Mijn zoontje loenst. Zijn linkeroog loenst vrij standaard, rechts zie ik het af en toe. 8 September hebben we een afspraak bij de orthoptist. Heeft er iemand ervaring met dit traject? Wat hebben ze bij jullie kindjes gedaan? Ik hoor het graag!
Mijn zoontje van 22 maanden had dit ook. We zijn toen ook bij orthopist geweest. Hij kreeg oogdruppels en ze hebben in zijn ogen gekeken. Ze zagen dat hij ongeveer +7 had aan een oog, en dat het waarschijnlijk daar door komt. Hij heeft nu een bril, en het lijkt al wat beter te gaan met de stand van zijn ogen.
Wij hebben ook controle gehad bij de orthoptist. Uiteindelijk bleek hij niet scheel te zien, maar leek dit een beetje door zijn brede neusbrug. Eerste keer controle ging ze alleen even kijken. Daarna moesten we nog een keer terugkomen (eerst druppelen) en hebben ze ook zijn sterkte gemeten. Hij had +1 en dat zou op zijn leeftijd eigenlijk +2 moeten zijn, dus waarschijnlijk zal hij over een paar jaar wel een bril moeten
Is loensen scheel kijken? Hier ook testen gedaan, zijn ogen waren goed maar hij kijkt wel heel scheel met zijn rechteroog. We moeten 1 uur per dag voor het slapen een plakker op zijn goede oog doen. Nu al 4 maanden. Het is wel al heel goed verbeterd maar waarschijnlijk zal hij wel ooit een kleine correctie moeten krijgen zeiden ze.
Als een kindje van rond de 1 of ouder loenst, dan is dat niet normaal en zal zich dat niet uit zichzelf herstellen. Wij zijn rond het jaar ook naar een orthoptist verwezen. Tegen die tijd had onze dochter al een ernstig lui oog ontwikkeld. Wij zijn inmiddels een dik jaar bezig met occlusie-therapie en zijn er bijna van af (mogen als het goed is binnenkort minderen). Het scheelzicht zal zich niet herstellen, net als dat onze dochter nooit diepte zal kunnen zien (het dieptezicht ontwikkelt zich rond het eerste levensjaar, dus als ze dan al scheelkijken zal zich dit dus niet ontwikkelen). Ook een operatie zal dit niet veranderen. Dit zal alleen cosmetisch zijn. Om die reden laten we dit voorlopig ook niet doen. Bovendien is de kans als je vroeg laat opereren, dat het op latere leeftijd nog een keer moet. Wij schrokken van de diagnose, vooral vanwege het dieptezicht, maar kinderen schijnen dit heel goed op te pakken en afstanden te leren inschatten. Ze mogen later ook gewoon een rijbewijs ed halen. Er werd alleen gezegd dat ze niet zal uitblinken in bal-sporten en zo. Maar daar zitten we niet zo mee. Succes!
kleine correctie: kinderen tot ca. 1 jaar mogen in sommige gevallen af en toe loensen. als ze het constant doen is dit vanaf +- 6 maanden een goede indicatie voor een controle bij de orthoptist, soms zelfs nog eerder. Als het goed is controleert de CB arts de oogstand bij 1, 3, 6 en 11/14 maanden..
Haha, heerlijk die correcties. Idd tot een jaar, maar enkel af en toe. Moederinstinct geeft meestal echter wel aan dat 'er iets niet klopt'. Helaas werd ik als moeder door het cb meerdere keren naar huis gestuurd omdat ze 'echt niets zagen'. Maanden later pas naar de huisarts met het idee 'ik ben toch niet gek?!' De huisarts moest heel hard lachen. 'Ja, dat zie ik zo ook wel!' Was haar reactie. Jammer wel, want als er eerder naar gekeken was had de achterstand van het luie oog mogelijk lang niet zo hardnekkig geweest.
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben tot nu toe ook iedere keer bij het cb weggestuurd en dat terwijl ze door het gewiebel van mijn zoontje niet eens goed hebben kunnen kijken. Ik heb er spijt van dat ik niet eerder doorgezet heb, maar gelukkig kan ik nu snel terecht...
Hopelijk valt de diagnose mee. En als je moet gaan afplakken: geen schrik! Voor die kleintjes is het binnen no-time 'normaal'. Onze dochter heeft twee dagen moeilijk gedaan en nu is ze alleen nog maar benieuwd welk plaatje er vandaag weer op staat. We plakken nu bijna anderhalf jaar en mogen dus bijna gaan afbouwen. Meestal is het een uur per dag per levensjaar (bij ons iets langer omdat er te weinig vooruitgang was), dus als je zo jong begint is het maar 1 of twee uur per dag. Wij doen het vanaf het ontbijt en tegen koffietijd (fruit voor de dames) is het alweer klaar.
Ons zoontje loenst ook heel erg. Zowel naar binnen als naar buiten toe en met allebei z'n ogen. Hier zijn we voor het eerst mee naar een orthoptist geweest toen hij 8 maanden was ofzo, zij heeft toen een licht sterkteverschil geconstateerd. We moesten het aankijken. Sindsdien is het niet verbeterd, met momenten zelfs verslechterd. En omdat ik ook twijfel aan zijn zicht heeft ze ons doorgestuurd naar visio. Zij wist zo ook niet direct de oorzaak aan te wijzen, het kan aangeboren zijn (mijn vriend loenste ook heel erg), door zijn hersenbeschadiging komen (verkeerde aansturing) of toch een andere reden hebben. Helaas zijn we al sinds maart bezig om een afspraak te krijgen bij visio, over 2 weken staat hij eindelijk gepland. Maar door de uitleg van Merah ben ik toch wel bang dat we veel te laat zijn met actief behandelen! Schrik er best wel van.. Hopelijk valt de diagnose bij jullie mee Kiekske en kun je snel een juiste behandeling starten, mocht het nodig zijn.
Klopt het afplakken valt wel mee. Soms moeten we hem wel even afleiden maar het is goed te doen. Nu zit hij wel in een fase waardoor hij wat moeilijker doet maar in het begin van het plakkertje doen we hem altijd de sokjes over zijn handen. Lijkt niet leuk maar die sokjes vind hij helemaal geweldig, als ik het sokje voor zijn handje hou doet hij zijn handen er al zelf in en daarna even boos als ik het plakkertje op doe maar tja de handschoenen vind hij toch de max Soms laat hij zich heel goed doen en soms werkt hij tegen maar dat is binnen 2 minuten over. En ik vind het ook iets positiefs voor de opvoeding. Soms moet er iets gebeuren wat niet leuk is maar wel nodig is. Hij luistert best goed Na 5 minuten kunnen de sokjes meestal wel uit. Soms moeten ze een heel uur aan blijven maar zoals ik al zei : de sokken vind hij wel leuk en grappig. Alleen niet handig voor mij als hij ze aan moet houden en ik hem eten wil geven Zijn dieptezicht was wel nog in orde
Azucena, het schijnt wel zo te zijn dat kinderen, die met beide ogen (afwisselend) scheelkijken, minder kans hebben op het ontwikkelen van een lui oog. Ze wisselen in zo'n geval al van nature af, dus beide ogen blijven in meer of mindere mate getraind. Wat betreft dieptezicht blijft het verhaal gelijk. Iemand die scheelkijkt kan per definitie geen diepte zien. Hiervoor heb je twee ogen nodig die 'uitgelijnd' zijn en met een goede manier communiceren met elkaar. Scheelzien kan idd erfelijk zijn. Onze dochter werd geboren met een aantal aangeboren afwijkingen, waar van 1 echt levensbedreigend was (choane atresie). In dat licht lijkt scheelzien en het ontbreken van dieptezicht misschien peanuts. Maar ook wij vonden het een hele onzekere periode en hadden vragen over in welke mate deze 'handicap' de toekomst van onze dochter zou bepalen. We hebben nu meer rust gevonden. Laat je goed informeren. Vraag door! Stel je vragen dubbel, als het toch nog niet helemaal duidelijk is. Sterkte ook voor jou!
Dankje voor de extra uitleg merah! Het dieptezicht maak ik me niet heel erg druk om. Hij zal waarschijnlijk in een rolstoel zitten, dus klimmen etc is er dan toch niet bij. Wel geruststellend om te horen dat de schade wat luie ogen betreft wel beperkter blijft bij twee schele ogen. Dat is ook schrikken, ik heb even gegoogeld, hebben ze het wel goed kunnen oplossen? Lijkt me heel naar om zo onverwachts in zo'n heftige situatie te raken. Scheelzien is dan inderdaad maar een 'kleinigheidje'. Maar zo heeft zoontje heel veel kleinigheidjes, dus liever zo min mogelijk . En een bril of afplakken zouden wij helemaal niet erg vinden! Ik vind kindjes met een bril altijd zo lekker wijs en stoer eruit zien. Dus het zou jammer zijn als er schade beperkt zou kunnen zijn gebleven door de behandeling eerder te zijn gestart. Maar dat zullen wel horen bij de afspraak met visio. Oh, en doorvragen doe ik absoluut. Volgens mij sta ik in het ziekenhuis bekend als lastige, doorvraag ouder die niet snel tevreden is met het antwoord . Jammer voor hun, maar ik wil graag alles weten als het om mijn zoontje gaat.
Ik denk dat alle ouders die (te) vaak in het ziekenhuis komen 'lastige ouders' worden, haha. Onze dochter lag een maand op ic aan de beademing en is twee keer geopereerd. Het gaat nu goed met haar. Mogelijk in de toekomst wel weer onder het mes. Op moment gelukkig geen tekenen van ontwikkelachterstanden. Maar het is eigenlijk precies wat je zegt: bij haar zijn het ook te veel 'kleinere' dingen, waardoor we bij diagnose bijna wanhopig dachten: nee, niet dat ook nog! Afgezien van de choane atresie geen levensbedreigende dingen, maar onze dochter heeft straks als ze naar school gaat bijoortjes, enorme flaporen, een bril, kijkt scheel en met een beetje pech ook weer periodes met een pleister. Nou, als je dan geen pispaaltje wilt worden moet je wel heel stevig in je schoenen staan. Aan de andere kant schaam ik met ook weer bijna om hier een punt van te maken als ik hoor dat jouw zoontje waarschijnlijk in een rolstoel zal zitten....