Hebben jullie dat nou ook wel eens? DAt je voor de zoveelste keer iets stoms doet, waar je dan ook liever met niemand over praat omdat je al weet wat ze gaan zeggen; namelijk dat het niet zo slim is..... Maar ondertussen heb je wel een bloedhekel aan jezelf? Ik heb dat nu dus even. De oplossing is er al. Dus dat wat ik gedaan heb komt weer goed. Ik zeg niet wat het is want zoals ik al zei, ik hoef niet van meer mensen te horen dat het stom is... Alleen nu kom ik maar niet van dat negatieve gevoel af. Heb echt nu een enorme bloedhekel aan mezelf.... Hoe kom je daar nu weer vanaf? want hier heeft niemand wat aan. Zeker mijn zoontje niet want er komt niks uit mijn handen, voel me klote en wil alleen maar janken en kan alleen maar denken aan hoe stom en achterlijk ik mezelf vind [/b]
Ik had het vroeger wel, maar nu niet meer. We zijn allemaal mensen die fouten kunnen maken. Een ander kun je ook vergeven, dus een beetje aardig voor jezelf zijn is ook niet verkeerd. Probeer voor ogen te houden, dat je ook maar mens bent. Misschien dat je er later om kunt lachen. Dikke knuffel!
Aaij, dat klinkt wel erg heftig Lilly. Ik doe zelf ook stomme dingen en ook dingen waar ik me voor schaam, maar een bloedhekel? Ik kan nu wel tegen je zeggen 'dat heeft geen enkele zin', maar daar heb je nu niks aan, blijkbaar voelt het zo. Heb je zelf enig idee waarom je dan zo negatief over jezelf denkt? groetjes Amber
Ik weet niet wat het is. Over het algemeen heb ik best een goed zelfbeeld. Maar ik mag geen fouten maken van mezelf, dan vind ik mezelf echt zo stom.... Ik zou zo graag willen zeggen, ok het was fout. Je hebt er van geleerd, we gaan het oplossen en dan weer verder met de orde van de dag.... Maar dat lukt me gewoon niet. Ik blijf aar hangen in dat gevoel, en vind mezelf echt zooo stom. 7 jaar geleden heb ik eens een hele stomme fout op me werk gemaakt...en soms als ik in bed lig dan denk ik daar opeens weer aan en dan kan ik me daar weer zo rot over voelen (ik werk daar al 5 jaar niet meer). Dan voel ik me zo'n stom mens...
Meiss toch ! Ik herken het wel een beetje... Wat bij mij dan altijd goed helpt is het opschrijven (dan raak ik het kwijt) en vervolgens de brief in honderdduizend stukjes scheuren. Ik heb voor mij de lat ook redelijk hoog liggen en mag eigenlijk geen fouten maken van mezelf, maar op de een of andere manier heb ik de lat wal lager kunnen leggen, waardoor ik me veel minder rot voel ! Ik hoop dat jou dat ook lukt, en probeer er het positieve van in te zien, je hebt er van geleerd, en het zla je dan ook niet snel weer gebeuren.... Als het helpt : een dikke knuffel
DAt is dus het ergste..... HEt is al eens eerder gebeurt, ging al heel lang goed, en was heel trots op mezelf. En toen is het er langzaam maar zeker weer ingeslopen (want het ging toch allemaal goed) en nu ben ik zo telerugesteld in mezelf......
Is een cursus relativeren niet iets voor jou? Echt oprecht bedoeld, niet sarcastisch ofzo. Maar jeetje, bij een ander zou je allang gezegd hebben "joh, kop op, kan gebeuren" en bij jezelf lig je er zelfs wakker van.. dan stel je toch veel te hoge eisen aan jezelf?
Oke dit ga je niet geloven Maar ik kan heel goed relativeren! Ik heb een hele hoop shit meegemaakt in mijn leven en op dit moment spelen er ook een hoop dingen maar ik ben altijd positief over de toekomst. Als je mijn vrienden vraagt mij te beschrijven zullen ze sterk, optimistisch en heel positief zeggen. Het gaat er ook niet om dat ik het niet kan relativeren. Ik weet heel goed dat er ergere dingen zijn. Ik weet ook dat er een hele hoop goede dingen in mijn leven zijn en al die onzin. Ik ben niet depressief. Ik denk niet dat de wereld vergaat......etc. Ik heb alleen bij tijd en wijle echt een hekel aan mezelf. Ik kan ook wel een hele rij dingen opnoemen die ik goed doe, maar daar gaat dit topic even niet over (doe ik de volgende keer; Ik vind mezelf zooo leuk! ). Ik mag van mezelf geen fouten maken, en als het wel gebeurt dan doe ik er heel lang over om van dat gevoel af te komen en ben ik heel hard tegen mezelf......(ik ben stom, dom, achterlijk, eigen schuld dikke bult). Maar ik ben blijkbaar de enige die dat heeft.... :
Nee hoor je bent echt niet de enige. Ik herken het wel, maar heb er geen last meer van. Het klinkt een beetje als faalangst (maar dan achteraf).
Nou, blijkbaar kun je je eigen fouten NIET goed relativeren, anders zou je er niet wakker van liggen... En dat je dan met je verstand weet dat de wereld niet vergaat als jij een fout maakt, weerhoudt je er blijkbaar niet van om toch zo negatief te denken op zo´n moment.
meis het klinkt gedeeltelijk bekend... als john bv iets fout doet dan zeg ik meestal; ach menneke dat geeft toch niet! het komt wel goed! maar had ik dat zelf gedaan dan was ik onwijsboos op mezelf geweest! sinds de komt van kyana ben ik stukken minder perfectionistisch geworden! ik had er werkelijk last van dat ik zo gek was! maar eerlijk gezegd heb ik er nu ooit last van dat ik dat niet meer ben! ach we zijn te kritisch naar onszelf! hou het daar maar op
Lily heel herkenbaar! Af en toe kan ik mezelf wel SCHIETEN! Dus inderdaad als ik iets heel stoms heb gedaan. Ik mag van mezelf ook geen fouten maken of paniekaanvallen hebben want ik moet me altijd goed voelen zeker voor mijn vriend en fouten enzo horen daar niet bij. Ik had vorig jaar een zwerfkat gevonden en die wou ik naar het asiel brengen,en net voor het asiel ontsnapte hij uit de bench. Ik was echt woedend op mezelf en kon mezelf wel wat doen! Ik loop er trouwens ook voor bij een psych dat helpt wel
heel herkenbaar, ik kan me ook dagen rot voelen om een fout. maar toch maakt iedereen wel fouten groot of klein. Ik hoop dat je dat rotgevoel inmiddels van je af hebt kunnen schudden. inderdaad helpt het niet als mensen zeggen dat dat niet zo slim was want inderdaad ga je je daar rotter door voelen tips heb ik niet voor je alleen wel dat ik het dus herken.
Meid, van fouten leer je en niemand heeft er iets aan om jezelf zo te straffen. Echt waar, zie dit als een leerproces en voorkom dat je dan in de toekomst weer zo'n "fout" maakt.