tja, ik wil graag een tweede kindje. helaas heb ik mijn vorige zwangerschap niet als prettig ervaren, om nog maar niet te spreken van de bevalling...... ik zie zo op om weer zwanger te zijn. ben ik de enige of zijn er meer mensen die dit hebben. die dus geen roze wolk hebben.
nou ik zit nog in mijn zwangerschap maar.... ervaar deze als zeeeer onprettig. al die verhalen over dat zwanger zijn zoiets magisch is hoor ik bijna zuchtend aan. ik moet er ook niet aan denken om snel weer zwanger te zijn. ik ben ontzettend blij met het kindje wat ik ga krijgen. maar zwanger zijn... nee geen pretje vind ik. soms voel ik me wel eens schuldig over omdat ik weet dat er zovelen zijn die wel met me willen ruilen. maar helaas ervaar ik het eenmaal zo. de eerste schopjes van mijn kind deden me vreselijk pijn. en door mijn endo nog steeds. kan niet wachten tot mijn kindje er daadwerkelijk is.
van mij mag hele zwangerschap zooo overgeslagen worden.. ik vind het een persoonlijke hel die ik nu voor 3de keer doormaak. en maar dagen tellen tot het eind.
ja, dat had ik dus ook. ik ervaarde het schoppen tegen het einde van de zwangerschap als erg vervelend. vooral snachts. ik kon niet slapen omdat de kleine wakker was snachts. ik voelde me ook wel eens schuldig (ken nl mensen die geen kinderen kunnen krijgen) dus klagen deed ik alleen tegen mijn vriend.
Heb een goede zwangerschap gehad, een klote bevalling maar goed. Die roze wolk heb ik nooit gehad, wel heb ik een geweldige dochter gekregen. Vond ook altijd 1 meer dan genoeg, wilde eerst niet eens kinderen. Nu willen we er nog eentje, naar ons idee is ons gezin hiermee wel 'compleet'. De eerste weken lijken me wel weer spannend, (vooropgesteld dat het weer mag lukken he) maar om nu te zeggen, ik heb er zin in? Nee niet echt. Het gevoel om het te willen is er op zich wel, maar... Och ja...
ik vind het heerlijk om zwanger te zijn, maar de zwaarste weken moeten voor mij nog komen dus wie weet piep ik straks wel heel anders...
Ik kan me er echt niets bij voorstellen, maar wij zij al heel lang bezig en alle behandelingen zijn ook geen pretje. Kan me neit voorstellen dat zwanger zijn erger is. Maar ik begrijp wel dat het niet altijd een roze wolk is, zo zie ik het nu, maar mijn beeld is een beetje vertekend. Als ik meiden hoor klagen doet het me soms ook wel een beetje pijn, maar dan denk ik altijd, iedereen lijdt zijn eigen leed. Ik het mijne en hun het hunne. Ik wil jullie heel veel succes wensen en hopelijk een hele leuke en voorspoedige 2e zwangerschap! Liefs Zora
@ zora ik kon me er ook niets bij voor stellen. ik wilde ook zo graag zwanger raken. maar door alle endo verklevingen in mijn buik waar ik nu geen medicatie tegen kan krijgen is zwanger zijn toch echt niet leuk.
Hoi Hier ook wel het idee om toe te zijn aan een tweede wondertje. Ons ventje is het resultaat van onze derde iui behandeling en na alle onderzoeken, puregon-spuiten, pregnylprikken en de 3 iui's heb ik het zwanger zijn niet echt als vervelend of zwaar gezien. Wat ongemakkelijk soms en af en toe even uitklagen bij m'n man, vooral omdat ik zo ontzettend bang was dat het alsnog ergens fout zijn gaan. Het gevoel van Zora herken ik heel erg. Ik heb weleens tegen een zwangere vriendin geroepen (die het bij nader inzien echt zwaar had ) dat ik zo met d'r zou ruilen, en dat ze niet zo moest zeuren. Ik en met mij nog tig andere vrouwen zouden wel met d'r willen ruilen. Dat was toen mijn gevoel (en dankzij puregon af en toe niet helemaal te controleren) Mijn menig is dat als je een hele rit van onderzoeken en behandelingen achter de rug hebt is een zwangerschap "geestelijk" goed te doen, maar lichamelijk, tsja... dat verschilt weleens van dag tot dag. En de bevalling, zucht, ik zou het zo weer doen, maar dan wel vanaf wee 1 in het ziekenhuis met m'n vriend de morfinepomp Groetjes Mel
Volgens mij zijn het twee verschillende dingen. Ik besef me donders goed dat het bij ons heel makkelijk gegaan is, dat ik niet mag klagen (behalve over de bevalling dan he) en dat het een wonder is als je kinderwens zo snel in vervulling gaat als bij ons. Als je loopt te zeiken over bevallen, jankende babietjes en andere dingen en daarna iets leest over mensen die moeilijk zwanger worden, drukt dat je zeker met je neus op de feiten! Je hebt weinig te klagen, het hoort er nu eenmaal bij. Daar hebben jullie helemaal gelijk in! Maar de een vindt het geweldig om zwanger te zijn, de ander zit het gewoon uit tot het gewenste kindje geboren wordt. Natuurlijk besef ik dat het veel fijner is om snel zwanger te zijn, dan om al die onderzoeken te ondergaan en elke maand weer teleurgesteld te zijn! Maar het is wel wat jij zegt, Zora. Iedereen lijdt zijn eigen leed. Ik heb het lang moeilijk gehad met de bevalling, maar het is een wonder dat ik heb mogen bevallen, absoluut! Alleen is de kinderwens romantischer dan uiteindelijk het krijgen van kinderen (op dat moment he) En op een gegeven moment romantiseer je dingen, zoals zwanger zijn en bevallen. Terwijl dat ongelofelijk veel impact kan hebben. Maar ik kan -gelukkig- niet oordelen over de impact van niet zwanger worden.
daarom heb ik ook alleen tegen mijn vriend lopen zeuren over het zwanger zijn e.d. ik snap dat je ,als je niet (makkelijk) zwanger kunt worden, er heel anders tegen aan kijkt. het is ook niet mijn bedoeling om mensen tegen het hoofd te stoten, ik vroeg me alleen af of er meer mensen zijn die geen roze wolk ervaren. het lijkt wel of ik de enige ben die het erg zwaar valt, dus vandaar dit topic. sorry als ik iemand tegen zijn hoofd gestoten heb (zeg je dat zo?)
Hey Odet, ik herken het wel eigenlijk. Wij zijn al best een tijd 'bezig' voor een tweede, en verlang er super naar, maar inderdaad, tegen de zwangerschap zelf zie ik best wel op.... maar aan de andere kant probeer ik er positief tegenover te staan, omdat je nooit van tevoren weet hoe het loopt.
ik herken het wel.. de eerste 5 maand waren makkelijk maar toen begon de rugpijn en die was niet mis.. brandend maagzuur en aan het einde een te hoge bloeddruk waardoor zoonlief dik 4 week te vroeg kwam. 36 uur rugweeen en 11 dagen ziekenhuis met een moeizame start. ben snel van mijn blauwe wolk afgedonderd.. Maar besef me ook dat ik van geluk mag spreken dat hij gezond was en ter wereld kwam. heb het in mijn omgeving ook anders gezien.. Maar ben wel weer bang voor een evt vroeggeboorte en daar zie ik enorm tegen op.