Ik hoop dat iemand dit herkent. Toen ik vorig jaar zwanger werd woog ik 90kg (ben 1.82m). Best stevig/dik. Ah einde van mijn zwangerschap woog ik 105kg maar goed dat je dan aankomt is logisch. Nu ben ik van 105kg naar 74kg gegaan waar ik super blij mee ben! Alle kleding zit leuker, ik heb meer energie en zit lekkerder in mijn vel. Maaarrr het gekke is dat ik ondanks de complimenten die ik van mensen krijg over hoe ik eruit zie, de kleinere kledingmaten enz. in gedachten nog steeds stevig/dik ben. Als ik bijv. van een terras wegloop denk ik nog steeds dat mensen denken zo moet je haar eens zien. Of als er een foto van me gemaakt wordt zoom ik alleen maar in op de volgens mij grote lichaamsdelen. Mijn vriend snapt wel wat ik bedoel maar bevestigd ook dat ik er nu slank uitzie.. Waarom denk ik dan nog steeds in groot en zwaar?! Herkent iemand dit??
Ik herken het wel ja Woog voor mijn zwangschap 73 kilo, het eind van mijn zwangerschap 85, nu 6 maanden later weeg ik 69 maar zit niet lekker in mijn vel. Heb het idee dat als ik in de spiegel kijk ik overal 'vetjes' zie Mijn man verklaart me voor gek. Ben trouwens ongeveer 1.75
Ja, dit is een verstoort zelfbeeld. Dit komt vaker voor ondermeer bij mensen die een eetstoornisontwikkelen en vooral bij mensen die grote hoeveelheden in vrij korte tijd zijn kwijtgeraakt. Vaak stelt het zichzelf vanzelf bij maar zeker niet altijd. Het is dan handig om eens met iemand er over te gaan praten. Het beeld hou je namelijk zelf in stand en jij bent dus ook de enige die er mee kan stoppen. Met iemand praten helpt dan. Je kunt hiervoor gewoon contact opnemen met je huisarts en vragen of hij / zij je wilt doorverwijzen naar een psycholoog.
Ja ik heb dit ook erg gehad toen ik 16 kg was kwijtgeraakt mbt van een dietiste. Het gaat wel wennen, je gaat steeds meer zien en genieten van hoe mooi je bent hoor. Het kan ook zijn dat je steeds kritischer bent geworden, dat is waar ik nu ook last van heb. Daar moet je idd mee oppassen.
Hetis wel zo wat sygnet zegt Ik heb 11 jaar geleden een eetstoornis gehad waarbij ik na iedere maaltijd boven de pot ging hangen of ik at bijna niets en leefde alleen op fruitella's Die tijd is (gelukkig) voorbij gegaan maar ben nooit tevreden geweest met mezelf. De dingen doe ik toen deed zal ik nu niet meer doen, ik heb een zoontje waar ik voor moet zorgen, tevreden zal ik nooit zijn denk ik Wanneer het serieus je leven gaat beheersen is met iemand praten wel iets wat je moet overwegen
Hier hezelfde,38 kilo kwijt na laatste bevalling maar vraag heel vaak aan mijn man ben ik net als haar?/En dan moet ie lachen en zegt ie nee lang niet...Maar in mijn hoofd ben ik niet helemaal meeafgeslankt..Ik was van de week mijn kledingkast aan het opruimen en mijn allergrootste broek heb ik bewaard.Toen ik die nu voor me hield was dat wel een eyeopener hoor,dan zie je het pas echt!!Nou heel veel succes ermee!!
Koesje ik denk dat je een vertekend zelfbeeld hebt. Zoiezo vind ik 90 kg bij 1.82 nou niet iets om voor nagestaard te worden als je een terras uit loopt dus denk dat het toen al geen realistisch zelfbeeld was (al doet dat natuurlijk niks af aan je beleving dat begrijp ik maar al te goed.) Je hebt een hartstikke gezond en netjes gewicht. Als ik jou was zou ik er met iemand (proffesioneel) over gaan praten. Ik woog ooit 65 kg bij 1.78 maar ben breed gebouwd mijn ribben en sleutelbeenderen staken gewoon uit, en ik zweer het je als ik in de spiegel keek of naar een foto zag ik alleen maar mijn bolle wangen, heupen etc. En als ik nu terug kijk schrik ik me dood. Hoe kón ik dat nou zien, ik zag er gewoon zwakjes en ziek uit! Magertjes gewoon! Een vertekend zelfbeeld en veel persoonlijke onwerkte gevoelens hebben bij mij geleid tot een eetstoornis. Laat dat niet gebeuren en werk aan een positief/realistisch zelfbeeld dat maakt het leven zoveel leuker en fijner!
Ik heb het dan andersom. Voor mijn zwangerschap woog ik zo'n 60 kilo. En aan het eind van de zwangerschap 90 kilo. Al die kilo's waren er echt snel af en ik heb geen vetjes hangen en of die strepen op mijn buik of billen etc.... Weeg nu 63 kilo en ben 1.70. En ik vind mezelf te licht en te dun.... Kan eten wat ik wil maar ik kom gewoon niets aan.
Heeeeeeeeeel herkenbaar. Maar eerst super meid dat je zoveel bent afgevallen, echt heel goed gedaan!! Ik ben zelf 1.84 en woog na 2 zwangerschappen 115 kilo en nu zit ik nog net boven de 80 kilo, ik weet ook niet wat me overkomt en kan moeilijk geloven dat het me gewoon gelukt is. Maar langzaam maar zekers begint het in te zinken dat ik er nu echt anders uit zie. Dat komt door kleine dingetjes. De complimenten laat ik echt op me inwerken en probeer ik ook echt serieus te nemen en van te genieten Wat mij heel goed helpt zijn foto's, dan zie ik het verschil nl. wel. En van de week heb ik ook weer rondje kledingkast gedaan en dat helpt ook om het besef te pakken te krijgen want de broeken zakken gewoon van mijn billen af. Ik zeg geef het tijd, het komt echt wel en anders gewoon even met iemand idd erover gaan praten, het is echt niet gek wat je beschrijft.
Herkenbaar...ik heb 10 jaar geleden een eetstoornis gehad (anorexia). Ik woog om en nabij de 40 kilo. At 1 appel per dag en deed duizenden crunches per dag (waarvan ik nu weet dat die geen enkele zoden aan de dijk hebben gezet, want je traint daarmee maar 1 kort spiertje, is maar goed dat ik dat toen niet wist). Ik werd op mijn 24e zwanger, eindigde uiteindelijk op 70 kilo. Werd een klein jaar erna weer zwanger, eindigde nu op 89 kilo, nooit meer kwijtgeraakt, ik had het ook te druk om me er echt druk om te maken, ik was moe, aan cola verslaafd, at mijn zorgen, spanningen etc. weg. Ik heb nu de knop omgegooid, en ben nu 11 kilo kwijt icm. sporten, in minder dan 3 maanden, ik moet mezelf nu dwingen om te eten, wat me soms weer zorgen baart, ik moet van mezelf 6 keer per dag eten, minder mag ik van de HA niet accepteren. Ik eet geen hele ladingen, ik zit snel vol. Ik drink veel water, en thee, geen cola, pizza's en snoep meer. En ik voel me zoveel beter! ik eet omdat ik eten nodig heb en niet meer uit frustratie, verdriet, geluk etc. Dat accepteer ik niet meer van mezelf. En de kilo's vliegen er ineens af, nouja, het mag altijd sneller, maar ik moet realistisch blijven. Iedereen ziet het, en ik ook. MAAR, het is nooit goed genoeg in mijn hoofd, er hoeft maar iets te gebeuren of ik blokkeer en wil stoppen met eten, of een cambridge dieet volgen, terwijl ik weet dat het zo prima gaat, prima is vol te houden, en ik de kilo's op deze manier blijvend verlies. Ik herken dat zelfbeeld: ik zie mezelf wel slanker, nu al, maar voel het nog niet diep van binnen. Alsof het nooit genoeg is. Jij hebt het super gedaan, misschien is het een idee om mooie foto's van jezelf te maken, en die naast de before foto's te leggen? Ik vind dat je het super hebt gedaan meid! je kunt echt trots op jezelf zijn!!!
Heb je al eens fotoos van jezelf naast elkaar gelegd. Voor het afvallen en na het afvallen? Dan zie je zelf het verschil...Wellicht helpt dat. Wel goed van je dat je zoveel bent afgevallen. Hoe heb je het gedaan als ik vragen mag?
Ik zou echt met een professional gaan zitten. Als je namelijk écht een vertekend zelfbeeld hebt dan doen die mooie foto's je niets. Ja misschien drie seconde en dan moet je weer op zoek naar een nieuwe bevestiging. Een vertekend zelfbeeld kan je niet bevredigen, je moet steeds weer op zoek naar een geluksmomentje van het korte besef dat je slank bent/bevestiging van je eigen gevoel van dik zijn.
Ooo dat herken ik zoo. Nou ben ik altijd echt te zwaar geweest en nu 51,4 kg afgevallen Krijg 100 complimentjes en merk ook echt wel dat ik slanker ben hoor maar nog zie ik mezelf als een dik iemand. Ben echt nog steeds niet slank hoor en heb mijn doel nog niet bereikt maar mijn zelfbeeld is echt anders als hoe anderen mij zien. Als ik fotos van toen met nu vergelijk dan schrik ik echt en kom ik met mijn voeten weer op de bodem. Maar toch, zie ik mijzelf dikker als de buitenwereld. Komt wel maar gaat in kleine stapjes
Logisch, heeft tijd nodig! Bij mij was het juist andersom, ik was altijd heel slank (mager tien ik n puber was) en vorig jaar woog ik 82 (1.72cm). Wist wel dat ik niet meer heel dun was maar opeens zag ik op een filmpje van een verjaardag dat ik echt te zwaar was. Ik viel 10 kilo af maar er is alweer 3 kilo bijgekomen. Vind het dus heel knap van ts!!
Heel herkenbaar!! Ik woog ooit 105 kilo. (bij 1m71) en nu weeg ik 58,5 kilo. Als ik foto's van mezelf zie schrik ik wel dat ik zo slank ben. Ik moet altijd 2 keer kijken... En als ik kledij wil kopen neem ik een M (ik ben al een tijdje gewoon om geen L meer te nemen ) terwijl ik nu gewoon in een S kan. Ik wou eens panty's kopen en ik vroeg aan de verkoopster: zou ik een L moeten nemen of zou een M ook passen. Ze keek me aan en zei: Zeker geen L. Neem dan een M of misschien beter een S. Ik was er echt van overtuigd dat ik met mijn billen een Large nodig had. En dan te bedenken dat ik 8 jaar geleden 105kg woog en ik 4 jaar geleden 83 kilo woog,, sinds 3 jaar weeg ik steeds tussen de 55 en 65 kilo... Dus ik ben al een tijdje zo zwaar niet meer. nog steeds voel ik me vaak een dikkertje. Het duurt dus toch een tijdje voor je jezelf ziet zoals je echt bent.
ik had het andersom. woog vroeger altijd 35 kilo ongeveer. *ben 153. toen ben ik aangekomen en woog ik 53 kilo uiteindelijk... vreselijk... toen rond de 48-50 blijven hangen... maar het is toch niet het lichaam wat ik had. het is niet ik... heel stom. nu heb ik er minder problemen mee, want ja, ik moet mijn lichaam delen met ons wondertje. ben alleen wel bang hoe het uiteindelijk allemaal zal worden als de kleine er is... zit ook tussen mijn oren. dat is het rotte met dit soort dingen. want nee, een goed gewicht heet niet altijd een goed gevoel erbij... praat er in elk geval over. dat helpt gelukkig
Beckje, als ik jou was zou ik eens gaan praten met iemand ook. Schrik een beetje van je bericht meis..... 35 kilo bij 153 is echt te licht.... 53 kilo is al veel gezonder bij jouw lengte. Dikke knuffel!
Wow wat een lieve reacties allemaal! Bedankt! Aan de ene kant schrik ik ervan omdat jullie de waarheid zeggen.. Vind het best eng om te lezen omdat ik weet dat mijn zelfbeeld vertekend is! Gek hè hoe je spelletjes met jezelf kunt spelen en voor waar aan kunt nemen! Vandaag op een verjaardag geweest waarbij veel mensen mij niet hadden gezien. Veel complimenten gekregen. Heb geprobeerd ze bewust in me op te nemen maar telkens weer dat stemmetje in m'n hoofd die zegt nou zoveel dunner ben je nou ook weer niet! Hoe irritant! Ben blij dat meer meiden dit herkennen, niet omdat ik iemand anders dir gun maar omdat het bevestig dat ik niet als enige hiermee worstel! Iemand vroeg hoe ik het heb gedaan.. Vooral niet lijnen!! Zodra uk dat woord in mijn mond neem wil ik alles eten. Heb simpel wel gezondere keuzes gemaakt en wandel veel met m'n kleine man. Thats it! Veel van jullie zijn ook behoorlijk wat afgevallen, woehoe!! Goed zeg!!
Sorry Vd spelfouten e.d. Schrijf via m'n telefoon een reactie! Oh en dit foto tip heb ik al geprobeerd! Maar bedankt, wellicht zie ik het licht als ik eens een oude broek pas..?! Fijne avond nog!
ja hier ook herkenbaar. Ik was altijd slank, hoefde nooit op mijn eten te letten en was ongeveer 65 kilo bij 1m76. Bij mijn eerste zwangerschap kwam ik 30 kilo aan en ik voelde me echt gi-gan-tisch. Dat was ik trouwens ook Nu drie jaar en 2 kinderen verder ben ik 74 kilo. Op zich prima, heb maat 38/40, maar toch voel thet niet zo. Laatst kreeg ik nog de vraag hoe ik toch altijd zo slank blijf, snapte er niks van... Zit echt tussen mijn oren en ik blijf denken dat als ik 4 kilo afval, ik dan ineens wel heel slank ben haha