Geen verklaring= reanimeren, en thats it. Ik vind dat dit eigenlijk niet iets voor op een internetforum als deze is. Mensen zijn onvoldoende medisch onderbouwd en hebben onvoldoende ervaring/inzicht om mee te discusieren over zware ethische vraagstukken als deze. Daarnaast is de casus onvoldoende weergegeven om er dieper op in te kunnen gaan. Natuurlijk mag iedereen zijn eigen mening geven. Maar dat zal voor de TS geen meerwaarde geven. Zo zullen er ook vele mensen reageren vanuit een bepaalde geloofsovertuiging en daar kom je nooit uit op een forum. Mijn advies zou zijn hier een slotje op te doen.
Ik lees hier toch echt over een standaard niet reanimatiebeleid. Wil je wel gereanimeerd worden in hoge uitzondering! Dat is hier letterlijk gezegd. En in dit geval is het niet de cliënt, familie of behandeld arts die besluit. Cliënt wil wél gereanimeerd worden, familie wil het verstandigste en.behandeld arts heeft ook geen wilsbeschikking af gegeven. En tóch willen collega's van TS niet reanimeren, dus hoezo client, familie of behandeld arts beslist. Het verplegend personeel neemt wel even de beslissing of mw nog waard is om te leven of niet!
Nee hier is het ook niet dat de zorginstelling beslist. De client en familie weet van dit beleid. Er zijn meerdere gesprekken over gevoerd. Client en familie willen geen formulieren tekenen en ook niet pushen. Dan is het dus normaal dat er volgens beleid van de instelling gehandeld gaat worden waar de client en familie duidelijk over is ingelicht. Vandaar dus toch eigen keuze.
Bij ons geld ook een niet reanimeren beleid, tenzij de cliënt anders wenst. Dit moet dan met sticker op zorgdossier en op kamerdeur staan, dat iemand wel gereanimeerd wil worden. Dit word bij ons dan ook gewoon gedaan. Heb je er gewetensbezwaren tegen om een terminale cliënt toch te reanimeren dan is dat een ethisch dilemma en kan je vragen niet voor die cliënt te hoeven zorgen. Zo kom je er ook niet voor te staan dat je toch moet reanimeren, terwijl je daar gewetensbezwaar tegen hebt. Collega's die er geen problemen mee hebben worden dan ingezet voor de verzorging van die cliënt. Zo is het bij ons geregeld.
Inderdaad een zinloze discussie want hier hoort geen discussie over gevoerd te worden. Mevrouw wil gereanimeerd worden en daar kan elk verplegend personeelslid zich bij neerleggen evenals de regeltjes in een tehuis!! En nee, ik werk niet in een verzorgingstehuis. Ik betrek dit verhaal op mijn dierbaren, wat als het één van hun was waar het hier om ging. Wat als hun wél gereanimeerd willen worden,weigeren een wilsbeschikking te tekenen en er dan mensen zijn die besluiten dat het leven van hun niet waardig genoeg meer is na een reanimatie dus ze de moeite niet gaan doen. Denk daar maar eens aan, het gaat hier om mensen, levende mensen!
En in geval van TS is dat niet normaal want cliënt geeft duidelijk te kennen aan wél gereanimeerd te willen worden! En dan is het normaal om deze wens te respecteren en niet andersom.
Hier ben ik het pertinent niet mee eens, Bertha. Het is goed als mensen uit de praktijk nog eens uitleggen dat de gevolgen van een 'geslaagde' reanimatie echt niet altijd rooskleurig zijn. Maar om nu te zeggen dat leken daar maar niet mee mogen discussieren over 'zware ethische vraagstukken'... Het zijn uiteindelijk wel diezelfde leken die deze beslissing moeten nemen voor zichzelf of hun familie. Dus laten we deze discussie alstublieft wel voeren! Ik denk dat niet alleen de patiënten, maar zeker ook de artsen en het verplegend personeel er beter van worden als mensen hier over nagedacht hebben en al ervaringen en meningen hebben uitgewisseld voordat ze zelf aan de beurt zijn. Dan is het tenminste geen ad hoc beslissing. Ik vind het vrij arrogant om te zeggen dat mensen zonder medische opleiding of ervaring niet mee mogen praten. Want als je dat doorvoert, komt het er uiteindelijk op neer dat niet de patiënten en hun familie beslissen, maar de medische staf. (Of de thuiszorg medewerksters, zoals in de situatie die ts schetst.) Ik zou mijn eigen leven of dat van mijn naasten niet graag in handen leggen van 'zorgverleners' die er zulke enge meningen op nahouden!
Even ter info, mijn oma heeft een wilsbeschikking en wil niet gereanimeerd worden. En daar leg ik me.ook bij neer, dat is haar wens dus ik zal niet reanimeren als ik bij haar ben op t moment dat haar hart ermee stopt. Dit terwijl ik verplicht ben te reanimeren wegens mijn diploma's en burgerplicht. Dus dan zet ik ook de regels opzij om die wens te respecteren. Waarom is andersom zo moeilijk te begrijpen dan en naar te handelen?
@Manuk: Als er een niet reanimeren verklaring is, ben je niet langer verplicht om te reanimeren. Ook niet als je wel je reanimatiediploma hebt. (Zie ook richtlijnen van de reanimatieraad.) Overigens ben je als leek (want dat ben je) ook niet verplicht om je aan haar niet-reanimatieverklaring te houden. Maar zoals je zelf al zegt, is het beter om je daar toch bij neer te leggen en haar wens te respecteren. Een professionele zorgverlener is wel verplicht om zich aan een niet-reanimeren verklaring te houden. Tenzij de reanimatie per ongeluk al door een leek in gang is gezet. Dan hebben ze de keuze om te stoppen of door te gaan. Elke professionele hulpverlener is verplicht te handelen in een levenbedreigende situatie, tenzij er een niet-reanimerenverklaring is. Alleen een (behandelend) arts mag de keuze maken om niet te starten met reanimatie of een reanimatie te stoppen zonder dat er een verklaring is. Maar dat mag alleen onder bepaalde voorwaarden, bijvoorbeeld omdat vaststaat dat de patiënt ondanks reanimatiepogingen niet zal overleven of bijvoorbeeld hersendood achterblijft.
Dus jij hebt geneeskunde gestudeerd en kan in dit geval voor jou patiënten beslissen of ze nog een waardig leven hebben na een reanimatie of ze dit nu wel of niet zelf willen. Mijn inziens interesseert het mij geen ruk hoe jij geschoold bent of hoe hoog jou arrogantie is om te denken dat jij dat wel even kan beslissen of een dierbare van mij wel of niet gereanimeerd wil worden. Als een patiënt gereanimeerd wil worden kan jij je daar bij neerleggen en dat doen. Doe je dat niet om welke reden dan ook tegen de wil van mijn dierbare in sta ik niet voor mezelf in. Deze zware ethische vraagstukken zijn ter beoordeling van de cliënt, de familie.of een.behandeld arts. Ben jij geen van allen heb je geen enkele inspraak, punt.
In verpleeg/verzorghuizen is het vaak zo dat er een algemeen niet-reanimeren beleid is. Wenst de client anders zal die dat zelf aan moeten geven, bv tijdens de intake. Maar in de thuiszorg is dat anders, de regel is dan; je reanimeert ALTIJD tenzij de client een niet-reanimatie verklaring heeft! Dit staat altijd zwart op wit. Iedere gediplomeerde verzorgende mag reanimeren. Als die mevrouw dus geen verklaring heeft zou ik reanimeren, als jij het op dat moment zelf niet ziet zitten dan ben je het niet verplicht. Wel dien je direct 112 te bellen en te zeggen dat het om een reanimatie gaat. Ik snap niet waarover hier niet gesproken zou mogen worden, het is niet zo dat alleen verzorgenden/verpleegkundigen/artsen e.d. hier over mee kunnen praten.
Omdat als we anders handelen dan volgens het protocol van de instelling. We aansprakelijk gesteld kan worden voor evt gevolgen en daardoor je baan en rest op het spel zet. Het is zelf mogelijk dat je voor de rechter moet verschijnen.
Ik mag niet uitgaan van horen en zeggen en moet een daadwerkelijke wilsbeschikking zien. Ik heb geen inzage in het zorgdossier dus kan dat niet beoordelen. Dus ik moet wel reanimeren
In geval van mijn oma heb ik niks met het protocol te maken en de enige reden waarom ik niet zou reanimeren is omdat ze mij dat zelf verteld heeft niet te willen. In geval van dat er een standaard niet reanimatiebeleid is, de cliënt wel gereanimeerd wil worden en ik dat dus zou doen en ga daarmee dus tegen het protocol in. Ik wil mij dan best voor een rechter verantwoorden, graag zelfs. Een publieke rechtzaak met de media erbij, knappe rechter die mij gaat veroordelen omdat ik tegen het protocol in, maar ter wensen van de cliënt wel gereanimeerd heb!
Als jouw oma een niet-animeren verklaring heeft, kan ze die toch ook aan jou laten zien of persoonlijk aan jou vertellen dat ze niet gereanimeerd wil worden. Dan hoef je wat dat betreft geen gewetensbezwaar te hebben. Eventueel zou je haar kunnen aanraden een niet-reanimeren penning te dragen (verkrijgbaar via hartstichting). Je mag daar bij een vreemde weliswaar niet naar zoeken, maar als jij weet dat ze hem draagt kun je hem bijvoorbeeld wel zichtbaar maken voordat je een melding doet richting professionele hulpverleners.
sorry, ik had ipv jij , wij/ verzorgende -verpleegekundigen neer moeten zetten. Want jij hebt idd niets te maken met het beleid van de zorginstelling. En die rechtzaak dat is voor ieder een keuze wat hij zelf moet afwegen. Daarom als je als verzorgende/ verpleegkundige niet met de situatie kan omgaan, dan is het beter om niet de client nog te verzorgen maar het aan een collega over te laten.
Heb niet alle reacties gelezen, maar vind het een beetje een zinloze discussie. Jij als zv'er vindt dat deze Mw. 'niks' meer is. Wie ben jij om dit te bepalen? Niet meer helder van geest? Daar zit de psychiatrie vol mee en ook deze mensen worden gereanimeerd. Weet jij hoe iemand van 45 uit een reanimatie komt? Nee, dat weet je met een jong iemand net zo min als met een persoon van 90. Je weet (en daar heb je ook een eed voor afgelegd) dat je mensen dient te helpen, dus ook moet reanimeren. Hoe je dit ook zelf vindt, het gaat om je professie niet om je eigen gevoel, zoals je zegt. Je hebt te handelen, vrees dat je anders ook voor nare aanklachten kan komen te staan. Zou het in ieder geval vreselijk vinden als mensen zo over mijn oma hadden willen beslissen terwijl ze zelf anders zou willen (had gewild)
helemaal met Lexxie eens.. TS het is totaal niet aan jou om te bepalen of je reanimeert ja of nee.... en al helemaal niet om te beslissen of je het nodig vind ja of nee. Ik zelf zou dat heel erg vinden als iemand op die manier mijn ouders zou verzorgen. Ik zou ook al helemaal niet met die zorgen naar de familie gaan..... En stel dat je voor de keuze komt te staan en je reanimeert niet , dan ben je strafbaar!
Het klinkt mij zoooo raar dat sommige instellingen gewoon al standaard een non-reanimatie beleid hebben!!! de ethiek is dan ver te zoeken vind ik.... Alsof mensen zowiezo al een keuze hebben waar ze terecht kunnen... ja een voorkeur kan altijd , maar waar plek is daar gaat iemand vaak heen. Echt schandalig eigenlijk dat het mensen in bepaalde zorg instellingen gewoon wordt opgelegd om niet gereanimeerd te worden.
Enkel in het geval van mijn oma zeg ik niks met het.protocol te maken te.hebben. Mijn oma heeft mij verteld niet gereanimeerd te willen worden, hier leg ik mij bij neer. Ik.mag hopen dat het verplegend personeel haar wens daarin respecteert. Evenals dat de wens gerespecteerd dient te worden als men wél gereanimeerd wil worden of dit nu in een protocol staat of niet. En dan kan er gezegd worden dat alleen medisch geschoolde mensen dit zwaar ethisch vraagstuk kan beantwoorden. Nee! Het gaat hier om een mensen leven, en dan gaat de wens van de persoon in kwestie boven alles, boven een standaard protocolletje, boven het inschattingvermogen van een verzorgende, en boven je eigen ethische bezwaren. Ik mag hopen dat tegen de tijd dat ik die leeftijd bereikt heb ik zelf nog wat in te brengen heb of ik wel of niet dood wil, en dat de keuze van verzorgingstehuis niet is op basis van mensen standaard wel of niet dood laten gaan, maar dat overal de kwaliteit goed is. Dat de keus op sociale vlak gemaakt kan worden, dicht genoeg.bij mijn kinderen? En niet dat ze bang hoeven te zijn dat mams niet gereanimeerd wordt ondanks dat ze nog van het leven geniet. En daar heb je geen medische opleiding voor nodig maar gevoel in je lijf!