Bij Nic dachten ze ook aan een koemelkallergie/voedselintolerantie en een reflux, na 9 weken begonnen we met Zantac en na 11 weken met andere voeding. Ik voelde me toen ook zwaar klote en schuldig dat hij al die weken gehuild had terwijl er misschien een medische oorzaak was! Je moet het ook treffen met een goede kinderarts of cb-arts. Nu blijkt het toch geen KMA, en een lichte reflux, dus wat de oorzaak was weten we nog steeds niet, waarschijnlijk een combinatie van factoren. Maar het laten huilen, daar voel ik me nog het meest rot over. Hoewel we hem nooit langer dan 20 minuten hebben laten huilen (krijsen) en dat maar een aantal keer (toen kon ik het niet meer). Hoe lang hebben jullie je kind laten huilen?
Bij Nic dachten ze ook aan een koemelkallergie/voedselintolerantie en een reflux, na 9 weken begonnen we met Zantac en na 11 weken met andere voeding. Ik voelde me toen ook zwaar klote en schuldig dat hij al die weken gehuild had terwijl er misschien een medische oorzaak was! Je moet het ook treffen met een goede kinderarts of cb-arts. Nu blijkt het toch geen KMA, en een lichte reflux, dus wat de oorzaak was weten we nog steeds niet, waarschijnlijk een combinatie van factoren. Maar het laten huilen, daar voel ik me nog het meest rot over. Hoewel we hem nooit langer dan 20 minuten hebben laten huilen (krijsen) en dat maar een aantal keer (toen kon ik het niet meer). Hoe lang hebben jullie je kind laten huilen?
Ik heb haar nooit langer dan 10 min. laten huilen. Alhoewel ze net zo goed in mijn armen kon huilen hoor. Arm meisje, en mama kon haar niet eens troosten... Goh wat heb ik mezelf ellendig gevoeld in die tijd. Gelukkig is alles goed gekomen en kan ik nu echt van haar genieten! Groetjes, Mirelle.
zo herkenbaar jullie verhalen. Ik voel me ook nog steeds schuldig dat ik soms zo gefrusteerd kon raken van het gehuil en dat ik luisterde naar de arts van het CB. Nee, hij heeft gewoon krampjes, niks aan de hand. Maar het waren niet gewoon krampjes, hij had pijn! pas toen we zelf een keer met hem naar de weekendarts waren gegaan omdat hij bijna stikte in het hoesten, bleek hij een verborgen reflux te hebben. Maar je weet ook niet beter als kersverse moeder en op dat moment geloofde ik het CB ook.
mja das het probleem he.. je gaat er vanuit dat het CB wel enigzins weet aar ze het over hebben. (en ze weten het ook wel enigzins.. maar soms lijken ze gewoon vastgeroest in vaste patronen.. en niet verder te kijken dan het oppervlakkige.. ) ook ik heb inmiddels al te horen gekregen dat ze ook meer gaat huilen als ik niet blij ben en dat er niets aan de hand is en laatste keer dus "oh ze heeft geen uitslag? nou dan is het geen kma en bovendien op mn donder gehad dat ik zelf naar de huisarts ben gestapt ipv op hun te wachten dat laatste kwam omdat ik eind november dus mijn vaste bezoekje aan het CB ging doen en eh.. op zn zachtst gezegd me nogal eh.. tja naar voelde na het gesprekje daar heb toen job gebeld en vertelt wat er was gebeurd en die zei "nou dan bel je toch de huisarts.. ga je daar heen ipv het cb" en dat eh.. bevalt ontzettend goed inmiddels ik was daar namelijk.. en ze vroeg hoe het ging met huile.. (ondertussen krijste anne de tent bij elkaar dus ergens was het wel duidelijk denk ik) en hoe het met ons ging.. hoe het met job ging of ik het nog wel een beetje trok.. en dat ik vooral op tijd aan de bel moest trekken asl dat niet zo was klinkt allemaal best geinteresseerd toch? enige is dat ze niet luisterde naar de antwoorden.. daar praatte ze gewoon doodleuk overheen vervolgens kreeg ik op mn donder dat job het niet zo fijn vond dat de piep in zn oor steeds erger werd als ze zo huilde want "dan is het eigenlijk al veel te ver gegaan" dus ik liep nogal chagerijnig de deur uit.. vraag dan niks he bij huisarts.. geweest die was wel heel sociaal inmiddels was het bijna kerst zegmaar afgesproken eerste week van het niewe jaar weer terug te komen omdat hij niets kon vinden dan was ze inmiddels 3mnd, waarschijnlijk ook over de magische 5kg en dan konden we evalueren hoe het ging huilde ze dan nog steeds.. dan zouden we een verwijsbrief voor de kinderarts krijgen. Nouja.. die heb ik inmiddels in mn zak; afspraak komende woensdag maar ik had vrijdagmiddag de andere wijkverpleegkundige op bezoek om gewoon even te praten en om te kijken of ze nog tips had (had speciaal gevraagd dat als er dan toch iemand kwam.. in ieder geval NIET die andere kon komen want daar heb ik dus totaal geen behoefte aan) was in ieder geval erg gezellig.. veel gepraat en ook wederom te horen gekregen dat WIJ het in ieder geval niet verkeerd doen en op mijn opmerking dat ze zich wel heel erg lijkt te vervelen.. kreeg ik dus terug dat redelijk wat huilbabies huilen uit frustratie dan willen ze meer dan ze kunnen... gaan ze zich vervelen en worden ze dus onwijs gefrustreerd het "goede" nieuws was.. dat ze zich pas met 4/5 maanden leren te gaan entertainen maar het echte goede nieuws is dat dat voornamelijk voorkomt bij pientere babietjes nu nog even kijken of de kinderarts nog wat nuttigs te melden heeft want deze maand is anne dus afgevallen ipv aangekomen... oftewel het blijft toch nog even spannend hier
hallo allemaal hier hetzelfde verhaal. marissa huilde van sochtens tot savonds, ongeveer 10 uur per dag. en soms snachts ook. ik werd er gek van en was zo verdrietig. op het cb en huisarts ohh babys huilen, tja dat weet ik ook wel. uitenidenlijk na veel zeuren verwijzing kinderarts gekregen. die nam ons heel serieus. speciale voeding gestart en zantac, bleek ze een koemelk zllergie en reflux te hebben. het huilen minderde wel maar ging toch niet over. ze leek wel in een patroontje vast te zitten. ben toen wel begonnen met rust en regelmaar van ria blom, en dat werkte wel. zijn gelijk gaan inbaker en ineens kon ze lekker slapen, jee wat een rust. heb ze toen bij het inslapen wel regelmatig laten huilen, vond ik erg moeilijk, maar na een paar weken huilde ze eigenlijk bijna niet meer. ook de tijden wanneer ze wakker was verveelde ze zich in de box, toen een babygym gekocht en je hoorde ze niet meer. ze is nu 7 maanden, en je moet ze nog erg kort houden, zo gauw ik denk dat ze moe is gelijk naar bed. als we het zo doen gaat het prima, maar wij er niet vanaf. ze gaat echt niet slapen in de box, of in de auto of in de wagen of op schoot. ze is gewoon veel te nieuwschierig en gaat maar door tot ze helemaal hyper is. ik denk dat het inderdaad erg veel met het karakter te maken heeft. zouden we dan later allemaal slimme kindjes krijgen? wat ik nu wel heb is wanneer ze een baal dag heeft en gaat huilen en komt het weer boven. dan zit ik te stressen naast de babyfoon. ik ben dan soms heel gejaagd en zenuwachtig en verdrietig. andere mensen begrijpen dit niet goed. zeggen dan ja maar het gaat toch goed nu. ja dat is ook zo, en ik weet ook wel dat elke kindje wel eens een baal dag heeft, maar ben altijd bang terug te vallen in dat gehuil. gr debby
@baard: dat heb ik ook. Als ik dan hoor dat hij gaat huilen, ben ik zo bang dat het weer helemaal terugkomt. Dan wordt ik gewoon al gestresst van het idee.
Echt heel herkenbaar allemaal zeg. Ik ben ook nu weer zo verdrietig, ook al gaat het juist ontzettend goed. Ik blijf me schuldig voelen over de dingen die ik wel/niet gedaan heb. Misschien moet ik maar verkassen naar het post partum depressie topic... Dat het met karakter te maken heeft kan bijna niet anders. Gaan jullie kinderen al naar een kinderdagverblijf? Nic heeft daar meestal de tijd van zijn leven, wil alles zien en slaapt niet (thuis is ie dus bekaf, maarja). Ook een vreemde omgeving vind hij nu prima. De eerste maanden kon ik niets met hem doen, krijsen in de wandelwagen, krijsen in de auto (moest regelmatig langs de snelweg stoppen om hem rustig te krijgen), krijsen als je hem vasthield en heel erg overstrekken. Ik durfde gewoon niemand te bellen of bezoek te ontvangen want hij kon elk moment gillend wakker worden. Dat heeft hij nu nog steeds soms, alsof het een nachtmerrie is ofzo. Onze ervaring met de kinderarts is dubbel. Ze nemen je wel serieus maar die van ons vond ook dat je best kon laten huilen en begon zich met ons troostgedrag te bemoeien (alsof dat invloed had op het huilgedrag, nou ik dacht het niet want het huilen is gestopt terwijl ons gedrag hetzelfde is gebleven!) Maar het is natuurlijk wel goed om een medische oorzaak uit te sluiten.
hallo allemaal eigenlijk ben ik opgelucht dat ik lees dat ik dat niet alleen heb. soms denk ik ben ik toch niet depresief, maar dat is toch echt niet zo. wanneer marissa lekker slaapt en eet dan voel ik me zo super, alsof ik heel de wereld aankan. maar als ze en huildag heeft dan ben ik ook van slag en word ik zenuwachtig, kan er niets aan doen. blijkbaar maakt zo iets toch een inpakt op een mens. marissa gaat naar een gastouder, dat gaat eigenlijk heel goed. zeheeft het erg naar haar zin, kan spelen met een kindje van 1 jaar en krijgt alle aandacht. maar slapen dat komt er meestal niet van, met inderdaad als resultaat dan waneer ik ze ophaal ze de rest van de dag niet te genieten is. phhh lastig he, maar ja wat foe je eraan. dan denk ik maar als we een jaar verder zijn hoeft ze niet meer zoveel te slapen en gaat het mischien allemaal wat makkelijker. ik ben wel benieud hoe onze kindjes later worden. groetjes debby
@baaldagjes... mja ik heb het hier (waarschijnlijk omdat het gewoon nog niet over is.. ) eigelijk het tegenovergestelde als ze eens een dagje echt vrolijk is.. dan kan ik er moeilijk echt van genieten.. omdat ik altijd het idee heb dat het *zo* weer om kan slaan... dat gebeurd namelijk regelmatig... en dan zeggen mensen inderdaad "nou is toch fijn? geniet er nou maar van.. even rust!" mja... eigenlijk is het niet echt rust... ik zit dan bijan te wachten op de volgende huilbui zegmaar (of zachtjes in mezelf te "bidden" dat het voor 1! keer eens een hele dag zo zou kunnen blijven.. want uiteindelijk duurt het meestal maar een paar uurtjes) @jette: ahja.. dat gaat hier dus ook zo.. met de kinderwagen.. schreeuwt ze alles bij elkaar wij hebben een buikdrager gekocht.. en dat gelukkig echt heel veel beter. kan nu gewoon op zaterdag een winkel in lopen zonder dat ze meteen voluit begint te gillen supermarkten mag ik inmiddels ook weer in... (en ja dan zonder dat om de anderhalve meter gevraagd word: "Goh heeft ze honger?") in de auto ging het in het begin goed.. dan sliep ze maar dat doet ze nu oo niet meer... en soms gaat het goed.. dan ziet ze vanalles.. maar vaak gilt ze de hele boel bij elkaar wij hebben dus gewoon oordopjes in de auto liggen want als ze zo ligt te gillen kun je dus gewoon nog amper autorijden en troosten werkt 5 minuten. meestal doet job rechts een oordopje in.. en kruip ik achterin zodat ze op mn vinger kan sabbelen.. dat is het enige wat weleens werkt. @baard: wij zijn inmiddels ook van het idee "kdv" afgestapt omdat ik aanvankelijk zoiets had van tja.. als ze een dagje heel druk is geweest dan is ze 3 dagen niet te genieten.. kdv is nog veel drukker dan willekeurig waar ze met ons naartoe gaat... dus wij zijn inderdaad ook op zoek naar een gastouder.. maar ik vind dat erg moeilijk stapels gastouderbureaus.. maar nergens zie je wat nou een goed gastouderbureau is en wat niet en dan ook nog... de gastouder zelf vandeweek gebeld door Kinderoase dat ze wel een nanny in r'dam wisten. dus ik hoop dat ze deze week nog even terugbelt hoe en wat... al ben ik bang dat een nanny veel te duur is maar op zich is het een uitkomst.. die komt gewoon 2 dagen in de week hier in huis doet ook wat klein huishoudelijk werk.. dus kom gewoon in een schoon huis weer thuis (nee.. geen schone ramen.. maar wel geen afwas door het halve huis etc) en anne kan gewoon lekker in haar eigen omgeving blijven voorlopig. is ze wat groter.. dan kan ze altijd nog een kdv om daar lekker te spelen met andere kindjes. gister op bezoek geweest bij mijn vader.. en die zegt steeds "je bent evengoed welkom hoor als ze zo huilt!" stiekum is dat toch wel fijn om te horen want ergens voel je je toch wel een beetje bezwaard.
Mijn middelste was ook een huilbaby. Pas na 4/5 maanden ging het beter. Precies met verhaal wat Saskia vertelde. Ysa is een pienter meisje die alles wil kunnen. Helaas ging dat niet en uite ze zich door te huilen. Toen ze een jaar was kreeg ze mega huil buien en overstrekte ze zich vreselijk. ze was niet te troosten. Uiteindelijk zijn we drie dagen opgenomen in het zh om een medische reden uit te sluiten. Iets medische was het niet wel weer het verhaal dat Ysa geestelijk verder is dan ze lichamelijk kan. Inmiddels is Ysa 2,5 en heeft ze hier nog steeds last van. Ze wil zo graag maar kan een hoop nog niet. De drift en huil buien zijn dan ook nog flink aanwezig. Het is knap lastig en frustrerend maar helaas niks aan te doen. Sorry voor het ramp senario. Ik hoop dat jullie beebs snel minder gaan huilen. Heel veel sterkte. En jullie zijn stuk voor stuk top mama's!
Ik denk dat Nic en Anna elkaar nog wel eens gaan vinden, haha. Ze hebben in ieder geval iets om over te kletsen. Saskia, leuk om jullie website te bekijken. Ik heb zelf een dagboek bijgehouden. Als ik dat teruglees denk ik echt, hoe hield ik het vol! En dat komt er nu uit. Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan dat ik niet een wist dat er zoiets als een draagdoek bestond, dat had misschien wel geholpen. Wij hadden wel zo'n baby-bjorn draagzak, maar het leek erop dat Nic ook daarin teveel prikkels kreeg. Heb jij Anna de hele dag in dat ding? Dat je op een goede dag niet kan genieten had ik ook wel, alsof je het je kind kwalijk neemt dat hij/zij nu opeens wel "normaal" kan doen.... Ik ben ook op zoek geweest naar een gastouder, maar had er geen goed gevoel bij. dagverblijf ook nog niet echt, maar ze hebben een babygroep en het is er niet al te druk. Zijn jullie al weer aan het werk? geeft ook best een goede afleiding! Ik kom vaak uitgerust thuis na een werkdag
Ik denk dat Nic en Anna elkaar nog wel eens gaan vinden, haha. Ze hebben in ieder geval iets om over te kletsen. Saskia, leuk om jullie website te bekijken. Ik heb zelf een dagboek bijgehouden. Als ik dat teruglees denk ik echt, hoe hield ik het vol! En dat komt er nu uit. Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan dat ik niet een wist dat er zoiets als een draagdoek bestond, dat had misschien wel geholpen. Wij hadden wel zo'n baby-bjorn draagzak, maar het leek erop dat Nic ook daarin teveel prikkels kreeg. Heb jij Anna de hele dag in dat ding? Dat je op een goede dag niet kan genieten had ik ook wel, alsof je het je kind kwalijk neemt dat hij/zij nu opeens wel "normaal" kan doen.... Ik ben ook op zoek geweest naar een gastouder, maar had er geen goed gevoel bij. dagverblijf ook nog niet echt, maar ze hebben een babygroep en het is er niet al te druk. Zijn jullie al weer aan het werk? geeft ook best een goede afleiding! Ik kom vaak uitgerust thuis na een werkdag
@jette: Hmm dit is ook een babybjorn hoor de eerste tijd kon ik er niet mee naar drukke plaatsen bijv. even naar zuidplein om even snel een kadootje te halen.. ze begon al te gillen als we het terrein opliepen.. in de babybjorn deed ze dat niet.. maar wachtte ze tot ik 10 minuten binnen was.. maar nu zit ze vooral heel drk om zich heen te kijken en als ik het mooi geweest vind vouw ik de kraag van mn jas er een stuk omheen zodat ze vanzelf niet zoveel meer ziet enkel nog maar kan luisteren. dat helpt goed merk ik maar ik gebruik hem enkel buitenshuis eerlijk gezegd vind hem binneshuis niet echt handig althans.. zodra je moet bukken gaat het gewoon mis zegmaar. @nynke: je praat me wel moed in zoals je begrijpt nouja.. eerlijk gezegd.. valt dat dus wel mee er verandert toch weinig aan of je weet wat er komt of niet tenslotte net als die stempel huilbaby weinig verschil maakt ze huilt toch wel.. met of zonder stempeltje maar het is wel leuk om te lezen.. dat ondanks dat het cb voorspelt dat het met een maand of 4/5 wel over is.. dat toch wat langer duurt en dat ze dus wel gelijk zouden kunnen hebben cb hier dat zijn van die mutsen.. ene is superaardig en kan ik ook wel wat mee de ander was ik laatste keer accuut chagerijnig van
@Saskia: sorry meis. Rond de 4/5 maanden was het wel zo dat Ysa geen dagelijkse buien maar had. Ze was makkelijker af te leiden en kon al snel zichzelf wat beter vermaken. Het was enkel als ze iest wou en het niet lukte of ik niet snel genoeg reageerde. En dat is eigenlijk nog zo. Als ik er op tijd bij ben kan ik veel voorkomen. Het is steeds goed kijken en inspelen op haar. Er zitten echt wel weken tussen dat er geen bui is.
Over dat niet slapen in de wagen, op schoot, in de auto is zoooo herkenbaar! Fenja slaapt echt niet meer ergens anders, alleen in bed! Bij hoge uitzondering nog in de auto. Je zal wat missen!
ach je maakt me er niet bnag mee hoor zit inderdaad te wachten tot ze zichzelf een beetje kan vermaken en inmiddels blijkt dat ze al een stuk vrolijker is nu ze zelf dr duim in dr mond kan stoppen en aan bijv. het klepje van een broekzakje kan trekken ze trekt zich graag op aan je handen zodat ze recht overeind komt je moet vaak even helpen... of even dr voetje tegen dr hand houden.. dna gaat ze aan dr voetje voelen.. dus we gaan vooruit het kost alleen veel aandacht.. nouja.. aandacht voor je kind is niet echt vervelend he maar ti swel fijn om te horen dat het dus ook echt wel zo voor komt
Ik zou het dus nu ook allemaal anders willen doen. Vooral op mijn moederinstinct afgaan en me door niets en niemand meer iets laten wijsmaken. Want jij als ouder weet het nog altijd het beste voor je kind. Wordt ook niet goed van al die "goedbedoelde"adviezen....
hmm toppunt was vanmiddag in de supermarkt mevr. van de kassa "goh heeft ze ALWEER honger?" ..... woon ds om de hoek.. als ze honger heeft ga ik toch niet nog even boodschappen doen? voelde me serieus beledigd eigenlijk dit is volgens mij voor het eerst dat ik best boos was over zo'n soort opmerking want hoor regelmatig "goh zeker moe" of "goh zeker honger" maar dit sloeg echt alles *blaas nog stoomwolkjes*