Mijn zoontje wordt over twee maanden drie. Al vanaf zijn geboorte was hij een moeilijk kindje, maar ik dacht altijd dat dat erbij hoorde. Ik troostte me met de gedachte dat het allemaal wel goed zou komen, naarmate hij ouder werd. Maar hij wordt alleen maar moeilijk en een hele dag met hem is zwaar, te zwaar, aan het einde van de dag raken we allemaal uitgeput. Elk seconde wil hij aandacht, om de kleinste dingen wordt hij driftig en hysterisch. De hele dag door huilen en zeuren. Er zijn korte periodes dat het goed gaat, maar meestal is het zwaar. In de winkel is het altijd schreeuwen en huilen, we kunnen nooit eens relax te stad in gaan of boodschappen doen. Soms is het zelfs ondraaglijk. Ik typ dit huilend want vandaag was het weer zo'n rampdag. Nog voordat ik kinderen kreeg droomde ik ervan om mijn kinderen iedere avond voor te lezen en mooie verhalen te vertellen. Ik heb sinds zijn geboorte ook allemaal leuke boekjes gekocht, echt een hele doos vol. Ik dacht altijd van met drie/vier jaar ga ik hem elke avond een boekje voorlezen. Volgens mij heb ik ze voor niks gekocht, want hij luistert niet. Tijdens het lezen is het ook alleen maar zeuren, driftig worden, huilen dat hij een ander boekje wil. Ik laat hem zelf een boekje kiezen, na een pagina te hebben gelezen wil hij een ander boekje en wordt hij driftig als ik zeg dat ik eerst dit boekje wil lezen. En dan heeft het dus geen zin meer Is dit ook iets wat niet klopt of is hij nog te jong om voorgelezen te worden. Hoe doen of deden jullie kindjes dat met drie jaar?
Ik ben begonnen met voorlezen toen ze ongeveer een jaar was. Nu is het een lekker momentje voor ons samen op het grote bed, lekker onder de dekens tegen elkaar aan liggen. Misschien is het een idee om 1 boekje samen uit te kiezen en die een hele week voor te lezen? En dan pas een ander boekje uitkiezen? Maar misschien is het wat om in plaats van voor te lezen gewoon te kletsen? Waarom is hij zo moeilijk? Zijn er duidelijke regels en grenzen? Geef je snel toe om te lieve vrede te behouden? Heb je hulp (familie o.i.d.) die je kan inschakelen voor een nachtje of dagje rust?
Ten eerste: een dikke knuffel! Je komt over alsof je die nu heel hard nodig hebt Ten tweede: wat versta jij onder voorlezen? MIjn kinderen blijven ook niet zitten als ik hele lappen tekst, of een heel sprookje ga voorlezen. Ze zijn ook bijna 3, en vinden boekjes wel geweldig. Maar vooral boekjes waarin het verhaal voornamelijk in plaatjes wordt verteld (met een beetje tekst). Dan wijs ik van alles aan en vertel het verhaal eromheen. Dan wijzen zij ook dingen aan, benoemen van alles, en maken er zelf een soort verhaaltje van. Hier hebben ze ook geen half uur geduld of zo. Soms doen we s avonds 1 of 2 bladzijdes uit Woezel en Pip boek 'bespreken' samen, en dan is het ook over. Vindt hij het leuk om zelf boekjes te lezen en te bladeren?
Dat is nou precies wat ik ook heeel graag zou willen, om samen gezellig een boekje te lezen, maar zo is hij gewoon niet. We zijn consequent en streng, omdat we weten dat hij dat hard nodig heeft. Hij heeft duidelijke, strenge regels nodig en dat geven we hem ook. Hij is eigenlijk alleen maar boos. Hoe goed we ons best ook doen om hem op te vrolijken, hij ziet het gewoon niet in. Zet ik bijv. een muziek op om samen eens gek te doen, dat mondt dan uiteindelijk ook om een of andere reden ook in een driftbui. Laatst gingen we samen koekjes bakken, was hij na 10 min. al zat en begon hij alles op de grond te gooien. Ik vind het zo jammer dat we nooit eens iets gezelligs kunnen doen samen. Op de peuterspeelzaal is hij juist heel leuk, meegaand en gezellig volgens de leidsters. Ik twijfel daarom of het toch nog aan zijn leeftijd ligt.
Ik lees Miriam vanaf haar geboorte al voor, meestal voor het slapen gaan. Een heel boekje krijg ik er wel doorheen, maar alleen als zij een ander boekje vasthoudt om mee te spelen Misschien kun je dat proberen met je zoontje? Enig idee waarom hij op de PSZ niet zo nukkig is?
Dit gedrag vertoont hij alleen maar bij naaste bekenden; bij ons en bij mijn moeder vooral die veel op hem heeft gepast. Bij mijn schoonouders komen we heel weinig en daar is hij ook een heel ander kind. Hij kan zichzelf daar wel een uur vermaken zonder maar een keer te zeuren om iets. Hij is dan ook gewoon gezellig. Daarom weet ik dat hij het wel kan, maar ik snap dus niet waarom hij bij ons nooit zo gezellig doet. Ik heb binnenkort een afspraak op het cb en ik hoop dat ze mij wat goeie tips kunnen geven of dat ze hem misschien even moeten observeren. Ik weet het zelf niet meer
HIer zijn ze ongeveer even oud, en ik herken je verhaal wel een beetje, maar hier is dat duidelijk een fase. Mijn zoon heeft nu bijv ook een fase dat ie s ochtends chaggi naar beneden komt, en dan is alles NEE. Dan zou ik ook willen dat ik de dag weer opnieuw mag beginnen :x Maar ze blijven hier daar niet in hangen. Dat hij het bij jullie en oma laat zien heeft te maken met de hechting. Hij voelt zich veilig bij jullie en oma en durft zijn ware gevoelens te laten tonen. Misschien is het idd een idee om het een keertje te bespreken met het CB.
Echt respect voor jou Adi, jij hebt er drie !! Soms denk ik ook weleens, wat als ik een tweeling of drieling zou hebben. Ik zou het niet overleven haha. Ik hoop dat er niks uit hetonderzoek komt maar mocht er wel wat uitkomen dan weet ik tenminste waar het door komt en zit ik er minder mee.
Dat dacht ik ook altijd hoor! maar men leert al doende.. Als ik je topic nog eens doorlees vraag ik me af of je de vinger erop kunt leggen waarom hij zo boos is. Kan hij goed praten? Is ie motorisch vlot? Merk je dat ie boos is omdat iets niet lukt of niet mag wat hij graag wil?
wanneer je een driftbui probeert te onderbreken wordt het heftiger en duurt langer. misschien moet je accepteren dat hij n driftbui heeft en hem niet storen. misschien duren de eerste lang(je moet dus vol houden hem gewoon laten razen)als het goed is worden zijn driftbuien korter en steeds minder heftig.
1 pagina voor lezen is toch genoeg? je kunt van die hele korte verhaaltjes boek nemen en hem in het boek laten kiezen wat hij wil horen. zo te zien is je zoontje erg sociaal.hij vind het prettiger als er andere mensen zijn. vaak samen naar buiten gaan ? en oefenen met naar stad gaan. je neemt hem om samen dingen te doen en je wijst op de dingen die hij ziet of mensen wat ze doen,gewoon steeds uitleggend over de dingen om je heen. kijk hier is een baby in de kinderwagen en zijn mama staat hier naast, hier duwt en mevrouw de buggy met een peutertje die moe is, deze maan schildert de muur.wow dit is een drukke winkel,mensen staan in een rij bij de kassa, ze moeten natuurlijk betalen voordat ze iets van de winkel meenemen, deze man drinkt zijn beer gezellig op terras etc etc. zo focust hij steeds op de prikkels en (en niet snel zeggen en te veel achter elkaar,neem je tijd totdat hij het ook ziet en snapt) hij is waarschijnlijk prikkelbaar.het is dan voor hem en heleboel bij elkaar waar hij niets mee kan op een gegeven moment. al s het goed is gaat hij dat zelf doen als je n paar keer geoeffent hebt met hem.
Hier vind de jongste (bijna 3) het voorlezen alleen leuk als het een soort van doeboekje is (met vlapjes waar je onder moet kijken) De oudste ligt gewoon in bed met auto's te spelen als ik voorlees maar krijgt wel degelijk het hele verhaal mee. Wat hier met driftbuien heel erg helpt is drummen (wij hebben een paar kleine bongo's of hoe ze die dingen noemen) Ze mogen dan naar boven om hun boos weg te trommelen. Als de boos weg is dan gaan we met elkaar praten en kijken we of we het duidelijk kunnen krijgen waarom ze zoo boos werden. Heel vaak blijkt het om een miscommunicatie te gaan. Koekjes bakken, vind het knap dat hij al 10 minuten zijn aandacht erbij houdt. Hier komen ze helpen om de ingrediënten in de kom te doen, komen terug als ik uitgemixed ben en ze de dingen kunnen aflikken.
tja hier een heel lief, rustig, meegaand meisje dus ik zal geen poging tot vergelijken doen (wat overigens ook graag boekjes leest en koekjes bakt.. beetje wat jij je er van voorstelde vrees ik) maar wat ook een optie is.. (ipv dat jij het verkeerd zou doen dus) dat hij de hele dag zichzelf aanpast en groot houdt... zolang er andere mensen bij zijn. En bij jullie th uis in zn vertrouwde omgeving.. waar hij zich thuis en veilig voelt zich laat gaan. Gewoon omdat het er toch eens uit moet. overigens als hij zich bij andere mensn voorbeeldig gedraagt.. dan zou ik eens filmen hoe hij bij jullie is want.. degene die dan zou kijken wat het probleem is.. ziet het anders ook niet. en een filmpje is duidelijker dan je het ooit in woorden uit kunt leggen. (en maak dan niet 1 filmpje.. maar een aantal.. zodat het ook duidelijk is dat het niet puur jullie verbeelding is.. )
Ja dat is niet leuk! Misschien kun je eens een handpop proberen? dat werkt hier goed bij het tandenpoetsen. Ik mag haar tanden niet poetsen maar een knuffel wel!
Nou we zijn vandaag naar de stad geweest en deze tip heeft ons heel goed geholpen. Normaal wil hij altijd gedragen worden als we zijn wagen niet mee hebben. Vandaag wou hij dat ook in het begin, maar toen ik hem van alles begon te vertellen hield hij mijn hand vast en liep hij gewoon rustig naast me en geinteresseerd om zich heen te staren, en telkens oooo op alles wat ik hem vertelde. Zo liefff !! Dank je wel Vandaag was hij eigenlijk de hele dag heel lief en zo is hij wel vaker hoor. En dan denk ik meteen waar maak ik me toch druk om. Mijn peutertje is gewoon een lief en pienter kindje en vaker een ondeugende zeurpiet. Boekjes en verhaaltjes boeien hem gewoon niet. Hij is alleen maar geinteresseerd in auto's, treintjes, tractors etc etc. Een echte kerel dus. Ik heb hier nog een dochtertje, heel rustig en zachtaardig, dan ga ik haar maar voorlezen later, hoop ik dan
Wat belize doet zo doe ik het ook altijd, wanneer we op stap gaan, ben ik continu aan het praten, en hij vind het geweldig. En dan telkens wijzen, wat is dat, wie is dat etc. Kinderen van deze leeftijd vinden dingen benoemen en herkennen erg leuk. En wat betreft het lezen, hier zijn het vaak boekjes met merendeel grote kleurige figuren/plaatjes favoriet, zoals boerderijdieren of bijv fruit figuurtjes. Dan dingen wijzen en zeggen wat is dit. En dan verteld hij er een heel verhaal bij, is ook een soort van lezen. En complimenten geven, de negatieve aandacht negeren en positief gedrag juist aanmoedigen. Succes alev.
Kinderen tussen 2-3 jaar zijn ook best pittig. Mijn dochter was ook erg eigenzinnig en heftig. Nu nog steeds maar dat echte luisteren begint rond 4 jaar en dat is erg fijn. Dus nog even doorbijten. Voorlezen is hier ook rond 4 jaar pas echt het leuke voorlezen geworden. En dan inderdaad heerlijk op bed/schoot en dan voorlezen. Bij de bibliotheek boekjes uitzoeken elke week. Heerlijk. Met kinderen van 1-3 deed ik altijd meer samen lezen. Aanwijzen en opnoemen. Kleuren, cijfers, letters, figuren. Alles om te leren. Ik zeg vaak ook expres iets verkeerd. Bijvoorbeeld als het een aap is zeg ik: dat is een poes... en dan gaat mijn zoon: neeeeeeeee een aap. Dus interactief. Erg leuk. Vaak ook lachen samen. heel veel succes
het klinkt alsof je hele mooie verwachtingen had toen je zoontje was geboren, maar daarin steeds bent teleurgesteld. Hij is niet zoals je verwacht had en keer op keer probeer je nog hoopvol dat het wel gezellig wordt wat je bedacht hebt, maar keer op keer valt het weer tegen. Voor hem is het ook elke keer weer moeilijk want hij voelt ook dat hij er niet aan kan voldoen. Met andere woorden hij wordt overvraagd wat weer een driftbui oplevert. Mijn gevoel zegt dan ook dat jullie samen in een negatieve spiraal zijn terechtgekomen. Probeer dan ook je verwachtingen los te laten en richt je op de dingen die hij wel goed kan. Wbt de driftbuien, probeer ze niet alleen te zien als iets negatief voor kinderen rond deze leeftijd is echt nog een ontlading omdat ze nog niet op een andere manier zich kunnen uiten. Geef hem dus de ruimte en benoem dat ook naar hem dat je ziet dat hij boos is en dat dat ook mag. Biedt hem bijv ook alternatieven voor als hij zijn boosheid te ver gaat. Bijv. je mag boos zijn, maar je mag mama niet slaan. Sla maar op een kussen. Of laat hem stampen, of papier scheuren. Wat soms helpt om een driftbui voor te zijn is om te kijken wanneer zijn gedrag van gezellig meedoen omslaat naar onrustig gedrag. Vertel hem dan dat je ziet dat hij er klaar mee en dat hij best mag stoppen met de activiteit. Wil hij dat niet geef dan duidelijke grenzen aan dat hij bijv. door blijft gaan met gekke plannetjes dat hij dan echt even wat anders mag kiezen. Niet als straf, maar puur om hem te helpen. Ik zou dit ook duidelijk aangeven zodat het voor hem niet als falen voelt. Jouw verhaal over het gedrag van zoontje doet me erg denken aan mijn middelste. Onze oudste is een meisje dat ontzettend geniet van knuffelen, koekjes bakken, lezen en samen knutselen. Terwijl ik mijn middelste hier echt geen plezier mee doen. Terwijl ik de spullen nog moet klaar zetten ben ik haar al kwijt. Wij bieden het aan wil ze meedoen gezellig, merken we dat ze er klaar mee is dan mag ze lekker wat anders uit kiezen. Ook heeft ze door de dag heen veel driftbuien, maar door steeds te benoemen dat ze boos is en dat dat mag en er daarna niet te veel aandacht aan te geven, is het iets geworden wat ons geen last is en voor haar een ontlading. We kijken niet naar wat ze allemaal niet kan en daardoor zien we juist heel veel dingen waar ze heel sterk in is en ook wel in voorloopt in haar oudere zus. Zo is ze taalkundig heel sterk en maakt ze bijv. woordgrapjes en kan ze op een grappige manier sarcastisch zijn. Ze heeft dus heel veel humor. Verder kan ze heel knap in haar eentje spelen en kan ze op haar momenten heel lief knuffelen. Zo een heel verhaal, maar wat ik met name probeer over te brengen is probeer je verwachtingen los te laten en geef ruimte aan zijn boosheid. Je zult merken dat je dan meer zicht krijgt op zijn positieve kanten en dat de dagen minder energie gaan vreten.
even voor de duidelijkheid; ik doe dat niet meer, toen tim heel jong was deed ik het. nu vertelt hij mij van alles, of later aan papa, of soms zingen we samen. als het goed is gaat dit bij alev ook zo gaan als ze n beetje geoeffend zijn. dan wordt het gezellig af en toe n praatje, maar niet constant.als hij geleerd heeft om te focussen op te prikkels en verwerken en iets er over vertellen etc. kijk t is niet de bedoeling altijd en constant tegen je kind te moeten praten als je even naar de stad gaat. dat is natuurlijk mijn mening.