Hallo allemaal, Ik moet mijn verhaal echt even kwijt. Ik heb een zoontje van 13 maanden een lief vrolijk mannetje dat voor niet veel dingen bang is. Ik heb hem vanochtend in bad gedaan in zo'n zitstoeltje en speeltje zelf was ik in de badkamer en was de wasbak schoon aan het maken. Hij kan mij door de spiegel zien en ik hem dan ga ik altijd gek zitten doen waardoor hij dubbel licht van het lachen. Hij was leuk met z'n speeltje bezig en plots dreef die weg. Dus hij ging een beetje naar voor waardoor het stoeltje om viel. Ik zag het al gebeuren dus in 0.1 seconde had ik hem alweer uit bad. Hij huilen dus ik heb hem getroost binnen een halve minuut leek hij het vergeten te zijn want toen kon hij weer heel hard lachen. Ik ben gewoon zo bang dat hij dadelijk niet meer in bad durft. Ik weet niet precies wat ik hiermee wil.ik wou het denk k gewoon even van me af schrijven.
Dat is zeker even schrikken! Maar je was er op tijd bij. Ik denk eerlijk gezegd dat jij een volgend badje waarschijnlijk spannender vindt dan jouw zoontje. Komt vast goed!
Gelukkig was ik er inderdaad op tijd bij maar daarom moet je ze ook niet alleen laten. En dat deed ik niet en hield het in de gaten maar toch klopt je hart dan in je keel.
Ik snap heel goed dat je geschrokken bent, maar echt.. iedereen maakt een keer (of meerdere keren) zoiets mee. Maakt je echt geen slechte moeder!
Kan een keer gebeuren. Volgende keer mocht hij angstig zijn er even bij blijven zitten of eventueel mee in bad als dat kan. Ik heb toen mijn dochter 6 maanden oud was haar heel even op de bank laten zitten en moest even gauw iets pakken. Je raad het al 2 seconden uit het zicht en ze lag met een harde bonk op de grond te huilen heb gelijk mijn man wakker gemaakt (had een nachtdienst gehad)en de hap gebeld mocht gelijk langskomen maar er was niets met haar aan de hand gelukkig.
Mijn zoontje schoot vorige keer onder water terwijl ik bij hem in bad zat. Hij is 10 maanden en glibberde zo weg. Ik ben zelf heel klunzig/onbehouwen en hij heeft wel eens daar mee te maken. Voel ik me ook altijd op schuldig om....maar je kon er gewoon niks aan doen.
Oei dat is inderdaad ook schrikken! Maar fijn dat je met hem langs mocht komen en dat alles goed was. Ik riep mijn man ook meteen maar hij zei hap zal niet echt nodig zijn omdat hij er al zo snel overheen was en ook de rest van de dat heeft hij negens last van gehad. Ze zijn gewoon ook zo ontzettend snel!
Ik denk dat je pas een slechte moeder bent als je je niet af en toe een slechte moeder voelt. Dat zou betekenen dat het je niet kan schelen.
Mijn dochtertje was rond de 6 maanden toen ik d'r in het babybadje kopje onder liet gaan perongeluk! Ze glibberde zo uit m'n handen! Eventjes huilen en troosten en daarna meteen terug in badje gegaan en toen was het weer dikke pret! Ik ben me kapot geschrokken en vond het doodeng om d'r daarna in bad te doen haha! Maar ze heeft er niets aan over gehouden hoor Ik denk dat het iedereen wel eens gebeurt! Zolang je ze maar nooit alleen laat in bad! Maar denk dat iedereen dat wel snapt!
Oh joh, snap dat het schrikken is, maar dit soort dingen gaan nog zo vaak gebeuren! Hier zijn ze regelmatig koppie onder gegaan omdat ze uit m'n armen glibberden of zelf uitgleden.
Oeh, schrikken! Maarre... met babyzwemmen gaan ze expres helemaal kopje onder... Gecontroleerd, dat wel, maar van die nanoseconde onder water in het badje zal je kindje niets aan overhouden hoor. Hier is het ook een keer gebeurd, dat de jongste uit mijn handen glibberde omdat de oudste wilde "helpen" met inzepen ofzo. Het hart zit je gelijk in de keel en tegen de oudste was ik dan ook niet heel vriendelijk, maar veel kwaad kan het gelukkig niet.
Waarom jezelf zo moeilijk maken? Je was er toch bij en kon hem toch direct pakken. Is hier ook weleens gebeurd met de kinderen en is niet leuk maar het kan iedereen overkomen. Niet zo hard zijn voor jezelf en je kindje zal de volgende keer vast weer lekker willen badderen.
Het ging een beeeetje mis, maar vooral erg goed he Je was er bij! Zelfs als je een kindje vast houdt, kan het een keer uit je handen glibberen in bad als het druk aan het spartelen is en ingezeept. Dus voel je niet schuldig, je viste 'm er direct uit! Niks aan de hand
En daarom moet je erbij blijven en niet weglopen. Je was erbij, dus het enige wat gebeurde was dat je flink geschrokken bent. Je hoeft je dus nergens schuldig om te voelen. Geschrokken voelen mag natuurlijk, dat is heel normaal. Als het je niks zou doen, dan moet je je pas zorgen gaan maken
Dit maakt je echt geen slechte moeder, sterker nog, ik vind het een teken van goed moederschap. Je laat je kindje lekker spelen terwijl jij dicht genoeg bij bent om het veilig te houden. Dat is toch prima! Wat betreft het hoofd onder water. Mijn dochter kruipt momenteel vaak door het bad en steekt opeens haar hoofd onderwater om iets te pakken en bedenkt zich daarna pas dat ze onderwater niet kan ademhalen. Dus komt constant weer proestend boven. Krijgt ze verder niks van, je zou alleen verwachten dat ze ervan leert, maar in de jacht op het badeendje wordt alles vergeten!
Deze reacties van jullie doen mij echt goed. Dankje dames. Hij vond z'n bad helemaal geweldig weer vandaag maar ben naast m het bad blijven zitten haha. Het deed me goed hem weer zien te genieten!
Zo voelde mn man zich ook toen onze uk in zn vingers (hij had dr gewoon goed beet) wegdook in dr tummytub en met dr koppie in t water dipte. Hij gaf een gil (ik zat er naast) haalde dr gelijk uit dr tummytub, ik pakte dr over even op dr zij op verschoonmatje en beetje kloppen voor evt water en knuffelen. Ze was over de rooie omdat ze wat water in dr neus had gekregen (gewoon water, niks er in) en schrok voornamelijk van dr vader, mn man lijkwit naar beneden toen ze weer gekalmeerd was en rustig ademhaalde. Heb m beneden maar even filmpjes laten zien van babyzwemmen, toen kwam dr weer wat kleur terug. Maar die tummytub raakt mn man niet meer aan, daar is ze nu ook te groot voor overigens. Oh wat voelde hij zich een ***vader terwijl het bijna iedereen wel een keer gebeurd.