Ik heb ook een aantal keer gevlogen. De laatste keer was naar NYC. Ik ging huilend het vliegtuig in. Paniekaanvallen. Dit is 7 jaar geleden. Met de kids nog nooit gevlogen en ga het voorlopig ook niet doen. Ik hou erg van reizen en cultuur. En ik ga me er ook zeker overheen zetten later. Maar niet nu. Ik ga lekker met de auto naar Drenthe. Heerlijk!
Jouw verhaal is in grote lijnen ook mijn verhaal. Mijn vliegangst is toegenomen met de geboorte van de kinderen. Ik heb al vaak gevlogen met de kinderen en elke keer gaat het slechter. Vorige zomer vlogen we 1 dag na het neerstorten van de MH17 naar Nederland en ik heb werkelijk waar zitten huilen en hyperventileren van angst. Waarop mijn zoontje zei: lieve mama, niet huilen. Om uit dit land weg te kunnen heb ik maar 1 optie en dat is vliegen. We hebben deze zomer 7 vluchten staan (naar Azie en dan naar Nederland, elke keer met overstap) en we hebben maandag de eerste vlucht. Ik pak echt met het lood in mijn schoenen de koffers in. Iets waarnaar ik jaren geleden zo naar uitkeek, is nu verworden tot een irrationele angst en ik sta nu al stijf van de stress. Mijn man heeft dit jaar ongeveer 36 vluchten gehad, binnen- en buitenlandse vluchten en ziet vliegen gewoon als een noodzakelijk kwaad. Ik wou dat ik er ook zo luchtig over kon denken. Ik werk hier met beroemde profs en die vliegen elke maand wel 5 of 6 keer alsof het niets is. Ik boek oa hun vluchten. Ik ben blij dat ik niet zo vaak het vliegtuig in hoef.
Ik heb hetzelfde als de meeste dames hier: al 100 keer gevlogen, maar na afgelopen jaar is mijn vliegangst (die ik altijd redelijk onder controle kon houden) echt vertienvoudigd. Normaal neem ik altijd een oxazepammetje voordat ik de lucht in ga, en dan kan ik zo'n vlucht prima aan. Maar laatst was ik ineens ZO bang dat zelfs mijn pilletje niet meer werkte. Ik hoor alles, zie alles, voel alles. Doe geen oog dicht en mijn hartslag is continu 180. Het komt door Germanwings, MH17, MH370. Ik vraag me dan ook altijd af hoe de laatste momenten van die mensen geweest moeten zijn. Het lijkt me zo ronduit gruwelijk om te weten dat het misgaat. Dat besef dat je leven bijna over is. En toch stap ik in september weer in. Omdat ik vertik om mijn wereldje zo klein te laten worden. Ik hou van reizen en ik wil dat graag blijven doen. Maar als ze me onder narcose konden brengen en wakker konden maken bij aankomst dan zou ik daar voor tekenen
Het helpt me trouwens wel om te lezen dat ik niet de enige ben die er last van heeft... Maar ik zou er ook erg voor zijn om in slaap gebracht te worden voor het opstijgen en wakker gemaakt te worden als we er zijn. Sowieso wel lekker rustig als je met kleine kinderen reist!
Ja ik ook. Volgend jaar gaan we met de familie vliegen, mijn kinderen gaan voor het eerst. Ik vertel de kinderen dat het leuk wordt, dat vliegen geweldig is en helemaal niet eng, maar ondertussen ga ik wel met een flinke portie pillen aan boord waarschijnlijk... Gelukkig zijn mijn ouders, broers en zus erbij, dus die kunnen mijn man helpen met de kinderen mocht ik suffig worden. Maar ik laat het me ook niet tegenhouden hoor, ook al jank ik keihard. Stewardessen zijn echt heel behulpzaam als ze het weten en ik mocht zelfs een keer in de cockpit alles aan de piloten vragen, dat was zo fijn! Was bij KLM. Zij gaan echt heel goed om met mensen met vliegangst. Wat ik wel moeilijk vind: ik vlieg niet met alle maatschappijen, alleen met degenen die goed staan aangeschreven. Ik zal nooit met Ryanair vliegen bijvoorbeeld, of dat nou terecht is of niet. Maar als we met mijn familie gaan heb ik geen invloed op de maatschappij en dat vind ik echt heel erg lastig
Ik ben er nu ook bang voor. In mijn dromen paar dagen geleden zag ik dat een vliegtuig neerstorrte voor mijn gezicht, ik zag het gebeuren. Het was zelfs een KLM. Niemand was dood, hij was van laag neergestort. Het is natuurlijk een droom maar toch krijg je de kriebels.
Vliegangst. Hier ook. Heb in m'n leven 1 keer gevolgen. Dat was ook dik 22 uur naar Bali. Maar ik durf gewoon niet meer. Is me gewoon slecht bevallen. Ik wil wel graag op vakantie. Maar als ik dan aan het vliegtuig denk druk ik de site van de vakantieaanbieder weer weg..
Vorig jaar vlak na t neerstorten van de mh 17 voor eerst gevlogen heb doodsangst uitgestaan maar vond t ook geweldig.ik ga me niet laten tegen houden dit jaar weer vliegen en wel naar bali
Niets om je voor te schamen hoor meiden! Ik heb met grote regelmaat passagiers aan boord die vliegangst hebben. Degenen die het vertellen zijn meestal vrouwen, maar ik zie ook regelmatig zakenreizigers hun leuning grijpen als het turbulent is... Als je vragen hebt, kan je die altijd aan het cabinepersoneel stellen. En probeer (is moeilijk want angst is irrationeel natuurlijk) te bedenken: de piloten willen ook weer graag naar hun familie, en zullen vliegveiligheid áltijd op nr 1 hebben. Turbulentie is niet leuk, maar onschuldig. Succes bij de volgende vlucht!
Vliegen... Ik zie er elke keer weer tegenop! Geen idee waarom. Mijn oren gaan ook altijd dichtzitten, hebben meer mensen daar last van?
Dat heb ik helaas ook. Ik heb ook een keer zitten huilen van de pijn tijdens het landen. Verschrikkelijk!
Het is mijn hobby niet (ben niet echt bang maar altijd wel beetje gespannen, zweethandjes enzo) maar ik laat me er echt niet door beperken. Kan ook niet want dan zouden we de schoonfamilie nooit meer zien. Zo'n cursus is duur, maar je hebt ook zelfhulpboeken, filmpjes op YouTube, etc. Ik zou niet bij de pakken neer gaan zitten want je maakt je wereld (en die van je man en kinderen) zo klein als je besluit niet meer te gaan vliegen.
God dat kan ik me heel goed voorstellen!!! Ik ben blij dat ik pas volgens jaar weer vlieg, anderzijds helpt vaker gaan wel tegen de angst. Ik ben heel zwaar aan het nadenken over de training bij stichting valk, iemand enig idee van de vergoedingen?
Hier ook vliegangst.. manlief en ik hebben in een vliegtuig gezeten waarvan de motor kapot ging. Iedereen gordeltje om en We moesten terug naar schiphol (waar we 1 uur eerder waren opgestegen). Tuurlijk begrijp ik ook wel dat ze niet terug zouden vliegen als de nood zeer hoog was maar je hoorde de motoren duidelijk minder kracht hebben. We kwamen op schiphol aan en hebben ook direct schoonpapa weer gebeld dat hij ons weer op mocht halen, hij was nog geen eens thuis haha. Wij hadden een dure reis geboekt en besloten op dat moment om niet meer te gaan met het nieuwe vliegtuig dat klaar stond. Het reisbureau en de vliegmaatschappij kon lullen als brugman maar ik ging de lucht niet meer IN! Wij gaan zeker een cursus volgen maar ik moet eerst nog een paar keer langs schiphol om daar relax rond te kunnen lopen. Daar begint de stress al, zelfs als ik niet weg hoef, Je moet eens via Google zoeken naar de vliegangst cursus van corendon. Deze is een stuk goedkoper. Maar het hangt er misschien ook wel vanaf wat je angst is waar je het beste terecht kan.
Ik heb het zweet ook op m'n rug staan als ik moet vliegen. En ik vlieg zeker 2 keer per jaar. Sinds m'n kinderen heb ik er wel iets minder last van, omdat ik eigenlijk de hele vlucht voor hen aan het zorgen ben. Vliegen met kids is ideaal