Vorige week heeft onze familie te horen gekregen dat mijn vader kanker heeft. Er is een melanoom ontdekt. Dit is een kwaadaardige vorm van huidkanker. Chemokuren doen ze niet, dat helpt niet. Eén deze weken word het stukje huid wegesneden waar die pukkel zat met kwaadaardige cellen. Het schijnt dat een melanoom zomaar kan terugkomen op een andere plek. Zowel aan de buitenkant maar ook aan de binnenkant aan bijv. een orgaan. Ik vind het allemaal eng. Mijn vader is nog maar 60 en we willen nog heel lang van hem genieten. We hopen dat hij nog 25 jaar meegaat maar nu hij ineens kanker heeft ben ik bang dat zijn levensduur korter is. Mijn man en ik zijn al een half jaar bezig met een eerste kindje krijgen maar ben nog niet zwanger. Ik wil zo graag dat mijn vader nog een opa kan zijn voor mijn kinderen, dat ie dat nog mee mag maken. Wie heeft ook een soortgelijke ervaring? Een zieke ouder en jijzelf die aan kinderen begint...
Hey meis Veel sterkte! 't Kan behoorlijk zwaar zijn, weet waarover ik spreek. Mijn moeder heeft in 2005 voor het eerst kanker gekregen; ze was toen net 49 geworden. 3 jaar later is de kanker opnieuw teruggekomen. Nu gaat het voorlopig weer de goede richting uit. Al blijven we voorzichtig. Wij zijn zelf nog niet zo actief bezig voor kinderen, maar zou wel graag willen dat ze dit meemaakt. Dat zij mij raadt geeft als ik vragen heb ed. Mijn moeder heeft haar moeder verloren toen ze van mij zwanger was, ook aan kanker. Hoop echt dat ik dit niet mee hoef te maken en dat ze nog lang bij ons blijft!
Ook ik wil je heel veel sterkte wensen.. Tijdje terug is mijn schoonvader aan kanker overleden. Graag had ik hem nog willen vertellen dat we een baby kregen maar dit heeft niet zo mogen zijn.
hey meis... als eerste heel veel sterkte en nog heel veel gezonde jaren voor je vader! Mijn opa was altijd als een vader voor me,contact met mn vader heb ik niet en mn opa en oma woonden vlak achter ons.... ik liep daar de deru plat en altijd alles even aan opie vragen! ik was al vrij jong zwanger (19) geen bewuste keus,maar door de pil heen.... dit werd helaas een MK.... hierna volgenden nog 4 MK-en. Ondertussen werd mn opa heel ziek,ook kanker... in zn longen.. na een aatal chemo's en operaties was hij gezond verklaard... toch zat mij dat niet lekker... toen k voor de 6e x zwanger was had ik ook heel erg de drang om het te moeten vertellen aan mn opa... met 6 weken heb ik het toen al verteld,hij was zo blij.... en ik weet nog heel goed dat ie zei: "ow dat is dus nog een heeel kleintje" en 1,5 week later is mn opa overleden Jamilia heeft dezelfde letters als mn opa's naam mee begon... hij heette Jan.....
hey meid, veel sterkte, je schrikt je rot als je zulk nieuws krijgt. mijn moeder heeft borstkanker gehad aan allebei haar borsten en is daar lang aan behandeld. nu is ze 5 jaar kankervrij en heb ik net mijn 1e kindje! gelukkig loopt het ook nog heel vaak goed af, nogmaals veel sterkte, praat erover met je vader, dan kan je het makkelijker een plek geven
Erg schrikken meid! Mijn vader heeft sinds 2003 een chronische vorm van leukemie, die ieder moment om kan slaan, of heftiger kan worden, maar ook nog 15 jaar door kan sluimeren, zonder dat er wat gebeurt verder, een soort van tijdbommetje dus... Ik ben lang bang geweest dat mijn vader ons kindje ook niet mee zou maken. Ook omdat het zwanger worden hier ook 18 rondes duurde. Maar deze week wordt m'n dochter alweer 1 en m'n vader geniet met volle teugen van haar. De ziekte is nog steeds rustig, wel is er inmiddels een andere vorm van huidkanker (basaalcel) bij hem geconstateerd in het verleden, maar dit is succesvol weggesneden. Ik ken de angst, maar houd hoop en moed dat het goedkomt! sterkte! Athina
Hartelijk dank voor de lieve reacties (tot nu toe). Kanker is zo'n verschrikkelijke rotziekte. De naam alleen al. Toen ik het hoorde dacht ik gelijk aan de dood. Je weet het gewoon nooit met kanker. Het kan helaas misgaan maar ook goed gaan gelukkig zoals Mymiracle schrijft. Ik hoop echt dat we lang van mijn vader mogen genieten. Want het is nu nog te vroeg. Wat wel apart is is dat zowel zijn vader (mijn opa dus) als zijn broer alletwee niet de 50 hebben gehaald. De vader van mijn vader overleed geloof ik op zijn 47e of zo aan iets met zijn hart meen ik (mijn vader was toen 7 jaar), en zijn broer overleed aan kanker toen hij ook eind 40 was. Mijn vader is net vorige maand 60 jaar geworden. Hopelijk is hij wel sterker als zijn broer en vader en word hij misschien nog wel overgrootvader. (Daar gaan we maar vanuit).
Dat dacht ik ook toen ze het bij mijn mama vaststelden... Maar ik associeer het er nog altijd mee, ook al kan het goed aflopen.
Sterkte meid! Me vriend heeft vorrig jaar ook een melanoom gehad en zodra het woord kanker valt stort je wereld en je plannen inelkaar. bij hem is in eerste instantie alleen de melanoom weggebrand na onderzoek bleek het dus indd kwaadaardig te zijn en is er nog extra om de wond heen weggesneden. Nu is het weg maar hij staat wel onder strenge controle. Ook mag hij niet meer in de zon liggen...wat erg jammer is want we zijn echte zonaanbidders maar beter voorkomen dan genezen he. Maar jah het blijft toch een onzekerheid als je ineens een moedervlek ziet waarvan je dacht zat hij er nou al of niet. De dermatholoog vond het trouwens bij hem ook heel vreemd dat hij deze vorm van huidkanker kreeg omdat hij half indisch is. Het schijnt namelijk bijna alleen voor te komen bij mensen die een blanke huid heeft. Maar meisie sterkte met je papa er is een grote kans dat hij het overleefd ze zijn er namelijk wel op tijd bij. TIP: ga niet googlen op internet dan lees je verhalen die je niet wil lezen en ga je je teveel druk maken
Hoi! Bedankt voor je reactie. Ik ben er inderdaad achter dat ik niet moet googlen (heb ik al wel gedaan). Daar lees je er geen fijne verhalen over. We hopen maar op het beste. Wonderen bestaan en ik geloof in genezing. Voor jou en je vriend ook veel sterkte. Dat hij de ziekte ook maar mag overwinnen... Ik wist niet dat mensen met een iets donkerdere huid dit niet of niet snel konden krijgen. @ Daphne, jj natuurlijk ook bedankt voor je reactie. Heb je een PB teruggestuurd.
Gelukkig is huidkanker redelijk goed te behandelen, het heeft opzich niks te maken met kanker dat van binnen zit. Maar toch, je schrikt je kapot!! Heel erg veel sterkte hiermee. Zelf kreeg mijn moeder 12 jaar terug borstkanker, ik was elf. Haar borst is eraf gehaald toen ze 39 jaar was. 5 jaar later is ze genezen verklaard, toen kreeg mijn oma kanker aan haar borst, ook die is verwijderd. Inmiddels is bij mijn moeder de kanker terug gekomen 4 jaar terug en heeft ze al diverse chemokuren gehad. Dit is niet meer te genezen! We hebben geluk dat alles zeer traag gaat (was snel kan omslaan) maar anders had ik nu geen moeder meer gehad.