Heb gisteren een serie ademhalingsoefeningen gehad bij de vk, en ik merk dat ik me toch wat zenuwachtig maak over de bevalling. Heb twee prima bevallingen gehad, al ging de tweede zo snel dat er niet tegenop te ademen viel en vond ik het persen echt eng. Misschien komt dat een beetje boven nu. Herkenbaar voor jullie?
Ja hoor, heel herkenbaar! Ik poep in Mn broek man als ik eraan denk haha. Heb bij beiden wel pijnstilling gehad, bij de eerste lang geperst, 1,5 uur. Waardoor ik bij de 2e alleen maar aan het vragen was of het wel goed ging en of er wel wat gebeurde e.d. En net als vorige keer ben ik nu alweer bang voor het perse , bang dat het niet opschiet. Bang voor de pijn van de ontsluitingsweeen... brrr
Hier beginnen de zenuwen ook toe te slaan terwijl ik echt een goede eerste bevalling heb gehad. 4 uurtjes bevalling gehad en nog geen 15 min geperst (wel een knip gehad en aan het eind naar adem moeten happen voor mijn gevoel) Kan me bijna niet voorstellen dat het deze keer weer zo goed zal gaan en ik kan niet wachten totdat ik de baby gezond en wel op mn borst heb liggen!
Hier ook hoor! De hele zwangerschap dacht ik 'nou, ik heb er eigenlijk wel zin in!', maar nu het dichterbij komt vind ik het toch wel weer erg spannend en dat gevoel zal de komende weken nog wel toenemen. Ik blijf maar gewoon tegen mezelf zeggen dat het de eerste keer ook gelukt is, dus komt het nu ook wel weer goed. Toch? Succes in ieder geval! Wij kunnen dit
Ah ik ben niet de enige! Kunnen we elkaar wat moed inpraten! Ik zie vooral op tegen het moment dat ik vol in de weeen in de auto moet stappen naar het ziekenhuis. Is een rit van nog geen 10 minuten, maar wat als er file is..? En dan dat aanmelden bij de balie, sta je daar te puffen met andere mensen erbij. Op het moment supreme kan me dat niets schelen maar toch maak ik me er nu druk om..
Hier ook!! Zeker nu ik weet dat ik ingeleid ga worden.. Bij eerste werd ik ingeleid dmv ballon en weeenopwekkers (weeenstorm joehoe) maar in 3 uurtjes was ik klaar. Altijd gezegd die bevalling zou ik zo over doen! En nu zal ik binnenkort ingeleid worden en denk ik oja die weeen die ik niet opgevangen kreeg, en dat persen (pijn kan ik me niet meer herinneren maar wel dat dat ik het gevoel had dat time nooit zou lukken)
Ik vind het ook spannend! Vooral omdat voor mijn gevoel bij mn eerste bevalling ik er niet echt bij was, alles overkwam me. Dus ik weet wel wat weeëen zijn maar ik heb eigenlijk de volledige bevalling in een weeëenstorm gezeten en het enige wat ik kon was schreeuwen/kreunen/jammeren. Uiteindelijk duurde de bevalling 6 uur waarvan eerste half uur hele lichte weeëen, 4 uur weeënstorm en 1,5 uur persen zonder echte persweeëen. Dus qua tijd viel het wel heel erg mee. Het lijkt me zo fijn om een bevalling te hebben waar je echt rust tussen de weeëen hebt, lijkt me echt magisch. Maar ik ben dus wel ergens bang dat het op die manier veel langer gaat duren en het daarom tegen gaat vallen. Maar ergens heb ik ook heel veel zin en vertrouwen in deze bevalling.
Ik heb in principe een prima eerste bevalling gehad maar ik heb het ook hoor! En ben bijna uitgerekend, dus het gaat er binnenkort toch echt van komen. Ik kwam bij eerste bevalling vrijwel direct in een weeenstorm terecht en die heeft 15 uur geduurd... daarom ben ik denk ik een beetje zenuwachtig. Hoe zal het nu beginnen? Doet het nog steeds zo'n pijn als toen? Enz enz... mijn hoofd draait overuren.
Vraag ik me af: kun je je, op basis van eerdere ervaringen, voorbereiden? Ik heb ademhalingsoefeningen gekregen die heel wat concentratie vereisen (is natuurlijk de bedoeling). Maar ik vind het nu al vrij moeilijk ze te doen, me houden aan het tellen, etc.. Laat staan als ik vol in de weeen zit. Mijn man oefent mee maar het lijkt me toch heel moeilijk zo kalm te blijven. Stom he, heb het al 2x gedaan.
Daar durf ik ook geen antwoord op te geven maar het is nooit verkeerd ze een beetje te beheersen toch?
Ik denk t niet, elke bevalling is anders. Ik heb ervaring met meepuffen en ondersteunen hierbij door mijn toenmalig werk maar in mn weeenstorm kon ik t echt niet bijhouden.
Ja heel herkenbaar, ik heb me vanaf een week of 30 tot 37 best druk gemaakt om de bevalling en hoe het zou zijn en of ik het wel zou kunnen (terwijl ik al een kind op de wereld had gezet). En toen het eenmaal bijna zover was viel al die spanning weg en voelde ik me er net als bij de eerste gewoon weer klaar voor Komt goed!
Herkenbaar. Mijn vorige bevalling was echt heel naar en heb daarom een hypnobirthing cursus gevolgd. Alhoewel ik veel meer zelfvertrouwen heb en soms zelfs naar de bevalling kan uitkijken (door wat ik nu weet), komen de zenuwen nu soms wel even bij me aankloppen en bedenk ik me wat er allemaal mis zou kunnen gaan. Ik probeer die gedachten direct van me af te zetten door te visualiseren hoe ik wil dat mijn bevalling zal verlopen. Ook doe ik elke dag ontspannings- en ademhalingsoefeningen en probeer veel leuke dingen te doen om positief en vrolijk te blijven. Maar ben soms bang dat ik tijdens de bevalling de controle zal verliezen, weer aan de weenopwekkers moet of dat het geheel mis zal gaan... Maar de datum begint natuurlijk ook ineens heel dichtbij te komen
Ik heb de vorige keer zo'n cursus gevolgd (niet echt een cursus, want die zijn hier niet in de buurt, maar wel de cd geluisterd, het boek gelezen en me erin verdiept). Maar op het moment zelf had ik er niets aan. De tweede was zo kort en heftig dat al mijn 'oefeningen' niets uithaalden. Ik denk dat dat gevoel van controleverlies nu weer bovenkomt, want ben in 'de stress' geschoten door die ademhalingsoefeningen vorige week. Opeens kwam het heel dichtbij. Hoop dat dit gevoel zal slijten door elke avond de oefeningen te doen.