Lieve dames, De afgelopen 2 dagen waren letterlijk mooi en vreselijk... Maandag voor het eerst het hartje van ons wondertje gehoord en gister hebben we samen met de voogd van onze 2 "pleeg"kindjes besloten dat het beter is om een echt pleeggezin voor ze te zoeken. Wij komen nu niet in aanmerking als pleegouders ondanks dat we al 2 jaar voor ze zorgen. Ze zijn net zo welkom als ons wondertje, maar ik weet diep in mijn hart dat dit het beste is. God wat is dit moeilijk!! Ik hou zoveel van die meiden... Het enige wat ik nu kan doen is de komende tijd zoveel mogelijk van ze genieten en hopen dat hun aanstaande pleegouders met net zoveel liefde en toewijding voor ze zorgen... Moest het even kwijt... Liefs, Sam
oh meid wat moeilijk.... iig super gefeli met je buikwondertje! en ik hoop dat jullie 2 meiden een hele goede andere plek gaan vinden! sterkte
Ach jeetje Sam wat heftig! Sta je hier nu ook zelf achter? Weet je, er zijn echt mensen die met smart op een leuk stel staat te wachten. Echt waar. Ik wens je enorm veel geluk met jullie wondertje. Dikke knuffel voor jou!
Hoi hoi, Pff ja en nee... Ik vind het heel moeilijk. Jeugdzorg vindt dit het beste voor de kinderen, maar hebben ons in nog geen enkele manier geprobeerd te helpen. Wij zouden intensieve ambulante hulp krijgen voor 6 maanden zodat er onderzocht kon worden of dit de beste oplossing is. Ik ging ook naar de afspraak toe in de veronderstelling dat we het daar over zouden hebben. In plaats daarvan ging het over mijn twijfels en mijn zwangerschap. Ik werd met zoveel feiten omgeblazen dat ik alleen maar kon huilen. Feiten als dat dit kinderen met een "rugzakje" zijn en dat mijn ongeboren kindje daar dan mee te maken krijgt. Ook is mijn appartement klein. Groot genoeg voor 3 personen, maar gewoon te klein voor 5. Mijn partner heeft de ziekte van Crohn en de grootste moeite met het vinden van een baan. Hierbij zouden wij ook hulp krijgen. Dit alles werd van tafel gesmeten, omdat ik twijfelde. Natuurlijk twijfel ik! Ik kan haar niet recht aankijken en zeggen dat ik over 2 jaar hun problemen nog aankan. Ik weet niet hoe hun problematiek zich verder gaat ontwikkelen. Als ze geen extra hulp krijgen (waar trouwens een belachelijke wachtlijst voor is!) tja dan zal hun problematiek verergeren. Ik weet dan echt niet of ik daar dan mee om kan gaan. De oudste wordt dit jaar 11. Begint al met puberen. Hoe moet ik weten of ik haar in de pubertijd perfect kan steunen? Het enige wat ik kan zeggen is: Ik zal er mijn stinkende best voor doen om hun een goede toekomst te geven. Net zoals de afgelopen 2 jaar. Dit alles is in 1 gesprek weggenomen. Ik sta erachter als dit echt de beste oplossing is, maar hoe kan ze dit weten na 3 keer de kinderen gezien te hebben en 3 keer ons gesproken te hebben? Ze is net de nieuwe voogd... Liefs, Sam
jemig wat heftig zeg Ook voor de meisjes!!! Jeugdzorg.... weet eigenlijk niet wat ik er over zal zeggen. Ik werk op een crisisgroep voor (verstandelijk gehadicapte) kids dus kom een hoop tegen. Vind het heel erg om te lezen dat ze jullie niet beter kunnen helpen en dan maar een andere plek willen gaan zoeken voor de ze meisjes die al 2 jaar bij jullie zijn! heel veel sterkte!