Sjonge. Ik heb dus galstenen, niet zo gek veel trouwens, maar ok, ze zijn er. Zo nu en dan heb ik last van mijn gal. De chirurg heeft aangegeven dat, zolang het niet nodig is, het ding er ook niet uit hoeft. Tenzij ik er dus op sta. Maar hij gaf al aan dat er heel wat mensen met galstenen rondlopen zonder het te weten. Ze hoeven geen klachten te geven. En dat is dus het punt. Ik heb geen wekelijkse klachten over het algemeen. Meestal per zes weken. De heftigheid is ook nooit hetzelfde. Ik heb pas één aanval gehad in de winkel, waarbij ik echt dacht dat ik er aan onderdoor zou gaan. Alle aanvallen die ik daarna had en heb, zijn oerververvelend, maar zonder medicijnen uit te zingen. Meestal heb ik ze 's nachts. Nu had ik donderdagnacht weer een aanval, ik merk het al van te voren; een zeurend gevoel in mijn rechter schoudergebied, een bepaalde pijn die lijkt op spierklachten, maar net niet zeg maar. Vrijdag ging het wel weer, heb gewoon mijn rondje hard gelopen enzo. En gisteren heb ik eigenlijk de hele dag die schouderklacht gevoeld met vlagen. En dat is zo vervelend. Wel gewoon dingen kunnen doen. Maar wel zeurend genoeg op de achtergrond. Vannacht was ik om drie uur wakker geworden en toen zat die zeurpijn weer in mijn ruggebied. Na een half uur ben ik evengoed in slaap gevallen en vanochtend was het weer ok. Alleen.. tijdens zo'n zeur-aanval voel ik een soort paniek omhoog komen, dat vind ik echt heel naar. De laatste keer dacht ik ook echt; en nu gaat het ding eruit. Ik bel op en dan kan ik volgende week bij wijze van, terecht. Maar in mijn achterhoofd heb ik dus wel zoiets van; ik heb niet die ongekende gekmakende knallende pijn die bij een "echte" gal aanval hoort. En dat vind ik dan raar. Want het is wel degelijk mijn gal (gok ik, gezien de klachten en de aanwezigheid van stenen). Maar de chirurg gaf ook aan; het wil niet zeggen dat je klachten verdwijnen na een operatie. Dit alles bij elkaar maakt me heel onzeker over een beslissing om te opereren of niet. De onvoorspelbaarheid vind ik heel vervelend. Want de ene keer eet ik patat en weet ik wat en heb ik geen last en de andere keer gebeurd het me na een schaaltje yoghurt zeg maar. Stress gerelateerd zou kunnen, maar ook daarin twijfels. Maar ook de twijfels over de pijnklachten. Wie heeft ook dergelijke klachten (gehad)? Waarbij je dus weet dat het je gal is, maar door de "zachtheid" van de klacht toch ook wel twijfelt? Omdat ik denk; ok, eens per zes weken overleef ik het wel, maar anderzijds vind ik het heel onzeker allemaal. De meeste verhalen die je leest zijn die helse pijnen en die heb ik maar één keer gehad. De rest is zeker niet lekker, maar ook niet zo dat ik dubbelgevouwen lig van de pijn en onderuit ga. Wie oh wie ervaring, tips etc.
Ik had het in het begin ook om de zoveel weken, daarna steeds korter op elkaar, waarvan de laatste paar jaar elke dag. Wat je eventueel zou kunnen doen als je er weinig hebt, is een kuur om ze te verwijderen met een acupuncturist. Maar dan mogen de stenen niet al te groot zijn, dus erg goed oppassen daarmee. Wat ik in jouw geval eerst zou doen, is een second opinion. Ik had er namelijk volgens de echo rond de 3 en daarom dacht ik dat het niet nodig was.. ondanks de vele pijn. Na operatie bleek ik er 15 te hebben. Wat ook helpt bij de pijn is dr Vogel tablet boldocynara. En ik meen paardenbloemthee, wat mij ook hielp zodra ik een aanval kreeg. Je zou dat kunnen proberen de komende tijd, wie weet helpt het. Wat betreft na een operatie, je kunt dan idd last blijven houden. In mijn geval, geen galkolieken meer (zelden althans) maar dus wel vaak diarree, en kan sommig voedsel niet meer verdragen. (zoals melk, bepaalde fruitsoorten, kruidig eten) Wisselende pijn, het kan ook zijn dat de pijn die je voelt de hoek van je dikke darm is, die geïrriteerd raakt door wat er in de galblaas gebeurd. Als je helse pijn hebt, zit er een steentje vast voor / rond de uitgang van je galblaas. Het klinkt misschien raar, maar af en toe een beetje vet eten (zoals een stukje kaas bijvoorbeeld) helpt de galwegen gang te houden, en dan blijft je gal niet indikken. Te weinig vet eten, kan je dus galstenen van krijgen. Te veel is ook niet goed natuurlijk. Misschien gaan je klachten wel weg als je je voedingspatroon aanpast ?
Scarabee, dank je wel voor je uitgebreide antwoord! Ik slik hepatoderon tabletten ter ondersteuning van de lever en ik heb choleodoron druppels, die ik eigenlijk nog niet heb gebruikt. Beide op voorschrift van mijn (antroposofisch) huisarts. En ik heb diclofenac zetpillen in huis, van dezelfde huisarts Ik vind het maar lastig allemaal om die balans te vinden en vooral de beslissing te moeten nemen. Vaak heb ik na zo'n zeurende pijn ook een eh.. heftige toiletgang en zakt het daarna soms. Dus dat er in de darmen iets gebeurt, is duidelijk. Omdat ik nu sinds een maand a vijf weken met hepatoderon bezig ben, merk ik wel een beter slaap patroon. Ik wil over een paar weken een heet water kuur gaan doen van 30 dagen. De reinigingskuur die jij beschrijft, daar wil ik me nog niet aan wagen. Als ik dit doe, wil ik dat onder begeleiding gaan doen. Niet in mijn eentje inderdaad. Mijn eetpatroon is al enorm aangepast. Dat komt omdat ik ook bezig ben met een traject van afvallen samen met sporten. Ik doe de beweegkuur en heb o.a. een personal trainier, dietiste en psycholoog. Allemaal ook op antroposofische basis, met gezond verstand richitng de reguliere medische wereld. Dat vind ik wel fijn. Ik zat er ook aan te denken om toch dat gesprek maar aan te gaan met die chirurg of een second opinion. Al vind ik zelf ook; wat er niet uit hoeft, hoeft er niet uit, want mijn klachten kunnen ook heel goed deels van een spastisch darm komen, gezien het ontlastingspatroon. Ik gebruik overigens nog een extra voedingssupplement; chiazaad. Qua melk drink ik dat zeer weinig. Eerst ben ik het weer gaan drinken ivm dieet, maar ik merkte dat ik daar klachten van kreeg. Nu heb ik voor in mijn koffie lactose vrije melk en dat geeft al verbetering. Qua vlees en alles ben ik heel bewust bezig. Ik eet het wel, maar met mate. De andere kant is dat ik echt nog wel eens een hamburger eet of een chippie. Te lekker af en toe. Chocolade is ook erg lekker, maar dan zo puur mogelijk. Liever meer dan 80% graag. En daarom vind ik het zo lastig. Omdat ik weet dat er meerdere oorzaken zijn waarom die gal opspeelt en ik hoop dat ik het hiermee kan onderdrukken, voorkomen. Verdwijnen? Misshcien niet, maar door psychisch een hoop op te lossen, hoop ik al heel ver te komen. Daar geloof ik wel in. Maar zodra ik dan twee van die nachten/dagen achter elkaar heb, dan denk ik echt wel eens; weg met dat ding, want het is niet fijn, het beïnvloedt me enorm en vooral op dat soort momenten kan ik weinig hebben van het gezin en alles. Ook niet leuk dus.