Sinds mijn zoontje ca. anderhalf is doen we aan baby/peuterzwemmen. Hij vond het tot voor kort helemaal geweldig. Sinds een paar maanden zijn we echter een groep hoger gegaan (2 tot 3 jarigen), en die zwemmen zonder vleugeltjes. Mijn zoon is nu als een blad aan een boom omgeslagen. Spelen in het ondiepe gaat nog wel, maar zodra hij geen bodem meer onder zijn voeten voelt (ik hou hem dan lichtjes onder zijn oksels vast) gaat hij helemaal uit zijn dak, gillen en huilen. Nu heb ik met de juf afgesproken dat we wel de oefeningen blijven doen, maar dan op een afstandje van de groep, in het ondiepe gedeelte. Dat doe ik nu, maar hij blijft het niet echt leuk vinden. Ook mét vleugeltjes vindt hij het nu niet meer zo leuk als eerst Ik vind dit zoooo jammer, want zwemmen was echt ons uitje van de week samen. Nu ga ik er tegenop zien, en ben daardoor ook al een paar weken achter elkaar niet geweest (vandaag wel weer). Heeft iemand tips/adviezen hoe ik met zijn angst kan omgaan? Moet ik die angst negeren en hem gewoon meenemen het diepe in? Misschien moet hij er gewoon doorheen. Of moet ik toegeven aan zijn angst en hem apart van de groep in het ondiepe houden? Zijn er hier meer mensen met plotseling bange peuters, waarbij het ook weer over is gegaan? Hoe lang duurt die angst?
Hoi, wij hebben dit ook (gehad) met ons meisje nu bijna 4. Ze is gewoon een enorme angsthaas terwijl ze met 1 en 2 jaar het helemaal geweldig vond, toen wilde ze echt uit mijn armen wegzwemmen zeg maar. ik weet nog steeds niet wat het is en hoe het komt want met 3 1/2 was ze nog zo bang, maar goed toen kwam hier baby nummer 2 en zijn we niet meer gaan zwemmen. Ik zag er ook zo tegen op elke keer. Het is al zo'n gedoe met aan en uitkleden!! Onze zwemjuf adviseerde juist een stap terug te doen dus je kind heel goed vasthouden en het vertrouwen weer opbouwen. Ze zei ook dat we wel elke week moesten komen, maar goed dat lukte met de zwangerschap niet altijd. Zelf denk ik dat het gewoon een stuk ontwikkeling in het koppie is dat ze moeten ondergaan (mijn dochter was ook heel bang voor brommers en andere grote vrachtwagens/auto's). Mijn schoonouders zijn namelijk recent met haar gaan zwemmen en wilde ze zelfs in het diepe! maar wel met zo'n zwemband om zeg maar. Het gaat dus wel over/beter. Ik zou het zelf niet pushen maar wel blijven gaan, desnoods in een klasje lager, het gaat toch om de lol. Mijn zus zegt sowieso dat ze met 5 jaar pas echt sterk genoeg zijn om ABC zwemmen vol te houden, het hoeft niet allemaal perse met 4 jaar te gebeuren. Dus wij gaan hier in het weekend met haar af en toe zwemmen en kijken dan wel als ze op school gaat wanneer ze klaar is en niet meer zo bang. Ons meisje wil namelijk ook nooit water in haar gezicht, ook niet handig . Ik zou zeggen, volg je gevoel en ik weet hoe het voelt als het voor jezelf niet meer leuk is, een gillend kind tijdens peuterzwemmen....en al die oudjes maar kijken bij ons . Veel succes, Charlie
Mijn gevoel zegt ook dat ik hem het liefst gewoon stevig vasthoud, en zo met hem het diepe in ga, zodat we het vertrouwen weer kunnen opbouwen. Maar als ik dat doe zie ik die juf alweer raar kijken, want dat is kennelijk absoluut niet de bedoeling. Ze moeten juist leren om enigszins 'los' in het water te liggen, zegt zij. Maar ik vind eigenlijk hetzelfde als jij: waarom moet dat al als ze net 2 zijn? En ja, die kijkende oudjes langs de rand heb je bij ons ook...maar daar heb ik echt totaal s***t aan
ik zou terug gaan naar de oude groep. het lijkt me een beetje to much voor hem. hopelijk is het kwaad niet al geschied en vind hij het vertrouwen terug.
tja, als ze dát vinden, hadden ze nooit moeten lessen misschien met vleugeltjes om ? En van het begin af aan zonder vleugeltjes moeten oefenen? Ik sluit me aan bij wat de vorige juf zei (diegene hierboven) . Dus vertrouwen weer opbouwen, de angst erkennen. Ik zou juist wél bij de groep mee blijven doen. Op een bepaalde leeftijd heb je kans dat ze ineens weer héél graag precies zo willen doen als de rest en dat je kindje dan ineens weer dingen wél wil doen. Het hoort er overigens wel bij hoor. Kindjes gaan ineens dingen meer beseffen - zien ineens gevaar, zo lijkt het wel. Vaak zie je dat juist rond de 2 jaar. Mijn dochter durfde ineens niet meer te springen. Nu duurde dat gelukkig maar een week of 4/5 - maar ze gaat nu weer als een speer...
Mijn dochtertje vind het ook ineens wat eng worden in het zwembad, maar hier nog gewoon vleugels om hoor! ook een lekker kleine badje met maar 5 kindjes! al wel een keer met een kurkje om mogen zwemmen maar dat vindt ze nog erg eng dus gewoon terug naar de vleugels! komt vanzelf wel weer, als ik die 3 1/2 jarige zie zwemmen dan heb ik wel vertrouwen dat het weer goed komt.....ook zij vertellen dat ze allemaal zo'n fase gehad hebben!