En wat doe je dan? Ik ben erg bezig om mijn levensstijl te veranderen. Ga regelmatig over mn grenzen en krijg dan vage klachten als spierpijn, paniek, angsten, zenuwachtig gevoel. Ben benieuwd wat jullie helpt jezelf stabiel te houden.
Ik herken het wel, een heftig jaar achter de rug en geef dat ook de schuld. Ik probeer op moeilijke dagen kleine doelen te stellen zodat ik wel trots kan zijn op wat ik gedaan heb. Als het echt heel moeilijk is geef ik er ook el eens aan toe, maar dat is heel zelden.
Op dit moment enorm mee bezig, heb toevallig vorige week een enorme grens aangegeven en het roer omgedraaid, en merk daar echt even de gevolgen van nu: alles komt eruit. Ben moe, emotioneel (baal vooral van mezelf dat ik het zo lang heb door laten gaan) en door de stress heb ik flink wat huiduitslag. Probeer nu maar zo veel mogelijk rust te nemen, en er in het vervolg beter op te letten.
Ik ga lopen malen als ik over mijn grenzen heengaan. Ik kan dan urenlang gesprekken in mijn hoofd naspelen. Heel irritant. Verder een hele snelle ademhaling, hartkloppingen en darmklachten. Wat mij helpt is of sporten of mediteren. Als het heel erg is, dan lukt sporten niet, omdat ik mijn ademhaling niet onder controle krijg. In dat geval is mediteren het enige wat helpt. Meestal na een half uur voel ik een soort rust over mij heen komen en wordt mijn hoofd leeg. Echt rusten helpt bij mij uiteindelijk niet. Voordat ik het weet raak ik dan in een vicieuze cirkel en wil ik mij liefst de hele dag in bed verstoppen.
Ik keer in mezelf en sluit me compleet af als ik over mijn grenzen heen ga. Op dat soort momenten herken ik het, dat is dan al de grootste stap, en dan pak ik het aan. Knop omzetten, en dat kan alleen als je het herkent en accepteert en er vervolgens op handelt.
herken me eigen hier in. Ik heb 3 dagen hoofdpijn en helemaal geen kracht heb. Liggen nu met me kinderen in bed assepoetser te kijken
Mentaal: prikkelbaar, kort lontje, moe, snel piekeren, makkelijk in tranen Fysiek: hoofdpijn, gespannen gevoel in spieren (mn nek/schouders), slecht slapen Wat ik doe? Ik probeer rust te pakken, ik heb dan vooral behoefte aan tijd in mijn eentje (stilte, rust, even niets hoeven). Praktische uitvoering daarvan is de uitdaging . Gedrag en beperkingen van mijn zoon en alles wat daar bij komt kijken maken het vreselijk moeilijk om bij te tanken... (ik heb in de loop der jaren om deze reden ouderschapsverlof opgenomen op naam van alle 3 de kinderen, heb uren ingeleverd op mijn werk, heb een tijdje extra kinderopvang ingekocht tot we het niet meer konden betalen. Nu probeer ik meer zorg voor mijn zoon te krijgen)
Ik ga geloof ik niet zo snel over mijn grenzen heen, ik heb een redelijk goed zelfbeschermingssysteem. Als er te veel van me gevraagd wordt, dan geef ik dat aan en doe ik iets niet. (Voordeel van tamelijk expressief/extravert zijn denk ik, hart op de tong). Als ik om welke reden dan ook toch te ver ga, dan kost iets me gewoon te veel energie en word ik dus heel moe en door de moeheid prikkelbaar. Bij echte stress ga ik ook slecht slapen en eten, is mijn spijsvertering helemaal van het padje en kan ik alleen nog maar denken aan het probleem in kwestie en me niet concentreren. Maar dat is gelukkig alleen in echte rotsituaties zoals een verlies of ernstige ziekte/probleem van een naaste ofzo.
Assepoester is leuk Ik focus me nu vooral op vreselijk slechte chicklit: navy seal meets texas cowgirl Vriendin sleurt me vanmiddag even naar buiten voor wat buitenlucht, hopelijk haalt dat wat van de zware energie in mijn hoofd weg.
Ik kan dan weinig geluid meer verdragen en moet alleen zijn. Krijg lichamelijke pijnklachten en psychisch ga ik malen. Voel me onrustig en neerslachtig. Als ik dan alleen ben en stilte heb kom ik tot rust. Verder wil bidden helpen. Dat is een vorm van mediteren. Het geeft me rust om mn zorgen te delen. En een opgeruimd huis en begripvolle man doen de rest!
Ik word er gelukkig steeds beter in om mijn grenzen te bewaken (hoe gemeen en naar ik mezelf dan ook vind!), maar ik merk het aan het volgende: Fysiek: extreem moe, futloos, nek- en schouderklachten, slecht slapen Mentaal: chagrijnig, kort lontje, nergens meer zin in hebben, blijven malen over alles wat nog te doen, juist ontwijkend gedrag vertonen Wat soms wil helpen is een lijst te maken met wat nog te doen en er een keuze in maken. Dus gewoonweg dingen schrappen. Is niet altijd voldoende, maar geeft soms wel wat lucht. Ook naar buiten gaan helpt en een avond helemaal voor mezelf regelen (manlief die alles voor dochter doet en ik met een goed boek en een glas wijn in bad, gezichtsmaskertje en ik kan er weer even tegen!)
Ik wordt emotioneel en krijg eczeem in mijn elleboog holtes. Verder wordt mijn kleding kast dan automatisch een troep . Man weet dan al hoe laat het is, want normaal ben ik altijd erg netjes. Het is vreemd, maar echt waar, en gebeurd me elke x weer.. Wat ik er aan doe: Alle 'extra' dingen on hold zeggen en me alleen focussen op de dingen die op dat moment echt belangrijk zijn.
Hier merk ik op het moment aan mezelf dat ik eigenlijk over mijn grenzen heen ben. Hartkloppingen, gejaagd gevoel, kortaf, overal pijntjes en futloos en nergens geen zin in hebben. Ik heb voor mezelf een afspraak gemaakt met een massagetherapeut daar ga ik aankomende week voor de eerste keer naartoe.
Slecht slapen, extreem moe, emotioneel, snel boos, zenuwachtig, last van rug en schouders en hoofdpijn. Ik heb eens een jaar thuisgezeten omdat ik te ver over mijn grenzen was heen gegaan, ik herken het nu als het te wel wordt en trap hard op de rem. Ik zit nu op zo'n punt. Ik heb dit duidelijk op mijn werk doorgegeven; het is me teveel, het gaat niet meer, doe er iets aan... En anders neem ik mijn rust (na de vakantie). Duidelijke signalen geef ik nu. Ik heb al 3x eerder doorgegeven dat het niet meer gaat zo en dat mijn emmertje volraakt. (Speciale school, veel agressie, onderbezet, te veel te bijzondere kinderen) Oh en ik ga eens in de twee weken naar de sauna een middag, heel erg relaxed
ik word dan erg kriebelig, saggerijnig, moe en ontplof dan om niets. Dan moet ik mezelf even terug fluiten en even iets alleen voor mezelf doen.
Lichamelijk ga ik niet zo snel over grenzen, geestelijk zit ik de laatste maanden flink tegen m'n grens aan. Ik merk het in een soort paniekaanvallen / hyperventilatie achtige praktijken. Ook 'voel' ik van alles, pijntje hier pijntje daar, en dan ga ik direct van het ergste uit. Maar goed, ook dit gaat weer over 😔
Psychisch merk ik dat ik ga piekeren, paniek ervaar, simpele dingen niet meer overzie en somber word. Alles is mij dan al snel teveel en juist de kleine dingen zoals afspraken bij tandarts bv. Fysiek heb ik veel spanning in mijn lichaam, slecht slapen, vermoeidheid en.een gejaagd (paniekachtig) gevoel. Vorige jaar ben ik ook een korte periode uitgevallen en herken deze klachten nu heel snel en ik zorg dat ik meteen op de rem trap. Ik wil absoluut niet meer terug naar die situatie en ik zal er alles aan doen om het te voorkomen (helaas geen garantie...)