Bij 27 weken kreeg ik verhoogde bloeddruk waardoor ik vanaf 29 weken aan de medicijnen (methyldopa) zit. Hiermee is mijn bloeddruk weer onder controle en verder gaat gelukkig ook alles goed. Nou zei de gynaecoloog vandaag dat idd nu alles stabiel is, maar dat ik er wel rekening mee moet houden dat ze de bevalling met 37 weken gaan inleiden (mocht ik zover komen). Omdat het volgens hem dan niet zoveel meer toevoegde om de baby 'binnen' te houden. Natuurlijk is nog niks zeker, maar dan kon ik me er vast wat op instellen. Wie heeft dit nog meer gehad of zit in dezelfde situatie?
bij mijn eerste werd ik eerst ingeleid op 38.3w door te hoge bloeddruk maar ook tekenen van zwangerschapsvergiftiging. op 38.4w is onze dochter geboren doormiddel van keizersnede omdat mijn bekken toch ook te smal zijn.
Hmm, vindt het wel vreemd eerlijk gezegd. Hier in het zkh word je alleen ingeleid wanneer je bloeddruk echt te hoog wordt, of wanneer er eiwit in je urine zit. Wanneer de bloeddruk met medicatie netjes onder controle blijft dan gaan ze niet onnodig ingrijpen en mocht het wel nodig zijn dan wachten ze het liefst tot minimaal de 38 weken. Ik ben de vorige keer met 38w2d geprimed en met 38w3d ingeleid aangezien mijn bloeddruk heel erg ging stuiteren en er wat eiwit in mijn urine zat. Mocht het dit keer goed gaan (slik nu 3x 500 mg methyldopa) en mijn bloeddruk blijft stabiel dan laten ze me doorlopen tot 41 weken (daarna wil ik zelf ingeleid worden).
Hier met 32 wk hoge bloeddruk gekregen. Week ziekenhuis voor rust gelegen. Toen bloeddruk onder controle tot 37 wk. Hierdoor werd besloten om kleintje zowiezo nkg weekje te laten zitten. Bij 38 wk geen verandering en 38+2 ingeleid. Sterkte en succes!
Het was volgens mij ook meer dat de gynaecoloog me waarschuwde voor het feit dat mn bloeddruk nu dan wel stabiel is maar dat we niet weten of dat zo zal blijven en dat er dan dus een kans in zit dat ze het eerder moeten gaan halen. Maar ze zouden sowieso proberen om me op 37 weken te krijgen. Volgens de verloskundige die ik had toen ik medicatie kreeg voorgeschreven krijg ik nog maar een hele lage dosering (3x 250) en kon dat eventueel ook nog vele malen omhoog mocht het niet helpen. Nou snap ik dat dat natuurlijk nooit goed is voor je lichaam en drie weekjes minder wachten zou mijn ook wel passen, maar hoor van die heftige verhalen over inleiden dus weet niet of ik daar nou blij van moet worden....
Ik ben precies op 37 weken ingeleid met mijn vorige zwangerschap. Ze hebben het de laatste week lopen rekken tot de 37 weken. Ik had een hoge bloeddruk maar veroorzaakt door een zwangerschapsvergiftiging. Ik vond inleiden op zich niet heftig. Ik was geestelijk en lichamelijk voorbereid en daar houdt deze regelneef van! (goed geslapen, geschoren, alles klaargelegd, etc) Wel merkte ik dat mijn lichaam nog absoluut niet er aan toe was waardoor de gel om in te leiden alleen heel veel pijn gaf en weeen maar zonder resultaat. Na 24 uur weeen had ik veel pijn gehad, de boel ondergespuugd maar pas 1 cm ontsluiting Maar de volgende dag ingeleid met infuus en gelijk aangegeven welke pijnstilling ik wilde. Na 5,5 uur was de baby er. Ook merkte ik bij de baby dat hij er nog niet helemaal aan toe was door de darmkrampen etc die hij had maar dat hoeft natuurlijk niet. In principe hoeft een baby alleen nog maar te rijpen in de laatste 3 weken en dikker te worden. Want idd mijn baby was erg klein! 44 cm en 5 pond. Succes met alles! Ik hoop dat je de 37 weken haalt!
Ik kreeg vanaf 32 weken een hogere bloeddruk en kreeg toen medicatie, daardoor bleef m'n bloeddruk goed. Ze hebben op een gegeven moment gezegd dat ze me liever niet tot 40 weken door wilde laten lopen dus wilde ze me met 38 weken inleiden.......omdat ik me goed voelde enz hebben we gevraagd of dat niet een week later kon, dus met 39 weken is m'n dochter geboren. En die week later wilde ik t liefst zodat ze niet tussen kerst en oud & nieuw kwam, ja dacht als ik dan toch mag kiezen wat voor datum dan maar daarna
Hm... als ze bij mij na 37 wk gaan inleiden komt de verjaardag van m'n moeder in gevaar.... tussen 38 en 39 weken ergens de verjaardag van m'n schoonvader dus dan wordt het nog onderhandelen daar in het ziekenhuis denk ik
Mijn bloeddruk was tijdens de vorige zwangerschap de hele tijd goed. Tot een week of 35/36. Toen werd ie hoger. Ik ben uiteindelijk met 39 weken ingeleid met een hormoonveter. Ik vond het heel heftig, kreeg een weeënstorm en de kleine is met de vacuüm geboren. Maar alles is goed met hem en mij en dat is het belangrijkste. Ik zou er ondanks die ervaring niet tegenop zien als het weer zou moeten. Een tip: wacht niet te lang als je pijnstilling zou willen.
Ben 2 keer ingeleid met hoge bloeddruk. De eerste keer met 38.5. Bloeddruk was die week ervoor ineens hoog en op zaterdag gestript aangezien ik 3 cm ontsluiting had, veel hoofdpijn. Zondagochtend infuus en 4,5 uur later een prachtige zoon opmn buik. Tweede keer met 37 weken opgenomen met hoge bloeddruk en zwangerschapssuiker en met 38.1 ingeleid met infuus en 2 uur en een kwartier later weer een prachtige zoon op m'n buik. Beide keren absoluut niet als vervelend ervaren. Deze keer hopen we dat de bloeddruk goed blijft. suiker hebben we helaas weer
Vandaag weer op controle (weer een andere gyn) maar even gevraagd of ze het sowieso gaan inleiden of dat dat nog afhangt van mijn bloeddruk. Waarschijnlijk dus toch wel sowieso, het schijnt voor het verder verloop gunstiger te zijn om het eerder te halen. Is de ervaring met hoge bloeddruk en vooral bij medicijngebruik. Dus moest er toch wel ernstig rekening mee houden. Nou vind ik dat niet zo erg want ik zit al een tijdje thuis dus die 3 weken minder wachten past mij op zich wel.... maar hij zei wel dat het nadeel van inleiden wel was dat het vaak wat minder soepel verliep... hmm.... das dan weer niet zo leuk, maar ja.. Als het heel goed ging wilden ze nog wel eens een weekje wachten maar tot 40 weken werd het sowieso niet..
Ik had al eerder gereageerd......denk dat t nadeel is met inleiden dat je gelijk in behoorlijke weeen kan zitten door de opwekkers (als je diekrijg). Ik kreeg ze wel omdat ik geen weeen uit mezelf kreeg nadat m'n vliezen werden gebroken.