaar mee gaan. Maar we merkten dat ze niet meer zichzelf was. Ze zat ook aan de pijnstillers, en in overleg met de dierenarts toen besloten om te kijken wat er zou gebeuren als we een paar dagen morfine zouden geven. Hond knapte ineens weer helemaal op. Maar toen we na een paar dagen daar mee stopte, veranderde ze weer in een grommend hoopje ellende. Dat was voor ons toen het signaal dat ze inderdaad ontzettend veel pijn had en niet meer gelukkig was, en hebben we haar thuis in laten slapen. En dier zou nooit pijn moeten lijden, en als de pijn niet verholpen kan worden, dan is het enige eerbare wat je nog kan doen het arme beestje uit zijn lijden verlossen. Hoeveel pijn het je als baasje ook doet. Sterkte!
Met morfine rek je het denk ik een paar dagen. Ik geef mijn hond van 14 gelatinaat (poeder, hier te koop bij de dierenspeciaalzaak) omdat ze moeite kreeg met opstaan, rennen etc. Na twee weken gebruik een enorm verschil! Ze zit een stuk beter in haar vel. Kijk goed naar je hond, vaak geven ze aan als het genoeg is. Dit mag je niet negeren. Hoe verdrietig ook, het laatste en beste wat je dan kan doen voor haar is haar een waardig einde te geven. Ze verdient het niet om helemaal weg te kwijnen. Sterkte!
Wanneer je je dier helemaal moet volstoppen met medicijnen is dat voor mij een teken dat het klaar is. Hoe moeilijk zo'n beslissing ook is, het enige wat je dan doet is zo'n dier rekken omdat je het zelf (nog) niet aankan om te laten gaan. Ik zou dus nog eens goed kijken wat voor baat je hond erbij heeft. En eerlijk is eerlijk, 15 is een hele mooie leeftijd voor een hond. Succes met je beslissing, sterkte!
Och gossie... Je wil natuurlijk je maatje bij je houden, maar zoals al gezegd, is dat misschien het beste voor haar uiteindelijk... Wij hebben ons maatje afgelopen februari, dag voor Valentijnsdag, moeten laten inslapen. Ik vond het vreselijk om te kiezen, maar het was echt het beste voor hem. Hij was 13,5 en had kanker, was binnen een week echt een zielig hoopje hond geworden, zo zielig... Ik denk dat we hem anders een dag later ofzo ergens hadden gevonden en dat wil je niet... Door te kiezen voor inslapen, konden we echt tot het laatste moment er voor hem zijn. Ik gaf eerlijk toe aan de da dat ik het doodeng vond. Want je gaat toch om een beestje "af te geven". Die snapte het helemaal want was net zelf ook zijn hond verloren, maar vertelde me netjes en rustig wat er ging gebeuren, dat de hond het zal ervaren als ineens ontzettend slaperig worden en in slaap vallen. Ook al keek ik er zo tegenop, het was toch een mooi afscheid moet ik zeggen. Heb er totaal geen spijt van. Hij is meer dan 13j mijn beste maatje geweest, was er tijdens mindere momenten en hele leuke momenten en nu kon ik hem dit tenminste geven. Een rustig, mooi einde. Heb zijn kopje geaaid en vast gehouden en zelf op de tafel gelegd toen hij gestorven was. Het ging heel vlug, want hij was zo zwak door de ziekte. Letterlijk seconde werk. Terwijl we de opties bespraken met de da (qua crematie etc) ben ik hem blijven aaien. Zodat we de tijd hadden aan het idee te wennen dat hij weg was. We missen hem elke dag en laten nog veel tranen vallen, maar hebben er geen minuut spijt van gehad. We hebben alle opties besproken met de da en geprobeert zoveel mogelijk kanker eruit te krijgen voor dat het echt er voor ging, maar helaas. Soms moet je helaas de knoop doorhakken en zeggen het is mooi geweest. Ik zou het bespreken met je da, vinden hun het nog de moeite waard om te blijven proberen? Ik ging het namelijk accepteren dat het voorbij was, omdat de da zei dat we daar aan moesten gaan denken. Omdat het beestje er echt niet goed uit zag. Twee dagen later is het gebeurt. Ze zijn naar mijn ervaring daar best eerlijk in. Sterkte meid, geen leuke beslissing, maar hou je vast aan al de jaren die je samen gehad hebt. Dat neemt niemand je meer af. 15j is heel netjes voor een hond.
Hallo, Wij hebben vorig jaar onze 2 honden te kort na elkaar moeten laten inslapen. Onze engelse bull van net 6 veranderde in 3 maanden tijd van een actieve ondeugende hond naar een depressive,stille en absoluut niet actieve hond. Hij kreeg hart problemen en zat vol medicijnen,van hart tabletten tot plas pillen. Op een avond kon hij niet meer liggen en zijn buik liep weer vol vocht....in de nacht bleef ik bij hem slapen en hij zat maar wat te staren....toen was de keuze snel gemaakt en hebben we hem uit zijn pijn verlost. De dierenarts zei ook dat er niks meer aan te doen was. Dit was in maart 2015. We hadden toen nog een westie van 15,5 jaar die ook wat aan het rommelen was,geen spierkracht meer in de achterpootjes dus daar kreeg ze spuiten voor. Ze was bijna doof en blind,maar ze genoot nog zo van het buiten zijn en het knuffelen... In juli zat ze aan haar max van anabolen spuitjes,tevens was ze in een maand tijd ruim 3 kilo verloren,haar botjes kon je voelen. Ze moest minderen met de pijnstillers want haar nieren gingen er anders aan. De dierenarts zei zodra we verandering merkten aan haar we direct moesten bellen. Ze begon op een avond te hijgen,dit was een teken van pijn en je zag aan haar dat ze op was..ze heeft die nacht bij me gelegen op de bank,maar ze was zo onrustig. De volgende morgen kwam onze dierenarts haar thuis een spuitje geven. Ze lag op mijn schoot en ik voelde haar wegzakken.....het was goed zo,ik was kapot van verdriet door het verlies van mijn 2 maatjes,maar ook opgelucht dat ze geen pijn meer hadden....
Ik zag het hier al ergens staan, probeer ook eens natuurlijke supplementen bij te geven. Dat kan echt verlichting bieden bij artrose. Als dat het "enige" probleem is, dan zou ik het nog even met andere dingetjes proberen. Natuurlijk als ze niet meer kan dan is inslapen de meest liefdevolle oplossing maar wellicht biedt iets anders nog uitkomst. Neem maar eens contact op met een natuurgeneeskundige. Als je er geen kunt vinden, kun je mij een pb doen dan stuur ik je een naam.
Gewoon overleggen met je dierenarts en andere pijnstillers proberen. Er zijn er heel wat, die allemaal een andere werkzame stof hebben en bijwerkingen bij het ene middel zegt niks over bijwerkingen bij een ander middel.. Er zijn genoeg honden die door pijnstillers nog een aantal prima vrolijke jaren hebben, dan is dat toch mooi.. En mocht je door de opties heen zijn en ze blijft last hebben, of geen van de middelen helpen voldoende, dan kan je altijd nog kiezen voor euthanasie.. Te lang doormodderen is niet goed, maar na 1 middel wat niet goed werkt de hond in laten slapen terwijl er nog andere goede opties zijn, zou niet mijn keuze zijn.. Lijkt mij dat het in ieder geval het proberen waard is.. Bevalt het niet, kan je altijd nog anders beslissen
een andere pijnstiller hoeft GEEN morfine achtige te worden. Er zin zoveel pijnstillers voor honden. Wat geef je nu? Metacam? Of iets van Rimadyl? Glucosamine kan een wereld van verschil gaan maken, je hebt ook voer waar dat in een bepaald percentage in zit. Wat je sowieso nog kan proberen is een homeopaat en osteopaat. Ik heb al jaren dieren, en ook heeel veel ouwetjes.. en inslapen is definitief. Vaak zijn er nog veel opties waar niet aan gedacht is die nog mogelijkheid bieden tot maanden lang een heel goed leven.
Andere pijnstillers en bijv. glucosamine kun je nog proberen. Werkt het niet, dan zou ik hem toch niet verder laten lijden. Moeilijk.
Huil!! Ts Je moet jezelf bedenken wat de kwaliteit van zijn leven nu nog is, hoe moeilijk het ook is. Heel veel sterkte. Xx
Het stadium van glucusamine e.d. is gepasseerd. Dat heeft ze jaren gehad en dat hielp ook afdoende tot enkele maanden geleden. Vanwege allergieen kan ze niet alle pijnstillers gebruiken. Natuurlijk is het niet 'alleen maar' de artrose, er speelt ook meer. O.a.de geestelijke gesteldheid. We merken dat die ook hard achteruit gaat. Ze lijkt de lol in het leven te zijn verloren. Morgen eerst in gesprek met de dierenkliniek. We komen daar al 11 jaar (zolang is de hond al bij ons) en we vragen hun om advies. Maar alles bij elkaar genomen hebben wij onze beslissing al genomen en zal ik morgen een afspraak maken om ons lieve hondje in te laten slapen. Vandaag m.b.t. de artrose een goede dag en zelfs dan wil ze niet lopen, niet spelen..... Het doet ons pijn, mijn maatje, mijn knuffelhondje..... Maar zij laat duidelijk merken niet meer te willen en er geen plezier meer in te hebben.
Sterkte, ik ken het. Maar een hond moet kunnen bewegen, dat is essentieel. Als lopen niet meer gaat dan gaat de hele gezondheid rap achteruit.