Ben benieuwd naar jullie mening.. Het zit zo; Ik werk op een woongroep voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik volg een cursus seksualiteit en ik merk dat ik er moeite mee heb. Niet om het feit dat het over seks gaat, of dat ik vind dat deze mensen deze gevoelens niet hebben, absoluut niet. Er wordt van je verwacht dat de seksuele gevoelens worden omschreven in de zorgplannen/behandelplannen hoe ze ook maar genoemd worden, maar ook dat je er op rapporteert. Ik schrijf die plannen zelf en mijn gewoonte is dat als de cliënt het aankan, het enigszins kan begrijpen en er bij WIL zitten, dan zitten zij dus bij de bespreking van dit plan wat jaarlijks gebeurd. Het lijkt mij heel vreemd en confronterend als er dus tijdens zo´n bespreking de seksuele gevoelens van jezelf besproken worden, of niet? Ik hik hier dus gewoon tegen aan, maar misschien mis ik ergens het grotere plaatje. Wat voor meerwaarde heeft het dat het in zo´n plan staat? Ik snap best dat als er afwijkend gedrag is dat dit ergens moet staan en dat mensen hiervan op de hoogte moeten zijn, maar als de gevoelens zich enkel uiten door de deur dicht te doen en het gezellig te maken met zichzelf dan zie ik de meerwaarde er niet van in dat dat in zo´n plan moet staan, wat veelte veel mensen kunnen lezen. Wat vinden jullie daar van? Overigens is het niet zo dat ik de hele cursus niet leuk vind hierdoor, want ik vind het juist wel weer goed dat het hele onderwerp bespreekbaar wordt gemaakt en ik merk ook wel dat dat hier en daar ook wel nodig is! Ongeacht hoe iemand er ook over denkt. Nou brand eens los. In het kort; stel jij bent een cliënt met seksuele gevoelens en je maakt het wel eens gezellig met jezelf en er wordt een plan geschreven waarin dat precies wordt omschreven. Wat zou je daar van vinden? Dat plan wordt overigens besproken waar familie en/of verwanten bij zijn.
Ik denk dat dat eraan ligt hoe zwaar de verstandelijke beperking is.. Nu zeg ik volmondig 'Nee, dat is niet prettig', maar ik weet niet of de clienten hier anders over denken/mee omgaan..
Vind het inderdaad ook raar en zie het nut er niet van in, lijkt me extra werk voor niks! Ik zou er als cliënt ook zeker moeite mee hebben als mijn verder normale seksuele gedrag tot in detail beschreven zou worden. Zowel in het algemeen (als ik een normaal eetgedrag vertoon is het ook raar om tot in detail bij te houden wat ik zoal eet?) als specifiek omdat het om seks gaat en mijn familie e.d. daar (zolang het niet problematisch is) niks mee te maken heeft. Zou het niet erg vinden als er een beetje nagevraagd wordt maar dan zou ik verwachten dat in het dossier een zeer korte beschrijving in de trant van 'vertoont normaal seksueel gedrag' zou voldoen.
Mijn eerste reactie is dat het mij nog al prive lijkt om in gezelschap te bespreken waar een client bij is.... Ik begrijp dat jullie het merken en in de gaten hebben als een client het gezellig maakt op zijn of haar kamer, hoort er bij denk ik dan. Maar ik kan me voor stellen dat het "lastig" te bespreken is als de client er zelf bij is.... Ik zou als ik client was en er bij wilde zitten en dus zou begrijpen waar het allemaal over gaat, het behoorlijk gênant vinden als dit besproken zou worden.....
Aaah ja dat was handig om te vermelden, slecht geslapen op het werk krijg je onduidelijke verhalen van We hebben een hele diverse groep van meervoudig tot licht verstandelijk beperkt, maar ik heb enkel de mensen met een licht verstandelijke beperking bij de bespreking..Van 1 weet ik echt 200% zeker dat ze gillend wegrent tijdens die bespreking als dit wordt besproken waar haar ouders bijzitten..
Ik doe hetzelfde werk als jij en ik zie het onderwerp seksualiteit als een onderdeel van het totale leven van de cliënt, en alle facetten van het leven en de hulpverlening die daarbij komt kijken worden besproken. Het is compleet afhankelijk van de cliënt. Wanneer de cliënt het inderdaad gezellig heeft met zichzelf en het is niet verbonden aan een hulpvraag o.i.d. dan vind ik dat het niet besproken hoeft te worden in een gesprek. Het in het plan vermelden is voldoende. ( Ik neem aan dat jullie ook met het elektronisch cliëntdossier werken?) Wanneer seksualiteit en de beleving daarvan verbonden is aan een doelstelling of hulpvraag, dan is het wel een gespreksonderwerp. Het is afhankelijk van het niveau van de cliënt hoe het in zo'n gesprek vormgegeven kan worden. Dat is in het kort hoe ik het zie.
Klopt ja. Dan vind ik het inderdaad ook een heel ander verhaal, maar het is echt puur het stukje wat ik omschrijf waar ik tegenaan hik. Er zit geen hulpvraag achter. Zouden wij hier als begeleiders ondersteuning in moeten bieden doordat die hulpvraag er ligt dan wordt het ook een heel ander verhaal, maar dit is niet aan de orde.
Ik vind het erg mensonterend om dit in het plan geschreven wordt en besproken wordt met de ouders erbij. Ze hebben al zo weinig privacy en dan moet dit ook nog eens hard op besproken worden?! Nee sorry dat gaat mij te ver gaan. Heb ook met mensen met een verstandelijke beperking gewerkt en mee gemaakt dat de ouders vonden dat hun kind(30+) geen seksuele gevoelens hadden en dit zeker niet hoefden te uiten. We mochten hun kind niet de gelegenheid geven om dit te uiten. Met als gevolg gefrustreerde cliënten
Nou ik zou dat niet tof vinden als client zijnde. Je privacy is toch al beperkt als je op zo'n groep zit lijkt me. Ik zou het alleen noemen als het problemen veroorzaakt.
Ik heb totaal geen ervaring met deze sector, maar ik zie het nut er ook niet zo van in.. Als nu inderdaad uit afwijkend gedrag zou blijken dat ze graag aan anderen willen zitten, die daar géén behoefte aan hebben, en ze kunnen niet inschatten hoe ver ze kunnen of mogen gaan daarin, dan zou het in mijn ogen een reden hebben om het te bespreken. Maar in dit geval.. Nee..
Ja dat is inderdaad weer een heel ander verhaal. Dat zal ook de opzet van de cursus zijn. Proberen het weer wat open te breken en het bespreekbaar te maken. Dat vind ik een goed punt, maar niet ten koste van. Druist tegen al mijn gevoelens in eigenlijk. Maar zo te lezen ben ik niet de enige. Ik ga dit eens op tafel gooien en kijken wat we daar mee kunnen.
Als er geen hulpvraag of problematisch gedrag achter zit, vind ik ook niet dat het uitgebreid omschreven hoeft te worden. En zeker niet uitgebreid besproken. Omdat dergelijke plannen vaak voor lange tijd bij de client blijven, en omdat clienten te maken krijgen met meerdere begeleiders, vind ik wel dat er iets beschreven moet staan. Puur om een goed beeld van de persoon te krijgen. Maar voor mij als invaller op jouw groep zou het bijvoorbeeld voldoende zijn te weten dat wanneer deze client de deur dicht doet voor wat privetijd, dit ok is.
Dan gewoon vermelden in het daarvoor bestemde "kader" binnen het plan en klaar. Althans, zo werkt het bij mij dan. Gewoon voor het complete beeld van de cliënt.
Yep, dat is ook hoe ik het altijd gedaan heb. Dat blijf ik dus ook maar doen en geen gedetailleerde beschrijvingen en besprekingen wat dat betreft.