nou de titel zegt t al... ben nu bijna 31 weken zwanger van onze 2e knul onze zoon is met 34 weken geboren en heeft een moeizame start gehad en merk nu aan mezelf dat de angst voor weer een vroeggeboorte nu de kop op gaat steken... van onze zoon was ik 9 maart uitgerekend en nu 14 maart dus de datums liggen ook nog is bizar dicht bij elkaar.. en onze zoon is jan al geboren dus merk nu dat de stress komt.. hoe ga ik daar nou t beste mee om?? en wie kan mij oppeppen met ervaring en positieve goeie vibes!!!! dankjulliewel alvast..
Hi! Misschien weet je de reden van je vorige vroeggeboorte en kun je dit tackelen voor deze tweede zwangerschap. Verder klinkt je stukje wel alsof je er al rekening mee houd. Misschien doe je het nu iets rustiger aan zodat het allemaal langer dicht blijft. En ook al maak jij je zorgen zulke gedachten wekken de bevalling niet op! Probeer wat ontspande afleidingen te zoeken en praat erover zodat je het niet oppot. Verder heb ik er geen ervaring mee maar hoop dat je de laatste weken ook goed door komt.
een echte reden is er nooit gevonden.. gewoon domme pech.. besef ook wel dat idd erover nadenken geen bevalling in gang zet maar stressen erover lijkt me ook niet goed... maar bedankt voor je bemoedigende woorden!
Ik herken je verhaal. Onze oudste is met 32 weken geboren,zonder aanwijsbare reden. Ik had 10 cm ontsluiting zonder weeën en ik vond het bij de tweede daarom kok heel eng, want ik wist niet hoe weeën voelden. Ik had de tweede zwangerschap heel veel harde buiken en heb dan ook regelmatig in het ziekenhuis gezeten voor een extra check. De stress krijg je niet helemaal weg, maar wat mij hielp was goed op papier zetten wat ik graag zou willen in geval van weer een vroeggeboorte. Daarnaast hield ik veel meer rust en uiteindelijk is onze tweede met 38 weken geboren. Nu mijn derde zwangerschap voel ik mij veel minder gestressed omdat ik al een keer heb meegemaakt dat het goed kan gaan. Ik bel nu miey meer voor elk krampje, almaar als ik het wel had gedaan vonden ze dat nog niet erg. Dus zorg dat jij zoveel mogelijk zekerheid krijgt em controle. Laat ze evt je baarmoedermond meten zodat je weet dat die nog dicht zit, geeft mij nu ook ok steeds rust. Sterkte en ik hoop dat jullie kleintje nog lekker blijft zitten.
Ik herken je gevoel, maar kan je niet helpen. Helaas is het bij mij de tweede keer weer gebeurd. Ook weer zonder oorzaak. Enige dat ik bij mij kan bedenken is dat ik te druk ben gebleven, vooral met werk. Zou je dus willen aanraden om zo veel mogelijk rustig aan te doen. En bespreek het inderdaad met je vk. Er zijn overigens wel heeeel veel voorbeelden van meiden waarvan de tweede niet te vroeg geboren zijn, dus denk niet meteen dat het altijd gebeurd. Ik hoop dat de kleine nog een aantal weken geduld zal hebben
verloskundige weet van mijn angst... heb ook een postnatale depressie gehad na de geboorte van onze zoon. dus heb sowieso binnenkort een psychische evaluatie.. gewoon better safe than sorry. en schaam me daar ook niet voor... ook ik werkte toen heel veel "lees 50 uur per week" nu werk ik er nog maar 22 en neem ik voldoende rust.. naar mijn idee dan... zoon is bijv vandaag op school geweest en ik was vrij! dus een heerlijke me time dag gehad! ben de bank haast niet af geweest hahahaha genoot er ook echt van!! manlief werken! heerlijk samen met de hond onder een deken met een grote mok thee lekker doelloos zappen en filmpje gekeken.. hoop dat voldoende rust idd the key is baarmoedermond meten vind ik wel een hele fijne tip joma! die kaart ik volgende week als ik moet ff aan!
Baarmoederhals meten is vanaf een bepaald termijn niet meer betrouwbaar werd mij verteld.. Volgens mij is 31 week te laat voor reguliere checks. Je weet namelijk niet hoe het bij jou daarvoor was. Hier begonnen ze rond de 22 weken daarmee geloof ik. Maar je zou altijd kunnen bellen naar het ziekenhuis. Is daar van tevoren geen plan over gemaakt? Hier van mijn eerste bevallen met 29,6 weken, ik kreeg pas meer vertrouwen toen ik dat termijn voorbij was en niet de klachten had die ik toen had.. Toen begon het te groeien. Wel kreeg ik proluton injecties vanaf week 16 t/m week 36, slikte zelf magnesium tabletten (wel in overleg met zkh), kreeg baarmoederhalsmetingen tot een bepaald termijn (weet even niet meer tot wanneer) en nam ik heeeeel veel rust. Ook luisterde ik overdreven goed naar mijn lichaam. Bij elke harde buik ging ik rustig zitten en bij elke kramp en als ik het niet vertrouwde mocht ik langskomen bij het ziekenhuis. Ik ben draagster van GBS bacterie dus dat werd ook een aantal keer gecontroleerd, of ik geen blaasontsteking kreeg door de GBS (dat betekent dan dat de populatie heel groot is op dat moment). Uiteindelijk bevallen in week 37!!
gok van mezelf ook dat zodra ik die magische grens over ben dat de rust eat meer terug komt.. maar nu die grens er aan komt schieten me zenuwen idd door t dak!! heb een poos geleden bij de vk gezeten met aanhoudende rugpijn en toen heeft ze wel gevoeld en toen zat alles nog keurig dicht en niet verweekt ofzo maar zal t vragen babystew en wel top dat je toen tot 37 weken door hebt gelopen! luister ook overdreven naar mijn lijf nu.. en probeer zo veel mogelijk rust te nemen valt niet altijd mee met een 4 jarige om me heen maar probeer t toch! gelukkig helpt papa ook goed mee.. die krijgt nu ook wat meer zenuwen dus dat is sowieso fijn..
Ik ben erg pril zwanger en stel dat het goed gaat dan zal ik ook goed in de gaten gehouden worden maar gek genoeg ben ik zelf niet meer bang voor vroeggeboorte. Heel veel sterkte!
wat goed dat je er zo positief instaat! wou dat ik dat kon merk wel doordat manlief ook wat meer zenuwen gaat uiten nu dat t erger wordt bij mij... agh probeer er maar zo min mogelijk aan te denken