me mannetje in het ziekenhuis

Al 38 jaar gezond.
Hij rookt niet (nooit gedaan ook) drinkt niet....leeft gezond.
Al een paar weken was hj moe....sliep al om 20:00 's avonds op de bank en sliep daarna ook nog de hele nacht.
Werd de laatste weken snachts een paar keer wakker met hevige krampen in zijn kuiten.

Afentoe was ik geiriteerd op zijn vele slapen....voelde me 's avonds vaak alleen.
Heb hem uiteindelijk naar de huisarts gestuurd....vandaag om precies te zijn.
Het wa namelijk alsof ik met een 80 jarige leefde.
Werd op een gegeven moment al moe van een trap op of af lopen.

Vandaag dus naar de ha, de ha vond hem erg bleek.
Klachten omschreven en toen toch maar door naar het zh voor een bloedonderzoek.
Moesten tussen 16:00 en 17:00 bellen voor een gedeelte van de uitslag aangezien ha er spoed achter had gezet omdat hij de volgende dag met vakantie zou zijn.

Mannetje was wat nerveus...maar ach...waarschijnlijk was zijn vermoeidheid wel te verhelpen met wat ijzertabletten en anders met wat extra vitamine.
Dit hoopte wij althans.

Om 16:15 ha gebeld.
Verdorie...hij had al ons 3 uur lang geprobeerd te bereiken. (stom, stom, stom, vergeten mijn nieuwe tel.nr. door te geven.
De ha was al bijna op de fiets gesprongen om naar ons toe te komen.
Hmmm...dit klinkt niet goed denk ik nog.
Ha verteld me iets over een eventueele bloedarmoede en cellen die te snel afbreken.
Me mannetje moet direct naar het zh voor een opname

Daar aangekomen (op de eerste hulp) word me mannetje op en bed gepland en aan toeters en bellen gehangen.
Zijn hart gaat zo'n 118 slagen per minuut kon ik aflezen.
Niet goed....me mannetje is dood nerveus.
In de 12 jaar dat ik samen met hem ben maar 2 keer ooit naar de ha geweest en nu dit.
Ze gaa onderzoeken doen....infuus aansluiten...en nog wat bloed afnemen.
Mannetje blijkt een veelste hoge bloeddruk te hebben onderdruk was al 155.
Een duidelijke teken van zijn vermoeidheid.
Mannetje moest was urine afgeven voor verdere onderzoek....en dan...slechtte nieren.
Er moet een echo worden gemaakt. (longfoto's en hartfilmpje zijn ondertussen ook al gemaakt)
Zijn hartspier is verdikt...oorzaak...te hoge bloeddruk...en beide nieren zijn te klein...voeren wel genoeg vocht af maar geen afval stoffen.
Die hebben zich in zijn lichaam opgehoopt.
Nier probleem komt ook door een te hoge hb.
En nu?
Mannetje blijkt dus al jaren te kampen met een te hoge bloeddruk....iets wat wij nooit geweten hebben.
Zijn nieren hebben daar zo zwaar onder geleden dat de artsen bang zijn voor blijvende schade.
Mannetje ligt nu op intensive care....nog een infuus erbij met medicijnen waardoor zijn hb langzaam maar geleidelijk omlaag moet worden gebracht.
Mag niet te snel...want zijn lichaam is al zo aangepast op zijn hoge hb dat als ze het te snel laten zakken zijn lichaam van slag kan raken.

Ze hopen dat als zijn hb weer normaal is dat zijn nieren hopelijk uit hun zelf weer zullen gaa herstellen.
Maar in het ergste geval moet hij straks aan de dyalise?
Nu...nu ben ik alleen met onze 3 kinderen thuis.
Voel me eenzaam.....boos....verdrietig en voel vooral veel onmacht

Ik kan niets doen...moet wachten...moet sterk zijn en hopen op het beste.
Bah, wat kan het leven toch oneerlijk zijn

Morgen mag ik weer naar hem toe.
Ik ben zo bang voor wat hij misschien te horen krijgt (of te horen hebt gekregen)

Moest het even van me af schrijven.
Ik hou jullie op de hoogte.

Liefs een hele eenzame Linda op dit moment