Hallo mama's! Voor de mama's die ook het boek De babyfluisteraar van Tracy Hogg hebben gelezen. Vorige week ben ik eraan begonnen en ik ben het helemaal mee eens met haar ideeën: baby's moet je niet laten huilen, ze huilen omdat ze iets of jou nodig hebben. Uitgezonderd de aandachthuiltjes natuurlijk, daar kan ik gelukkig doorheen kijken bij mijn zoontje. Maar nou komt het volgende: we hebben flink wat opgevoed tegen wil en dank kwam ik achter tijdens het lezen van dit boek. We dachten dat we het vrij goed deden, maar ondertussen vroegen we ons wel af waarom zoonlief zo vaak wakker wordt 's nachts en dan weigert te slapen. Dus ben ik gisteravond begonnen met de N.L.-methode (niet de O.P., omdat hij bijna 16 maanden is, 12 kilo weegt en me dat veel te zwaar is). Maar nou wil mijn zoontje er echt helemaal niets van weten. Ik zal even uitleggen wat we gedaan hebben: Rond 7 uur bed in, normale routine en daarna is hij uit zichzelf gaan slapen. Om tien over half 8 werd hij wakker en ben ik naar hem toe gegaan. Hij stond in z'n bedje, ik heb hem neergelegd en ben naast hem gaan zitten. Elke keer dat hij weer ging staan, heb ik hem weer neergelegd. Ik zei niets, behalve 'ga maar lekker slapen', 'mama blijft bij jou', etc. Maar hij bleef maar gaan staan. Ik heb hem zeker 50 keer neer gelegd en het eerste uur ging dat nog wel, hij werd steeds meer moe, heeft ook heel eventjes geslapen (half minuutje denk ik). En toen werd hij wakker en was het mis. Hij brulde alles bij elkaar, ik bleef hem troosten (staand, niet uit bedje gehaald) en weer neerleggen. Ruim een uur later was hij zo vreselijk bang, hij keek me ongelooflijk bang aan, krijste alles bij elkaar en was helemaal niet meer rustig te krijgen. Tot tien voor tien, toen had ik het gehad. Tegen de regels van het boek in is mijn vriend naar hem toe gegaan. Ik kon echt niet meer. Heb 140 minuten bij hem gezeten en met al dat gekrijs... pff. Maar goed, uiteindelijk is hij gaan slapen na wat drinken (geen idee of dat nou slim was of niet, maar hij had zo gekrijst..., moet wel dorst gehad hebben). Vannacht heeft hij in één keer door geslapen en werd pas om kwart over 8 vanochtend wakker (i.p.v. 6-7 uur). Vanmiddag heeft hij maar heel even geslapen, van 1 tot 2, normaal tot 3. Toen ik z'n kamertje binnen kwam om 2 uur en hem weer neerlegde, keek hij me vreselijk bang aan en kroop helemaal van me weg. Ik heb toen maar gedaan wat we vroeger altijd deden: hem neerleggen, speentje geven, dag dag slaap lekker zeggen en weggaan. Hij huilt dan nog een minuutje en gaat slapen. Maar van slapen kwam nu niets. Vanavond is hij na wat gebabbel lekker gaan slapen. Maar ik vraag me nu af wat ik moet doen als hij wakker wordt. Tracy Hogg schrijft vaak dat deze methode bij alle baby's en dreumessen werkt, maar ik heb toch het gevoel dat hier een uitzondering woont. Of ik doe iets verkeerds (wat me eigenlijk waarschijnlijker lijkt). Wie kan me hierbij helpen?
Ik heb het boek niet gelezen en het zegt mij niks, maar bij elke methode is het volgens mij zo dat het wel even duurt voordat het werkt. Het is helemaal nieuw natuurlijk. Ik snap zelf ook eerlijk gezegd het nut niet zo. Ons meisje praat soms 's avonds even of huilt een beetje en dit is haar manier om de dag te verwerken. Is niks mis mee hoor, tenminste, dat is mijn mening . Als ik er dan naar toe zou gaan, zou dit inderdaad alleen maar averechts werken. Maar goed, ze slaapt dan ook van 19 uur tot 8 uur, dus mag wat dat betreft ook niet klagen...
Hai Firegirl, het gaat er met name om dat hij steeds maar weer wakker wordt en dan blijft huilen tot wij komen. Elke nacht minstens 4 keer, meestal 6 keer. En 's avonds ook een paar keer. En dat zijn we zat, ons zoontje is altijd moe overdag en wij trekken het ook steeds slechter. Dus willen we hem leren zelf in slaap te vallen als hij wakker is. En dat zou volgens deze methode werken omdat je hem het vertrouwen geeft dat hij zelf in slaap kan vallen... Maar ik heb het gevoel dat ik m'n zoontje juist alleen maar heel erg bang maak... Hij werd net ook alweer wakker, precies zelfde tijdstip als gisteren. Hij heeft dan net één slaapcyclus gehad en wordt dan wakker en valt niet meer uit zichzelf in slaap. En dat gaat een tijdje zo door.
Oh jee, dat is inderdaad wel erg vervelend (understatement). Je bent niet het van het laten huilen las ik al wel , dat is ook erg moeilijk. Emma heeft van die fases waarin ze ook moeilijker in slaap komt en meestal laten we haar dan 15 minuten huilen (megalang!), dan even troosten en weer weg en zo weer na 15 minuten. Na een uur ga ik even met haar zitten en dan gaat ze slapen. Maar goed, je vroeg naar ervaringen met die methode en die heb ik niet. Elk kind is natuurlijk anders, kan me dus niet voorstellen dat die methode bij elk kind werkt. Soms helpt het trouwens ook (wel mijn ervaring) als de papa ipv de mama het kind naar bed brengt. Emma is vaak rustiger en gaat sneller slapen als haar vader haar brengt. Maar ik houd me nu stil en laat ervaringsdeskundigen praten haha.
ik heb ook het boek niet gelezen, maar heb hier wel het zelfde probleem.. 's avonds omde 1 a 1,5 uur wakker. Na de fles van 23 uur slaapt hij tot een uur of 4 en dan elke half a heel uur wakker. erg vermoeiend idd. wij doen nu ook even speen geven en op zn rugje wrijven dan is hij zo weer vertrokken maar ja wel vervelend idd om dit zo vaak te moeten doen, en idd het gaat je opbreken 's nachts..
Lastig... Ik ken de methode en het boek niet en heb ook nog nooit ervaringsverhalen gelezen. Ik heb dus geen idee of andere ouders er ook jubelend over zijn. Huilt je zoontje 's nachts omdat hij zijn speen mist? Of heeft ie die wel in? Mijn zoontje heeft ook een aantal maanden gehad waarin hij 's nachts wakker wordt en gaat dan met de speen in weer verder slapen. We hebben daar altijd aan toe gegeven, en eigenlijk is het vanzelf over gegaan. Ik heb geen idee waarom. Maar hier verder dus geen andere tips
Ik ken de methode ook niet, maar ben er wel heeeeel benieuwd naar, want hier ook een hele slechte slaper. En ik ben ook niet voor laten huilen. Wel heel vervelend dat je zoontje zo bang wordt, maar zou het niet gewoon het 'nieuwe' zijn.
Ik ben ook geen ervaringsdeskundige, sorry. Wilde wel even zeggen dat ik begrijp dat je eerste avond oefenen je niet helemaal lekker zit. Als je angst in de ogen van je kind ziet, lijkt het me toch niet helemaal goed gevallen te zijn, de methode. Niet om je van deze methode af te halen, of om als 'concurrerende verkoper' je iets anders te proberen aan te smeren, maar heb je het boek 'Lekker slapen zonder huilen' van Elizabeth Pantley al wel in je handen gehad? Hier op het forum komt het regelmatig voorbij (zoekfunctie kan je er vast veel meer over vertellen), en ik heb daar ook wel echt wat nuttige tips uit gehaald. Het is slopend, zulke gebroken nachten, en zo lang ook al! Pantley probeert je eerst inzicht te laten krijgen in wat er met het slaappatroon van je kind aan de hand is. Dat vond ik al heel behulpzaam. Nou ja, heel veel sterkte en succes gewenst, met welke methode dan ook, want dit is echt niks, niet voor jou en je vriend maar ook niet voor je zoontje!
Ik heb het boek van Pantley ook gelezen, heb er ook wel wat tips uit gehaald, maar nog niet de gouden tip helaas, als die er wel is. Ik ken ook mensen die baad hebben gehad bij het boek Slaap kindje slaap, ook een redelijke vriendelijke methode, maar bij ons werkte het niet.
Bedankt allemaal! Het is inderdaad voor hem het ergste. Vooral toen ik vanmiddag naar hem toe ging om hem weer neer te leggen om verder te slapen (wat bijna elke middag wel gebeurt), dat hij toen zo bang keek. Vreselijk Gelukkig heeft hij er verder gedurende de dag op het oog geen last van gehad. We hebben veel geknuffeld en samen gespeeld. En dan bedenk ik me nu dat hij altijd alleen maar samen wil spelen, maar daar zal ik zo even een ander topic over openen. Het boek van Pantley heb ik ooit eens gelezen, ik denk nu zo'n beetje een jaar geleden. Ik zal 'm morgen weer eens uit de bieb halen om 'm opnieuw te lezen. Destijds heb ik er veel aan gehad, maar ik ben 'm totaal vergeten... Goed dat-ie hier weer even genoemd wordt!
persoonlijk wordt ik een beetje suf van al die boeken. ik ken dit boek dus ook niet evenals het andere boek wat aanbevolen wordt hier. ik ben meer van het ga op je intuitie af. je bent moeder en elke moeder heeft een feilloos intuitie gevoel als het over zijn eigen kind gaat. alleen worden we door anderen soms aan het wankelen gebracht. wij zijn hier ook niet van het laten huilen en ik prober er gewoon voor mijn kinderen te zijn als ze me nodig hebben. ik wil je best meer vertellen maar ik heb onze methode al verschillende malen uitgelegd op andere topics misschien heb je die al wel gelezen?
ik ken deze methode niet maar ik doe altijd de 10minuten regel dus elke keer na 10min komen kijken en uiteindelijk slaapt ze verder. nu moet ik zeggen dat ik dat bijna nooit hoef te doen omdat we bijna geen slaapproblemen hebben. ik zou er iig niet naast gaan zitten, ik heb dit ook een poosje gedaan bij Jill maar dit was vreselijk en na 2 uur sliep ze nog niet. daar ben ik geen fan van dus. succes ermee!
Ik heb het boek en de methode deels gelezen (haha, wel erg veel leesvoer als je al oververmoeid bent). Zelf heb ik uiteindelijk gekozen voor Slaap kindje slaap van Dr. Estivill. Dat is ook een kindvriendelijke methode om ze te leren slapen en een heel dun en duidelijk boekje met een stappenplan. Bij ons werkte het niet zo snel als in het boek stond, maar toevallig werd hij na een paar dagen ziek en hebben de regels sowieso iets minder strikt opgevolgd, dat scheelt misschien ook. Hier was het een drama met slapen gaan, in slaap vallen en 's nachts werd hij tig keer wakker en sliep op het laatst alleen nog maar tussen ons in en zelfs dan werd hij om het uur huilend wakker. Nou ja, in ieder geval heeft het met Slaap kindje slaap bij ons een maand geduurd voor hij echt een prima slaapritme te pakken kreeg (hij blijft alleen een vroege vogel, meestal is hij tussen kwart over 6 en half 7 wakker). De eerste nachten werd hij nog wel een keer of 3 wakker, maar sliep al snel weer verder als we langsgingen, de weken daarna ging het van 3 naar 2 naar 1 keer tot we er helemaal niet meer uithoefden. Dus al met al heeft het een maand geduurd. Ook overdag slaapt hij sindsdien veel beter. Alleen met doorkomende tanden of een fikse verhoudheid is het vaak weer feest, dan moeten we er nog wel eens uit 's nachts, maar hij slaapt 9 op de 10 keer gelijk weer verder. Nou ja, het kan dus even duren voor je echt optimaal effect hebt.
Kun je niet beter 100 keer in het uur de kamer van je zoontje opnieuw binnenlopen, hem neerleggen, een speen geven, een kusje en weer weglopen? Totdat ie weer om aandacht gaat vragen? Dus dat je er niet naast blijft zitten, maar eigenlijk hetzelfde doet verder? Het lijkt mij dat hij 'bang' wordt van het feit dat je naast hem zit omdat ie dat niet gewend is. Overigens is het zoals eerder gezegd inderdaad wel altijd zo dat een dergelijke methode tijd kost. Ik heb mijn zoontje bijvoorbeeld wel laten huilen (niet bij dit probleem, maar bij het in slaap vallen probleem) en dat duurde ook zo'n 2 a 3 dagen voordat het echt stukken beter ging. Dat zal wellicht met deze methode ook zo zijn.
ja iets kan natuurlijk nooit in 1 dag al werken. al was het alleen al om het feit dat je kindje niet weet wat hem overkomt. je doet eits wat hij totaal niet kent tot nog toe.
Nee, dat het niet in één dag werkt lijkt me wiedes. Hij snapte er ook niets van. Maar hij zou er niet zo bang van moeten worden. We hebben nu maar besloten dat we hetzelfde blijven doen als hiervoor, maar wat minder lieve aandacht 's nachts. Gewoon troosten als hij echt huilt, maar dan wel in bedje en niet rondlopen. En anders weer neerleggen, speentje en weggaan. En oooh dat verrekte speentje. Hij gooit 'm continu weg, hij wil niet slapen zonder en toen we probeerden het speentje af te bouwen pakte hij z'n duimpje. Dan toch liever speentje, maar 't is niet ideaal. En dan zit er nog wel een handig doekje aan ook. Handig om 'm uit het bedje te laten bungelen en kijken hoe hij op de grond valt Maar terug naar het onderwerp: wat jij zegt yinte daar ben ik het ook wel mee eens. Iedere moeder heeft een eigen instinct. Maar dat instinct zegt me dat we iets niet helemaal goed doen, dat het beter kan, omdat hij zoveel wakker is en niet uit zichzelf gaat slapen. (Ik kan zo gauw je berichtjes niet vinden in andere topics)
Heel erg vervelend inderdaad.... Ook ik heb het boek niet gelezen dus kan er niet over oordelen, maar ik begrijp wel je frustratie en je vermoeidheid. We hebben zelf ook een periode van zo'n 2/3 maanden gehad dat ons zoontje meerdere malen per nacht wakker werd en pas stil werd als er een fles in ging. Als ik je verhaal zo hoor snapt je zoontje niks van de andere aanpak. Zoals bij veel methodes kost het tijd om hem er aan te laten wennen. Als je er echt 100% achter staat zou je dus moeten doorzetten of geef het een week de tijd. Maar als ik het zo lees zou het mijn methode niet zijn. Door naast hem te zitten geef je hem naar mijn idee teveel prikkels. Hij is het niet gewend en denk t misschien: Wat is dit nou?! En kan zich (daardoor?) niet overgeven aan de slaap. Ook heb ik ergens (zou niet meer weten waar) gelezen dat door er bij te gaan zitten totdat ie slaapt je je kind ook bang kan maken. "Blijkbaar is in slaapvallen iets engs wat hij niet alleen kan doen en waar hij zn ouders voor nodig heeft." Dit klonk me ook eigenlijk logisch in de oren. Het is een moeilijk iets en ik weet zeker dat er geen 1 methode is die bij iedereen werkt. Iedere ouder heeft zo zn eigen manier en je moet doen waar jij je ook goed bij voelt.
wij hebben hier ook gewoon laten huilen, soms huilt ze nog , pas als ze langer dan 15 min huilt of echt meteen shcreeuwd dan ga ik kijken. soms huilt ze ook gewoon in haar slaap, die fout heb ik 1 keer begaan om haar uit bed te halen terwijl ze eigenlijk nog sliep. net als dat ze huilen voor het speentje, ik ben daar heel makkelijk in geweest in het begin, ze vallen vanzelf wel weer in slaap. gelukkig wilde ze na 2 week geen speen meer heerlijk. ze heeft nu haar knuffel aap, die was laatst uit bed ""gesprongen"" dan is het gelijk paniek en krijsen, dan gaan we wel heen, maar meestal is het huil even stil huil even stil huil, dan gaan we echt niet heen
Oh ja, was misschien niet duidelijk, maar bij Slaap kindje slaap laat je je kindje ook alleen. Volgens die man die het boekje geschreven heeft, wordt je anders zelf een 'instrument' wat je kind nodig heeft om in slaapt te vallen. Dat speelde ook mee in mijn keuze voor deze methode en niet die van Tracy Hogg. Maar goed, doordat je zo vaak langs gaat als ze huilen en ze even toe te spreken, zonder ze er uit te halen, weten ze toch dat je ze niet aan hun lot overlaat. Er staat ook duidelijk in het boekje dat je zelfverzekerd over moet komen, als jij twijfelt over de methode of of het wel zal gaan slagen, pikken ze dat ook op. Soms is het moeilijk om geduldig, zelfverzekerd en rustig te blijven, maar tot nu toe is het ons zowaar gelukt. Wij gaan ook om en om, dat is ook wel fijn bij deze methode, niet dat het op 1 van de ouders voornamelijk neerkomt. Zo kun je al meer hebben, omdat je even op adem kunt komen. Als je al wat oververmoeid bent, ben je gewoon wat eerder prikkelbaar of zit je er sneller doorheen. Hopelijk een goede nacht!
Persoonlijk zou ik er nooit naast blijven zitten, je kindje went er dan op een gegeven moment aan dat jij steeds erbij moet zitten voor hij in slaap valt. Denk ook niet dat jij dat wil. Ik zing Slaap kindje slaap en ga dan weg. Soms huilt ze, soms gaat ze gewoon slapen. Ik ben persoonlijk van mening niet teveel aandacht eraan te geven, ze wennen er snel genoeg aan dat je dan steeds terug komt. Tuurlijk is het moeilijk voor je moedergevoel, maar erbij gaan zitten als hij dat al helemaal niet gewend is lijkt me ook niet goed. Succes in ieder geval!