Mijn dochter zit al van baby af aan op het kdv, ze heeft dit altijd erg leuk gevonden. Nu zit ze sinds ze 2 is, dus nu een maand of 2 op de peutergroep. De afgelopen paar weken vind ze school niet leuk. En vraagt dus regelmatig of ze bij mama mag blijven, dat kan niet want ik moet werken. Maar nu laat ik haar dus al een paar weken huilend achter, is echt heel triest. Nu mijn vraag, kan dit liggen aan dat ze de leidster niet leuk vind. Ze kan eventueel nog naar een andere peuter groep? Of ligt dit gewoon aan de leeftijd en het feit dat ze nu bij de grote kinderen hoort een dat er dus ook wat van haar verwacht wordt. Durf om die laatste reden ook nog geen overplaatsing aan te vragen, want dan blijf ik met zelfde probleem. Hoop dat iemand tips of raad voor mij heeft!
Mijn zoontje is ook twee maar gaat met het veel plezier naar het kinderdagverblijf. Word 's ochtends wakker en roept meteen spelen. Hij zit wel in een verticale groep. Dus altijd zelfde lokaal en juffrouw. Misschien dat dat scheelt.
Dat is hier ook, altijd hetzelfde lokaal en leidsters. Ik zelf vind de leidster niet super maar dat hoeft niet te betekenen dat de kindjes dat ook vinden
Denk dat het heel belangrijk is dat je kindje zich op haar gemak voelt. Mijn zoontje, geen echte durfal, gaat met plezier nu naar de psz en eerder naar het kdv. Ik denk dat de 'klik' met leidster heel, heel belangrijk is.
Ik zou allereerst in gesprek gaan met de nieuwe leidster. Het is echt niet leuk om je dochter huilend achter te katen, maar hoe lang blijft ze huilen en hoe verloopt de rest van de dag? Je dochter is 2 jr en 2mnd, zij kan zelf niet goed vertellen aan jou waarom ze niet naar school wil. Daarom zou ik eerst in gesprek gaan met de leidsters en dan samen bekijken wat er aan de hand is en hoe dit opgelost kan worden.
Daar twijfel ik nu dus een beetje aan mij vraag me alleen af of ik er goed aan die om haar gelijk naar een andere groep te plaatsen. De andre groep heeft wat jongere en enthousiaste leidsters
Dat is lastig. Kan beide zijn. Bij de grotere is ook wel een grote overgang. Die kindjes zijn vaak veel drukker waardoor ze zich wat verloren kan voelen. Het kan ook zijn dat ze moet wennen aan de leidsters. Ze zullen ongetwijfeld wat 'strenger' zijn doordat ze de drukke bijna kleuters in het gareel moet houden.
Volgens de leidster (een andere, wel lieve) huilt ze ongeveer een half uur en daarna speelt ze wel. Ik moet haar achter laten bij de leidster van de babygroep, ivm vroege en late diensten. Als ik haar op haal krijg ik altijd te horen dat het erg goed ging. Een vorige week vroeg ik waarom ze nou zo verdrietig was. De leidster gaf aan dat het mijn lag aan het feit dat er bij de peuters meer van haar verwacht wordt en dat ze dat nu na een tijdje niet zo leuk vind
Hoe lang zit je dochter nu op deze nieuwe groep? Mijn dochter was ook altijd helemaal happy bij de baby's en moest van de zomer over naar de "grote kinderen". De eerste weken waren echt een drá-ma. Alleen maar huilen, huilen, huilen net zolang tot ze weer even bij de baby's mocht kijken. Mn man ik werden er in het begin echt moedeloos van, ook omdat we juist gewend waren aan een kindje dat de opvang heel leuk vindt. Ik vond het zo zielig, dat ik bij het afscheid echt mn tranen binnen moest houden. We hebben toen een gesprek gehad met één van haar leidsters en zij zei dat het gedrag van mn dochter heel normaal was en dat ze echt goede hoop hadden dat ze vanzelf zou bijtrekken. Mn man en ik dachten dat ze gek was , maar na een week ofzo begon ze het inderdaad steeds leuker te vinden. Inmiddels vindt ze het weer net zo leuk als bij de baby's en rent ze als je haar wegbrengt enthousiast naar speelgoed toe en begint gelijk te spelen. Het was bij haar dus echt een kwestie van wennen. Al met al duurde het zo'n 3 a 4 weken voor ze weer happy was. Misschien is het bij jouw dochter ook een kwestie van wennen?
Ze zit al vanaf september op de peutergroep,dus wennen zou het nu toch niet meer kunnen zijn. Ik ga sowieso morgen weer even met haar leidster praten en mij ook niet af laten schepen met dat het erbij hoort
Hoe vaak gaat ze er heen? Onze dochter ging 1 dag in de week en ze had ook grote moeite met de overstap naar de peutergroep, dat heeft echt dik 2 maanden geduurd. Ze had het er gewoon echt niet naar haar zin, ze had echt een klik met de leidster op de babygroep en dus niet (meteen) bij de peutergroep. Ook was ze bijna 6 mnd de oudste van de groep en toen dus in ene de jongste. Het was zelfs zo erg dat ze uit frustratie haar haren uit haar hoofd trok We kregen bijv. de vraag of we niet iets moesten gaan doen aan haar spraak, ze bleek dus gewoon helemaal niets te zeggen daar, terwijl ze thuis de oren van onze kop kletste.... Omdat wij het ook wat lang vonden duren zijn we ook een gesprek aangegaan, een van de (wat ouder en ervaren) leidsters heeft toen beloofd haar wat extra aandacht te geven en toen ging het eigenlijk vrijwel meteen een stuk beter.
Ze gaat er 2 dagen per week heen, de overstap naar de peutergroep is inmiddels 2 mnd en door de zomervakantie daarvoor was ze al wel aardig gewend daar. Vanmorgen bracht ik haar weg en heeft ze het echt uitgekrijst, dit heeft ze echt nog nooit gedaan, mijn hart brak. Ik zat huilend in mijn auto, door de prille zwangerschap nemen mijn emoties al een loopje met mij. Vraag mij ergens ook af of het daar niet door komt. Heb al wel even gebeld, doe ik normaal ook nooit. Een van de peuterleidsters nam op en die zei dat ze niets gemerkt heeft en dat ze goed fruit heeft gegeten en nu lekker aan het spelen is. Ga vanmiddag een uurtje eerder weg van mijn werk. Dan heb ik even iets meer tijd om het met de peuterleidster te bespreken. Ik vraag mij dus nog steeds af of het een fase is, of ze wel een klik heeft met de leidster, of ze babyleidster niet een beetje te lief vind het moeilijk vind om daar steeds weer afscheid van te moeten nemen of dat het iets anders is hahah. Heel lastig dat je niet in zo'n hoofdje kan kijken.
Niet helemaal vergelijkbaar maar ik merk een groot verschil met psz en school. Psz heeft hij maaaanden gehuild en vanaf huis al. Hij wilde niet gaan. Ik dacht een kwestie van wennen maar het afscheid is inmiddels geweest en die laatste dag ook weer gehuild. Nu school en dan huilt hij alleen even bij het afscheid maar niet de weg ernaartoe enz. En gisteren zei hij dus dat hij de kinderen van de psz nietleuk vond omdat ze niet luisterden en met speelgoed gooien enz. Hij was daar de oudste en is van zichzelf heel rustig. Nu op school zegt ie e kindjes luisteren goed en gooien niet met spullen. Hier is hij natuurlijk weer de jongste. Weet niet of dat echt de reden is maar hij gaf dit zelf aan.
Ik vraag me af of het toch niet wennen is. Mijn oudste is nogal eigengereid, en zelfs hij heeft een paar weken gehuild toen hij naar de peutergroep ging. Terwijl hij er enorm naar uitkeek, en al bijna 2 1/2 was. De jongste is wat gevoeliger, en dat duurde zelfs behoorlijk langer. Maar alleen bij het wegbrengen. Echt zo zielig, hij moest enorm huilen, en dat heeft echt wel een paar maanden geduurd. Alleen de leidsters zeiden ook dat het 3 minuten later meestal al over was en hij gewoon lekker ging spelen. En nu vindt hij het hartstikke leuk. Misschien speelt mee dat je dochter maar 2 dagen gaat. Die van ons ook en dan duurt wennen natuurlijk veel langer (helemaal omdat de jongste alleen maandag en dinsdag gaat, dus er zit bijna een week tussen). Ik denk trouwens ook dat de kinderen aanvoelen dat jij het moeilijk vindt en er toch een soort wisselwerking is.
was hier ook rond die leeftijd. Ging ook over naar de peutergroep en opeens huilen 's ochtends. Bij de babygroep nooit last van gehad en ze was erg gehecht aan de leidsters van de babygroep. Heeft hier echt maanden geduurd hoor. Maar wat voor ons een goed teken was: als we haar kwamen halen, had ze het altijd naar haar zin en wilde soms niet eens mee naar huis. Dus 's ochtends huilen, 's middags niet mee naar huis willen. Inmiddels is ze 3 en huilt ze niet 's ochtends, maar soms zegt ze nog dat ze lekker bij mama wil blijven. Zo was ze als baby nooit, je kon haar laten bij iedereen, maar inmiddels is ze heel selectief en durft niet zomaar zonder mama ergens te blijven (hebben we ook op de gym 'last'van). Dus het kan ook een verandering in karakter zijn.. Hier hielp het trouwens op de een of andere manier altijd als ze voor het raam mocht zwaaien naar mama na het afscheid nemen..
Wennen kan best een poos in beslag nemen, en neemt soms weken tot maanden in beslag. Verder: je kindje voelt ook aan dat jij er moeite mee hebt en de leidster niet zo 'leuk' vind. Probeer dit van je af te zetten, want hierdoor blijft het voor je kind ook moeilijk. Neem zo kort mogelijk afscheid, dikke kus/knuffel en zwaaien bij het raam, niet blijven 'kleven'. Het gaat vanzelf beter, maar snap dat je het erg lastig vind om een huilend kind achter te moeten laten...
Hoe is het gesprek vandaag gegaan? Ik zou het echt niet gek vinden als het nog steeds wat wennen is, misschien zitten er een paar drukke/wilde bijna 4- jarige bij haar op de groep en is ze daar nogal onder de indruk van? Zou bovenstaande er misschien ook iets mee te maken kunnen hebben? Je brengt haar waarschijnlijk met niet zo'n best gevoel weg en die kleintjes voelen dat vaak haarfijn aan. Misschien kan je je man/vriend haar een keer wegbrengen om te kijken wat er dan gebeurd?
Gister inderdaad even een gesprek gehad met de leidster. Bleek dat mijn dochter zich toch wl aardig op haar gemak voelt. Komt een knuffel halen bij de leidster en is lekker druk aan het spelen. Van de oudere kindjes lijkt ze niet zoveel last te hebben want ze pittig zat volgens de leidster, dat wist ik ergens ook wel . Dan zou het toch aan het feit liggen dat ze het niet leuk vind dat ze nu echt wat moet, en na een tijdje wennen is ze het nu echt zat ofzo. Wel heb ik het idee dat ze weleens haar stem verheft en dat is mijn dochter niet gewend. We hebben nu afgesproken dat kijk het afscheid heel kort hou, zwaaien bij raam deden we deden we altijd al. Voor mezelf heb ik besloten dat ik het tot de kerstvakantie bekijk, als ik er dan nog een rotgevoel bij heb ga ik toch maar even bij de volgende groep kijken