Een helllll! Sorry dat ik t zeg, las al 3 dagen in t zh en het inleiden schoot dus niet op! Toen het eenmaal begon heb ik er nog 18 uur over gedaan en een enorm ingeknipt en ook nog is met e vacuumpomp... Pfffff echt een hel! MAar goed is dat verstandig om te vragen en al die horror verhalen aan te horen??? haha Jij moet nog....., maar goed gelukkig is t bij iedereen weeer anders!!!! Succes meid, je kan t!!!Zoals iedere vrouw
Ondanks al 2 dagen in het ziekenhuis vanwege inleiden, een knip en vacuumpomp was het een heerlijke dag. Heb er totaal 13,5 uur overgedaan, best netjes voor de eerste geloof ik. Doe mij er nog maar zo een! (behalve de vacuum dan, vond ik erg naar voor mn kindje)
Hier een ook een ingeleide hel. Zou er over nadenken over of ik nog een 2e wil, niet alleen bevalling maar ook zwangerschap speelt hiermee. Ben ingeleid dus om 8 uur 's ochtends, kreeg al vlot weeen, alleen deze deden niet veel. Dus half 3 's middags nog een keer hormonen erin. Half 4 braken mijn vliezen spontaan. Kreeg toen om de 3 minuten weeen op mijn benen en rug. 's avonds half 11 4 cm ontsluiting, fijn zal je denken. "s nachts half 4 weeen weg, nog steeds 4 cm. Weeopwekkers eraan, half 8 een weeenstorm, wist niet meer waar ik het moest zoeken. Ruggeprik erin, werkte maar voor de helft, nog steeds 4 cm. Dom doorgaan met de weeen opvangen, nu niet meer staand, maar hangend aan een nachtkastje. 11 uur, het lijkt of ik moet poepen, ja hoor persdrang. Maar nog steeds 4 cm. Er aan toegeven mocht ik niet, dus vechten tegen een oerkracht. Half 2 nu 5 cm ontsluiting, gyn geeft me nog 2 uur en anders een keizersnede werd gezegd door vk. Ze hadden het voor mij terplekke mogen doen, was kapot en hing kotsend aan een nachtkastje tegen oerkracht te vechten die niet tegen te houden was. Verpleegkundige zei maar een ding toen de vk weg was en nu geef je aan de weeen over. Stopt je het ermee dan wordt het een keizersnede anders niet. Wonder boven wonder half 4 8,5 cm ontsluiting. Dus geen keizersnede. Uiteindelijk is zoonlief om 19.00 uur geboren na 3 kwartier persen. En raar genoeg je vergeet veel, maar toch het steekt me dat ze me zo lang hebben laten doorgaan. Zeker toen de verpleegkudnige van de dag ervoor nog even kwam kijken 's avonds en zei dus toch nog een vaginale bevalling geweest. Iedereen had gedacht dat het een keizersnede werd omdat het zolang duurde en het voor mij niet vol te houden was. Daarintegen ben ik wel trots op mezelf dat ik het wel heb volgehouden. Ondanks alle ellende, 1 klein scheurtje gehad omdat meneer met zijn handje voor zijn gezicht lag.
Achteraf gezien is het me 100% meegevallen. Tijdens de weeen dacht ik wel eens ik kan niet meer, maar toen hij eruit was dacht ik bijna: eitje. Beetje overdreven maar je snapt wat ik bedoel. Feit is dat het pijn doet, maar als het kindje eruit is ben je het echt meteen kwijt. Heel cliche maar wel waar
Het is mij 100 % meegevallen. We zijn doordat ik dubbele pijn had verwacht erg laat naar het ziekenhuis gegaan, daar bleek ik na 45 min aan de monitor al 9 cm te hebben en mocht dus bijana meteen persen. Na zo'n 40 min is onze zoon geboren. Ik vond zelf het hechten vervelender dan de bevalling (en het waren er maar 4).
Ik vond het zeer goed te doen, maar mijn bevalling was dan ook in 6 uurtje gepiept. De weeen vond ik wel behoorlijk pittig... Het persen is mij echt 100% meegevallen, helemaal geen pijn gehad. Het ergste vond ik het hechten achteraf, denk je alles gehad te hebben... Auw, auw, auw, wat deed dat zeer! En het was nog verdoofd ook..
mijn bevalling duurde 17 uur en heb het absoluut niet als negatief ervaren. ja het doet zeer maar kon het goed handelen. Je moet gewoon rustig blijven dan kun je het allemaal wel aan. Alleen heb 4 uur persweeen moeten wegzuchten en dat vond ik het minste. Verder goed te doen, ben eennorm trots op dat ik alles goed heb kunnen doorstaan zonder pijnbestrijding. Terwijl ik die wel eerst wilde. Na de bevalling dacht ik echt "zo mij kan niets meer gebeuren". Moesten we vorige week spuitje halen voor de mexicaanse griep, was ik me toch zenuwachtig voor die stomme spuit haha... groetjes rensje
Hier absoluut geen "makkelijke" bevalling gehad. Maar ik vond het veeeel minder erg dan verwacht. Lag met zwangerschapsvergiftiging al in het ziekenhuis. Ben ingeleid en heb over de bevalling (vanaf de echte weeen) zo'n 8 uur over gedaan. Helaas kreeg het mannetje het benauwd en moest hij eruit. Dat werd dus knippen duwen trekken en een vacuumpomp, maar dit heb ik allemaal helemaal niet als pijnlijk en vervelend ervaren. Wat wel erg was dat de placenta operatief verwijdert moest worden en bleek dat ik heel veel bloed was verloren. Toen ik eindelijk uit narcose kwam (na 2 en een half uur i.p.v. een kwartier) Bleek ik zwaar het HELLP syndroom te hebben. Hierdoor hebben we nog 2 weken in het ziekenhuis gelegen en maanden van herstel nodig gehad. MAAR al met al is de bevalling mee meegevallen. Zelfs zo erg dat ik nu na een jaar alweer 4 maanden zwanger ben van spruit nummer 2.
Vanaf het moment van de eerste wee duurde het 6 uurtjes tot ons kleine meisje er was. Wat een mooi moment was dat zeg, schiet er nu nog steeds vol van Het viel me 100% mee, en ik zou het zo weer doen. Niet ingeknipt of uitgescheurd en ook geen pijnstilling nodig gehad. Tuurlijk de weeen deden zeer, maar ik kon ze goed opvangen, met hulp van mijn mannetje. En ik heb heel veel gehad aan mijn oefeningen van de zw.yoga en dat terwijl ik zo sceptisch was
Ik vond het met de ruggenprik goed te doen, maar de persen viel mij erg tegen ik heb 2 uur zitten persen. De weeen die ik intussen kreeg was echt een hel ik wist op gegeven moment niet hoe ik het moest aanpakken en laatst moment is het ingescheurd 5 hechting gekregen. Ik heb er totaal 12 uur over gedaan of het opnieuw wil ervaren momenteel niet.... Groetjes, ANGEL24
Het viel mij reuze mee! De hele ochtend wat krampen gehad maar ik dacht dat het voorweeen waren. Toen ze wat regelmatiger kwamen is mijn man ze gaan timen en kwamen ze om de 4! minuten. De verloskundige gebeld en ik ging even onder de douche. Toen ik de douche uitkwam waren de vk en de kraamzorg al op de slaapkamer. Terwijl ik op bed wilde gaan liggen braken mijn vliezen. Eenmaal op bed had ik genoeg ontsluiting en mocht ik gaan persen. 10 min. later had ik mijn zoon in mijn armen Maaaaarrrr.... dat was mijn tweede bevalling. De eerste was ook geen hel maar daar deed ik wat langer over en heb ik af en toe wel even gedacht dat ik dood zou gaan hahaha Bij alletwee mijn bevallingen heb ik meteen erna gezegd dat het allemaal wel mee viel en dat vind ik ook echt! Bij mij hielp het heel goed om mezelf gewoon over te geven aan de pijn, dan doet je lichaam de rest vanzelf
Bij mij viel het gruwelijk tegen: rugweeen die niet weg te puffen waren, ontsluiting die niet opschoot, halverwege alsnog naar het zh omdat de kleine in het vruchtwater had gepoept, daarna aan de weeenopwekkers (raad ik niemand aan), pijnstiller die niet hielp en waar ik ziek van werd, de hartslag van de baby die daalde, omdat ik maar aan het kotsen bleef, katheter omdat mijn blaas leeg moest :x, maar goddank, uiteindelijk toch persen en na drie kwartier was hij er... En omdat het nog niet ellendig genoeg was geweest ook nog een sub-totaal rubtuur opgelopen. Maar... omdat we wel een heel leuk kind hebben, ik van de rubtuur niks overgehouden heb en je inderdaad vergeet hoe gruwelijk zeer het allemaal deed: zie banner
De weeen zelf had ik erger verwacht. Wel lang over gedaan (vanaf 1e wee 24 uur tot Nathan er was), dat viel wat tegen Maar kon ze goed opvangen. het persen viel me tegen. Nathan lag niet goed en uiteindelijk na anderhalf uur persen is hij na hard duwen op mijn buik en een flinke knip geboren..
Het viel me 100% mee. Ik ben echt een mietje dus had me op het allerergste voorbereid. Ik dacht 's morgens dat ik een beetje voorweeën had of iets. Zei tegen mijn vriend dat ie maar moest gaan werken. Maar toen hij weg was had ik het gevoel dat het toch iets anders was, dus hem weer gebeld. Ook de vk gebeld en die kwam een paar uur later. Ze ging toucheren en moest snel naar het ziekenhuis want ik had al 6 cm ontsluiting. En nog geen centje pijn gehad Eenmaal in het ziekenhuis ging het ook nog redelijk goed. Heb eigenlijk maar 1,5 uur echte weeën gehad, daarna mocht ik persen. Na 1 uur en 15 min. was hij er dan eindelijk. Ik vond het gedoe na de bevalling erger, het hechten, trillend lichaam, pijn met plassen en vooral die vermoeidheid.
Ik dacht bij de 1e, dat doe ik wel even. Dat viel achteraf aardig tegen ook al duurde de bevalling zelf nog geen 5 uur. Het punt dat je dood wil bereik je sowieso wel. Nu kijk ik er nog niet tegenop, pijn gaat het doen, maar het is ook zo weer over. Kan me nu juist verheugen op zo'n mini lijfje op mijn buik. Heb er weer zoo'n zin in!
Net weer bevallen... Tegen gevallen: eigenlijk niets. Het deed wel even heel erg zeer, maar aangezien het in anderhalf uur 'gepiept' was, was het heel goed te doen. Zeker nu, een paar dagen later, zou ik het zo weer doen. (maar ben toch blij dat het niet meer hoeft )
Het viel me niet mee, maar ik zou het zo weer doen. Had vrij snel heftige weeen, die ook meteen kort op elkaar kwamen, 2-3 minuten. Helaas brachten ze geen ontsluiting met zich mee. Verloskundige heeft nog bij 2-3 cm de vliezen gebroken, om ontsluiting te bevorderen, maar geen resultaat. Weeen bleven, en na 16 uur toch naar het ziekenhuis. Wilde graag thuis bevallen. In het zkh een epiduraal (heerlijk!!!!!) en infuus met weeenopwekkers. Helaas, na 11 uur nog steeds onvoldoende ontsluiting (8cm) en een spoedks... Nu ik dit schrijf valt me eigenlijk de bevalling wel mee. Meer de tijd erna die moeilijk was. Zoontje mocht niet bij mij blijven, maar moest naar de kinderafdeling. En ik kreeg 3 dagen na ks ernstige zwangerschapsvergiftiging, waarvoor allemaal medicijnen via infuus waar ik hondsberoerd van was.... Na 10 dagen pas weer thuis met kind, waar het echte genieten (en opknappen) kon beginnen. Het is maar goed dat je vantevoren niet weet hoe het gaat lopen!
Dacht me te hebben voorbereid op het ergste maar het was nog veel erger dan dat. Het is mij zwaar tegengevallen en met recht en pijnlijkste wat ik ooit heb meegemaakt. maja toch overleefd
Mijn eerste bevalling viel heel erg tegen, moest ingeleid worden. En de 2e bevalling is mede door de 1e heel erg mee gevallen !!