Vanmiddag het bericht gehad dat de moeder van een vriendin onverwachts is overleden. Vriendin belde en ik schrok zo, dat ik begon te huilen. De hele dag maalt het door mijn hoofd en moet ik ineens huilen. Het komt volgens mij omdat mijn vader een paar jaar geleden is overleden. Al die gevoelens van die dagen, worden ineens weer tastbaar.Ik ben vandaag naar het graf van mijn vader gegaan en heb daar een potje lopen huilen. Ik voel me zó ontzettend verdrietig en ik snap er niks van. Ik denk normaal gesproken wel aan mijn vader enzo, maar ben best nuchter. (en heb misschien het verdriet wel heel erg ver weg gestopt) Hoe ga ik hier nou goed mee om? Ik wil echt niet mijn eigen verdriet het laten overheersen van mijn vriendin haar verdriet. Ik bedoel, van mij is al een paar jaar geleden, dat van haar is zo vers. Nou misschien een beetje warrig verhaal, maar het lucht wel even op.
Jeetje wat een nieuws! Vind het geen rare reactie of warrig verhaal hoor, het is heel begrijpelijk. Zeker in overwachtse, heftige situaties komt niet (goed) verwerkt verdriet weer naar boven. Zou je tranen maar laten komen nu, dan lucht dat op, ze zijn er niet zomaar. Verder er zijn voor je vriendin en haar zo goed mogelijk proberen te steunen. Doe rustig aan en probeer zelf ook even met iemand over je eigen verdriet te praten. *knuf*
Het is normaal dat je eigen verdriet boven komt door verdriet bij of van anderen of gewoon van schrik. Mijn enige advies: PRAAT!!! En ook met je vriendin, wiens moeder net is overleden. Jij weet precies wat zij meemaakt. Ook al ben je zelf verdrietig, je kunt een enorme steun voor haar zijn. Sterkte!
Sterkte meid! Je huilt om het gemis van je vader en ook om het verdriet van je vriendin. Zeker bij zo'n plotseling verlies ... Geef het de tijd en praat er vooral over en huil vooral ook lekker uit! Normaals veel sterkte!
Jouw reactie vind ik ook normaal. Je eigen verdriet komt weer boven. Je vriendin zal dat ook begrijpen. Praat met haar, ben er voor haar. Sterkte.
Hoi, Ik vind jouw reactie helemaal niet vreemd. Mijn man en ik hebben een neef verloren afgelopen jaar en ik merk dat ik gewoon in het algemeen gevoeliger ben geworden. Laatst is de klusjesman van mijn moeder overleden, ik kende hem niet zo heel erg goed. Maar ik vond het verschrikkelijk, was er ook echt ondersteboven van. terwijl ik voor de neef zijn dood niet zo ondersteboven van zou zijn. Het belangrijkste bij mezelf merk ik dat ik het gewoon accepteer van mezelf. Ik ben nou eenmaal veranderd en dit zijn de consequenties. Ik schaam me er ook niet meer voor, laat me maar lekker janken. Ik praat er wel goed over hoor, vooral met mijn man. Hij begrijpt het namelijk het beste. Mijn moeder kan er niet zoveel mee. De een rouwt misschien jaren zoals ik, de ander doet er minder lang over. En zowiezo, ik heb het geprobeerd gedwongen te verwerken, gewoon proberen weg te stoppen. Dat werkte helemaal niet voor mij. Dus nu heb ik zoiets van mezelf, ik accepteer het. Ik wens je heel veel sterte toe.
Allereerst gecondoleerd. Je zegt dat je je eigen verdriet niet wil laten overheersen, dat is al mooi. Spreek dat uit naar je vriendin. Ik denk dat het juist steun biedt dat jij echt weet hoe zij zich voelt. Je mag toch best verdrietig zijn. Jij bent ook iemand verloren, al is het geen naast familielid. Een bekende verliezen kan evengoed veel verdriet bij iemand opwekken. Maak je dus geen zorgen, spreek uit hoe je je voelt. Je bent een goede vriendin als je je opensteld. Sterkte.
lieve natas! nienkie hier je bent zon sterke vriendin en t is echt net dom om je een x te laten gaan! schatje popje ik ben dr voor je zoals je dr ook voor mij bent!!
gecondoleerd.. en nee het is zeker niet raar, het is juist heel begrijpelijk dat het hele gebeuren van jou weer naar boven komt, dit soort momenten blijven dan heel gevoelig..laat je lekker gaan en praat er gewoon over, je kan er voor je vriendin zijn, want je weet gewoon hoe het voelt.. kreeg gister ook het bericht dat de schoonvader van me schoonzus kritiek lag, een hartaanval, hetgeen waar mijn vader pas is aan overleden, nou wist gister ook niet waar ik het zoeken moest hoor, dus een volkomen normale reactie..knuff