Hallo allemaal Ik zit met een super dubbel gevoel. Ik lig in het ziekenhuis omdat ik afgelopen zondag weeën gekregen hebben. Meteen weeënremmers gestart longrijping. Tot nu toe blijft alles rustig. Het is eigenlijk een onzekere tijd. Ik ben nog 'maar' 28 weken. Toch ben ik overgelukkig niet met het feit dat ik in het ziekenhuis lig en er kans is dat mijn meisje te vroeg komt. Maar ik kan mijn geluk eigenlijk niet op. Ik heb al eens een vroeggeboorte gehad op 21 weken mijn zoontje heeft het toen niet gehaald. Ik heb het gevoel dat mijn meisje er komt en dat ze gaat vechten om er gezond en wel te komen. Toch heb ik ook schrik voor mijn gelukzalig gevoel. Wat als mijn gevoel me bedriegt.... Ik vind dit eigenlijk heel moeilijk! Ik lig hier in het ziekenhuis en heb eigenlijk de tijd van mijn leven. Nu ik zou veel liever rondlopen en shoppen en de laatste uitstapjes met mijn man alleen doen in plaats van hier te liggen. Toch kan ik het niet onder stoelen of banken steken dat ik straal van happiness ! De eerste dagen dat ik hier lag was ik heel onzeker en heb ik super veel gehuild! Maar dat is nu over.... Wat denken jullie hiervan??? Veel liefs
Je wilt je kleine meid heel graag ontmoeten, logisch toch er zullen wel heel veel spanning en emoties bij zitten. Ik wil je in ieder geval heel veel succes en sterkte wensen. Hopelijk blijft je kleine meid nog even zitten en nu maar hopen dat jij je int ziekenhuis niet te snel zal gaan vervelen.
Ik vind het heel logisch dat je emoties alle kanten op gaan. Je weet dat je meisje levensvatbaar is en ik denk dat dat gevoeld de overhand heeft. Het is ook moeilijk te bevatten wat er nu allemaal gaande is. Mijn jongste kwam met 27 weken, totaal onverwacht en dat ging allemaal heel snel. Ik was na m'n bevalling in shock en ook mijn emoties gingen toen alle kanten op, van super blij dat hij er was naar doodsangst om hem te verliezen. Ik hoop dat je kleine meisje nog een aantal weken lekker in je buik blijft zitten, dat is voor haar het prettigste plekje op dit moment. Sterkte!