Hoi Allemaal, Wij hebben een prachtige zoon van nu 5 maanden oud. Vanaf z'n geboorte al vallen beiden ogen naar buiten. Bij het consultatiebureau en door alle artsen / verpleegkundigen etc. werd aangegeven dat het heel normaal is en dat het vanzelf over zou gaan. Na 2 maanden hoorden we van steeds meer mensen (zoals de osteopaat) dat het toch echt wel vreemd was en dat ze dit nog niet eerder hadden gezien. Hij kan z'n ogen redelijk recht krijgen als hij wil focussen, maar z'n rechteroog blijft altijd achter en kan dus niet naar z'n neus toe. Het rechteroog haalt zelfs het midden nog niet. Wanneer hij erg moe is staan zijn ogen zelfs alle kanten op of als hij uit een reflex naar links moet kijken gaat z'n rechteroog juist de verkeerde kant op (z'n ogen staan dan dus helemaal uit elkaar). We hebben inmiddels veel onderzoeken achter de rug, eerst bij het plaatselijke ziekenhuis bij de afdeling oogheelkunde, daar doorgestuurd naar Bartimeus (twijfel destijds bij 2.5 maand of hij uberhaupt kon zien), en nu bij het VUmc. Gelukkig hebben tests uitgewezen dat z'n ogen zelf 100% goed zijn, maar de motoriek (vanuit of z'n oogspieren of vanuit z'n hersenzenuwen) werkt niet zoals het zou moeten werken. Over 4 weken krijgt onze zoon een MRI scan onder narcose. Hopelijk krijgen we dan een diagnose. Zelfs in het VUmc werd aangegeven dit nog nooit eerder te hebben gezien. Wij zouden graag in contact komen met iemand die bovenstaande verhaal herkent van zijn kind, of iemand kent die bovenstaande symptomen vertoond of vertoonde. Alvast bedankt! Groet, M&B
Geen herkenning, bij mijn dochtertje ging met 2 jaar haar oogje ineens helemaal scheef staan. Dus weer een heel ander traject. (We hebben wel al het nodige op andere vlakken mee gemaakt.) Maar ik wil je even een digitale knuffel geven. Ik weet maar als te goed hoe heftig en slopend zo'n medisch traject kan zijn. Zeker al die onzekerheid en als maar op zoek zijn naar antwoorden en niet weten waar je aan toe bent.
Dank voor je lieve berichtje! Het is inderdaad heel rot om met deze onzekerheid te leven en keer op keer te horen dat je weer 1.5 maand moet wachten.. Gelukkig nemen de artsen het nu wel erg serieus!
Mijn broer had dit vanaf zijn geboorte aan zijn linker oog. Dit is al wel jaren geleden natuurlijk. Hij is toen hij net 1 jaar oud was aan zijn oogspier geopereerd, deze was te kort. En later toen hij een jaar of vier was nog een keer geopereerd. Nu zie je er niks meer van. Alleen als hij erg moe is merk je het nog, dan kan zijn oog soms nog naar buiten draaien..en kan hij minder goed focussen
Ik heb zelf wel iets soortgelijks gehad, ik denk wel in mindere mate. Ik kon als kind in ieder geval met mijn linker oog naar links en mijn rechter oog naar rechts kijken. Of met het ene naar beneden en het andere naar boven. Daarbij had ik één lui oog en +6. Ik ben als kind twee keer geopereerd hieraan, als ik het goed begrijp uit de verhalen van mijn ouders zijn hierbij de spiertjes achter mijn ogen ingekort. Dit is gelukkig erg goed gelukt en nu is er nauwelijks nog iets van te zien, behalve als ik heel moe ben, dan loens ik soms een klein beetje.
Bij onze dochter was het andersom, ze keek scheel naar binnen en kon niet recht kijken. Vanaf 3 maanden oud al plakken ivm lui oog. Het kwam heel goed bij, te goed, dus op een gegeven moment stonden ze naar buiten. De samenwerking tussen de ogen is nihil. Met 4 jaar geopereerd en nu blijven plakken. Je ziet het niet meer, behalve als ze moe is. Maar ze ziet geen diepte en ik ben benieuwd waar ze op uit komt qua sterkte. Maar tot nu toe ervaart ze er geen belemmeringen door. Maar succes, het is best schrikken, hopelijk is het snel duidelijk wat er is en kan het goed verholpen worden.