Prettig om te lezen dat jullie de zelfde soort vraagtekens hebben bij het verloop van het proces betreffende het wijkteam en de IB-er. Niet persé omdat jullie het met mij "eens" zijn. Maar meer omdat jullie gelijkgestemd zijn, wat voor mij betekend dat er één logische en juiste volgorde (met hier en daar wat kleine verschillen) van dit proces is. @Berte De leerkracht heeft al een afspraak ingepland met het wijkteam. Zonder naam van ons kind, "omdat er bij meer kinderen dingen spelen, dus de afspraak is sowieso handig." Mocht het dus echt nodig zijn dan kunnen wij midden November bij het wijkteam terecht. Misschien een goed anticipatie van de leerkracht, maar ook dit voelt niet persé prettig. Een afspraak bij het wijkteam maken zonder dit eerst met ons te bespreken...
Dat mogen ze niet eens zonder toestemming van de ouders. Hier viel zoon , in groep 1, op. Dat is naar ons gecommuniceerd met het voorstel de iber in de klas te laten observeren. Vonden wij een goed idee. Uit die observatie kwam ook dat hij toch anders reageerde op situaties en in het overleg werd voor gesteld om hem te laten onderzoeken omdat ook school twijfelde tussen hoogbegaafdheid en autisme. Wij hebben dat laten doen door iemand met een eigen praktijk ( othopedagoog/psycholoog). Daaruit kwam dat onze zoon autisme heeft.
Precies, wij moesten voor iedere nieuwe interventie (bv leesgroepje, extra instructie, gebruik van bepaalde hulpmiddelen) toestemming geven, vervolgens ook weer toen de orthopedagoog erbij betrokken werd. En nu zit ze in een diagnose-traject en moeten we voor ieder afzonderlijk stukje informatie dat door school wordt aangeleverd ook officieel toestemming geven dat het gedeeld mag worden (van bv een observatie-verslag tot cito-scores). Zomaar even een kind bespreken met een derde (bv wijkteam of wie dan ook), mag niet.
Anoniem een situatie bespreken mag volgens mij wel. Zolang er inderdaad maar geen naam genoemd wordt. Neemt niet weg dat ik het (een stuk) netter had gevonden als ze het eerst besproken had. En als de intern begeleider al betrokken was geweest. Ik vind de volgorde nu heel bijzonder.
Tja hij was de eerste en dus weinig vergelijk materiaal. Wat ons opviel was zijn ontzettend sterke geheugen, voor dingen die hem interesseren. Op 2 jarige leeftijd alle automerken herkennen en benoemen. Heel vroeg met praten, zichzelf leren lezen toen hij net 4 was. Later alle treinen kennen en nu alle vliegtuigen. Enorm taalgevoel. Maar ook alles het liefst in vaste volgorde, slecht tegen plotselinge veranderingen kunnen, altijd bevestiging zoeken dat hij het goed doet, slecht tegen drukte kunnen en langzamer prikkels kunnen verwerken. In groep 1 viel hij op door de details die hem opvielen ( b.v de schoenen van juf en precies weten wanneer ze die de laatste keer aan had). Het niet kunnen werken in een onrustige omgeving, last hebben van de " chaos " van de andere kleuters. Het enorm boos zijn omdat ze de zelfde stomme knutsels maakten als op de peuterspeelzaal, hij leerde hier niets ( en dat verwoorde hij ook zo naar juf) Uiteindelijk groep 2 overgeslagen en in groep 5 overgestapt naar speciaal onderwijs
Ik zou opnieuw een gesprek aanvragen met de juf en de ib’er. Niet via e-mail communiceren maar face to face. Ik zie hier mensen zeggen dat ze naar groep 3 had moeten gaan. Dat lijkt me nutteloos advies want hoe weten wij dat nou? Voor mij sprong er uit dat ze achteruit is gegaan in bepaalde vaardigheden. Als dat zo is dan is dat zorgelijk. En is het belangrijk dat de reden daarvan bekend wordt bij jullie en de lerares.
De leerkracht zal vast het een en ander geprobeerd hebben, maar dan wel buiten ons weten om. Waar wij vanaf weten zijn voornamelijk veranderingen in de benaderingswijze. Waarin de focus nu meer op wenselijkgedrag ligt dan op ongewenstgedrag. Nadat ons kind aan had gegeven het gevoel te hebben veel fout te doen, omdat de leerkracht vaak boos is. Onderschat het schuingedrukte niet ,mijn zoon heeft heel veel moeite met het strenge/dwingende karakter van de juf op school en zijn gedrag is hierdoor veranderd.Hij loopt op school enorm op zijn tenen omdat hij de sfeer graag goed wil houden,hij is ook onzeker geworden hierdoor.Binnenkort gaat hij zelfs naar een andere school omdat nog een jaar met deze juf zeker verkeerd gaat lopen voor ons (even in een notedop).
Over punt 1: dat vind ik deels opmerkelijk, maar aan de andere kant denk ik ook: hoe kun je daar nou -na een pauze van 6-7 weken- al na 2 weken een mening over vormen… De overige punten schaar ik voornamelijk onder ‘normaal kleutergedrag’. Ik zou zelf eerst een bij juf neerleggen dat je om te starten wel een gesprek met de ib’er wilt alvorens verder te gaan.
Lijkt mij ook dat casusbesprekingen best mogen, mits geanonimiseerd. Wel vind ik het absoluut niet fijn dat dit niet eerst met ons besproken is. Er gaat een gesprek plaats vinden met de leerkracht en IB-er. Betreffende de achteruitgang....ben ik vooral benieuwd welke achteruitgang geconstateerd wordt. Ben het met je eens dat achteruit zorgelijk kan zijn. Wat heftig dat het effect van de juf haar karakter(houding) zo groot is dat jullie uitwijken naar een andere school. Hopelijk gaat hij zich daar gezien en kundig voelen, waardoor zijn zelfvertrouwen stijgt en het stress niveau in zijn lichaam daalt. Bij ons kind heeft dit inderdaad een flinke impact (gehad) net als de voorbeeldrol. De leerkracht lijkt die signalen vanuit mijn kind alleen niet goed op te vangen. Als de leerkracht het eenmaal weet, dan lijkt ze hier wel actief mee bezig te gaan. Eigenlijk zijn dit precies mijn gedachte. Omdat ik voor mijn gevoel een grote hoeveelheid aan informatie en de context mis, probeer ik de signalen vanuit de leerkracht wel serieus te nemen. Wat voor de eerder opgesomde gedachte en vragen zorgt.
Dat zijn, waarschijnlijk als je terug kijkt met de kennis van nu, een aantal duidelijke signalen. Wat goed dat de leerkracht deze signalen oppikte. Hadden jullie zelf ook al vermoedens voordat de leerkracht bepaalde signalen naar jullie benoemde? Of hebben jullie zelf eerst wat signalen naar de leerkracht uitgesproken?
Wij hadden het , tot groep 1, niet echt in de gaten. Ook op de peuterspeelzaal waren er , volgens de leidsters, geen signalen en zeiden ze ook ( toen school het naar hun terug koppelde) dat zij daar niet voor warm. Als je eenmaal de diagnose hebt vallen er dingen op hun plek. En ja misschien was het dus niet normaal dat een 2,5 jarige zegt kijk mam daar rijdt de buurvrouw in haar grijze Toyota en dat weet ik zeker want 23-BP-16 is haar nummerbord. Of dat je kind, 1 dag na de geboorte opkijkt naar de deur omdat er een verpleegster binnenkomt ( viel de verpleegster op)
Ik zou de juf om duidelijkheid vragen. Misschien ziet zij iets, waar ze nu nog niet de vinger op kan leggen, of wil ze bepaalde vermoedens nog niet naar jullie uitspreken. Ik zou aangeven dat je liever gewoon openheid van haar wil waar haar zorgen precies liggen. Het lijstje is wat 'vaag' allemaal. Dan kunnen jullie daar eventueel zelf iets mee.
Ik snap je volkomen. De punten uit je openingspost zijn te algemeen , waardoor je gedachten al gauw met je aan de haal gaan. Fijn dat er een gesprek gepland staat met de leerkracht en de IB’er. Dat het eea. wat dieper besproken kan worden zal de lucht hopelijk ook al wat klaren. En lijkt me vooral ook belangrijk om te weten op welke punten je kind achteruitgang laat zien. Kunnen jullie meteen bespreken wat het plan van aanpak gaat worden. Toi toi toi alvast voor het gesprek!
Helaas blijkt het nogal een opgave te zijn om in gesprek te kunnen met de leerkracht en ib'er. De impact van de "wijkteam bom" is op mij best groot. Mede door alle onbeantwoorde vragen. Dus ik baal enorm van dit lange wachten.
Hè wat vervelend zeg. Zit je nóg langer in onzekerheid Waarom is het zo lastig om een gesprek aan te gaan met leerkracht én ib-er? Waar ligt dat aan?
Wat raar dat zo’n gesprek zo lastig te regelen is! En bv eerst een gesprek met alleen de juf of juist alleen de ib’er ipv allebei samen?
@hummeltje5 en @evaleana Een week geleden is inderdaad besproken dat een gesprek met beide lang op zich gaat laten wachten. Het gaat dus een gesprek met de ib'er worden. Alleen blijkt een mail of telefoontje met een datum een hele opgave. Dat is natuurlijk flauw, want ik heb totaal geen zich op de werkdruk en mogelijk vol schema van de ib'er....
Het werk van een ib-er bestaat juist voor een groot gedeelte uit last minute gesprekken, observaties etc. Juist dat snel handelen en schakelen is een van de kenmerken van een ib-er. Als ik jou was zou ik vandaag naar school bellen met de mededeling dat je nog voor de herfstvakantie een gesprek wilt hebben met de ib-er.