Hopelijk kan ik wat tips krijgen, of anders is het gewoon even mijn verhaal kwijt zijn.... Ik heb er drie. De oudste meid is bijna 7, de middelste jongen is bijna 5, en mijn jongste ventje, net 2. Momenteel zitten ze allemaal in zo'n rot fase. De oudste 2 waren eerst heel harmonieus, maar nu zitten ze elkaar steeds in de haren en ruzie maken, zelfs met duwen en slaan erbij. De middelste luistert zoooooo ongelovelijk slecht. Die oudste ook, maar dat gaat iets beter. Mijn tweede kind zit nu ook in een fase dat hij steeds moet huilen, wanneer hij iets niet mag. De jongste, nou, dat kunnen jullie wel raden. Een maand geleden 2 geworden, "terrible twos"... Ik word gek van ze. Ik heb het gevoel dat ik ook de hele dag maar aan het vitten ben op ze. Elke keer neem ik me weer voor, vandaag gaan we het gezellig houden, maar binnen de kortste keren word ik weer boos op ze, omdat ze niet naar me luisteren en steeds maar ruzie maken met elkaar, en de jongste sloopt alles..... AAAAAARGH! Straks denken ze aan mij terug en denken ze, "die ouwe sjacherijn"!!! Hoe kan ik het tij keren? Groetjes
Herkenbaar jammer genoeg.... Elke keer weer proberen met goede moed verder te gaan. Savonds opladen, positiviteit wn aandacht voor ze hebben en hopen dat de fases weer snel voorbij gaan.....!
ik noem maar eens wat he, misschien heb je er wat aan. - ritme en regelmaat. Zodat de kids weten wanneer het tijd is voor ontbijt, samen spelen, alleen spelen, 1 op 1 met mama. lunch, even weg, avond eten, douchen, slapen etc. - Speelgoed voor ieder apart en speelgoed voor samen. Ook hier duidelijke regels. - activiteiten om samen werken te bevorderen. - klusjes geven voor in het huis en er samen 'opruim/huishoud' tijd van maken. ( of speelgoed schoonmaak/opruim -kids een dag met papa meegeven ( hihi)
Hier twee meiden van 2 en 5 jaar oud. Het helpt bij ons om ze soms ook even samen hun gang te laten gaan als er ruzie is mits het alleen verbaal ruzie maken is. Vaak lost het zichzelf dan wel weer op. Wordt het fysiek (slaan, met dingen gooien, etc) dan halen we ze uit elkaar. Hetzelfde als ze echt 'gemene dingen' gaan zeggen. Dan worden ze elk in een hoek van de kamer neergezet of op een deel van de hoekbank. Vaak beginnen ze dan opeens weer samen te spannen en is alles wonderbaarlijk weer goed hahaha. Wat ook helpt is dingen met ze apart te doen. Soms gaat één van de twee even met papa of mama alleen dingen doen. Dan zijn ze allebei een stuk rustiger, ook naderhand. Het maakt vaak niet uit wat het is, zelfs boodschappen doen is dan prima of even een kleine 15 minuten met de oudste een blokje om op de fiets of zo. En voor de rest: zelf kalm blijven... hoe moeilijk dat ook is! Ik merk aan mezelf dat ik na zo'n dag een veel beter gevoel over mezelf heb wanneer ik alle rust heb gehouden dan wanneer ik ook boos of verdrietig ben geworden. Succes... want als ze het bloed onder je nagels vandaan halen is het niet altijd even makkelijk om rust te houden!
Begrijpelijk dat je het even hebt gehad. Ik merk dat wanneer ik negatief doe tegen mijn peuterdochter en steeds maar zeg wat ze niet mag doen, dat ik blijf vitten. Probeer eens een positieve of grappige of gekke insteek. Bedenk iets waardoor ze samen moeten werken, met klusjes passende bij de leeftijd maar dat ze elkaar wel kunnen helpen. Ik begrijp dat je daar misschien niet de puf voor hebt. Maar anders blijf je in een negatieve spiraal hangen. Bedenk bijv. een gekke speurtocht voor wanneer papa thuiskomt, zodat hij jullie moet zoeken. Ik noem maar wat. Ga samen koekjes bakken en doe een spelletje terwijl de koekjes in de oven zitten en drink daarna samen thee met een koekje (knuffels en poppen zijn ook uitgenodigd). Bouw samen een tent onder de tafel en lees een spannend boekje voor met de zaklamp erbij. Nou ja ik verzin maar wat. Sterkte en succes.
Heeeeel herkenbaar. Vooral in de vakanties 😏. Hier ongeveer van dezelfde leeftijd. Ik heb sinds een tijdje de kookwekker ingevoerd. Dit betekend dat als de jongste slaapt s middags, de oudste 2 iets apart gaan doen. Dus eerst gaat de een naar zijn/haar kamer en de ander beneden of buiten. Ik zet de kookwekker op 30 min en als ze mij storen dan komt er 5 min bij...na dat half uur wisselen we om. Inmiddels kan ik de kookwekker per keer op 45 min zetten zonder ze te horen 😉. Ik doe dit niet elke dag, beetje om de dag net hoe het uitkomt en hoe vervelend ze zijn. Ik moet zeggen het werkt hier goed. Zo kan ik af en toe ook ff bijkomen 😉. Ik probeer ook zeker nu in de vakantie dat ik om de dag s middags als de jongste slaapt iets leuks met ze doe een leuk knutselwerkjes of spelletje. Succes/sterkte!
Hoi, ik heb erg veel gehad aan het boek How 2 talk 2 kids, broers en zussen zonder rivaliteit. Hier een stuk meer harmonie en krijg zelfs complimenten van buitenstaanders dat mijn dochters zo goed dingen samen kunnen afspreken.
Wat goed van je dat je probeert het tij te keren! Een paar tips waar je misschien iets mee kan: - alles benoemen wat je niet aanstaat en zeggen wat het met je doet. Klinkt heel tuttig, maar het werkt bij mij thuis wel (zoon leert het zo op school en het werkt thuis ook heel goed). Bijv: 'Ik zie dat jij je broertje plaagt en dat geeft mij geen fijn gevoel. Ik heb van jou nodig dat je lief samen speelt. Kunnen we daar een afspraak over maken?' -> eventueel kun je hier een beloningssysteem aan plakken voor een bepaalde periode. Je gaat hierdoor het gesprek aan en houdt het bij jezelf. Dus geen verwijten, maar een opening tot gesprek. Je kunt je kind ook vragen om dit toe te passen onderling of richting jou. - Positief zijn! Heel moeilijk soms, maar het werkt veel beter om positief gedrag te belonen dan continu het slechte aan te stippen. Wat ik ook weleens zeg tegen mijn oudste: 'je bent zo'n lief jongetje (dit en dit vind ik allemaal zó leuk aan jou), maar wat ik nou zie.... (iets wat je niet bevalt); ik snap daar helemaal niks van, want je bent eigenlijk zo lief! - voor de kids ieder apart speciale tijd met papa/mama. Goed voor jullie binding. Kind gaat er beter door in z'n vel zitten. En even uit de rivaliteit met broer/zus is ook goed. - Dagplanning maken: bij het ontbijt met de kids bespreken wat er die dag moet gebeuren en wat de kids zelf graag willen doen. Je kunt ervoor kiezen om elke dag 1 kind iets leuks te laten kiezen. Vervolgens maak je het inzichtelijk qua tijd. Het geeft structuur/houvast en daar doen de kids het waarschijnlijk ook beter op. - Je kinderen eigen taakjes geven: vraag aan de oudsten wat zij zelf zouden kunnen doen om mama te helpen. Mijn oudste vindt het leuk om onkruid te trekken in de tuin, plantjes water te geven, met een doekje dingen afstoffen, vaatwasser uitpakken etc. Zo voelen ze zich belangrijk en zijn ze even lekker bezig. - Ieder z'n eigen plekje geven (indien mogelijk) om alleen te spelen, zodat ze elkaar niet continu in het vaarwater zitten. - Of je maakt (stiekem) een filmpje of geluidsopname van hun ruzietjes/kabaal en laat ze dit zien. Zo houd je ze echt een spiegel voor. Vanochtend toevallig zelf gedaan toen mijn oudste met vriendjes enorme herrie maakte terwijl ze hadden beloofd stil te zijn. Ik heb ze naast elkaar op de bank gezet; hun eerst herinnerd aan onze afspraak (stil zijn ivm slapend zusje), gevraagd of ze zelf dachten dat het goed ging en ze vervolgens hun eigen kabaal terug laten luisteren. Ze schrokken er zelf van en daarna ging het een stuk beter. - En wat de kleine sloper betreft: heb je de box nog in de kamer staan? Mijn jongste is anderhalf en wij gebruiken nog gewoon de box om af en toe even wat rust te hebben. Nou ja, ik heb ook niet de wijsheid in pacht maar hopelijk kun je er iets mee!
Ik leef met je mee! Mijn kids zijn n stuk jonger maar ik word op t moment ook gek! Het lijkt wel of ze de hele dag chagrijnig zijn, huilen, elkaar plagen/pijn doen. En het huilen staat mij soms ook nader dan het lachen. Ik denk dat het heel belangrijk is om n uitlaatklep te hebben; ventileer je gevoel, boosheid, wanhoop, etc naar je partner/vriendinnen/dit forum. Heel fijn af en toe En zorg ook voor tijd voor jou alleen! Geen kinderen, maar echt iets voor jezelf! Sterkte ermee!
Niet herkenbaar! maar ik heb ook twee kindjes, dus best makkelijk. Maar wat je schrijft met drie kindjes klinkt best pittig! Sterkte meis!
Oh, zo'n fase heb ik ook gehad. Vreselijk! Het gaat nu heel harmonieus tussen de oudste twee (klop ik direct af), dus deze vakantie gaat tot nu toe goed. Hoe het tij keren: Maak samen met de oudste twee een Vakantiebord. Wat gaan we doen? Hoe gaan we met elkaar om en hoe houden we het voor iedereen (!) gezellig. Schrijf het op in positieve vorm : Ik wil dat we rustig leren overleggen. O, ja. Nog eentje.. Als iets helemaal mis gaat. Oudste gaat bv op de grond stampen en schreeuwen. Of middelste gaat hard gillen omdat, oudste iets niet wil delen. Dan zeg ik : Dat doen we overnieuw! Ik speel de 'scène' opnieuw en dan gaan we na hoe anders te reageren. Werkt super hier! Als er veel ruzie, slaan is dan houd ik de teugels weer strak. En corrigeer ik gedrag wat ik niet wil zien direct. Bijvoorbeeld door speelgoed even weg te leggen of een bij me neer te zetten op een stoel. Succes!!
Oh echt he? Eerst was het mijn zoon van 2, die zijn broer van 5 steeds in de haren zat. Apart laten spelen als het zo ver is, helpt wel, maar ik kan ze niet de hele tijd uit elkaar houden. Ze moeten ook samen leren spelen. Nu gaat dat wel redelijk... is het steeds de oudste, die zijn broertje verveelt of zelfs pijn doet. Ik hou het er maar op dat het een fase is. Daarmee houd ik het vol
Zelfs die twee van mij vliegen elkaar soms in de haren. En meestal is het de jongste die begint die gaat dan telkens haar broer zijn kamer in en probeert hem uit te dagen soms doet hij mee en soms zet hij haar zonder pardon er UIT en dan is het huilen. Vanmorgen ik mocht uit slapen en ik hoor toch een dochter die aan het schater lachen was. Wat hadden ze gedaan. Ze waren aan het voetballen in de huiskamer( papa vond het goed ) ik zou gezegd hebben ga maar naar buiten samen... Schiet ze een beker chocolademelk om!! Heel haar broer zat onder de chocolade melk en papa kon het huis dweilen en zegt tegen mij blijf maar even liggen het zat echt werkelijk waar overal en zoon kon meteen onder de douche en ik stiekem heb mij bescheurd van het lachen. Zoon ook trouwens haha. Maar had ook boos kunnen worden gelukkig was hij dat niet maar ja. Hier dus ook twee kinderen die elkaar soms in de weg zitten en zeker nu met de vakantie.!!
Oooooohhhhwww herkenbaar..... Hier ook 3 kids... Ik neem me ook elke dag voor: vandaag weer met frisse moed beginnen. Dat lukt de ene dag beter dan de ander helaas. Heerlijk hoor, zomervakantie! Maar ze zitten wel behoorlijk op elkaars lip, wat supergezellig kan zijn, maar ook voor de nodige irritaties zorgt...
O ja, daar zou ik ook stiekem pret om hebben. "Natuurlijke consequenties" heet dat. De consequenties waren voornamelijk voor papa, die nu snapt waarom buiten voetballen handiger is. TS, zou het helpen om zo min mogelijk tussenbeide te komen? Op die manier moeten ze zelf leren om met bepaalde situaties om te gaan en voel jij je niet steeds de politie-agent die moet kiezen wie er gelijk heeft. Ik denk dat je ze rustig kunt laten weten dat je van ze verwacht dat ze het samen oplossen, met in het begin begeleiding van jou. "X is gebeurd. Nu is A boos/verdrietig. Hoe kunnen we A helpen? En B is ook boos/verdrietig, wat kunnen we doen voor B?" Of misschien, als je voelt dat je echt boos wordt en het even niet meer weet, jezelf een "time out" geven in een andere kamer? En de peuter die graag sloopt, zou het helpen om hele gevoelige/dure dingen een tijdje buiten zijn bereik te zetten zodat je een "ja-ruimte" creëert voor de peuter? Of hem duidelijk maken wat hij niet mag slopen en hem meteen daarna iets geven wat speciaal bedoeld is om te slopen? "De boeken mag je niet verscheuren. Als jij wil scheuren, is hier een oude krant. Die mag je scheuren."