hier viel het mee! Ik had al weken voorweeen en nachten niet geslapen. In een uur ging de ontsluiting van 3 naar volledig en het persen duurde een half uur. Ik ben niet uitgescheurd of ingeknipt. het persen vond ik niet erg pijnlijk, wel werd ik misselijk van de weeenstorm.
bij mij viel het erg mee ik heb 2 hele makelijke bevalingen gehad de eerste was er in 4 uurtjes kwartiertje persen en bij de 2de nog geen 3uurtjes en 10 min persen en bij allebei 1 hechting waar ik helemaal geen pijn aan heb gehad
Een regelrecht trauma heb ik er aan overgehouden.. De eerste 4 cm gingen nog wel, maar daarna constant rugweeën en doodziek/overgeven van de pijn. Persweeën waren niet prettig, maar nog behoorlijk pijnlijk. Van de eerste 'echte' serieuse wee (dat ik wist dat het nu echt ging gebeuren) tot t eind duurde 13 uur. Justin was ook een sterrenkijkertje (en dan schijnt t soms moeilijker bevallen te zijn). Hier ook nog geen 2e.
Ik heb zelf weinig van de bevalling mee gekregen omdat ik steeds weg viel (waarschijnlijk door pijnstiller die in het infuus zat, maar dat hoor ik 7 december wanneer we ons gesprek met de gynaecoloog hebben), maar voor mijn vriend was het een nare ervaring. Het begon ermee dat ik hevige beenweeen kreeg, die vreselijk zeer deden. Na een kwartier bleek de hartslag van Emma stil te staan en kwamen ze dus met z'n drieen als een gek naar binnen gerend, werd er een vacuumpomp op het hoofdje van Emma geplaatst, werd ik ingeknipt en met drie persen werd ze letterlijk met mankracht uitgetrokken. Gelijk daarna werd er zuurstof toegediend en moest ze met een warmteslang op temperatuur komen. De bevalling ging snel, maar was voor mijn vriend om het te zien erg naar, moeilijk en zielig. De zwangerschap er naartoe heb ik vele malen erger gevonden. Omdat ik al weken voorweeen had, maar geen ontsluiting kreeg. Veel vocht vast hield en daardoor per week 3 kilo aankwam. En dat het inleiden zolang duurde en maar niet inwerking kwam bij mij.
Ik von het wel mee vallen! Zou het zo weer doen.. Die oerkrachten enzo, zeer apart en zó mooi als je je kleine op je buik krijgt, alle pijn zo vergeten! En mocht je nieuwsgierig zijn, hier mijn verhaal: http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/166820-mijn-bevalling-gabri-lla.html
t viel me heel erg mee, maar ik ben dan ook bevallen binnen 2,5 uur. het overviel me wel heel erg, na 2 uur weeen dacht ik; dit gaat ECHT niet, ik red het niet als het nog 8 uur zo door gaat.... maar toen de vk kwam kijken na 2 uur weeen had ik gelukkig al 10 cm ontsluiting, wat een opluchting.. geen knip, geen scheur, het viel me heel erg mee, .. achteraf dacht ik, had ik maar niet al die horror verhalen gelezen want dan ga je je alleen maar drukker maken.
Ik vond het heel heftig, maar het is me alleszins meegevallen. De bevalling dan he. Het herstel vond ik zwaarder. Ik had me ingesteld op een bevalling van zo'n 24 uur. (Want dat hadden ze toch gezegd op de informatie avond ) Om 7 uur 's ochtends begonnen de weeen en om 13.57 is mijn kleine meid geboren. Ik heb 2,5 uur persweeen moeten wegzuchten en dat vond ik wel erg zwaar. Maar wat ik het meest vreemde vond is dat alles zo snel ging naar mijn gevoel, dat ik niet in de bevallingsmodus kwam (om het maar even zo te zeggen). Zo heel erg bewust heb ik het niet meegemaakt en dat vind ik jammer. Ben ook veel kwijt van de bevalling. Moest gelijk vol aan de bak zeg maar. Ik dacht echt dat ik tijdens de weeën nog wel wat aan het huishouden kon doen, even op het forum struinen e.d. Maar niets van dat alles. Maar goed, ik dwaal af. Ik zou het morgen zo weer doen.
ik vond het heel erg meevallen! direct na de bevalling zei ik "was dit het nou? dat doe ik morgen wel nog een keer!" (maar ik had wel een bevalling volgens het boekje, en ik heb met bijna volledige ontsluiting een ruggeprik gehad en daarmee geperst. ben niet ingescheurd/ingeknipt)
*lang vehaal geworden* Ik had van tevoren geen beeld gevormd, keek er dus ook echt helemaal niet tegenop. Ik kan dus ook niet zeggen dat het mee - of tegenviel. Ik had heel veel horrorverhalen gelezen en gehoord, maar het deed me niks. Op zich vond ik dat wel knap van mezelf, want ik ben wel een persoon die zich druk kan maken om bepaalde dingen. Pas op het moment dat ik de verloskamer inliep (inleiding) en het bekende gestreepte mutsje zag liggen schoot ik even vol, ik wist: "ik ga hier niet weg zonder mijn kind" Tjsa en toen de bevalling. Maar goed dat ik me er geen beeld van had gevormd.... De bevalling duurde 12 uur. Het infuus sloeg niet goed aan vóór 14.00 uur, maar daarna des te beter...om de 1 1/2 minuut hele pijnlijke weeën, die een minuut duurden. Vanaf 18.00 volledige ontsluiting, maar moest het nog tot 19.00 wegpuffen, dat was echt wel hels zeg!!! Au!! Van 19.00 tot 20.25 (ongeveer) zelf geperst en toen kwam de grote boze gynaecoloog, een grote man met een zwarte trui. Hij maakte een dwarsbed, zette verdovingen, ging praktisch met zijn hele hand naar binnen (AUAUAUAUAUAUA!!!!!!) en zette een vacuümpomp. Ik was zo boos, op mezelf vooral, het voelde als falen. Ik wilde dit mijn kleine meisje niet aandoen en heb vervolgens uit ALLE macht geperst. Uiteindelijk is ze daarna héél snel geboren (20.40) en had ze maar een heel klein plekje op haar hoofd. Gelukkig heb ik toch nog mijn oerkrachten in kunnen zetten!! Er bleek een complicatie: opgeslagen handje.... De grote man drukte direct na de bevalling hard op mijn buik. "De placenta zit nog vast" zei hij. Ik schrok, niet wetende dat er een uurtje voor staat (in plaats van 5 minuten) Dus duwen op mijn buik infuus op maximum en duwen. Toen moest ik persen en kwam hij eruit. Goed, gynaecoloog legde arts-assistent uit hoe ze mij moest hechten, wat gepaard ging met handen en vingers van onderen (voor en achterkant). Daarna heb ik ruim een uur met mijn benen in de beugels gelegen, was geknipt én gescheurd.... Gynaecoloog ging meteen weer weg om elders productie te draaien... pfff leuk was het dus niet en heb er wel een weekje over moeten doen om het een plekje te geven (inclusief een aantal hele intense dromen) MAAR...nu gaat het heel goed en het cliché is wel waar, als het kindje op je buik ligt ben je de pijn vergeten. Tuurlijk weet je dat het pijnlijk was, maar wat voor pijn het was...nee dat weet ik niet meer. Ik denk ook maar aan mijn kleine meisje, want die heeft het net zo zwaar of misschien wel zwaarder gehad. Ik zeg dan ook tegen haar: "we hebben deze pittige klus samen geklaard wijffie!!!"
Mijn bevalling had me niet meer mee kunnen vallen dan dit, heerlijk om op terug te kijken. Ik had dus een prima bevalling, toen ik eenmaal volledige ontsluiting had heb ik 2 keer geperst en toen was ze er. En ja, het deed harstikke pijn maar het was in 4minuten ook weer voorbij haha. Oke, de fase daarvoor was vervelender, maar de bevalling./uitdrijving zelf..wow, dat ging vlotjes.
Heel erg tegenvallen.... Ben in totaal 36 uur bezig geweest en bleef hangen op 4 cm ontsluiting, uiteindelijk een keizersnee onder gehele narcose, heb mn kindje niet meteen gezien natuurlijk waar ik nog best moeite mee heb....ben nu ruim een week terug bevallen en alles komt nu pas een beetje boven......
Het viel me 100% mee het is het mooiste wat ik heb mogen doen in mijn leven, zelf een kindje op de wereld zetten en de pijn nam ik voor lief, dat hoort erbij Ik beviel liever nog 10x dan hoe ik mij de dagen erna voelde (moeilijk lopen, af en toe een beetje dizzy, het herstellen zeg maar) Maar ik heb wel een hele makkelijke bevalling gehad hoor
Tijdens de bevalling viel het met echt zo ontzettend vies goor smerig TEGEN!!! Ik was echt woest dat ik zo'n pijn moest hebben en de ontsluiting schoot niet eens op! Maar toen *engelengezang* kreeg ik een ruggenprik... wow! Achteraf vind ik het meevallen en ik wilde het bijna meteen zo weer doen. Nog steeds hoor, ik heb verdrongen wat die pijn met me deed.
Hoi! Ik heb nu 2 dochters en totaal 2 verschillende bevallingen! Bij de oudste was het verschrikkelijk. Mijn vliezen braken en de weeen wilden niet op gang komen. Toen moest ik ingeleid worden in het ziekenhuis. Aldaar kwamen de weeen wel op gang, maar had erg pijnlijke rugweeen. De dokter gaf mij eigenlijk tegen mijn zin in pijnstilling omdat ik het niet meer hield. De rest van de bevalling heb ik gemist, omdat ik een beetje high was van de verdoving. Op het laatst was ik te moe om mee te persen en heeft de verpleegkundige op mijn buik moeten duwen om mee te helpen. Ik ben ook geknipt, 6 hechtingen...........De bevalling heeft in zijn totaal vanaf het breken van mijn vliezen 40 uur geduurd. Een hel! Mijn miesie was wel blakend van gezondheid! 3515gram en mooi op tijd. Mijn tweede bevalling ging fantastisch. De weeen kwamen rustig op gang, zonder dat mijn vliezen waren gebroken. De verloskundige is komen strippen omdat ze me dezelfde bevalling als de vorige wilde besparen. Zij heeft toen per ongeluk mijn vliezen gebroken maar dat gaf niet. Uiteindelijk kreeg ik die avond/nacht goede weeen en heb ik de pijn goed kunnen verdragen. De hele bevalling ben ik 'bij'geweest en heb alles kunnen meemaken, zelf het stukje van het hoofdje tijdens het persen. Ik heb heerlijk in mijn eigen bed kunnen bevallen. Na 10 uurtjes was ze er, 3540 gram en een mooi meisje! Het lijkt lang, maar pas de laatste 3 uur had ik pas het echte idee dat ik aan het bevallen was. Ben ook klein beetje ingescheurd, maar gaf niks. Zo'n bevalling wens ik iedereen! Heerlijk thuis en echt eentje uit het boekje. Ben zelf erg benieuwd wanneer deze zich aandiend en hoe dat gaat lopen. Ik wens jou ontzettend veel succes en luister vooral naar je eigen lichaam, je kindje komt hoe dan ook in je armen, en hoe cliché ook, dat doet je alles vergeten wat daarvoor gebeurd is. Groetjes, Dicky
Hoi, Wat een verhalen allemaal zeg! sommige ook echt heftig! Zo zie je maar dat iedereen het anders ervaart. Maar goed de meeste zijn er van af En kunnen genieten vn de kindjes wat natuurlijk de belangrijkste is Ik hoop dat ik binnenkort ook een mooie verhaal kan neerzetten Vind het nu wel heel spannend worden en wacht elke dag af maar nog niks.. ik word gewoon wakker met een dikke buik hahaha Bedankt dat voor de verhalen groetjes
Ik vond mijn beide bevallingen goed te doen. De eerste was wat langer (10 uur) en geleidelijker, de tweede was korter (4,5 uur) maar een stuk heftiger.
Bij de eerste ben ik bevallen zonder me er van tevoren druk om te maken, ik had zoiets van we zien wel. De bevalling duurde 16 uur, het duurde heel lang voor ik een ruggenprik kreeg en die heeft ook maar heel kort gewerkt en nam ook niet alle pijn weg. Maar goed, ik was dus al aardig uitgeput voor ze eens actie ondernamen. Heel vermoeiend, viel me aardig tegen. De tweede bevalling daar zag ik ook niet tegenop, want je weet toch nooit hoe het loopt, dus kun je je er maar beter niet druk om maken. Deze bevalling duurde slechts 2 uur en was afgrijslijk pijnlijk. Ik dacht dat ik gek werd. Dus dat viel me helaas toch ook weer tegen. Het was wel een enorme opluchting toen hij er uit was (9,5 pond) !
Mijn buurvrouw vond haar bevalling lijken alsof je dood gaat, daar hield ik me dus maar aan vast met het idee dat het alleen maar mee kon vallen. En dat is het zeker. Heb 6 uur weeen gehad waarvan 2 1/2 uur een weeenstorm. was nou niet echt het meest leuke en pijnloze maar op zich goed te doen. 7 minuten persen, een 8 ponder en niet uitscheuren. Teken ik deze keer weer voor