Al die post-its heb ik maar 1 keer in een huis zien hangen en dat was dus om er voor te zorgen dat hun (volwassen) zoon met autisme elke dag werd herinnerd aan de dagelijkse dingen, dat was makelijker voor de ouders en voor de zoon was dat prettiger dan dat zijn ouders dus elke dag hem aan alles moesten helpen herinneren. Misschien is dat voor de moeder/oma of de tienermoeder ook wel nodig. Dus meer voor hun zelf dan voor bezoekers.
Ik kijk nu de aflevering van 14 september. Ik vind dit wel shocking hoor. Zo naïef (logisch want 16). Middelbare school niet afgemaakt, jongen in gesloten inrichting, jongen ook geen school afgemaakt.. Ik ben benieuwd hoe dit afloopt.
Ik zit nu de 1e te kijken, Angela: het voelt als een wandmeubel wat eruit moet. Ik kwam niet meer bij
Ik vond alleen die tekst op de muur een beetje raar. Ik snap het idee het er achter, maar ik had dat stukje "uit een ver land" er persoonlijk toch uitgelaten.
Nee precies, gedichtje een beetje aanpassen zou wat gepaster zijn geweest. Het is tenslotte het kamertje van de baby, niet van zijn vader.
In eerste instantie had ik zo mijn twijfels over de situatie en zo snel samenwonen.. maar het was een leuk stel en ze hadden het goed voor elkaar. Ook heel mooi om te zien hoe haar vriendin even goed in die moederrol zat, terwijl het haar eigenlijk voor de voeten geworpen is.
In sla hier echt stijl van achterover. Wat een slim en volwassen meisje is Loeki zeg! Pas 16!!!! Studeert bedrijfskunde zegt ze? Echt wow.
Ik sta stijl achterover van haar moeder! Wil er '100% zijn' maar zet wel d'r dochter het huis uit als ze het kind wil houden en kan niet eens comitten aan 1 avondje oppassen in de 14 dagen.
Maxime deed het echt heel leuk. Ik stond echt te kijken van die moeder. Hoe afstandelijk kan je zijn. We hebben het over een meisje van 16 die zwanger is. Ik zou mijn dochter op die leeftijd op elke manier willen steunen en zou dan nooit voorstellen om een eigen huis te zoeken.
Haha zover was ik nog niet! Ja op moeder dochter vlak valt er nog veel te winnen. Het is jammer dat ze geen vorm van therapie is aangeboden. Of wel, maar dat is afgeslagen en wij zagen het niet dat weet je natuurlijk niet. Ik vond het wel sneu toen Loeki zei dat ze zich vaak eenzaam voelde en die moeder iets zei van "ja dat heb jij sowieso vaak". Denk mm... hopelijk herstelt die band zich nog!
En er niet bij zijn als je dochter gaat bevallen… pas de laatste 10 min er zijn. Afschuwelijk! Zoveel bewondering voor die lieve sterke Loeki, wat een wijsheid al op dr 16e! Die gaat het wel redden…!
Vond haar wel ;sterk' overkomen, maar geloof dat er ook heel veel verdriet en pijn in haar zit wat ze opkropt en goed kan verbergen. Zoveel alleen moeten doen, je ouders waar je niet op kan rekenen of geen goede band mee hebt. Er komt nogal wat op haar pad. Dappere meid.
Nou vooral dat laatste, die blik ook op Loeki dr gezicht toen dr moeder zei dat ze dat niet wilde.. heel sneu.