@Beheer had graag een poll erbij gezien. Is overzichtelijker Maar mij is het allemaal meegevallen. Eerste duurde 12 uur maar bouwde zich prima op. Persen duurde wel lang en spande ook alles aan waardoor ik echt spierpijn had 2 dagen. Maar zei gelijk dat ik dit nog wel een keer wilde doen zo. Tweede bevalling was een peulenschil. Met weeën de hond nog uitgelaten, 45 minuten later was ze er. Enige nare was dat ik persweeën tegen moest houden omdat de vk nog niet alles had klaarliggen. Mocht nr. 3 ooit nog komen hoop ik dat ik het weer zo mag beleven.
Alleen de laatste twee weeën waren pijnlijk, heb de rest als 100% meegevallen ervaren. Moet ook zeggen dat ik een snelle bevalling had en erg relaxed was
De eerste was echt een hel.vliezen spontaan gebroken. Weeenstorm met alleen maar rugweeen, na 5 uurtjes nog maar 1cm ontsluiting en naar het zkh gegaan voor een ruggenprik. Weeopwekkers gekregen, uiteindelijk had dochter het zo zwaar dat ze met veel geweld en een vacuümpomp gehaald is. Tweede was echt een droombevalling, spontaan gebroken vliezen, naar het zkh voor ruggenprik, 20 minuten weeenstorm, 8 min persen
Beide bevallingen vielen super mee! Vond het helemaal geen drama, tuurlijk doet het wel even zeer maar tja dat is logisch. Ik moet zeggen dat ik er ook wel heel relaxt in stond, go with the flow zeg maar. Van begin weeen tot geboorte denk rond de acht uurtjes en de eerste in twee en halve perswee en de tweede in 1,5. Dus ik heb ook niet te klagen. Heb met man en macht geperst, dacht alleen maar: als ze maar niet blijven hangen!!!!
Oh de eerste werd trouwens bijna in de vliezen geboren, op allerlaatste moment hebben ze die gebroken. Toen 2,5 perswee en ze was er.
@Meca Een poll had inderdaad gekund, maar ik ben vooral benieuwd naar de verhalen. Niet naar statistieken. Mijn bevallingen waren prima. Maar het lijkt me zo naar als zoiets moois als het krijgen van een kindje je (qua pijn / de duur) zo tegenvalt...
Hoewel ik vrij "makkelijke" bevallingen heb gehad en ik een hoge pijngrens heb, viel het me qua pijn wel tegen. Niet dat het super erg was ofzo, maar had niet gedacht dat het zo zeer zou doen. Qua tijd viel het me enorm mee (1e 4 uurtjes, 2e 3 uurtjes. Van 1e wee tot baby in armen)
1e viel zwaar tegen... buiten het feit dat mijn zoontje deze bevalling zelfs niet overleefd heeft was de pijn van de weeen ondragelijk. Uiteindelijk spoedkeizersnede. Lichamelijk herstel na bloedtransfusie en curretage was een eitje. 2e viel mee.. emotioneel uiteraard wel erg zwaar. dat was een keizersnede. Opnieuw snel hersteld. Al met al ben ik trots dat ik 2 wondertjes op de wereld heb mogen zetten. Helaas mag ik maar voor 1 zorgen
Oke dank je voor de extra uitleg. Ik vind het altijd zo jammer voor ze omdat het dan inderdaad niet iets is waar je met een fijn gevoel aan terug denkt. Tuurlijk wel dat je dan eindelijk je kindje vast hebt maar de manier waarop had iedereen vast anders in gedachte. Leuk is niet het goede woord maar vind het wel leuk om alle verhalen te lezen.
1e had ik geen verwachtingen en ondanks een lange pittige bevalling viel het me niet echt tegen. 2e viel mee omdat het een stuk vlotter ging dan de 1e. Nu net de 3e bevalling achter de rug. Viel mee. Had vlot volledige ontsluiting. Persen vond ik op het moment zelf weer heel naar maar uiteindelijk viel het mee omdat het het snelst ging van alle 3
Bij de eerste viel de pijn tijdens de ontsluiting mij vies tegen en ging het persen van een leien dakje en bij de tweede was het precies andersom.
Bevalling als traumatisch ervaren....kind in afwijkende ligging (aangezichts/ voorhoofd) (hoofd lag achterwaarts tussen de schouderbladen) waardoor er steeds meer verloskundigen de verloskamer binnenkwamen en de gyn besloot dat ik niet natuurlijk meer kon en mocht bevallen... spoedks met hoog blok, kind had meconium binnengekregen, en erg ziek van geweest, kortom geen droombevalling helaas.... Ben de gyn nog altijd dankbaar dat ze heeft ingegrepen
Heb 2 goede bevallingen gehad, hoewel de eerste met wel een aantal complicaties (totaal ruptuur en schouderdystocie) Bij de 1e braken de vliezen en in een uur van 4 naar 10cm gegaan. Was heftig, maar kon er goed mee omgaan (hele hoge pijngrens) totaal duurde deze bevalling 5uur. De tweede bevalling was prachtig, goede voorbereiding gehad door gesprekken met VK. Bevalling duurde een kleine 4 uur. Had wel flinke rugweeën maar onder de douche goed op te vangen. Dit keer werden de schouders goed geboren. Ik riep binnen 5 minuten dat ik het zo weer zou doen. Ik vind bevallen iets magisch, zo puur en mooi. Gelukkig 2 prachtige gezonde kindjes op de wereld mogen zetten op eigen kracht. Heb ook nooit tegen de bevalling op gezien. Helaas zijn er ook genoeg vrouwen met complicaties, ik kan me voorstellen dat zij heel anders tegen bevallen aankijken.
De bevalling van mijn zoon vond ik best wel heftig. Had mijn eigen weeën te verwerken en kreeg daarna ook nog flinke weeënopwekkers omdat mijn vliezen al 24 uur daarvoor gebroken waren. Ze lieten mij eerst 1 uur en 3 kwartier zelf persen tijdens de persweeën en kwamen er toen achter dat mijn zoon een sterrenkijker was én dat zijn armpje klem lag. Zelf geboren worden ging hem dus niet lukken. Dat is een pompverlossing geworden. De tel dat hij geboren werd (eruit getrokken werd, zeg maar) deed me even giga veel pijn. Heb een knip gekregen en deze is met verdoving gehecht. Hier heb ik weinig van meegekregen. Had de dagen erna door de erge weeën spierpijn van top tot teen en daarnaast dus nog een knip, waardoor ik nauwelijks kon lopen. Dus nee, niet zo'n fijne ervaring. En toch... je krijgt er zoveel voor terug.
Ik vond het heel heftig. Het heeft lang geduurd en ik voelde me erg machteloos, zo aan het ziekenhuisbed gekluisterd. Achteraf bekeken kan ik zeggen dat ik denk dat het ook deels aan mezelf lag, ik kon niet ontspannen en dat heeft de boel ook wel wat tegengewerkt denk ik. Ingeleid wegens zwangerschapscholestase (wat een hel, zoveel jeuk!!). 24 uur een ballonkatheter gehad, daarna 3cm. Vliezen gebroken en aan de weeopwekkers. Meteen weeënstorm, zeer pijnlijk en intens. Na zo'n 6 uur 1 cm verder en ik was helemaal kapot, dus een ruggenprik. De ruggenprik deed zijn werk, ik heb van de laatste cm's niks gevoeld. Dat duurde overigens zo'n 8 uur. Ruggenprik werd uitgezet en daarna was het wachten op de persweeën. Maar die kwamen helaas niet. Toch persen op eigen kracht maar na 2,5 uur contateerde men dat dit 'm niet ging worden. Dochter was een sterrenkijker en kwam niet langs het schaambot. Ze konden er ook niet bij met de vacuümpomp. Ik begon steeds weg te vallen, dus uiteindelijk met spoed over de gang naar de operatiekamer waar een spoedkeizersnee is uitgevoerd. Uiteindelijk nog een week in het ziekenhuis geweest. Dochter teveel afgevallen en ik veel last van de nasleep van de ruggenprik. Het lichamelijke herstel ging best snel, geestelijk wat minder. Ook omdat in de maanden erna nog veel gebeurd is met onze dochter. Het ziekenhuis heeft achteraf excuses aangeboden. Bij een eventuele volgende keer zullen ze veel sneller ingrijpen.
Voor mij viel het tegen.. ik zou niet graag nog zo'n bevalling willen, ik zou in ieder geval sneller aan pijnstilling denken. Deze bevalling heb ik zonder moeten doen (toen ik erom vroeg was het al te laat, had al te veel ontsluiting) Ik liep al 9 dagen overtijd, nadat ik gestript was is het eigenlijk meteen begonnen. Ik had vreselijke rugweeën, o het moment dat het begon wist ik nog nirt dat het rugweeën waren.. maar ik kon ze nauwelijks opvangen. Van 10 uur s ochtends tot 6 uur s avonds daarmee thuis rond gelopen. Toen gingen we eindelijk naar het ziekenhuis (had toen al 6a7cm ontsluiting) Het enige wat een beetje hielp was tegendruk geven in mn rug.. Het stomme was dat ik gewoon niks meer gegeten heb die dag door de spanning en pijn etc. waardoor ik erg slap was.. Voelde als een bevreiding toen ik eindelijk kon gaan persen en die vreselijke rugweeën voorbij waren. Helaas wilde de uitdrijving niet vlotten, na 1.5 uur persen voelde ik me totaal uitgeput en is er een knip gezet en is mn zoontje met de vacuüm gehaald.. Ik heb heel erg in mn eigen wereldje gezeten, wat ook wel weer fijn was. Maar ik voelde me na de bevalling zo apathisch en slecht. Baalde ervan dat ik niet kon zeggen 'wow wat een mooie bevalling'. Was wel blij met m'n zoontje hoor, maar het duurde echt wel even voordat ik op de 'roze wolk' zat.....
Herkenbaar, vooral dat stukje dat hij 'eruit getrokken' wordt... ik had m'n ogen dicht en ze riepen allemaal moet je kijken je zoontje wordt geboren... ja leuk om te zien hoe hij eruit wordt gesnokt ik voelde me zo slecht na de bevalling.. En indd de spierpijn herken ik ook, had ook een gesprongen ader in mn oog..zag er niet uit. Ik voelde me echt belabberd en vond het vreselijk dat mensen me zo zagen.. heb soms wel als ik dan zo'n mooie foto voorbij zie komen van iemand die net is bevallen dan denk ik: hoe kun je er nog zo mooi uitzien... ik vond het verschrikkelijk om op de foto te gaan na m'n bevalling