Hallo Allemaal, Dit is mijn 2 de zwangerschap en ben momenteel 35 weken zwanger en ben het helemaal zat. Vanaf het begin af aan ziek geweest, eerst krijg je de misselijke vase nou je kent het wel overgeven , na de 3 maanden begon het flauwvallen en duizeligheid bleek dus dat ik een lage ijzer had hier had ik ijzertabletten voor gekregen maar die hielpen niet. dus ben ik 2 keer opgenomen geweest voor een ijzerifuus. mijn ijzergehalte is inmiddels 1 puntje gestegen maar nog wel aan de lage kant. Last van me bekken ga naar de fysio maar helpt niet egt word alleen maar erger. Me rug is naar de klote :x daar kan ik niet eens meer van slapen ! Kramp in me benen zo nu en dan en ook ben ik heeeeeeeeeeel erg moe. NU voor de 2de keer vette blaasonsteking slik nu antibiotica moet om de seconde naar de wc, en owja niet te vergeten de vorige keer heb ik van de antibiotica een schimmelinfectie overgehouden zal straks ook wel weer Het aller ergste van alles is dat de baby t/m week 33 mooi met het hoofdje naar beneden lag en nu oppeens gedraaid is in stuit. ik voel het hoofdje tegen me ribben aan. als hij volgende week niet vanzelf is teruggedraaid gaan ze hem uitwendig proberen te draaien dit gaat ook gepaard met pijn heb ik al gelezen op verschillende sites. En dan heb je nog geluk al het lukt zeg maar. ffffffff hoeveel kan een mens hebben. Ik heb thuis een dochtertje van 11 maanden rondlopen dus het zijn 2 zwangerschappen dicht achtermekaar. alleen bij mijn dochtertje had ik nergens last van dat was egt een zorgeloze zwangerschap heb er toen ook egt van genoten. zo zie je maar dat elke zwangerschap anders is want deze heeft mij egt gesloopt. Nou het moest er effe uit !! bedankt voor het lezen.
Allereerst wil ik natuurlijk zeggen dat ik uiteraard wil dat hij nog wel even mag blijven zitten en dat ik superblij ben, dat ik zwanger ben! Maar die maagzuur, spataderen en daardoor onrustige benen, mijn bekken voor (ingedaald al vanaf 28-29 weken, geeft druk op mijn onderkant) én achter, die verschrikkelijke aambeien die ik heb (en niet te voorkomen zijn, want ik eet goed en 'ga' makkelijk) De vocht die in mijn benen zit en steeds een beetje erger lijkt te worden, mijn huid die op spanning staat en daardoor jeukt. Moe, moe, moe! Ik kan niet teveel eten en veel dingen kan ik niet luchten, want dan ga ik over mijn nek, ik slaap door dit alles slecht. En wat ik nog het ergste vind van alles is dat ik hierdoor belemmerd word in het moeder zijn, voel me soms zo onzettend schuldig tegenover mijn dochter en in het vrouw zijn, ik kan de laatste tijd alleen maar klagen tegen mijn man, arme hij. Zooo dat is eruit! Ik hoop voor jou dat de baby zich alsnog draait of dat draaien lukt!
Ooh wat heerlijk! Een topic waarbij je het zwanger zijn even "zat" mag zijn zonder aan te horen hoe bijzonder het wel niet is.....!!!! (tis het natuurlijk ook, maar zo af en toe).
Hier ook nog maar even te gaan, 35 weken nu, maar ook aardig zat. Heb wel minder te klagen, ging vrij goed tot november, alleen daarna veel last van de rug, nog steeds, en heel irritant tunnelsyndroom in mijn pols, constant een tintelende hand dus, vooral 's nachts. Toevallig iemand tips hiervoor?
Pffff nou inderdaad. En ik ben 'pas' 31 weken.. Ik ben zo vreselijk moe de hele tijd en ondanks dat het heerlijk is mijn beeb te voelen, zijn zijn bewegingen nu ronduit ongemakkelijk en soms zelfs pijnlijk. En het continu drukken, en volgens mij knijpen, in mijn blaas word echt een probleem nou, ik heb al een paar keer gehad in een winkel dat ik gewoon bijna in mijn broek plas! Ik haal het steeds maar net! En dan de diabetes erbij, het continu prikken van waardes, die nog steeds niet onder controle zijn, het overal op letten wat ik eet... En lopen? Ik word ingehaald door oude vrouwtjes en als ik al eindelijk thuis aankom, moet ik gewoon gelijk even naar bed omdat ik anders omval van de pijn in mijn heup en de moeheid. En dan mijn man, die heel netjes de klep van de wc altijd dichtdoet, en ik gewoon niet kan bukken snachts om die stomme klep open te krijgen en weer bijna in mn broek pies omdat het gewoon niet lukt Maar buiten dat, ben ik steeeeds nieuwsschieriger aan het worden hoe onze kleine man eruit ziet, wanneer hij komt, of alles goed is, en ik wil hem zo graag vasthouden
Nou inderdaad! Durf soms niet eens wat te zeggen, als mensen vragen hoe het gaat, want je moet allang blij zijn dát je zwanger bent! En deze: Je krijgt er iets moois voor terug! Ja dat weet ik ook wel en daar kijk ik ook echt wel naar uit, maar we mogen af en toe toch wel eventjes zeuren? Tunnelsyndroom, nog nooit gehad, ik zou ook echt niet weten wat je daaraan zou kunnen doen, lijkt me wel heel vervelend! Biccy, ik heb sinds mijn 16e last van mijn rug (is wel iets anders dan bi, I know, want dat heb ik nu ook ) maar ik heb mezelf aangeleerd om met mijn tenen-voeten een hoop te doen, omdat ik slecht kan bukken. (shampooflessen, haarborstels, whaha, no problemo) Alleen moet ik nu oppassen hoe hoog ik mijn voet optil, anders lijkt het net alsof mijn heup uit de kom knakt, geen pretje.
@wendy, nou opzich ben ik best lenig en zou het een optie kunnen zijn, ware het niet dat ik gewoon echt niks kan als ik opsta uit bed. Mijn heup doet dan zo zeer dat ik echt mijn benen niet op kan tillen Hij moet gewoon die klep omhoog laten! hahaha
Hier dan nog iemand die het wel een beetje zat is nu.. Ben vandaag 36 weken en 2 dagen & zwanger van de tweede.. De eerste zwangerschap mocht ik echt niet klagen en nu gelukkig ook niet.. Alleen vanaf week 35 ineens duizelig dat soort gekkigheid, al byna 5 keer flauwgevallen, dus nu zit je dan in huis een beetje jezelf bezig te houden:S.. En wat ik al eerder las, voel me dus ook erg schuldig soms tegenover myn zoontje van byna 4... Helaas is myn vriend chauffeur dus die is van maandag tot vrydag weg...Was nu wel ff lekker geweest als die thuis was s'avonds... Maar goed, we doen het voor een goed doel, maar af & toe kan je je lekker belabberd voelen door de zwangerschap..
he he wat fijn even lekker zeiken!!!!!! zo nou komt mijn vloedgolf. wat een drama om lekker in je bed te liggen. op je zij is niks krijg ikweer last van me heupen. op me rug kan niet meer word ik kots misselijk(maar goed ook) dan kan ik ieder uur nog lekker plassen als ik al de wc haal! denk dat ik ik maar de luiers van oma ga lenen. en slaap ik net EINDELIJK stompt er een klein meisje in me buik,of blaas,of ribben. MAMA JE MAG NIET SlAPEN WANT IK BEN NOG WEL WAKKER! en tja papa snurkt onverstoorbaar door. en krijg ik smorgens te horen: He schat heb je lekker geslapen ik namelijk niet zo. je lag zo te woelen in bed en dan denk ik HUH??!!!! je lag in coma man. maar oke dan hebben we het nog niet over de meest gekke vreselijke dromen als ik wel slaap. benen die uit me buik komen. kindje dat monsterlijk lelijk is of lijkt op een bejaard vrouwtje. en ga zo maar door. dan heb ik het nog niet over het prongelijk laten vallen uit een rijdende auto op de snelweg in de lucht hoe bizar is dat en zwetend wakker worden. maar dan hebben we het nog niet over mijn zwaar zeren borsten waar melk " uitspuit" zo ongeveer (vrij overdreven maar dat mag he!) het scheren van mijn benen bikini lijn enzzz. mijn teennagels niet meer zelf kunnen doen en het eelt weghalen. dan ook nog denken dat je nog steeds heel lenig bent maar dan vreselijke kramp in je heupen krijgt. en niet meer echt kunnen tillen bukken enzz. maar manlief verwacht nog steeds dat je alles kan( want schatje je bent nog helemaal niet zo dik hoor ik vind je prachtig hoe je bent) hoe lief is dat?! maar ondertussen het wel vreemd vinden dat ik toch echt niet meer het bad poets en de trap niet stofzuig en het bed niet meer alleen kan opmaken enzz. als ik zeg dat ik moe ben krijg ik: hoe kan dat nou je hebt de hele dag vrij? waarom ga je in de middag in je bed liggen? dat hoeft toch niet? maar hij is welheel lief hoor maar eigenlijk moet hij even een weekje met me buik oplopen.whahahahhaha hoe leuk zal dat zijn? misschien sanpt hij dan mijn gezeur gekreun en gesteun. nou ja je snapt het wel toch? zo hehehe dat was even lekker. maaarrrr ondanks alles vind ik het heerlijk dat ik nu mag zeiken zeuren en toch lekker genieten van mijn kleine meidje in me buik. zo ik ben klaar met me klaagmuur. nog een kleine 7 weken wachten dat is vast nog wel vol te houden hahahhahah liefs
Weten jullie wat ik zat ben....en het spijt me echt, oprecht, heel erg als ik mensen tegen de haren in strijk en hun gevoelens kwets. Daarom zeg ik alvast: Als je niet gemakkelijk zwanger kan raken, lees het onderstaande dan maar even niet... Maar ik ben het zo ontzettend zat, dat ik NIET blij mag zijn met het feit dat het ons voor de 2de keer is gelukt om binnen 1 maand zwanger te raken! Ik ben het zo zat, dat ik niet openlijk mag/kan vertellen dat wij elkaar maar aan hoeven te kijken en dat het raak is. Ik ben het zat, dat ik niet openlijk mag vertellen dat deze zwangerschap 100% gepland is, omdat wij een lente kindje wilden. En weet je waarom ik het zat ben??? Omdat ik altijd rekening moet houden met mensen bij wie het niet zo snel lukt. Die zeggen dat ik me moet schamen dat wij ons kindje gepland hebben, dat wij een lente kindje wilden hebben. Dat het krijgen van kinderen nou eenmaal niet te plannen is. Nou sorry, wij hebben het geluk dat wij het wel kunnen. Maar ja, daar mag ik niet openlijk voor uit komen, omdat IK dan mensen kwets. Maar wordt er een keer rekening gehouden met de gevoelens van meiden die wel snel zwanger raken. En o wee als ik neer zet: GEWOON zwanger raken, want ja, zo gewoon is dat niet. Nee niet voor iedereen, maar ons lukt het wel gewoon. Ik hoef niet te temperaturen of weet ik veel allemaal. En daar ben ik heel blij om, dat dat leed ons bespaard is gebleven. Maar ja, zeg dat maar eens hard op....dan kwets ik weer mensen. Mag ik nou eens blij zijn dat wij nou eenmaal wel 1 van die stellen zijn die elkaar maar aan hoeven te kijken? Sorry als ik mensen gekwetst heb, maar dit ben ik wel een beetje zat
Sterkte meiden! Ik heb gelukkig (nog) niet zoveel kwaaltjes, maar ik merk wel dat het steeds zwaarder wordt voor mn lichaam. Als ik jullie verhalen dan lees, dan duren die 9 maanden wel heeeel lang! Succes met de laatste loodjes!
@MamavanJuul: Fijn om het gewoon te kunnen zeggen he! Ik ben ook zonder enig probleem zwanger geworden, en daar ben ik heel blij mee en eigenlijk wel trots op! Mn schoonzus en goede vriendin zijn allebei bezig met IVF, en ik vind het best moeilijk dat ik bij hun niet al mn enthousiasme kan uiten! Altijd maar weer rekening houden met... (ik snap heel goed dat het heel vervelend voor hun is, maar ze moeten ook blij voor ons kunnen zijn!)
Inderdaad MiniMe81, je wenst niemand toe dat het zo lang duurt en veel moeite kost, maar wij kunnen nooit helemaal 100% uitbundig doen! Hier gelukkig wel
Zo lekker zeg..ik ga ook even los!!! Ben inmiddels ook dik 35 weken en ben er helemaal klaar mee... Ik begon onze zwangerschap al onzeker omdat onze vorige zwangerschap met 16 weken afgebroken is omdat ik zwanger was van een meisje met het syndroom van Turner en niet levensvatbaar was. Die eerste weken krooopen en echt voorbij en ik kon er niet echt van genieten, totdat we een hele goed combitest terug kregen en ik me langzaam erbij neer kon leggen. Daarna een paar goeie weken gehad waarin ik me langzaamaan ging realiseren dat er echt een kindje ging komen en toen ging het mis....met 24 weken ineens ernstige bekkeninstabiliteit. Loop sindsdien 2 x per week bij de fysio en met een bekkenband om en heb een rolstoel voor langere stukken dan 100 meter. Daarna begon ik 's ochtends wakker te worden met extreem zere stramme vingers...hoorde er ook bij, komt ook door de hormonen!! Jammer dat het na mijn handen ook in mijn pols, mijn knieen en rechterenkel zijn gaan zitten. Lopen is nu helemaal niet meer te doen en opstaan...dat was al een ramp met mijn bekken en nu tot jankens toe! Intussen had ik ernstige constipatie ontwikkeld, zo erg dat het bijna kleine bevallingen zijn waarbij ik mijn ontlasting lopend om de darmen in werking te houden er uit moet krijgen. Mijn urine is dan ook niet meer onder controle te houden, dus ik bevuil de hele badkamer en kan dat dan lekker zelf weer opruimen. Ik neem overigens wel allerlei dingen in tegen obstipatie maar helpen doet het niet.. Dan het maagzuur...zonder er over uit te wijden. Negen van de tien keer heb ik geen zin meer in eten omdat ik de hele dag maagzuur he, vooral 's nachts. Hele flessen Antagel van de apotheek gaan erdoor...en ik ben om die reden waarschijnlijk ook nog maar 4 kilo aangekomen de hele zwangerschap. En dan als klapstuk heb ik vorige week, terwijl ik alleen even op controle kwam, dacht ik, te horen gekregen dat het manneke in stuit is gedraaid en omdat hij toch wel erg groot was moest ik ook nog maar even een suiker test doen. Tuurlijk, die zal wel goed zijn, want dat was ie eerder ook, maar wat bleek....foute boel. Afgelopen vrijdag de hele ochtend voor een glucosetoleratie test in het ziekenhuis geweest en omdat mijn waardes zo hoog zijn mocht ik meteen door naar een gynaecoloog, en internist en een diabetesverpleegkundige en 's avonds zat ik al thuis met mijn eigen priksetje en kan nu 5 x pd mijn bloedwaardes testen. Ze hebben ook even de stuitligging weer gechecked en hij is geen cm verschoven. Ik heb ook zo'n enorme strakke buik en voel elke beweging die hij maakt, dus veel ruimte heeft hij niet. De kans dat hij draait wordt dus ook steeds kleiner en een versie ga ik niet doen, wegens de kleine kans dat het lukt. Moet er ook niet aan denken dat iemand in mijn buik gaat zitten porren, die staat zo strak... Heb ik nu alles gehad....ik geloof het wel! Gelukkig zullen de meeste kwaaltjes na de bevalling weer verdwijnen, dus over een paar weken is het allemaal weer achter de rug, maar ik zal zooo blij zijn als we een maandje of drie verder zijn....... Aanstaande donderdag heb ik weer een afspraak bij de gynaecoloog en zullen we gaan bespreken wat we gaan doen. Het kindje is al zo groot dat ik niet lang door kan blijven lopen en dan hebben we natuurlijk nog de stuit. Even afwachten maar....he, lekker even zeiken!!
Jeetje Babs!!! Nou, jij mag met recht zeggen dat je een KL**e zwangerschap hebt! wat een pech zeg! gelukkig nog maar een paar weekjes, het meeste heb je al achter de rug! Nog even volhouden meid
Ik ben (nog maar) 23 weken zwanger van de tweede en moet zeggen dat ik het ook zwaar vind tegenvallen allemaal. eerste 3 maanden kotsmisselijk geweest en 4 kilo afgevallen. en ik ben al geen dikkertje Ik heb nu al klachten die ik bij de eerste echt pas de laatste weken had. Ik verga van de pijn in m'n heupen s nachts en overdag doet m'n rug ook lekker mee. Ik heb om de dag vreselijke buikpijn doordat mijn stoelgang maar niet lekker wil lopen. Alles geprobeerd maar niets lijkt echt te helpen. Mijn bloeddruk is 55/95 waardoor ik soms hele dagen duizelig en dizzy ben. Verder heb ik een 2 jarige peuter die op het moment echt onhandelbaar lijkt. Ik weet soms gewoon niet meer wat ik met hem aanmoet. Ik ben zelf zo moe en uitgeput al door al die slechte nachten dat ik het gevoel heb dadelijk al overspannen te zijn voordat de baby er is. En ja ik heb ook het gevoel dat ik niet mag klagen want ik ben toch maar mooi binnen 3 maanden weer zwanger geraakt. JA EN? Mag ik me daarom niet shit voelen.Iedereen om mij heen wuift het allemaal maar een beetje weg onder het mom van het hoort erbij en het is normaal maar ik vind het niet normaal en ik baal er van. bovendien vind ik ook dat mensen die dit geklaag niet willen lezen omdat ze moeilijk zwanger worden hier gewoon niet moeten komen lezen. Dit is per slot van rekening de afdeling voor zwangeren. Ik ga toch ook niet op "hun" forum posten hoe makkelijk het bij mij wel niet ging? Als iedereen op z'n eigen afdeling blijft hoeft ook niemand zich te ergeren en kan de rest gewoon lekker blij zijn met een vlotte zwangerschap. zo pfffffff dat is eruit... dames....allemaal veel sterkte ermee. Uiteindelijk zullen we er over een jaar wel weer om kunnen lachen.
Helemaal mee eens Beagle!! Als iedereen nou eens lekker op z'n 'eigen' onderwerp gaat zitten dan is iedereen toch gelukkig! Ik herken het wel hoor, ook wij waren al weer heel snel zwanger terwijl een vriendin van mij 2 x bij 5 wkn een miskraam heeft gehad! Heel vervelend, zeker omdat we tegelijk zwanger waren maar in tegenstelling tot hun hadden wij het nog niet met iedereen gedeeld zo vroeg! Omdat het voor ons na de 1e zwangerschap allemaal heel spannend was, wilden wij de echo afwachten en hebben niemand wat verteld! Toen alles ok leek en zij op een avond ons onverwachts overvielen heb ik na 1,5 uur waarin ik mij afvroeg of ik het moest zeggen of niet, toch voorzichtig verteld! Stom zeg, dacht ik toch even dat ze blij zouden zijn voor ons na de eerste zwangerschap!!! Tegendeel was waar...op dat moment deden ze nog aardig, maar daarna heeft ze nooit meer geïnformeerd hoe het met me ging! Nog gekker...ik heb haar toevallig met een Kerstborrel voor het eerst weer gezien en ik ben inmiddels 35 wkn zwanger !! En dat is dan al jaren een vriendin!! Oprotten ermee... Ik heb me eerst druk gemaakt, maar als je als vriendin zoiets flikt!! Ik heb nog laten weten dat het een jongetje werd, maar toen daar ook geen reactie op kwam, was het voor mij klaar. Daarna heeft ze die 2e miskraam gehad en mijn reactie was om meteen contact op te nemen tot ik mij realiseerde...waarom ik wel!! Ze was echt een grens over gegaan en ik kon haar niet meer steunen! Toen ik met 16 wkn in het ziekenhuis lag en de zwangerschap moest afbreken denk je toch zeker niet dat ik mijn vriendinnen kwalijk nam dat hun zwangerschap wel goed ging!! Dat soort mensen hoef ik niet meer als vriendin! zo dat ben ik ook kwijt!!!
heerlijk zo'n topic...heb je in ieder geval een plekje om te zeuren als je weer eens niet kunt slapen(zoals nu ) tja sommige mensen zijn nu eenmaal niet anders. Ik heb trouwens wat dat betreft nog wel een positief verhaal. 1 van mijn beste vriendinnen was al lang bezig voor de tweede,zat al een jaar in de MM en het wou allemaal niet lukken en toen raakte ik zwanger van de tweede.Ik heb het haar meteen verteld als eerste en dat is denk ik een goede zet geweest. Na mijn eerste echo kreeg ik een heel lief felicitatiekaartje van haar. Ik heb haar toen gebeld en heel eerlijk gezegd dat ik het knap van haar vond dat ze toch de moeite en moed heeft gevonden om voor mij blij te zijn. Nu is ze zelf ook zwanger en het gaat heel goed met haar. Ik ben nog nooit zo blij voor een ander geweest