Heej meiden, Ik ben heel benieuwd of er ook meiden zijn die 'ergens' wel wisten dat het misschien niet goed zou gaan, zoals ik. Het duurde bij mij erg lang voordat ik een positieve test had. Iets van 10 dagen overtijd ofzo. Eerst dus een negatieve test, toen een ongeldige test, en toen eindelijk een positieve. Tuurlijk was ik blij maar iets in me zei dat het wel 'vreemd' was. Het eerste gesprek bij de vk vond ik vreemd. Ik vond dat ze veel te ver op de zaken vooruit liep. Wilde ik thuis bevallen of niet.. ik dacht.. man.. laten we eerst even afwachten! Ik voelde ook niet de drang het aan allemaal mensen te vertellen. Uiteindelijk hebben we het onze ouders en zussen verteld met Sinterklaas, zaterdag. Was heel bijzonder en ontroerend. De volgende dag, gisteren, verloor ik bloed en voelde ik me erg ongesteld. Vandaag een echo gekregen en wat bleek: het vruchtje was niet goed ontwikkeld en veel te klein voor 10 weken zwangerschap. Het was maar 3 millimeter en had geen hartje. Een klein klompje cellen met een vruchtzakje. Het is dus al heel vroeg gestopt met groeien. Een MA dus. Ik keek gelaten naar het scherm en dacht alleen maar: ik wist het wel, en het is goed zo. Misschien voor sommige van jullie vreemd om te lezen, maar ergens voelt het okee. Juist omdat het een bevestiging is van mijn intuitie. Dat het nog geen duidelijk 'mensje' was, maakt het wel makkelijker hoor. Nouja, ach.. dit is mijn verhaal en er zijn zoveel verschillende verhalen. Ik ben gewoon benieuwd of er meer meiden zijn die zo'n ervaring hebben (gehad). Natuurlijk ben ik wel teleurgesteld hoor! Ik heb gisteren heel lang gehuild.. En nu is het even afwachten op een belletje van de vk; hoe nu verder? Nog langer wachten tot het lichaam het zelf gaat opruimen (maar ja, het zit er al zo'n 5 weken levenloos in.. dus gaat dat gebeuren?) of naar de gyn...? Liefs, Wil
jeetje wat erg... maar wel bijzonder dat je intuitie het juist had..het zit in jouw lijf... onbewust weten we zoveel.... mischien ook een soort van beschermingsmechanisme... gelukkig ben je wel verdrietig maar niet toaal gebroken.. je had je er soort van op voorbereid... toch heel veel sterkte... want leuk is het niet... gr Jose
ik had het ook dat ik het al voelde. ik wist eigenlijk al na 2 1/2 dat ik zwanger was net na de innestelingsdag heb gewacht tot 4 weken met testen maar wat ik dacht was ook zo. heb me 1 week na de test blij gevoelt en daarna was het gevoel er alleen ouders en mijn man wisten het maar die vonden het allemaal maar een beetje raar dat ik dacht dat het niet goed zat. met 10 weken begon ik te vloeien echo gehad die bevestigde wat ik al dacht en met 11 weken kwam het gelukkig vanzelf. het is nu 3 weken geleden dat ik mijn miskraam gehad heb en voel me weer precies het zelfde als die tijd dat ik zwanger was toch nog maar even afwachten misschien hoop ik deze keer te veel maar heb goede hoop dat het weer raak is. heel veel sterkte veronique
Ik had vorig jaar ook een positieve test maar had ook geen goed gevoel erbij. Iedereen zei, maak je nie druk het komt wel goed, maar uiteindelijk bleek mijn gevoel wel te kloppen!
hey tja ik dacht ook dat ik op mijn gevoel kon vertrouwen maar helaas. de eerste keer dat ik zwanger was durfde ik ook totaal niet vooruit te kijken, was extreem bang voor een mk, en toen met de echo van 8wk me baby 8dagen achter liep had ik helemaaaal geen goed gevoel meer en idd 1,5 week later bleek op de echo dat het hartje was gestopt, mijn voorgevoel klopte dus. maarrrr daarna was ik weer vrij snel zwanger en had vanaf t begin een goed gevoel, durfde ook echt vooruit te denken... 1e echo alles prima groei klopte ook helemaal yesss 2e 3e en 4e echo allemaal super, en ineens bij de 5e echo was ruim 11 weken geen hartje meer...nou dat kwam echt totaal onverwacht,,,,, wil jullie niet bang maken ofzo maar ik kan dus totaal niet meer op me gevoel vertrouwen, een goed of slecht gevoel maakt bij mij dus niks uit.... maar misscien dat het bij sommige toch anders is, hoop het van harte sterkte
ook mijn gevoel klopte soms wel en niet. De eerste en de derde miskraam wist ik al dat er niets klopte, maar met name de eerste keer zei iedereen dat ik er gewoon van moest genieten. Je hebt geen enkel vergelijkingsmateriaal, dus dacht ook dat iedereen gelijk had. De derde keer wist ik dat er iets niet klopte en toen ik vreselijk veel pijn kreeg (bbz) bevestigde dat alleen maar mijn gevoel. De andere miskramen voelde ik me goed en wist ik zeker dat het wel goed zou zijn. Vooral de laatste miskraam had ik dit erg sterk. Tegen beter weten bleef ik er vertrouwen inhouden en het bleek helemaal niet goed . Verdriet heb ik er toch wel van hoe ik me ook vantevoren voel en het lukt toch om je op één of andere manier te beschermen. In ieder geval dat is mijn ervaring en ik vertrouw alleen nog maar op goede echo's in plaats van op het gevoel.
Hier ook een naar voor gevoel. Vanaf het moment dat ik positief testte heb ik het gevoel gehad dat het mis was. De echo met 9 weken bevestigde dit. Ik heb geen aanwijzingen lichamelijk gehad dat het mis zou zijn. Geen bloedverlies of buikpijn. En toch wist ik het er is iets niet in orde. Toen ik gecuretteerd was had ik weer een naar voor gevoel en dit was wederom juist. De curettage was niet goed verlopen en er zat nog rest weefsel in mijn baarmoeder. Dus na een maand weer gecuretteerd!
Ik had de eerste keer ook echt het gevoel dat het niet zo goed zat. Had het hoewel ik al 15 weken was nog steeds aan sommige mensen niet verteld...
Dank jullie wel voor de reacties. Mijn intuitie vertelt me al dagen dat mijn lichaam het vruchtje niet zelfstandig eruit zal werken. Morgen overleg ik met de vk en maakt zij (hopelijk) een afspraak bij de gyn. Ik ben er wel een beetje klaar mee nu. Al 5 weken levenloos in mijn lijf....