9 weken geleden ben ik voor de tweede keer moeder geworden. Wat een rijkdom! Ik wil het, om meerdere redenen, bij twee kinderen laten. Echter, de gedachte dat ik nu nooit meer zwanger zal zijn, stemt mij licht verdrietig. Ik vond het zo'n mooie tijd. En nu is het zo definitief. Nooit meer testen, nooit meer een echo, nooit meer zo'n buik etc.... Zijn er meer dames die dit herkennen? Zijn het mijn hormonen? Is dit normaal? Ben ik gewoon emotioneel ?
Misschien is dat ook wel een goede omschrijving ja Verslavend! Wilden jullie het ook eigenlijk bij 1, 2 of 3 laten? En, gefeliciteerd!
ja hier had ik het na nummer 1 en 2 heel erg. Ik heb ook nooit echt kunnen genieten van het zwanger zijn door ziekte. Nu 4 maanden geleden bevallen van onze 3de terwijl we het eigenlijk bij 2 zouden houden en nu een hele fijne zwangerschap gehad en nu heb ik het gevoel helemaal niet. Ik heb mijn buik helemaal niet gemist terwijl ik bij de eerste 2 altijd heel jaloers kon zijn op zwangere vrouwen
Wat fijn dat je de laatste keer écht hebt kunnen genieten. Proficiat met je kindje. Een lichte jaloezie heb ik nu ook als ik zwangere vrouwen zie. Vind ik stom van me. Ik heb toch twee prachtige kinderen? Het is toch goed zo.... Maar ja, het is gevoel. Wellicht wordt het minder naarmate mijn jongste ouder wordt.
zwanger zijn is zoiets unieks en bijzonders, ik snap je gevoel wel. Zelf heb ik het niet gehad bij de 1e, en deze 2e zwangerschap waar ik grotendeels ziek in ben en nu veel zorgen ivm groeiachterstand kijk ontzettend uit naar de geboorte en zal ik die dikke buik niet missen.. voor mij betekent zwanger zijn niet een geweldige roze wolk en je goed voelen. Kan me voorstellen als je een zorgeloze zwangerschap hebt hier anders tegenaan kijkt
Nee voor mij niet herkenbaar. Zelfs het getrappel nooit gemist. ' k Wil als het ons gegeven is graag meer kinderen in de toekomst, maar het zwanger zijn en de 1e 2 maanden babytijd mogen van mij voor (bij wijze van) iets anders geruild worden. De tijd daarna zoals nu met 5 maanden vind ik wel heel fijn! Eindelijk genieten zonder, misselijkheid, harde buiken, vreselijke moeheid, gierende hormonen, onzekerheid door een huilend kindje ed. Kortom weer mezelf zijn.
Voor mij heel herkenbaar en helaas voor mij wordt het hier niet minder nu de jongste ouder wordt. Sterker nog, het verlangen naar weer de spanning om het testen, de 1e echo, de schopjes, de mooie buik, de bevalling, die 1e momenten met je kindje wordt alleen maar groter. Om praktische en financiele redenen houden wij het ook bij 2 kindjes maar in mijn hart is er wel plaats voor 10 haha. Maar weet ook dat ik waarschijnlijk na een 3e zwangerschap weer dezelfde gevoelens zal hebben.
hier hetzelfde gevoel hoor, ook al hebben wij er 5. Na nummer 4 had ik het de eerste maanden ook en denk da het voor het grootste gedeelte ook met hormonen te maken heeft. Maar ik zou er niet meer aan moeten denken om te bevallen dat is echt niet mijn ding. Meer moeite met het groter worden van mijn mannetje en nooit meer dat eerste moment van je kindje in je armen en de eerste dagen samen dan de rest.
Na de zwangerschap van de oudste miste ik het zwanger zijn soms wel. Dat gezellige gerommel in je buik. Bij de jongste heb ik dat helemaal niet gehad. Misschien omdat hij langer bleef zitten en ik er zó klaar mee was! Ik wil ook echt nooit meer bevallen. En gelukkig is ons gezin wat ons betreft ook compleet. Dus het hoeft ook niet meer. En als ik dan met dat warme weer van die (hoog-)zwangere dames voorbij zie waggelen, denk ik echt "tralalaaa, ik ben klaar!"
Ik 'mis' het stiekem ook nog wel. Maar dat is echt een gevoel, mijn verstand zegt anders en wij hebben dan ook gekozen voor steriliseren bij mijn man (zwanger worden gaat nogal als vanzelf hier ). Geniet op en top van onze meiden, maar o dat zwanger zijn.. Vervloekte het soms, maar wat is het bijzonder!
Ik herken het ook, en ik heb er nu 4. Toch moet er ook een grens zijn maar ik kan mezelf ook echt niet voorstellen dat ik nooit meer zwanger zal zijn! Ach ben nog jong
Herkenbaar haha. Mijn zoon is nu 4 maanden. Na een hele moeilijke start. Ik zou opzig wel weer zwanger willen zijn. Voor de mooie momenten samen echo's schopjes enz. Misschien ook wel om de tijd over te doen, mijn baby vasthouden na de geboorte ipv 4 weken ziekenhuis. Geen huilbaby enz. Meer om het deze keer 'goed' te doen ofzo is geen reden voor nummer 2.