Even van me afschrijven hoor. Mijn man is verhoogd sensitief zo ook mijn dochter en zoon. Alle drie reageren ze op een andere manier en mijn hormosters zijn de laatste dagen erg actief. Als gevolg de enige die meestal rustig reageert en precies de juiste knopjes bij de juiste kindjes en volwassene weet in te drukken om het dagelijkse leven rustig en met de gewenste regelmaat laat verlopen, kan dat nu even niet. Het gevolg een stres vol begin van de dag. Even een voorbeeld van deze ochtend. Ik heb slecht geslapen door bekken pijn en slaap handen. Daarnaast verwerkt mijn zoontje 's nachts de dag en de spanningen van de dag. En natuurlijk precies op de momenten dat ik wel even slaap. Dit geef ik aan aan mijn man en vraag of hij dochterlief naar school kan brengen. Dit breng ik misschien iets scherper dan anders waardoor man lief verkeerd opstaat. Ik maak dochter wakker en ga het ritueel af voor het aankleden. (ligt erg gevoelig bij haar). Ik reageer iets anders dan andere dagen en zij wordt hier weer boos om. Eenmaal beneden is de rust weer in huis gelukkig. Ik bespreek dat ik het gevoel heb dat iedereen de laatste lootjes erg zwaar en spannend vinden en dat beamen ze alle drie. Met als antwoord het gaat toch goed. Na zo'n ochtend wil ik gelijk weer mijn bed in en ben totaal los. De andere zijn hun frust kwijt en gaan lekker naar school en werk. De jongste mag met een buurvrouw mee naar de gym en ik kom nu ook tot rust heerlijk. De laatste lootjes vallen me erg zwaar. Naast bekken klachten en een erg groot baby'tje in mijn buik, ook nog de sensitiefiteit van het gezin in goede banen te leiden en zeker man en dochter hebben een erg moeilijk karakter als ze iets spannend vinden of zich zorgen maken om iemand die dicht bij hun staan. Ze reageren hun frustraties dan meestal af op mij. Op degene waar ze zich nu zorgen maken en eigenlijk een beetje zouden moeten ontzien. Ook kunnen ze er heel slecht tegen dat ze geen grip hebben op het geen wat gaat komen. Dochter wil bijvoorbeeld graag weten wanneer, hoe en waar de baby geboren gaat worden. Hier kan ik haar geen zekerheid in geven ik geef wel aan hoe ik hoop dat het gaat. Ze is nu 5 jaar bij haar broertje was ze 2 jaar, maar ze weet nog wel dat ik toen hij 10 dagen oud was 5 dagen met hem in het ziekenhuis heb gelegen. Gaat dat nu weer gebeuren enz. Ik kan die onzekerheid niet wegnemen. Ik kan wel aangeven dat het waarschijnlijk niet gaat gebeuren, maar kan haar dit niet beloven. Wat ik hier mee wil, gewoon even van mij afschrijven en mijn frust is weg mijn hormosters zijn wat gezakt en kan de dag weer aan met mijn schatten met hun gebruiksaanwijzingen en hun knopjes nu weer goed indrukken. Tanna
Fijn dat je met iedereen zo goed kan praten. Is het een mogelijkheid om te vertellen wat het met jou doet? Jouw gevoel en jouw beleving? Juist omdat ze hoogsensitief zijn, zijn ze waarschijnlijk extra ontvankelijk voor signalen die jij afgeeft. Ik weet het, het is een beetje tegennatuurlijk voor degene die in balans is om uit balans te zijn, maar misschien is juist dát uitleggen wel een goed idee. Aan je banner te zien zijn het je laatste lootjes , succes!
Ik heb mijn dochter uit gelegt over de hormonsters. Dat ik om de baby goed te laten groeien Hormonen heb en dat ik daarom soms wat anders reageer. Dit snapte ze wel en soms kunnen ze heel lief en behulpsaam zijn alleen soms botst alles even zoals vanochtend. Tanna
Het is natuurlijk voor een vijfjarig hoogsensitief kind ook wel heel lastig om haar moeder te ontzien. Ook een niet hoogsensitieve kleuter kan dat nog niet echt. In die leeftijd gaan kinderen nog heel erg uit van "ik". Rekening houden met een ander is nog heel abstract. Je partner zou hier echter wel een sturende factor in kunnen zijn, hij weet hoe zijn kinderen in elkaar zitten, begrijpt hun manier van beleven en zou wellicht een handje toe kunnen steken als hij ziet dat het je zwaar valt. De meeste hoogsensitieven zijn ook heel sociaal ingesteld, dus ik hoop voor je dat hij dat ook wel doet. Het lastige punt is vaak het communiceren op een hectisch moment. Ken je het boek "het hoog sensitieve kind" van Elaine Aron? Er staan goede tips in om een kind een veilig gevoel te laten ervaren, en ook hoe de wereld er voor een kind met hoogsensiviteit uitziet. Probeer je dochter uit te leggen hoe je denkt dat de geboorte gaat verlopen, maar dat je het nooit helemaal zeker weet. En dat het niet erg is, als het niet precies zo gaat als je dacht. Is het mogelijk een keer een oppas te regelen zodat jij een dagje voor jezelf hebt, voordat je gaat bevallen? Bijvoorbeeld een keertje langs een masseur (stoelmassage: ruimte voor je buik), op stap met een vriendin, of een paar uurtjes zwemmen? Ik hoop dat je wat meer rust gaat krijgen, heel veel succes met de laatste loodjes!
Heavy hoor, met al die gevoelige typetjes om je heen. Heb ik hier ook een beetje. Het plakkertje 'hoog sensitief' is nooit geplakt, maar mijn man is zeker een gevoelsmens. En ook mijn zoon (4) is een heel gevoelig mannetje. Zeker als dingen 'anders dan anders' lopen kan hij heel heftig reageren. Zo lag ik woensdagmiddag uitgeteld en misselijk op de bank. Had tegen mijn zoon gezegd dat hij even 'zelf' moest gaan spelen omdat mama zich niet lekker voelde. Dat deed hij ook heel lief. Zijn manier van laten weten dat hij meeleeft is regelmatig even bij me kruipen en kusjes geven. Heel lief natuurlijk.... Maar ik was misselijk en overgevoelig voor geur en hij had die middag salami op zijn brood gehad. Heb dat verder niet naar hem laten merken. Uitleggen werkt het beste. Dat ze weten dat het niet aan hun zelf ligt als jij uit je slof schiet. Dat je echt nog evenveel van ze houd. En dat het allemaal ook weer over gaat.
Bedankt voor de tip. Ik zal het boek in de bieb op zoeken. Het gaat meestal ook goed hoor. Alleen de desbetreffende ochtend viel alles even samen en kon ik het even niet meer opbrengen. Ik heb s middags even rustig met haar gepraat of haar wat dwars zat. Toen kwam het hoge woord er uit ze maakt zich erge zorgen om mij en de baby. Ze is bang dat mijn buik open gesneden moet worden. Ik heb haar uit gelegd dat de baby zo als het er nu uit ziet gewoon geboren wordt zoals zij en haar broertje. Dit vond ze wel fijn om te horen. Ik ga het boek zeker lezen. We hebben al veel met de juf gesproken en ik heb zelf ook een sociaal pedagogische achtergrond. Alleen dit op je eigen gezin toepassen is soms erg moeilijk