Hallo dames. Wij zijn er uit wat de naam gaat worden van ons kindje + de doopnamen. De doopnamen zijn opa van de ene kant en oma van de andere kant. Nou leeft oma helaas niet meer maar opa wel. Mijn vriend vind dat we hem moeten vragen of hij het wel goed vind dat we zijn naam gebruiken. Maar ik had eigenlijk gedacht om het gewoon te doen ook als verassing en juist niet van te voren aan te kondigen. Wat vinden jullie en weet iemand ook wat gebruikelijk is?
Ik zou het niet vragen. Het is toch een hele eer als je kleinkind naar je vernoemd wordt, vind dat je daar geen "toestemming" voor hoeft te vragen.
Onze dochter is vernoemd naar mijn moeder, zusjes en schoonzusje en we hebben geen van hen gevraagd , ze vonden het juist heel leuk dat het een verrassing was. Dus ik Zenitel vragen maar doen!
Onze zoon is ook naar opa genoemd. Maar ik heb inderdaad ook wel eens gehoord dat het van te voren gevraagd werd en dus ook de roepnaam gegeven werd die de vernoemde opa graag wilden. Maar we hebben dit bewust niet gedaan. Omdat er dan misschien verkeerde verwachtingen zouden kunnen ontstaan wat betreft de naam die er van afgeleid is. Nu was de verrassing heel groot, omdat opa er absoluut niet op gerekend had.
Opa's of oma's zou ik ook niet navragen. Wij gaan ons meisje vernoemen naar het dochtertje van mijn schoonzusje dat is overleden bij de geboorte, omdat dat wel beladen is hebben we wel eerst gevraagd of ze dat goed vindt.
Bij opa en de oma's hebben wij dit niet gedaan. Het was een verrassing (hoewel mijn moeder het wel vermoedde, dit omdat zij een heel speciale naam draagt die van grootmoeder op kleindochter wordt doorgegeven en zij weet dat ik hier positief tegenover sta). Mijn zoon is (ook) genoemd naar een overleden (geliefde) oom van mijn man. Bij hem hebben we het aan 1 van zijn 3 kinderen gevraagd of hij dit goed vond. Een beetje halfslachtig, want aan de andere 2 is dus niets gevraagd. Die zoon van de oom vond het leuk en nu is het de 3e naam van mijn zoon. Ik heb ook een keer het verhaal gehoord dat ouders dit aan hun ouders vroegen. De aanstaande oma zei: "Ik ben al vernoemd, ik vind het mooier als je die-en-die oma (haar eigen moeder?) vernoemd, want zij is nooit vernoemd." Toen hebben die ouders de keuze aangepast. Maar dit verhaal speelt minstens 50 jaar geleden, dus het is niet erg actueel.
Ik zou het ook zeker niet vragen (behalve in van die genoemde mogelijk beladen situaties). Mijn broer en schoonzus hebben mijn nichtje naar mij vernoemd (4e naam er aan vast geplakt )omdat ze op mijn verjaardag geboren werd. Vond ik een super lieve verrassing (al is ze daarmee voor mij totaal niet anders of belangrijker dan haar zussen en broertje hoor). Het had van mij ook zeker niet gehoeven hoor!
Hier was het een verrassing. De ene oma vond het leuk en de ander heeft er niet eens op gereageerd. Blij dat we de namen voor de tijd wat hebben aangepast zodat de naam niet voluit gebruikt is. Die eer verdiende ze ook niet. Het lijkt me toch een hele eer.
Wij hebben vernoemd in de tweede naam naar mijn vader en mijn opa (hadden dezelfde naam). Maar ik heb het niet van te voren gevraagd. Aan mijn opa kon sowieso niet meer en voor mijn vader vond ik meer een leuke verrassing. Hij vond het ook heel leuk.