Ons peutermeisje nu 2 jaar en 2 maanden en kan van het ene op het andere moment van een vrolijk, tevreden meisje veranderen in een peuter die alleen nog maar krijst, gilt, schopt, schreeuwt en op geen enkele manier meer tot rust te krijgen is. Zoals vandaag was ik haar pyjama aan het aantrekken voor haar middagdutje niks aan de hand totdat ik haar luier uit doe. Hierna huilen, gillen, krijsen. In eerste instantie genegeerd en geprobeerd toch haar luier aan te trekken, wat helaas niet lukt met zo'n driftige peuter. Daarom gewacht. Helaas lijkt het of je kan wachten tot je een ons weegt. Uiteindelijk na een heel gevecht haar luier aan gekregen en haar op een veilige plek neergezet en de deur dicht getrokken. Vandaag lukte het me namelijk niet om mijn geduld te bewaren.. Ik heb tegen haar geschreeuwd en haar daarom even "weggezet".. Ik baal ervan dat ik me als ouder op dat moment niet kan beheersen. Normaal lukt dit wel, maar vandaag dus niet... Daar schaam ik me voor en voel ik me schuldig over. Nadat ik me herpakt heb geprobeerd haar af te leiden en weer tot rust te krijgen. Dit lijkt dan telkens even te gaan werken, totdat ze gewoon weer verder gaat waar ze gebleven was. Uiteindelijk haar na een heel gevecht in bed gekregen (door haar elke zoveel minuten weer terug in bed te leggen en ze uiteindelijk na een laatste huil/krijs partij het opgaf...). Onze dochter heeft vanaf de geboorte al behoorlijk wat temperament.. driftbuien zijn ons niet vreemd, maar voorheen was ze hierin wel te doorbreken. Nu lijken ze de afgelopen weken alleen maar hevigere te worden en langer te duren (zoals vandaag dus ruim 1 uur!!). Er zijn op dit moment wel een aantal grote verandering gaande. Zo ben ik nu bijna 30 weken zwanger en is ze sinds vorige week over gegaan van de babygroep naar de peutergroep op de kinderopvang. Hebben jullie peuters hier ook last van? Hoelang heeft dit geduurd? Hoe kun je hier het beste mee omgaan? Hoop dat iemand mij wat tips heeft voel me vandaag een behoorlijk falende moeder...
Ons zoontje heeft inmiddels ook al een aantal van zulke heftige driftbuien gehad, meestal idd voor het slapen gaan. Het lijkt wel alsof ik m'n eigen verhaal zit te lezen Alles komt me zo bekend voor, ook wat je over je eigen gevoel schrijft enzo. Ik heb helaas alleen ook nog geen manier gevonden hoe hiermee om te gaan. Ik probeer zelf zo rustig mogelijk te blijven en als dat me niet lukt loop ik zelf even weg en laat hem maar door razen. Ik krijg hem ook op geen enkele manier uit die driftbui. Het eindigt er meestal mee dat ik hem na, met heel veel moeite de luier en pyama aan gehezen te hebben, in z'n bed leg. Na een kwartiertje ofzo wordt ie eindelijk rustig en valt hij in slaap. Het scheelt wel dat ie tot voorkort nog in een ledikantje sliep, dus hier kwam hij sowieso niet uit. Hij slaapt nu sinds kort in een peuterbed en daar komt hij tot nu toe ook nog niet uit. Als ze zelf wel telkens uit bed komen lijkt het me helemaal lastig
hier ook een falende moeder soms! sommige momenten lukt het je gewoon echt niet meer om even geduld te hebben. herkenbaar! Mn oudste dochter begon rondom die leeftijd ook wel met zulk soort driftbuien, dus klinkt herkenbaar. Je merkt op een bepaald moment dat geen enkele keus voor je kind meer ok is en wat je ook zegt, de driftbui die raast door. Vaak zetten wij haar dan even op de mat op wat rustiger te worden, zodra ze weer enigzins benaderbaar is dan maken we weer contact en proberen weer verder te gaan. Merk wel dat zo duidelijk mogelijk, zo consequent mogelijk wel het beste werkt. Succes!! Kan me goed voorstellen dat als je 30 wkn zwanger bent het je soms erg zwaar valt!! En ja, je kleine voelt echt wel al die veranderingen!! Dat speelt ongetwijfeld mee!! Onze oudste was 2,5jr toen de jongste geboren werd, ze heeft toen ook echt wel een paar pittige maanden gehad. Eenmaal was het zo erg dat ze helemaal overstuur een dik uur op de mat heeft gezeten en dat er niets was waardoor ze eraf wilde komen. Als ik bij haar kwam was het huilen, slaan ect alleen maar heftiger. Uiteindelijk heb ik ten einde raad maar mn man gebeld, die is thuis gekomen en heeft haar op bed gebracht. Zo zielig was dat!! Ik wist het ook echt even niet meer, en ondertussen heb je dan een huilende baby in je armen.......
Ok je verloor je geduld even en je hebt geschreeuwd. Niet leuk maar ja je bent ook maar mens. Het kan een keer gebeuren. - Heb je al eens benoemd dat ze best boos mag worden? Wat mag je wel/niet doen als je boos bent? Hier geen geschreeuw maar wel even weg gaan, stampen op de grond en met de ballenbak ballen gooien. - Misschien bied de kookwekker uitkomst. Hier heb ik de kookwekker op 20 min gezet. Als de kookwekker af gaat dan moet je pyjama aan zijn, je tanden gepoetst en hebben we voor gelezen. is de tijd op? Dan kan ik niet voorlezen! - Als ze in de driftbui blijft hangen zou ik haar zo in de buggy zetten en naar buiten gaan. De verandering van omgeving werkt waarschijnlijk wel. - Heeft het er misschien mee te maken dat ze erg moe is (pyjama aantrekken?) dan kun je misschien de pyjama al voor het eten aantrekken? - Het vertellen van een verhaaltje, vertellen over vandaag en wat we morgen gaan doen etc. helpt hier goed als afleiding voor het tandenpoetsen. - Het kan goed zijn dat je dochter deze gevoelens ook erg lastig vind. De terugweg van boos naar blij en het weer goed maken kan soms erg moeilijk zijn. Misschien een knuffel na 5-10 minuten en even benoemen dat je niet meer boos bent? - beloon goed gedrag en geef niet teveel aandacht bij negatief gedrag. Je zal de komende maanden waarschijnlijk nog flink uitgetest worden maar wees consequent. - Maak van vervelende dingen een spelletje of een wedstrijdje. Praten via een pop of knuffel kan ook helpen.