De titel zegt het al... Maar mijn zoontje is een heel bezig mannetje is met van alles in de weer elke dag. Maar hij kan niet echt zelf spelen... Ik of anderen moeten altijd met hem spelen. Als ik kijk naar de zoon van een vriendin van mij (die even oud is als mijn zoon) die kan heerlijk spelen, en zij kan eens wat voor haar zelf doen. Mijn zoontje speelt wel, maar na 5 minuten komt hij alweer naar mij toe met zijn auto's o.i.d. en moet ik weer meespelen. Of ik ben boven bezig, dan staat hij na 5 minuten alweer onder aan de trap mij te roepen... Mijn vriendin zegt dat je het je kinderen wel kunt leren, maar ik vraag me hoe moet ik het aanpakken? misch heeft iemand tips?
Een feest van herkenning, mijn zoontje heeft precies hetzelfde! Het is bij hem met vlagen erger of minder erg, maar hij mag best wat meer alleen spelen van mij. Ik hou dit topic in de gaten!
misschien een tijd aangeven? mama gaat eerst dit en dat doen. dan kan mama niet met je spelen als mama daar mee klaar is gaan we even samen spelen. mocht hij eerder komen Nee mama is nog niet klaar. bijv.. mama gaat eerst de was in de machine doen en dan kom ik bij jou. en dan even 5 min samen spelen. en op deze manier het alleen spelen uitbreiden?? ik weet het ook niet precies hoor maar dit is hoe ik het aan zou pakken
evt 5 min met je kind spelen goed uitleggen wat je doet tijdens het spelen en dan paar minuten zelf laten spelen, probeer niet te veel of geen oogcontact te hebben, want als dat gebeurd is het vaak dat ze willen dat je meespeeld en of komen ze nar je toe,zodra je goed oog contact heb er gelijk heengaan en zeggen dat hoe goed en knap je het wel niet vindt dat hij alleen speelt, en speel weer 1 minuutje mee leg weer wat nieuws uit wat weer interessant, ..en probeer dat te verlengen..hopenlijk helpt het
Na 5 min. beneden aan de trap om je roepen vind ik niet zo vreemd; Iris is ook graag bij me in de buurt en ik laat haar trouwens niet zo graag alleen beneden. Verder idd hem even op weg helpen. Even wat dingen laten zien en dan gaat hij ws wel zelf verder spelen.
Misschien niet helemaal een antwoord op je vraag maar mijn zoontje vind het heeeel leuk om mee te helpen met van alles en nog wat (de was, eten koken, boodschappen, stofzuigen). Hierdoor kan ik toch gewoon mn klusjes doen en hem tegelijk wat aandacht geven. Als we dan klaar zijn en ik even wil zitten dan moet hij zichzelf even vermaken. (lukt hem niet altijd hoor).
Ik merk dat er een aantal dingen zijn die er volgens mij voor zorgen dat ons dochtertje langer zelf speelt. Het eerste is dat het vaak goed werkt om de 'tijd voor mezelf' zittend op de grond door te brengen, bijvoorbeeld een tijdschrift lezen of iets op tv kijken. Doordat ik op de grond zit, kan ze over me heen klauteren of me even een knuffel geven en het gevoel hebben dat ik dichtbij ben. Daardoor gaat ze volgens mij vaak juist niét om aandacht zeuren. Het tweede is dat ik vaak wel even korte aandacht geef als ze daar om vraagt. Dus even kijken wat ze komt laten zien of het kusje accepteren en er eentje terug geven. Doordat ze metéén éventjes aandacht krijgt, focust ze minder sterk op dat ze méér aandacht wil. Ik ben haar ontevredenheid zeg maar vóór. Omdat ik weet dat ik niet lang gestoord wordt (omdat ik vrijwel meteen weer verder ga met waar ik zelf mee bezig was) kan ik ook die aandacht met liefde geven. Ik kan me voorstellen dat dat beter werkt dan op een beetje een geïrriteerde manier alleen maar reageren met 'nu even niet!'. (Zeg niet dat jij dat doet hoor, maar bij wijze van voorbeeld ) Als je kindje steeds ouder wordt, kan ik me voorstellen dat het ook helpt om bijvoorbeeld te zeggen, als hij met een autootje aankomt 'Oh wat een mooie auto! Kan die ook op de vensterbank rijden?' Dus even aandacht geven maar meteen ook een 'speelalternatief' benoemen. Ook merk ik dat ons meiske vaak leuk zelf speelt als ik met iets 'huishoudelijks' bezig ben, bijvoorbeeld de was ophangen (dan gaat zij met de natte sokken spelen) of de kamer stofzuigen (dan gaat zij met de stofzuiger spelen). Ik bewaar dat soort klusjes dus niet voor tot ze slaapt, maar doe ze juist samen met haar. Dat gaat vaak prima, en dan heb ik tijd voor mezelf als ze slaapt. Oh, en wat hier ook werkt: weinig speelgoed dat op de grond slingert. Hoe voller het ligt, hoe minder ze lijkt te kunnen kiezen waar ze mee wil spelen. Ik ruim heel regelmatig alles op, dan gaat ze vanzelf op zoek naar dat ene waar ze zin in heeft, en dat kan dan speelgoed zijn of gewoon iets anders dat ze in de kamer vindt. Bedenk me zelfs nóg iets: wat hier ook heel fijn is, is dat de hele woonkamer eigenlijk speel-veilig is. Er is bijna niets meer waar ze niét aan mag zitten of mee mag spelen. Daardoor kan ik haar haar gang laten gaan zonder er dicht op te hoeven zitten of steeds iets af te pakken of te corrigeren. Ze kan zo helemaal opgaan in alles wat ze doet, omdat het allemaal oké is. En dan als laatste: als ze lief speelt vooral héél stil zijn en haar niet storen, een beetje negeren zelfs (zolang het veilig is natuurlijk!) (En de toegift: soms helpt 'vals spelen' ook: bijvoorbeeld de bal waar ze samen mee wil spelen expres helemaal naar de andere kant van de kamer rollen precies waar haar little people diertjes liggen. Grote kans dat ze tegen de tijd dat ze daar is, vergeten is dat ze met mij wilde ballen, en lief met de diertjes gaat spelen ) Ik geloof wel dat wij het 'geluk' hebben van een kind dat best goed zelf kan spelen. Maar ook zij heeft haar mindere dagen, en dan helpen deze dingen wel. Heel veel succes met je zoontje! Ik hoop hij beter leert zelf spelen, want dat is toch wel makkelijk en leuk.
Dit doe ik ook, gaat heel goed hier! Ik heb ook boven overal traphekjes en speelgoed liggen, hij kan daar ook zijn gang gaan als ik boven ben. Als ik de douche schoonmaak, zet ik mijn zoontje in de badkuip met een doekje, vind hij geweldig en ik kan lekker mijn gang gaan.
Lijkt me een lastig probleem! Dat van dat boven bezig zijn kan ik me ook goed voorstellen dat je zoontje dat niet leuk vind! Ik laat mijn zoontje hooguit een minuutje beneden omdat ik dan zijn zusje even op bed moet leggen (waarbij het superfijn is dat ze zelf in slaap kan komen anders had dat minder makkelijk gegaan). Verder hier een jongen die wel veel aandacht vraagt maar dan wel vooral in de vorm van praten tegen me en dan reactie verwachten. Dat lukt natuurlijk altijd wel. Als ik bezig ben vind ik het heerlijk om lekker met hem te kletsen enz. En hem tussendoor af en toe op te pakken en een knuffel of de kieteldood te geven. Verder laat ik hem ook vaak helpen net als Theangels. Laatst kwam hij met een theedoek de keuken uitlopen en ging ie de vloer van de woonkamer dweilen hahaha. Dat had hij mij die dag ervoor op mijn knieen zien doen. Verder 'helpt' ie altijd met de afwasmachine waarbij ik hem net een stap voor ben door de messen er alvast uit te halen etc. Hij geeft me dan glas voor glas aan. Erg gezellig en veel leuker dan 'nee niet doen!' zeggen! En hier ook een erg kindvriendelijk huis. Alle beeldjes enz. gewoon weg gehaald. Komt over een paar jaar wel weer. Dan hoeft ie ook niet zoveel na te denken over wat wel en wat niet te doen.
@Chantico: Zo doe ik het hier ook. Robyn is ook niet heel goed in zelf spelen. Ze houd het wel even vol, maar staat dan ineens weer naast me met een boekje of een speeltje. Als ik even naar de keuken loop, komt ze ook achter mij aan, zelfde als ik naar de wc ga.
Het gaat wat beterder. Ik ben nu bewust met hem aan het spelen, en na 20 minuten stap ik er bij weg en ga even de afwas o.i.d. doen en merk dat hij dan wel beter doorspeelt. maar na 10 minuten staat hij weer naast mij in de keuken haha. En ik zeg nu ook waar is je autootje? en kan het autootje ook rijden? e.d. en merk dat hij dan met het de auto door de hele woonkamer sjeest, onder stoelen enzo door, en dan geef ik hem complimentjes dat hij zo mooi speelt ik ben er nu heel bewust mee bezig, het kost tijd maar merk dat het wel steeds beterder gaat nu! Ik zet door in de hoop dat ik de tijd dat hij zichzelf vermaakt steeds meer rekken kan... En ik zorg nu voor een beetje speelgoed, hoe minder speelgoed hoe beter hij zich vermaakt heb ik inm. gemerkt. Dus heb al het speelgoed in een kist gedaan en pak er elke dag wat voor hem uit. Nu is de doos met grote lego erg in trek, en hij begint nu al aardig te bouwen met de lego
Leuk om te lezen dat je dingen hebt gevonden die helpen! Dat rekken gaat vast lukken. En over een tijdje ga je je nog zorgen maken omdat hij al zoooo lang alleen aan het spelen is Tien minuten zelf spelen terwijl jij in een andere kamer bent, vind ik best indrukwekkend!
Ik vraag me af, hoe gaat het dan bij jullie als jullie partner er bij aanwezig is? Hier is het namelijk zo, als mijn man alleen met Liam is, kan papa gerust op de bank zijn krant lezen en speelt Liam alleen met zijn speelgoed, maar zodra ik naast papa op de bank plaatsneem, komt Liam gelijk naar me toe met zijn speeltjes. Of tijdens het spelen kijkt hij vaak naar me of ik wel zie wat hij doet en wil hij een reactie van mijn kant. Krijgt hij ook en ik ga ook regelmatig bij hem op de grond zitten om te spelen. Maar ik hoef dus niet te proberen om bijvoorbeeld een puzzelboekje erbij te pakken, want dan komt Liam gelijk naar me toe en dan maakt het niets uit dat papa de krant vast heeft, dat puzzelboekje is veel interessanter lijkt wel. Het is net of papa wordt genegeerd als ik erbij ben. Nu gaat het niet constant zo hoor, hij kan ook prima alleen spelen, maar het viel me een aantal dagen geleden gewoon op dat Liam wel met speeltjes naar mij toekomt en niet naar zijn papa.
Bij ons is het volgens mij helemaal gelijk: ze komt ons allebei dingen laten zien en ze kan ons ook allebei rustig iets laten lezen.