Ik zou zo graag nog voor een 2de kindje willen gaan, maar om de volgende redenen zit dit verlopig nog niet in het voorruitzicht 1) Mijn vriend en ik zijn nog pril in onze relatie( 8 maandjes nu) 2) We wonen (nog) niet samen. Hij woont in Hoofddorp ik in R'dam en hij zit er op tegen reizen van R'dam naar zijn werk elke dag. 3) Ik wil graag hier in de buurt blijven wonen, samen met mijn zoon 3 jaar lang alles opgebouwd alleen en gevoelsmatig kan/wil ik niet daarheen verhuizen. 4) Mijn zoontje ziet mijn vriend alleen in de weekende dan is hij hier maar geen idee hoe hij gaat reageren als hij bij ons intrekt en het dus echt wordt en papa heeft hij natuurlijk nooit gekent. 5) Mijn vriend heeft nog nooit samen gewoond en weet totaal niet hoe een gezinsleven werkt ( denk hierbij aan alles samen doen, huishouden , financieel ect ect) Daarbij wordt mijn zoon binnenkort alweer 4 en had zo graag al veel eerder een brusje voor hem gezien ivm het leeftijdverschil. Ik ben 30 en me vriend 41. Mijn eierstokken rammelen maar hij heeft hier met zijn 41ste nog geen ideeen over. Ik praat veel over mijn wensen en dromen tegen hem dus letterlijk ik zou graag in de toekomst willen trouwen,verhuizen naar een mooie kindvriendelijke wijk net buiten R'dam en een brusje voor zoontje. Hij zegt het allemaal te begrijpen maar en komt verder geen tijdsaangeving van hem uit bv: over een jaartje zouden we samen een huisje kunnen kopen of iets dergelijks. Ik kan hier best verdrietig over worden , het is een schat en ik hou veel van hem maar ik hoor van hem geen toekomst (nog) van ons samen als gezin. Ben ik nou te enthousiast en verwacht ik teveel van hem? Hij is al 10 jaar mijn beste vriend en nu ook mijn geliefde hij weet wat er allemaal gebeurd is en hoe zwaar dit was/is de afgelopen jaren. Graag jullie mening, ideeen of tips.
Ik denk dat jij er meer aan toe bent dan hem. Voor hem zal het meer wennen zijn dan voor jou. Ik herken sommige dingen wel wat jij zegt. Ik ben met mijn huidige vriend ook 8 maanden samen. Ik ben wel al moeder, hij nog geen vader. Mijn oudste zoon is 7 en mijn jongste 6. Ivm het leeftijdsverschil heb ik gezegd dat ik tevreden ben met 2 jongens of niet al te lang wil wachten. Wij wonen inmiddels wel al samen. En zijn sinds eergister in de tweede ronde voor een Brusje. Ik denk dat als je het echt graag wilt het niet uitmaakt hoe of wat.. Dan zjin alle dingen te overwinnen. Hoop dat jullie samen tot een goede oplossing kunnen komen. Dat jullie er beide een goed gevoel bij hebben. Succes!!!
Ik zou persoonlijk eerst eens samen gaan wonen voordat je aan kinderen begint. Lijkt me heel moeilijk (ook voor je kindje) om opeens een man in huis te hebben, dan opeens een kind...en dat de man opeens weer weg is omdat het toch niet lukt. Ik snap je probleem wel want het klopje tikt door. Dus ik zou een goed gesprek met hem voeren om toch je gevoelens te kunnen uiten. Zodat jullie op zn minst 1 stapje vooruit kunnen.
Ik ben het wel eens met 'wachtende'. Het klinkt niet alsof jullie relatie op dit moment een goede basis is voor een gezin. De impact van een kind is best groot en het is goed om daar een stevige basis voor te hebben... Al snap ik je verlangen heel goed! Ik wilde ook graag eerder kinderen dan mijn man. Hij vond het voor onze relatie verstandig nog even te wachten. Daar ben ik nu heel blij om, ook omdat ons eerste kindje een hartafwijking had en die zwangerschap en kraamtijd dus spannend waren. Daar hoef jij natuurlijk niet vanuit te gaan, maar je weet het niet. Ik ben in ieder geval achteraf blij dat we hebben gewacht. Nu kennen we elkaar veel beter en kennen we de minder sterke kanten van elkaars karakter, waardoor we veel beter voorbereid zijn op het gezinsleven. Succes met beslissingen nemen. En oh ja, bij mannen moet je soms wat duidelijker zijn en gewoon rechtstreeks vragen wat zijn gedachtes zijn over hoe, wat, waar, wanneer hij denkt over een gezinnetje stichten. De kunst is natuurlijk wel dat te doen zonder hem het gevoel te geven dat hij nú moet . Nogmaals succes.