Zoals de titel zegt. Kun je dat leren? Of is het positief aandacht geven?? Ik had vandaag een discussie hier over. Ik denk dat je wanneer je als kind geen liefde hebt geleerd, dus knuffels geven, kusjes geven, zeggen ik hou van jou. Dat je dat wel kunt leren. Alleen zal het eerst onwennig zijn. Me vriend en ik zeggen elke dag dat we van elkaar houden. Geven vaak elkaar een knuffel en zeker een smakkerd Ook zeggen we tegen ons zoontje dat we van hem houden. En geven hem kusjes en kunnen lekker knuffelen met hem. Ik wil hem warmte, geborgenheid en liefde meegeven. Me vriend en ik zijn dit van beide uit huis dit niet gewend. Alleen bij mijn oom en tante werden we plat geknuffeld etc. Hoe denk jij er over?? Liefs
Wat jammer dat jullie dit van thuis uit niet mee hebben gekregen. Maar zo te lezen doen jullie het helemaal super!!!
Ik heb dit ook niet van thuis meegekregen, ik kan me echt niet één keer herinneren dat mijn ouders gezegd hebben dat ze van me houden. Niet dat ik slecht behandeld ben hoor integendeel, maar we waren niet echt een warm gezin. Mijn zoontje krijgt het dagelijks van me te horen en hij wordt overladen met kusjes en knuffels. Ik ben gek op dat mannetje en heb er totaal geen moeite mee om hem dat te laten zien. Gelukkig maar!
Ik heb het ook niet echt meegekregen alleen op een verkeerde manier als je snapt wat ik bedoel. Maar mijn kids zijn dol op knuffelen en kusjes geven Ben blij dat wij dat als ouder wel op een goeie manier aan de kids kunnen geven....nu ik er zo over praat wil ik ze bijna wakker maken hahaha wat hou ik toch van ze.. Dus ja denk zeker wel dat je het jjezelf aan kan leren
Elke keer als ik mijn zoontje zie, kan ik hem helemaal plat knuffelen. hou zoveel van hem. Het giert gewoon iets door mij lichaam als ik zijn lieve koppie zie. Hoop alleen niet dat hij op een dag zegt: mama, word beetje gek van je knuffels. hahaha
Nu ik er over nadenk, kan ik me niet herinneren dat mijn moeder ooit gezegd heeft "ik hou van jou". Mijn vader al helemaal niet (daar is het de man niet voor). En ik werd ook niet overladen met kusjes en knuffels. Ze waren wel trots op ons, en dat zeiden ze ook wel eens ... Maar ik kan ook niet echt zeggen dat ik mij niet geliefd of gewenst voelde. Integendeel eigenlijk. Ik wist gewoon dat mijn ouders van mij hielden eigenlijk, heb het ook nooit als een gemis ervaren eigenlijk ... Ik denk wel dat mijn moeder vooral pas later (toen ik al het huis uit was) wat meer "knuffeliger" is geworden ... Hier thuis zijn we wat meer knuffelig en zijn vaak "touchy-feely". En dat wij blijkbaar elkaar "aan kunnen raken" zelfs als we ieder aan 1 kant van de kamer staan . Maar dat is mij dus niet aangeleerd ofzo ... Dus ik denk dat het ook in de persoon zit. Ik ken ook genoeg voorbeelden waarbij ze vanuit huis erg knuffelig en kusserig waren, en die daarvan weer een avenrechtse uitwerking hebben ... dus meer afstandelijk, niet knuffelig zeg maar
Haha grote kans zegt mijn dochter van 9 ook! Ma nu even niet haha om een halfuur later naar mij toe te komen en te zeggen maar ik hou wel van u dan krijg ik toch weer een knuffel
Mijn vader en moeder hebben dit niet van huis uit mee gekregen en als we het er over hebben is dat altijd hun excuse waarom ze dat mij niet hebben mee gegeven. MAAaarrrr.... Ik doe het WEL! Dus vind het altijd een tikje te makkelijk gezegd van " Dat heb ik niet mee gekregen dus..." Ik zeg mijn man en kinderen dat ik van ze hou. Knuffel ze (ja zelfs die slungel van 14 nog en die knuffelt als er verder niemand kijkt, ook gewoon mee ) Maar goed ik probeer ze ook aan te sporen om wat van hun leven te maken en te leren enzo. En geef ze complimentjes etc. Volgens mij moet ik het eerste complimentje wat ik bewust kan opnemen nog krijgen van mn moeder... Om over mn vader maar te zwijgen. Dat zijn de dingen waar het mij aan te kort kwam en ik wil niet dat mijn kinderen later denken van ja dat heb ik niet van huis uit mee gekregen.
Hier ook niet meegekregen en ook weinig complimenten. Dochterlief krijgt veel kusjes, knuffels, zeg dagelijks tegen haar dat ik van haar hou en geef haar ook dagelijks complimentjes.
mijn man heeft het niet gekend, zijn ouders gingen nooit een stukje fietsen met hen ( man en zijn zusje) nooit samen voetballen... terwijl ze het wel deden met de buurkindjes. nog nooit een kus of een knuffel en laat staan ik hou van je, mijn ouders zijn totaal het tegenover gestelde, daar zei je op een gegeven moment ja ja dat weten we nu wel je houd van me en ik ook van jou we werden plat geknuffeld en kregen kusjes van hier tot tokio en weer terug, toen hij in ons gezin kwam was het erg wennen voor hem, hij was het totaal niet gewend, mijn ouders ging ook zo met hem om als met ons, natuurlijk niet steeds knuffelen e.d. maar als er iets gebeurde... bijv zijn oma overleed..... zijn ouders zeiden niets deden niets... mijn man vond het heel erg dat zijn oma er niet meer was, en dat verdriet zien bij mijn man deed mijn ouders ongelovelijk veel pijn, die hebben hem in zijn armen genomen en samen staan huilen met hem, niet omdat hun die oma nu zo misten, of erg vonden dat ze overleden was, maar puur voor mijn man, dat HIJ zo'n verdriet had dat deed hen verdriet, en nu bijv. ligt onze zoon met een bovenbeen fractuur in het ziekenhuis, hij moet 4 tot 6 weken in tractie, mijn schoonouders geven een keer een schouderklopje, zoonlief schreeuwt het uit van de pijn..... manlief en ik hebben het daar erg moeilijk mee, maar op steun van schoonouders hoeven wij niet te rekenen, je kunt als je liefde niet hebt gekend 2 kanten op, precies hetzelfde doen......dat is waar mijn beide schoonouders voor gekozen hebben.... of juist totaal het tegenovergestelde, en dat is precies waar mijn man voor heeft gekozen ! en hoe wij met de kids omgaan : elke dag zeggen we ik hou van jou, hebben we vandaag al verteld hoe lief we jou vinden, jaaaaaa zegt de oudste dan : zoooooooooooo lief... met de armen zo uitgestrekt mogelijk manlief en ik knuffelen en kussen ook waar de kinderen bij zijn, ( geen uitgebreide tongzoen maar gewoon een liefde volle kus ) wij vinden dat de kinderen mogen zien dat papa en mama niet alleen met hun knuffelt en kust, maar ook met elkaar, dat wij van elkaar houden.
ik heb wel een liefde gehad van mijn ouders , mijn vader vele malen meer dan mijn moeder en ik heb op dit moment n soort van haat naar mijn moeder toe. Ze zeggen wel eens over mannen dat elke man een kind kan maken maar niet elke man een vader/papa is nou zo denk ik over mijn moeder . het kan met haar verleden te maken hebben maar van huis uit heeft zij van mijn opa en oma zeker weten wel heeel veel liefde gehad !!! Toen ik voor het eerst moeder werd , nee eigenlijk ver daarvoor heb ik mezelf voorgenomen om aan haar geen voorbeeld te nemen .
Ja zeker kun je dit aanleren en ook echt menen! Ook ik heb van huis uit niet geleerd, om te zeggen: ik hou van jou. Of erg te knuffelen. Tenminste niet met je kind zeg maar, ik zag wel mijn ouders elkaar altijd een kus geven of elkaar even vasthouden. Maar ik kan me niet heugen dat ik ooit heb gehoord, ik hou van je. Toen onze oudste geboren werd, heb ik dit me ook echt heel erg bewust aangeleerd. Tuurlijk voelde het raar in het begin, maar nu is het vanzelfsprekend en zeg ik het elke avond als de kids naar bed gaan. Was ook wel mijn grootste angst toen ik moeder werd, dat mijn kinderen later hetzelfde zouden voelen als ik deed, omdat je sommige dingen gewoon niet geleerd hebt van thuis. Zoals affectie tonen en praten over je gevoelen, maar we doen onze stinkende best om dit wel te doen hier in huis
Mijn man heeft eigenlijk gewoon geen liefde gehad van zijn ouders. Hij is er één van een tweeling, 3e en 4e kindje, niet gepland en ook niet gewenst. Zijn broer was rustig, hij niet. Hij heeft echt een rotjeugd gehad. Moest op zijn 16e gaan werken zodat zijn broer naar de koksschool kon. (en nu doorloopt die man van mij rustig de meest zware opleidingen, maargoed) Zijn vader was veel aan het werk, en heeft dit vrijwel niet meegekregen. Van hem kreeg mijn man wel liefde, maar van zijn moeder niet. Op het moment is het contact redelijk, maar ik merk bijv. dat onze jongste (zoon) niet met haar door één deur kan. hij gaat al huilen als hij haar ziet, en dat is al vanaf het begin zo (toch gek..) In ieder geval heeft mijn man echt wel geleerd om "liefde te geven". Juist dat straalt er vanaf. Ik denk dat het misschien soms nog wat lastig is om te uiten, maar het is een superpappa, en de kindjes zijn dol op hem.
Een vriendinnetje van mij is thuis nooit geknuffeld. Maar ze is zelf een enorme knuffelaar. Ze was heel bang toen ze zwanger was dat ze haar kind niet zou kunnen geven wat ze wilde. Maar dat bleek onterecht. Het hoeft dus niet per defenitie zo te zijn datbje het niet kunt als je het nooit gehad hebt. Of ze is een uitzondering, kan natuurlijk ook..
ik heb het ook niet van huis uit meegekregen maar ik knuffel mijn meisje dagelijks plat hoor, zeg elke dag dat ze mooi is en geef altijd complimentjes als ze iets begrijpt en goed doet. ik geloof dus ook dat je je dit kan aanleren. sterker nog, het zat al in me want het voelde vanaf het begin heel natuurlijk met mijn dochtertje en ook met mijn man vanaf het begin.
ik heb heel veel liefde ervaren thuis in ons gezin, maar dat was niet omdat mijn ouders zeiden ; ik hou van je en ons constant knuffelde. maar meer door er voor ons te zijn, door te luisteren als we ergens over in zaten en of te luisteren naar de leuke dingen die we beleefde. door leuke dingen met ons te doen de tijd te nemen voor ons. ik denk persoonlijk dat wanneer je een veilige hechting hebt ervaren je dit ook kan geven. wanneer je dit niet hebt gehad of zelfs een onveilige hechting hebt ervaren dat je dit met je mee draagt. je moet dan eerst liefde en hechting ervaren wil je er wat mee kunnen als je niet weet dat er warm water bestaat leer je leven met alleen koud water, pas wanneer je warm water ervaart kun je er wat mee. Het ultieme geluk in je leven is dat je bemind werd. Victor Hugo, schrijver/dichter (1802-1885) liefs Hellen
Ik heb de rest niet gelezen maar ik denk zeker wel dat je het kan leren. Ik ben vroeger niks te kort gekomen hoor, had een hele lieve moeder maar ze is een beetje ontspoord toen ik 12 was (scheiding e.d.) dus heb sindsdien niet veel liefde meer gehad. Ik heb ook heel lang moeite gehad met lichamelijk contact en sowieso.. dat geknuffel enzo.. nee hoor, niks voor mij Bij mijn zoon wist ik me geen raad maar nu... hij heeft me weer helemaal ontdooid Soms duwt hij me weleens weg zo van 'maham.. ik ben een jongen, ik wil niet de hele tijd knuffelen' Ik kijk nu ook zo uit naar ons volgende kuiken.. nog zo'n heerlijk mensje waar ik al mijn liefde aan kwijt kan Ik heb wel echt moeten leren omgaan met mijn emoties, ben ook heel depri geweest omdat ik het soms gewoon niet meer wist. Ik wist niet wat me overkwam als ik een brok in mijn keel kreeg bij een film ofzo.. .. Maar gelukkig gaat het heel goed nu en ben ik ook erg blij dat ik mijn jongens alle liefde en geluk kan geven
@lizab zo herken baar van je zoon, dat had anne met mijn schoonouders, zodra ze ze zag was het huilen. maar daar heeft ze nu geen last meer van (die zien we nooit meer gelukkig) hier ook niet van huis uit mee gekregen, maar geleerd door vrienden en vriendinnen, nu was mijn man al heel knuffelig en door hem ben ik er vrijer in geworden, we zeggen ook minstens 1 keer per dag ik hou van je, en tegen onze dochter zeggen we dat ook, ik vind juist heel belangrijk omdat wij het niet mee hebben gekregen dat zij het wel mee krijgt. het is een kleine moeite om te zeggen, ik hou van je