pesterijen op school, nav video van Casey Heynes

Ik ben gelukkig nooit gepest, niemand uit mijn klas overigens. Ik was dus neutraal want er was niemand te verdedigen .

 

Ik ben nooit gepest en heb zelf ook niet gepest. Ik beet wel van mij af...
Ik vind het verschrikkelijk zo te zien en te lezen dat kinderen worden gepest. ik vind het gevaarlijk en ook dat de ouders wat meer moeten ingrijpen. Ook school mag hier wel eens wat meer aandacht aan besteden.
collega vertelde laatst dat zn zoon van de fiets was geschopt. fiets kapot, kleren kapot en kind ontzettend bang! ouders van pestkop? ja ga maar ergens anders klagen, Waar 2 vechten 2 schuld maar dat kind is zo onzeker als wat en zit nu met kapotte spullen. Vind het erg hoor.... je laat het er toch niet bij zitten?
voor sommige kinderen is het echt een trauma.

 

Ik ben zelf nooit gepest & volgens mij in onze klas op de basisschool zowiezo niet. Wel zijn er altijd de populaire kids en de wat minder populaire kids. Ik hing er een beetje tussen in.

Ik vond het altijd wel zielig als er 1 kindje nooit gevraagt werd, dan kon die wel bij ons spelen.

***

Ik wil Esmee wel zo opvoeden dat ze haar mannetje staat. Ze is verlegen en bijt niet zo snel van zich af.

Ik denk dat jou manier van opvoeden ook de mijne zou zijn! Is er geweld dan terug meppen!

Wat ontzettend vervelend dat je man er zo'n lange tijd last van heeft ondervonden. Fijn dat jullie elkaar gevonden hebben en elkaar ook begrijpen.

 

Dat is het lastige. Je wil je kind ook niet voor het blok zetten! Maar ik ben er dan zo'n die het kind apart wel even aanspreekt.

 

Ik zal op mijn vingers moeten zitten ws, maar ik vind het geweldig wat deze jongen gedaan heeft. Voor jezelf opkomen.

Ik ben er heel hard in. Woorden helpen niet, alleen dit soort maatregelen. Maar ik ben dan ook gepest en ondervind er nog dagelijks de gevolgen van. (ptss/ eetstoornis).

Bij de 20wk echo heb ik gejankt als een klein kind en was ik zo teleurgesteld dat we (80% zeker, dus niks zeker natuurlijk) een meisje verwachtten. Ik had zo gehoopt op een jongen, aangezien ik er zeker van was/ben dat mijn meisje het zelfde lot zou ondergaan als ik.

(na het zien van dit filmpje) uiteraard volkomen onrealistisch.

Ik heb me vroeger verschrikkelijk alleen gevoeld en niet begrepen. Ben bang voor de toekomst.

Hoe ik me het voorstel voor mijn dochtertje? Geen idee. Ik denk wel aan zaken als op judo of karate, haar opvoeden met bepaalde normen en waarden. (die iedereen heeft, neem ik aan), maar ik weet het niet. Ben bang dat ik mijn angsten en onzekerheden op haar over breng.

Ze moet weerbaar worden, maar ik neem aan dat mijn ouders dat ook voor ogen hadden..

Ik vind het dus een moeilijk onderwerp en kan werkelijk geen begrip opbrengen voor pesters. Het spijt me.

 

geen last van gehad maar mijn kinderen moeten van zich afslaan mocht dit wel gebeuren en niet laten sollen met ze je kunt wel naar school gaan als moeder zijnde maar dan word het kind nog meer gepest omdat hij/zij mama haalt! heb ik inmiddels ervaren met een kindje op school

 

Ik ben wel gepest vroeger. Een combinatie van pesten en buitengesloten worden.
En dat heeft zeker gevolgen gehad voor later, weer een combinatie van het pesten én hoe m'n moeder ermee omging.
In plaats van dat ze me wat ruggegraat gaf, ging ze me troosten en vond ze me zielig en op die manier werd het alleen maar erger.
Ze bevestigde eigenlijk dat ik zielig was en niet voor mezelf kon opkomen.

 

Ik ben op de basisschool gepest, alle jaren lang. Op de middelbare school was zij, degene die mij altijd pestte en de rest opstookte, er ook.
Maar op de een of andere manier had ik er daar genoeg van, ik had vriendjes en vriendinnetjes en dat liet ik me niet meer door haar afpakken.
Toen ze weer eens in mijn knieholte schopte als ze achter me liep, keerde ik me ineens om en gaf haar een vuist op der neus.

Resultaat, gebroken neus....

Vond het wel erg wat ik had gedaan, want zo zit ik niet in elkaar, maar ik snapte precies wat die jongen had op dat filmpje. Ineens is er die druppel!!
Ze heeft het nooit meer gedaan en is sindsdien weg gebleven uit mijn buurt. Zou der nooit nog een keer geslagen hebben na die ene keer. Het was prima zo.

Mijn eigen kind moet ook voor zichzelf opkomen, maar niet door fysiek geweld. Probeer eerst met de pestkop te praten, dan juf/meester of de ouders, en lukt dat niet, dan maar wat anders bedenken, maar wat weet ik nog niet.

 

Ik ben heel erg gepest op de basisschool. Ja ze hadden een reden (zeg ik liever niet in het openbaar, maar wie het wil weten mag me PB-en). Maar pesters hebben altijd een reden!

Ik merk dat ik weinig zelfvertrouwen heb en het nog altijd moeilijk vind om voor mezelf op te komen. Ik vertrouw mensen niet meteen, maar moet ze eerst leren kennen. Ik ben ook snel wantrouwend en achterdochtig.
En ouders?? Ouders doen geen reet met hun kinderen, want het ligt nooit aan hun kind. Dat was in mijn tijd al en dat is nog steeds zo. Ik snap dat niet hoor! Als ik erachter zou komen dat mijn dochter een ander kindje pest later, dan is ze nog lang niet jarig! Je laat anderen met rust, klaar!
Ik hoop natuurlijk van ganse harte dat zij niet gepest gaat worden. Ik wil haar ook zeker aanleren dat ze voor zichzelf moet opkomen. Slaan doe je niet mits je geslagen wordt, dan mag je van mij terugmeppen. Maar ze mag best van zich afbijten. Ik hoop ook dat ze dat wel gaat doen later.

Ik snap sowieso pesten niet, nooit gedaan ook. Hoe kun je in hemelsnaam je lol halen uit opzettelijk andere mensen kwetsen? Niet alleen voor kinderen, maar volwassenen kunnen dan ook heel goed!

Maar goed, ik ben nu wel heel gelukkig met m'n leventje hoor Heb een superlieve (en knappe ) dochter, een lieve vriend, goeie baan en leuk huisje. Ik heb laatst nog bepaalde pesters opgezocht via hyves enzo. Als je ziet wat er van sommige terecht is gekomen denk ik ook maar weer: wie het laatst lacht, lacht het beste!

 

@Cathie, mooi dat je zo kan denken.(dat laatste dan he) Ik vertrouw niets en niemand, denk ook altijd dat mensen bijbedoelingen hebben, achterdochtig dus (zoals jij het ook zegt) en geloof er ook niet in de 'diegene zichzelf wel eens tegenkomt' zoals zoveel mensen tegen me gezegd hebben.

Ik kan dus ook moeilijk vriendschappen aangaan en onderhouden met als resultaat een sociaal isolement.

 

Ik heb zelf wel geleerd ermee om te gaan trouwens. Ben jaren bij een therapeut geweest, die me heeft geleerd hoe ik anders in het leven moet staan.
Het lukt nog niet altijd, maar gaat gelukkig wel steeds beter.

Ik ben nu alleen heel bang voor mijn kinderen, vooral voor mijn ene dochter die wat karakter betreft erg veel op me lijkt en dat is wel heel vervelend. De angst die ik heb dat ik mijn angsten op haar projecteer is heel groot.
Ik probeer ze bij te brengen dat ze van zich af moeten bijten, zich absoluut niet moeten laten slaan (en in uiterste gevallen zeker wel terug mogen slaan, soms is dat helaas nodig om te laten zien dat je niet op je laat zitten)

 

-werden jullie gepest?
NEE
-Hoe zouden jullie reageren als jullie kind gepest wordt of mss zelf een pester wordt?
Mijn kind zal leren dat hij-zij in deze kei-harde maatschappij niet over zich heen moet laten lopen.
Opvoeding rondom pesten ligt ook aan het karakter van mijn kind.
Is hij-zij rustig, dan zal ik extra stimuleren om van zich af te bijten.
Is hij-zij het typetje dat al van zich af bijt, dan zal ik er op letten dat hij het op een goede manier zal doen.
En word t een pester, dan zullen er heel wat gesprekken gaan volgen.

Ik ben opgevoed met t idee dat als je geslagen werd, moet jij 2 keer zo hard terugslaan.
Maar het was nooit nodig.
Ik was niet popi, maar ook geen zwart schaap.
Ik was wel diegene die de popi-pesters een halt toe riep.
Als je vraagt hoe ze t vinden als hun kleine zusje in elkaar word geslagen, dan gaat er een belletje rinkelen.
Dit was geen dreigement, maar een bewustwording dat DAT ook hun zusje kan overkomen.
Dan is t ineens niet zo leuk meer.

Elk kind heeft een andere aanpak nodig.
De ene duikt er meteen op als ze gepest worden, de ander kruipt terug in hun schulp.
Dus elk kind moet daar ook verschillend in opgevoed worden.

 

lastig hoor!!
Ik ben ook wel gepest en ben daardoor ook blijven zitten in Havo4, ben toen overgegaan naar MBO.

Ik ga mijn kids ook zeker opvoeden zodat ze zo weerbaar mogelijk zijn!

Ik heb trouwens wel eens een grote jongen in elkaar geslagen onmdat hij voor de zoooo veelste keer mijn broer had geslagen, hihi.

 

ik werd ook altijd gepest,
op de basisschool omdat ik een wratje op mijn duim had. en dat zou volgens de medeleerlingen besmettelijk zijn.

op het voortgezet onderwijs ging het eerst best goed, ik zag er leuk uit had vrienden en het ging gewoon goed,
maar na 2 jaar werd je onderverdeelt in woonplaatsen ( dit had weer met niveau te maken)

vmbo en mavo
en havo vwo.

ik moest naar de mavo en dat zat 15 km verderop, daar ging het de eerste 3 maand goed. na 3 maand kwam ik terug uit turkije met onwijs fijne strings !! allemaal wit.

nu was het zo dat wanneer ik ging zitten, de jongens zo fijn de string omhoog gingen trekken, en zo zagen ze dus ook dat ik alleen maar witte strings aanhad. en dat zouden dan elke dag dezelfde zijn geweest,

gelukkig kon ik toen wel redelijk van me af bijten, het negeren,opmerkingen terug maken.

 

Ja, ik ben vroeger wel gepest, mijn moeder is er zelfs 1 keer voor op school geweest. Ik ben er wel mondiger van geworden en ik denk achteraf dat het me sterker heeft gemaakt, maar dat heeft ook een keerzijde ... ik kan slecht kritiek hebben, vat dingen te persoonlijk op en zal daarom altijd direct in de verdediging springen ... denk ook vaak dat als mensen smoezen, dat ze het over mij hebben enzo

Mijn man hebben ze geloof ik 1 keer gepest. Die had van zijn opa (een rechtgeaarde tukker ) te verstaan gekregen dat als hij niet voor zichzelf opkwam het einde niet in zicht was, dus toen het moment van pesten daar was heeft is 1 keer een rechtste directe uitgedeeld en is daarna nooit meer gepest

Ik weet niet of ik het mijn kind zo wil meegeven. Mijn man wil dat echter wel ... Maar praten is volgens mij niet altijd de oplossing ... ik weet het niet eigenlijk

 

Gepest niet. Wel konden de kinderen in de buurt vervelende opmerkingen maken over mijn broertje (Mijn broertje is blind geboren - uiteindelijk wel weer wat gaan zien gelukkig!)
Wanneer ze hierover begonnen werden wij kwaad; Niemand komt aan ons klein broertje!

Wij zijn groot gebracht met: eerst praten maar wanneer je ze je slaan, twee keer zo hard terug slaan!

Mick zal ik ook bijleren dat hij eerst moet praten, als dit niet lukt naar de leraren en altijd naar ons moet komen om het ons te vertellen.
Ook zal ik hem bijleren; als ze je slaan, sla je 2x zo hard terug!

 

Ik ben ook gepest op de basisschool. Gelukkig niet zo zeer fysiek, maar wel echt buitengesloten worden en schelden e.d.
Ben hierdoor een lange tijd onzeker geweest maar uiteindelijk véél sterker door geworden.

Het enige waar ik nog moeite mee heb is ruzie, ik kan heel slecht tegen ruzie en zoek niet snel zelf de confrontatie. In real life althans, op internet heb ik er maling aan. Ik probeer er wel aan te werken, door écht eens van me af te bijten en gewoon eens een goeie ruzie te maken. Waarom ik het niet doe/durf weet ik niet want ik kan wel heul boos worden
Ik reageer altijd op een manier dat ik weg loop voor de situatie en denk: wacht maar, jij komt je mannetje nog weleens tegen.
Een enorm zwaktebod van mezelf, maar ik weet ook dat dit van vroeger is. Zo heeft mijn moeder me geleerd met pesters om te gaan en ondanks dat ik zo ongeveer alles anders doe nu, is dat er nog steeds niet uit.
Dus... als iemand tips heeft?

Ik heb lange tijd gehad dat ik wilde dat iedereen me aardig vond, was echt zo'n vervelende peoplepleaser. Dat heb ik inmiddels wel afgeleerd, wie me niet moet die kijkt de andere kant maar op.

Nu ik zwanger ben denk ik ook vaak aan de toekomst. Ik wil ons meisje echt weerbaar maken, dat vind ik zo belangrijk. Zij mag er ook zijn, net als ieder ander. Je hoeft geen haantje de voorste te zijn, maar trek wel je mond open als iets je niet aan staat en loop nooit weg voor een confrontatie. Beetje jammer alleen dat haar moeder dat zelf nog wel doet...

 

Ik ben vroeger ook wel gepest. Eigenlijk altijd wel een beetje, zo van het pispaaltje zijn, maar het is nooit echt erg geworden totdat ik op de middelbare school zat. In de 3de klas, na de kerstvakantie had ik nieuwe kleren, van de HEMA. Helemaal fout, natuurlijk.. Vanaf dat moment begon het, nooit slaan of iets dergelijks, maar gewoon bang maken. Echt bang maken... En ik was daar heel gevoelig voor. Ik ging echt met buikpijn naar school en werd op zaterdag avond al ziek, omdat ik 'smaandags weer naar school moest. Uiteindelijk zijn mijn ouders naar de directuer van de school gegaan, hebben daar een hoop stampij gemaakt en heeft de directeur de klas toegesproken. Vanaf dat moment was het over. Ik was nog steeds niet populair, maar ik werd in elk geval met rust gelaten...

Het rare is dat dit hele gedoe maar een paar maanden heeft geduurt. Hooguit 4 maanden, maar het heeft mijn hele schooltijd bedorven. Ik heb er lang over gedaan om dat te beseffen. Een paar jaar geleden had ik het erover met iemand en toen realiseerde ik me dat pas. Raar, hoe dat werkt in je hoofd.

Na deze school ben ik naar een andere school gegaan, waar ik niemand kende en daar heb ik besloten dat ik het niet meer zover ging laten komen. Ik had goed opgelet, en als je een grote bek had, had je de halve wereld dus dat had ik dan ook... Ik heb nooit iemand gepest, maar ik was wel de leukste thuis, op het irritante af, geloof ik... Gelukkig is dat later ook weer bijgetrokken en ben ik nu aardig gemiddeld... Al merk ik wel dat ik altijd nog dat stemmetje in mijn hoofd heb, dat ik niet leuk/aantrekkelijk/grappig/enz genoeg ben. Aan de buitenkant merkt niemand dat, maar soms is het dodelijk vermoeiend.

Ik denk dat degene die pesten echt geen idee hebben van de impact die het kan hebben op iemands leven. Je ziet het bij mij, 4 maanden vreselijk gepest en m'n hele schooltijd voelt anders. Terwijl ik het ook best leuk heb gehad maar dat raakt dan helemaal uit beeld. Ga het maar eens aan pesters vragen, ze snappen het gewoon echt niet meer. Vaak weten ze niet eens meer dat ze jou gepest hebben. Voor hen ben je gewoon een klasgenoot.

En je kind weerbaar maken? Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik dat moet doen. Echt niet. Mijn ouders hebben het geprobeerd en dat is behoorlijk mislukt... Mij werd altijd te verstaan gegeven dat ik "er dan maar op moest slaan, 1 keer goed raak slaan en ze houden wel op." Maar als je dat niet durft (of wil) wat dan? Dat is dus voor mij niet de manier, maar welke dan wel? Ik durfde in eerste instantie nog niet eens aan mijn ouders te vertellen dat ik gepest werd, bang dat ze boos werden. Ik vind het moeilijk....

 

Overigens ben ik wel blij dat ze tegenwoordig op school meer aandacht geven aan pesten. Hoe het hier op de basisschool werkt weet ik nog niet, dus met de kinderen is het nog even afwachten. Al hoop ik dat mijn kinderen op hun papa lijken wat dat betreft, die heeft zich nog nooit iets van iemand aangetrokken. Hij deed altijd precies wat hij zelf leuk vond en had daarbij ook zo'n houding. Niemand die het in zijn hoofd haalde om hem te pesten...