Ik ben een vrouw van 26 jaar. Heb samen met mijn aanstaande echtgenoot 2 gezonde kinderen van 5 en 2 jaar. Zwanger zijn en kinderen krijgen is het mooiste wat er is. Voor financiele redenen kunnen wij er echt maar 3 onderhouden, dus er komt in de toekomst voor ons gezin nog 1 kindje bij! Mijn beste vriend ( al 10 jaar ) is alleen, hij word 34 en wil toch heel graag een kindje. het zit in hem,hij zal een goede vader zijn! Nu heb ik samen met mijn partner min of meer besloten dat ik eventueel draagmoeder voor hem zou kunnen en willen zijn. Het is nog niet definiteif zeker, je beslist het niet over 1 nachtje slapen.En ook moeten er natuurlijk enkele "regels" opgesteld worden en bij de notaris de rechten en plichten getekent worden. Natuurlijk zijn er voordelen en nadelen,die zitten aan alles, het zal vreemd zijn om een kindje op de wereld te zetten wat ik niet mee naar huis neem maar mijn beste vriend. het zal raar zijn,en commentaar zowel positief als negatief zal op ons wachten.... Graag zou ik hier met andere over willen praten en meningen horen, Ik heb gezocht naar een topic die hier over ging maar kon niks vinden vandaar dat ik hem open i het zwanger worden topic...want zwanger worden daar draait het uiteindelijk om. Ik hoop op een serieus en goed gesprek hierover. Bedankt voor het lezen en ook voor het eventuele reageren! Groetjes, Anonieme draagmoeder, PS: ik blijf even anoniem met naam totdat daadwerkelijk is besloten wat we exact gaan doen..ik hoop dat jullie dat begrijpen
Hoi, Ik vind het een heel mooi gebaar. Het lijkt me wel heel moeilijk, maar als je goede afspraken maakt moet dat allemaal wel goedkomen. Bij ons is het een heel ander verhaal. Mijn man is donor geweest bij een lesbi-stel (onze vriendinnen) zeg maar. Inmiddels is hun dochtertje al 2 jaar en is mijn man dus de biologische papa. We zijn heel open in alles en het wordt later als ze het echt gaat begrijpen ook uitgelegt. We hebben ook gewoon contact, dus het is echt heel mooi. Hun leven nu ook erg met mij mee, omdat ik nu zelf een kindje wil van m`n man. Ik vind het dus niets raar dat je eventueel draagmama wilt worden. Ik zou zeggen zet alles goed op een rijtje en zet vragen op papier en ga lekker worstelen met alle vragen met z`n 3e, want ik begreep dat het een man alleen is die dan het kindje gaat opvoeden. Willen jullie dan wel gewoon contact houden en alles open gaan zeggen hoe het in elkaar steekt tegenover het kind? Nou ja ik heb wel meer vragen maar goed. Ik vind het helemaal toppie. Succes meid. Groetjes Wendy
Wow... Allereerst wil ik zeggen dat ik het heeeel knap zal vinden als je het inderdaad kan! Lijkt me zó moeilijk... Jullie hebben er ongetwijfeld goed over gedacht, maar ik hoop wel dat je er rekening mee houd dat het best nog wel eens moeilijker zou kunnen zijn dan je nu denkt...? Nou ja, je bent zelf al 2 x moeder, dus ik neem aan dat je dat wel weet Om kort te gaan: alleen al dat je dit serieus zou willen doen voor je vriend, is iets waar ik héél veel respect voor heb. Chapeau!
Bedankt voor je reactie Wendy. We houden inderdaad wel contact. We zijn al 10 jaar beste vrienden en iets als dit zal onze band alleen maar sterker maken. Ook zullen we wanneer de tijd rijp is inderdaad tegen het kind zeggen dat ik de biologische moeder ben,maar het zal niet worden opgevoed met het idee dat ik "mama" ben... De moeder blijft in dusverre voor het kindje dus onbekend tot de tijd daar is en het te vertelen. Hoe hebben jullie dat gedaan bij dat lesbische stel? Met insimineren? Omdat die pogingen vrij prijzig zijn en vaak niet worden vergoed... Wij denken eraan om zelf te insimineren...rond mijn eisprong. ( ik heb een goede regelmatige cyclus en was van beide kindjes in de eerste "ronde" al zwanger) Hij zal bv zijn zaad inleveren in een potje en zelf wil ik dit dan bv gaan inbrengen.... Heb je hier tips en ervaringen mee? Graag hoor ik van je! Groetjes!
Dank voor je reactie, het zal best moeilijker worden dan we denken, tenslotte leven we in een wereld waarin je van alles kan voorspellen en plannen maakt maar uiteindelijk vrloopt het niet zoals verwacht. Goede afspraken en emorionele stabliteit spelen hierin inderdaad een hoofdrol. We gaan dan ook zoals ik als zei niet over een nacht ijs, en kiezen ervoor om alle opties en meningen weloverwogen te bespreken! Bedankt voor je reactie, en succes met het zwanger worden! grooetjes
Respect..! Het lijkt me wel echt heel erg zwaar, want je bent dus niet alleen de draagmoeder..maar ook echt de moeder. Tenminste ik begrijp goed dat het met een eitje van jouw gebeurd? Ik zou het nooit kunnen, vind het heel knap van je...!
Bedankt voor je reactie, het gebeurd inderdaad gewoon met een eitje van mij ja. Denk niet dat het veel uitmaakt qua gevoel of het mijn eitje is of een donor eitje. in beide gevallen draag ik het en zal ik het baren....dus dat blijft voor mij hetzelfde. Het zal ook echt niet makkelijk zijn... we zijn daarom ook nog niet er mee begonnen, en kijken eerst naar de voors en tegens en alle opties. Gefeliciteerd met je zwangerschap,ik wens je alle geluk en gezondheid! Groetjes
het lijkt mij ook heel moeilijk en dan helemaal met een eitje van je zelf want je gaat dan denk ik toch steeds zoeken naar gelijkenissen van jezelf erin. zoals kijk hij zij heeft mijn ogen of neus. in dat opzicht lijkt het mij dan nog zwaarder. om het dan af te moeten staan zeg maar want dat is dan in principe wat je doet. met een eitje van een ander heb je dat dan niet dat is gewoon gegroeid in jou en heeft dus geen trekjes vann jou. vind het heel lief van je dat je zoiets doet. ik ken ook iemand die dus de zaaddonor is geweest van een aantal kids ze zijn nu nog heel erg goed bevriend geloof dat dat ook een lesbisch stel is. de kids zijn nog onder de tien maar dus wel ergens van hem hij is nu gewoon een oom en dat wertk perfect. hij was toen ook heel blij dat ie het kon doen. voor deze vrouwen. succes met jullie keuze.
Ik vind het heel erg knap van je en ik denk dat ik hetzelfde zou doen. Maar dan inderdaad alleen als je er 100 % van overtuigd bent dat hij een goede vader zou zijn. En omdat het een goede vriend is blijf je het kindje regelmatig zien. Lijkt me toch beter dan draagmoeder zijn voor een onbekende. Ik snap wel dat je je zelf wilt insemineren. Op dit forum ben ik al een keer tegengekomen dat mensen dat doen en daar uitleg over geven. Succes met je keuze.
Ik vindt het een heel mooi gebaar! Ik kan niks anders zeggen! Het is prachtig zo iets groots voor je medemens te willen en kunnen doen...... Super meid! Succes!
Heel knap en vooral lief van je dat je dit wilt doen. Ik zou het zelf niet kunnen, ik zou het kindje altijd als de mijne zien en zou het niet aankunnen om een kindje 9 maand te dragen met alle kwaaltjes en gevoelens en een bevalling meemaken en dan het kindje niet zelf op kunnen voeden.
Ik heb altijd wel in gedachte dat ik mijn eicellen zou willen doneren, als wij klaar zijn met kids. Om de een of andere reden denk ik dat ik gemakkelijker een eitje kan afstaan dan een kind (met een eicel van een ander) zou kunnen dragen en baren. Voor mij is de opgebouwde band door het groeien in mijn buik belangrijker dan een bloedband. MAar goed; ik vind het nobel wat je wilt doen. Begrijp ik goed dat jou vriend alleenstaand is? Daar zou ik wel over twijfelen. Hij is nog jong, kan zomaar een leuke vriendin ontmoeten. Misschien gebeurt het zelfs wel tijdens de zwangerschap. Ik zou heel voorzichtig zijn hiermee. Niemand, maar vooral het kind niet, zit erop te wachten als het straks moeizaam zal gaan... Denk er goed over na en je hebt de tijd. Jij bent nog jong genoeg om over 4 jaar ofzo alsnog deze stap te zetten en hij is jong genoeg om zo lang te wachten... Ookal is een wens natuurlijk heel moeilijk uit te stellen.
wow, een man die alleen een kind wil, dat had ik nog niet eerder gehoord. ik vind het raar, denk ik. aan de andere kant vind ik het bij een vrouw wel normaal, dus waarom bij een man niet? dus ik ben er nog niet over uit los daarvan vind ik het van jou en je vriend geweldig! maar zou het niet heel moeilijk voor jou zijn aangezien je zelf ook nog een kind wil? als je draagmoeder wilt zijn en je doet het op de officiele manier zeg maar, via een ziekenhuis dan mag dat alleen als jouw eigen gezin compleet is. wat je zelf zegt, je moet er goed over nadenken. maar ik denk dat ik het voor een goede vriend ook zou doen. mijn vriend zou op zijn beurt ook donor mogen zijn voor een lesbische vriendin van hem. succes ermee!
Om heel eerlijk te zijn vind ik het naast knap, ook wel vreemd en misschien ook wel zielig voor het kindje. Zal hij/zij zich later niet gaan afvragen waarom juist hij/zij is 'afgestaan'? Waarom hij/zij alleen een vader heeft? Ik vind het anders bij een vader en moeder, waarbij de draagmoeder niet haar eigen eicel gebruikt. Jij geeft straks je eigen kindje weg, dat zou ik niet kunnen. Zou het heel anders ervaren als het niet mijn eigen eicel zou zijn. Sorry dat ik er eerder wat negatief tegenover sta. Wel wens ik je veel succes en jullie er allen gelukkig van worden, waarom dan niet!
Ik ben het gedeeltelijk met Suus eens. Wat als het kind strax ouder is en misschien jaloers kan worden, dat jij wel een gezellig gezin hebt met een papa en mama en een broertje en/of zusje. Ik vind het onwijs knap en ik heb er zelf ook wel eens over nagedacht met een homovriend van mij, maar ik zou het té veel als eigen zien... Moeilijk hoor! Suc6 met je "keuze"!
ik ben het met suus1983 eens..ik zou het nooit op deze manier doen. Het is je eigen kind dat je "weg geeft" en daarnaast zijn jullie vrienden dus jullie zullen elkaar blijven zien. Ook de kinderen zullen elkaar dus zien en hoe zal het kindje zich voelen als ze ziet dat jullie een echt gezin zijn en hij/zij broertjes/zusjes heeft maar er niet mee opgroeid.. niet dat het kindje niet goed terecht komt ofzo maar lijkt me heel raar voor hem/haar.. ik wil wel even zeggen dat ik het echt heel bijzonder vind dat je zoiets doet voor een goede vriend... conclusie: Ik zou het dus nooit kunnen met een eigen eitje maar een donor eitje vind ik al heel wat anders... als bij mij een goede vriendin/zus een draagmoeder nodig heeft zou ik er ook over nadenken
Pfoei, ik vind het een moeilijke. Aan de ene kant kan ik me voorstellen dat je het voor je beste vriend wil doen. Dat kan ik me zelfs heel goed voorstellen. maar aan de andere kant, je eigen gezin is nog niet compleet. In het ziekenhuis zou je er daardoor niet eens voor in aanmerking komen. En dat lijkt me geen overbodige regel. Wat als je het toch niet blijkt te kunnen bijvoorbeeld? En inderdaad wat anderen al zeggen, dit kind groeit op bij zijn/haar vader en ziet van een afstandje dat al zijn broertjes/zusjes en moeder allemaal samen in een ander huis wonen. Toch vind ik het heel dapper en mooi als je het doet, maar denk er alsjeblieft goed over na. Ik zal dit topic blijven volgen, ik ben heel erg benieuwd wat je uiteindelijke beslissing zal zijn. Succes!
Ik zie dat er negatieve en positieve reactie`s komen op dit verhaal. Ieder zijn mening gelukkig zullen we maar zeggen. Nou mijn man heeft dus zeg maar in een potje gespoten en de vrouw die zwanger wilde raken kwam het zeg maar altijd bij ons halen zo rond de eisprong. Zij bracht het dan zelf in en ja dan moet je gewoon geluk hebben. Hun deden het met een spuitje wat je bij de apotheker kan kopen, dus niets speciaal ofzo. De sperma hielt zij dan wel tot ze thuis was op lichaams temp. dat deed ze door middel van het potje op haal lichaam te dragen. Dus echt op de huid en niet op de kleding. Ja meer tips weet ik eigenlijk zo even niet. Ik vind het gewoon heel mooi gebaar en waarom niet als jullie allemaal er goed bij voelen. Mensen kijken tenover hoe en wat wij hebben gedaan ook raar, dus laat je vooral door niemand lijden en zorg dat je zelf er een goed gevoel aan hebt. Dat is wat ik wil zeggen. Wij zijn heel gelukkig hoe en wat we hebben gedaan en het is zo mooi om juist wel het kind te zien opgroeien en wetend dat het van m`n man is, is zo speciaal en het geeft zo goed gevoel dat je iemand (vriendin) heb geholpen. Volg je hart en praat vooral over alles wat je te binnen schiet. Beter nu over praten dan achteraf spijt krijgen van iets. Wij hebben trouwens geen geld gekregen of zo dit was gewoon een vrienden gebaar om het even makkelijk te verwoorden. Heel veel succes. Laat je mij weten wat je gaat doen? Groetjes
Jeetje.... Wat liefdevol dat je dit wilt doen. Wat mij tegen staat aan dit ooit zelf te gaan doen is dat je officieel afstand moet gaan doen van je kindje en je man moet dat ook gaan doen. Het gaat, ik weet het termijn niet precies, maar igg nog jaren duren voordat hij officieel de vader is en jullie twee blijven officieel dan nog de ouders. Ja, ook al is het zijn zaad niet, jouw man zal een hele poos officieel de vader zijn van dat kind.... Beetje een raar idee. Bovendien: het allerbelangrijkste oor mij om het denk ik nooit te gaan doen: hoe weet je van te voren dat je daadwerkelijk het kind kunt afstaan.... Hebben jullie het er trouwens over gehad wat jullie gaat doen als blijkt dat: - het er niet 1 is, maar een tweeling - je het niet eens zou zijn met de manier waarop hij het daadwerkelijk gaat opvoeden - wat je zou gaan doen als hij zou komen te overlijden? ( jij en je man zullen je kindje ter adoptie moeten aanbieden aan hem. De rechter gaat daar alleen mee akkoort als jullie aangeven dat het kind nimmer meer iets van jullie te verwachten zal hebben.... als jullie aangeven in dat geva het wel te willen opvoeden, mag de rechter niet instemmen met de adoptie....) - blijkt dat het kindje niet gezond is - als hij in tussen tijd een partner vind etc etc Ben wel benieuwd of jullie daar allemaal al over nagedacht hebben...? Nogmaals: ik vind het heel liefdevol van jou, maar ik zou het dus niet doen
Ja maartje dat zijn dingen waar je zeker over moet praten. Ik denk wel dat draagmoeder daar wel over nadenkt en over praat. Dat zijn dingen die je bespreekbaar moet maken. Daar hebben wij ook allemaal over gepraat.