Hoi allemaal, Wij gaan begin volgend jaar beginnen aan onze 3e ICSI-poging. Zoals veel van jullie wel zullen doen, zijn wij toch ook aan het nadenken over andere behandelingen en/of mogelijkheden zoals pleegzorg o.i.d Ik wil niet zeggen dat we na 3 ICSI-pogingen stoppen, maar je komt misschien toch ooit op het punt dat je daar mee stopt. Nu zijn wij ons een beetje aan het inlezen over KID. We vinden het eng en weten nog niet goed of we dit eventueel zouden willen, maar we praten er veel over. Één van de vragen die wij hebben is wat we eventueel tegen de omgeving en tegen het kindje zullen vertellen. Wij willen het voor de omgeving graag geheim houden (behalve ouders en zussen van mij en vriendjes broer), vooral vriendje wil dit, omdat hij zich, eigen woorden, ik vind het niet nodig, toch een beetje schaamt voor dit hele gebeuren. Ook hebben we het veel over het evt kindje. Wat vertellen we hem of haar, of vertellen we helemaal niks. Wordt het kindje er gelukkiger van als het dit allemaal weet...enz enz... Ik zou graag verhalen horen van meiden die nu in het KID-traject zitten, of die een kindje via KID hebben gekregen. Wat is jullie ervaring, hoe denken jullie erover? We hopen dat we het geluk mogen hebben om via ICSI zwanger te raken, maar het geeft een fijn gevoel dat er nog meer mogelijkheden zijn. Heel veel sterkte en ik hoop op veel wondertjes! Liefs Loesie
He meis, Allereerst wil ik je zeggen dat ik hoop dat jullie 3e poging gaat slagen.....ik ga er iig heel erg hard voor duimen. Heel veel succes met jullie besluit over KID.......ik snap zeker dat het niet makkelijk om de keus te maken vertellen of niet vertellen. Helaas kan ik je er weinig advies in geven......volg je hart! dikke knuf Maaike
Loesie wij kennen elkaar al! En je kent ook mijn situatie, onze cryo's zijn kid "kindjes". We hadden dit van te voren besloten als de tese negatief was dat we dit zouden doen. Maar dit hebben we niet over 1 nacht ijs besloten en er 1 jaar over gedaan! Wij gaan het niemand maar dan ook niemand vertellen. Alleen wij weten dit maar voor de rest hoeft niemand het te weten. Idd ook voor de reacties naar mijn man toe, en in belgië is de donor anoniem dus het kindje zou er nooit wat van kunnen vinden. Ik vind jullie heel sterk dat jullie hier toch over nadenken. Meis doe het rustig aan en als je vragen hebt stel ze gerust! Liefs Elif
Ik sta zelf gelukkig niet voor deze keuze, maar ik vind dat je dit wel aan je kind moet vertellen. Hoe jonger, hoe beter. Doe er normaal over, dan doet je kind er ook normaal over. Als je een groot, donker geheim voor je kind(eren) verzwijgt, dan voelen ze dat toch wel aan. Als je het dan eindelijk moet vertellen als ze al tieners of volwassenen zijn, dan kan dit tot heel wat boosheid leiden.
Aquilegia , dat ligt er maar net aan. Ook uit welke cultuur je komt. Voor mijn man en het kind zou het niet prettig zijn!!
Ik kan me voorstellen dat het cultuurgerelateerd is. Als het in jullie cultuur zo'n afgang is voor de man als het niet zijn biologische kind is... en voor het kind dus ook. Ja, dan ligt het anders. Ik wil ook zeker niet oordelen over een situatie waar ik niet mee te maken heb. Maar ik zou zelf het gevoel hebben dat het tussen mij en het kind in staat. Bij ons zou het niet om zaad gaan, maar misschien ooit nog om eiceldonatie. Dan zou ik dit wel aan mijn kind vertellen. En waarschijnlijk ook aan mijn omgeving. Maar mijn culturele achtergrond is ongetwijfeld anders dan die van jou. Ik wens jullie het allerbeste toe.
sorry ik reageer best heftig lees ik. Ik ben zo op van de zenuwen word maar niet ongi 7 dagen overtijd door die hele icsi en wil gewoon verder. sorry had het niet zo vervelend bedoelt. Ik hoop dat jullie niet aan ecd hoeven te denken! Voor mij is het nog niet zo moeilijk maar mijn man is turks en ik zou het erg vinden als er in turkije word gezegd: nou hoor ben jij een man! Ze zochten gelukkig wel een donor wat echt op mijn man leek. Dus dat is alweer wat geruster. Nogmaals sorry van het hormonster hier
Wij gaan voor openheid. Geheim houden zal alleen lukken wanneer niemand behalve jullie zelf ervanaf weten. Anders heb je altijd kans dat iemand zich gaat verspreken. Als je kiest voor geheimhouding moet je dit levensgrote geheim meenemen in je graf. Dit is echt loeizwaar! Bedenk je dus goed of je dit wel aan kan. Wij kiezen voor openheid, omdat wij vinden dat een kind mag weten waar het vandaan komt. Onze kinderen zullen zich niet altijd herkennen in mn man. Zouden ze niet weten hoe dit komt, dan zullen ze altijd het gevoel hebben dat er iets niet klopt. Kinderen voelen dat namelijk heel goed aan. Wij zijn zelf erg voor eerlijkheid. Zouden wij dit geheim houden, dan gaat dat compleet tegen onze eigen normen en waarden in. Dat voelt heel verkeerd. Liegen tegen mn eigen kind, dat zou ik niet willen. Wij houden onze kinderwens en de problemen eromheen geheim (totdat we zwanger zijn) Maar dat is echt heel zwaar! En ik weet dat aan dit geheim een einde komt. Mn leven lang zoiets groots geheim houden zou me kapot maken. Ik heb heel veel gelezen over ervaringen van KIDkinderen en KIDouders. Zowel van ouders die het geheim hebben gehouden als ouders die voor openheid zijn gegaan. KIDkinderen die het al vanaf kinds af aan weten en KIDkinderen die het pas op latere leeftijd te weten zijn gekomen. Hierdoor hebben wij gekozen om direct vanaf de geboorte open kaart te spelen. Zo groeien ze ermee op en weten ze niet beter. Het is iets normaals en dan zullen ze er doorgaans niet al te veel moeite mee hebben (de meeste verhalen die ik heb gelezen waren van KIDkinderen die er compleet geen problemen mee hebben) De kinderen die het pas op latere leeftijd te weten zijn gekomen (puberteit of later) hebben er vrijwel altijd moeite mee. Vaak een identiteitsprobleem. En heel vaak breken ze het contact met de ouders. Dit zijn nog niet alle punten waardoor en waarop wij besloten hebben om voor openheid te kiezen, maar wel de grootste. Ik kan je trouwens het boek KID kind van Caja Cazemier aanraden mochten jullie voor KID gaan. Dit gaat ook over openheid en geheimhouding. Het is een kinderboek, maar erg mooi geschreven als je zelf met KID bezig bent. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. En ik hoop dat jullie nooit een keuze hoeven te maken over deze onderwerpen! Liefs Dreamer
Bedankt voor jullie lieve reacties. Het zijn inderdaad vragen die de hele tijd door mijn hoofd spelen. We zijn er dus wel over uit dat, mochten we voor KID gaan, we het niet vertellen aan onze omgeving. Behalve dan aan beide ouders, mijn zussen en zijn broer. Ik zou dit ook niet voor hen kunnen verzwijgen. Ze weten overal vanaf en zou het niet eerlijk vinden om dan ineens te zeggen dat het via ICSI gelukt is, terwijl het KID is geworden. Wat dreamer zei over het kindje, vond ik wel erg interessant. Heb je dat op internet opgezocht?! Ik denk namelijk ook dat ik niet met zo'n geheim kan leven, het zal altijd tussen 'ons' in staan. Maar begin je er dan zelf over en zo ja, op welke leeftijd, of wacht je tot het vragen krijgt waar het baby'tje vandaan komt? En hoe een baby gemaakt wordt?! Ik denk dat als wij ons kind uit zouden leggen dat wij heel graag zo'n lieverd zouden willen, maar dat papa niet genoeg zaadjes had en wij daarom van een lieve meneer die wij niet kennen een zaadje mochten hebben om hem/haar te kunnen krijgen, er helemaal niet moeilijk over gedaan wordt. Maar inderdaad, als ze er later toch per ongeluk achter komen, of omdat er een erfelijke ziekte een rol speelt, dan is wel heel wat gebroken van dat contact. Wel had ik nog een vraagje over het donorgebeuren. Het is niet meer anoniem, het wordt geregistreerd, maar betekent toch niet dat de donor op zoek mag gaan naar het kind toch? Alleen andersom...en mag dat dan alleen als het echt nodig is. (vanwege ziektes of emotionele kwestie) of mag dat altijd? Zou toch gek zijn als je donor bent en je hebt een gezin met 3 kids en op een dag komen kind 4, 5 en 6 aan de deur. (om het zo maar even te noemen.) Heb wel gezocht op internet, maar kan het niet echt duidelijk vinden. Elif, vond het toen nog zo ontzettend sterk van jullie dat jullie de eitjes met donorzaad hebben laten bevruchten!! Top! Jij zit dus in België? En daar is het nog wel anoniem? Kun je als Nederlander daar ook naartoe en krijg je dan nog wat vergoedt?! Dreamer, wij zijn ook van de eerlijkheid en openheid, maar wilde toch wel wat reacties horen! Ik duim echt voor jullie dat er snel een donor gevonden wordt! En ook hier even over de vergoeding...hoeveel pogingen krijg je vergoedt als het kom KID gaat? Sterkte allemaal meiden en ik hoop dat er hoe dan ook, voor ons allemaal een wondertje komt! Liefs Loesie
Hallo Elif, ik heb je reactie niet als (te) heftig ervaren, hoor. Maar ik wil ook niet oordelen over een situatie waar ik zelf niet in zit. Dus vandaar dat ik de 2e keer voorzichtiger reageerde. Ik weet wel dat ik sommige culturen het al dan niet hebben van zaad aan mannelijkheid wordt gerelateerd. Natuurlijk moet je je culturele achtergrond meewegen bij je besluit. Gelukkig matchen ze inderdaad op kenmerken van de man. Dat je niet op eens een blond kindje krijgt (er vanuitgaand dat jouw man donker is, natuurlijk is niet iedere Turkse man of vrouw donker). Verder ben ik het wel eens met Dreamer.
Ik heb net even informatie opgezocht. Een forum van kinderen die via KID ter wereld zijn gekomen. Je leest heel veel dat de kinderen die het pas op latere leeftijd te weten zijn gekomen er veel moeite mee hebben. Zelfs eentje die geen contact meer heeft met haar ouders (maar dat kwam ook omdat ze geestelijk en lichamelijk mishandeld werd) Ook las ik een paar verhalen van kinderen die hetzelfde te horen hadden gekregen op jonge leeftijd als het verhaaltje dat ik hierboven had geschreven. En bij hen is het het allemaal meegevallen. De meesten zijn wel nieuwsgierig naar hun donor, maar meer om uiterlijke kenmerken ed, dan dat ze hun donor als vader zien. Het was verhelderend! Liefs
hey loesie, Ja in belgië doen ze alleen maar anoniem , dus zo'n kind zou nooit achter zijn "vader"kunnen komen. Wij hebben zelfs getwijfeld een tijd om zijn jongste broertje donor te laten zijn, wat hij ook voor ons wilde doen. Maar aangezien dat zo moeilijk was te realiseren , we zijn maar 3 weken in tr en zeker werd ik toen ongesteld dus niet lang genoeg voor de eisprong daar, en in turkije is het verboden dus die helpen niet in het ziekenhuis helaas. Ik ga wel ff zoeken naar dat forum wat je zei, erg interessant.
@Loesie: ik heb de verhalen van KIDkinderen idd van het internet af. Onder andere van dat forum wat jij nu hebt gevonden. En eigenlijk lees je overal hetzelfde. Kinderen die het van jongs af aan te horen hebben gekregen hebben er weinig tot geen moeite mee en beschouwen het als iets normaals. En kinderen die het op latere leeftijd hebben gehoord of erachter zijn gekomen hebben er veel moeite mee, tot het contact verbreken aan toe. Wij beginnen er direct vanaf de geboorte mee. Tijdens het luiers verschonen verhaaltjes vertellen tegen de beeb. Zodoende kan je alvast oefenen met hoe je alles wilt gaan vertellen. En zo hik je ook niet op tegen het beginnen met vertellen, tegen het juiste moment vinden enz. Wij gaan ook gebruik maken van het boek: Wereldwondertje. Daarin wordt op kinderniveau uitgelegd wat KID is en inhoud voor de KIDkindjes. Dat komt ongeveer wel overeen met wat jij schrijft over de kapotte zaadjes en de lieve meneer die zaadjes gegeven heeft. In NL is de donorwet van kracht sinds 2004. Op de site vind je alle informatie erover. Maar om je vragen te beantwoorden: nee de donor kan de kinderen niet opzoeken. De arts kan medische informatie opvragen indien nodig. Je kind kan van 12 tot en met 15 jaar fysieke en sociale gegevens opvragen. Bijvoorbeeld haarkleur, kleur van de ogen en postuur. Of opleiding en leefsituatie. Vanaf 16 jaar kunnen kinderen persoonsgegevens opvragen. Dus voor- en achternaam, geboortedatum, adres en woonplaats Het kan dus zeker zo zijn dat er na 16 jaar ineens 25 kinderen aan de deur staan bij de donor! Maar dat weet de donor ook. En zoals je misschien wel gelezen hebt willen veel KIDkinderen hun donor niet eens ontmoeten, dat heeft voor hen geen meerwaarde. En als ze de donor al willen ontmoeten is het vaak eenmalig om een beeld te krijgen van wie hun donor is. Over de vergoeding: het zaad betaal je zelf en verder worden alle behandelingen gewoon vergoed. Dus IUI zo vaak als nodig en 3x IVF. Maar voor jou zou dat dus enkel nog IUI zijn, want je hebt dan al 3x een IVF poging gehad (deze vallen dus niet weg wanneer je op KID overgaat) De wachtlijsten in NL lopen wel enorm op. Dus mochten jullie echt voor KID willen gaan in NL wanneer de 3e ICSI poging niet slaagt, dan zou ik nu alvast gaan rondkijken waar je de KIDbehandeling zou willen doen en je laten inschrijven. Mocht de ICSI wel slagen kan je je altijd van de lijst laten halen. Liefs Dreamer
Dreamer, 25 kinderen staan er niet op de stoep, hoor. Als een man een bepaald aantal kinderen verwekt heeft, dan wordt hij verder bedankt (weet niet precies hoeveel). Het is niet de bedoeling dat 1 man zo veel kinderen krijgt, want dat maakt de kans groot dat halfbroertjes en -zusjes elkaar als levenspartner kiezen met negatieve gevolgen van dien.
Mijn man en ik zitten ook in het KID traject. Mijn gynacoloog vertelde dat het 3 keer verwekken van een kind bij één vrouw de max is. Deze vrouwen mogen ook zaag reserveren voor een eventueel 2e en 3e keer. Dus zeker geen 25! Ik weet niet of dt verschillend is per kliniek/ziekenhuis? Kan me niet goed voorstellen... Verder ben ik het geheel met Dreamer eens... Wij kiezen om dezelfde redenen voor openheid.
Haha Sieb, niet 25 kinderen bij 1 vrouw 25 Kinderen in totaal van 1 donor. Dit is wettelijk bepaald. Een donor mag ervoor kiezen om een lager maximum in te stellen, maar meer mag niet. Bij ons in de kliniek is het nu nog maximaal 2 kinderen. Maar ze zijn bezig met dat te veranderen, want als je een tweeling krijgt zou je dus maar 1x zwanger mogen zijn. Sowieso belachelijk dat anderen voor ons bepalen hoeveel kinderen wij mogen krijgen! Maar goed, dat is een ander onderwerp
Nou, het lijkt met dat het binnen 1 gezin het eigenlijk "onbeperkt" zou mogen zijn. Stel je wil 4 kinderen en de donor wil ook zo lang doorgaan? Dan moet dat toch kunnen?
De donor heeft daar niets over te zeggen als je via een kliniek werkt Zowel Sieb als ik zitten bij een kliniek. Wij hebben dus geen contact met de donor. Als je met een eigen donor werkt via een kliniek zullen er misschien andere regels zijn. En als je thuis met een donor werkt bepaal je alles zelf. Maar met een donor van de kliniek bepaal je het helaas niet zelf.