Ik heb nov 2009 en mei 2010 een miskraam gehad na resp 8+4 wk en 7 +3 weken.....Eerste keer had ik nog zoiets van pech...tweede keer ook nog wel nuchter bekeken. Dacht wel gelijk dat we maar even moesten wachten met opnieuw proberen en niet meer zo volgens de kalender moesten vrijen. Dat doen we dus ook niet. Moet zeggen dat ik me beide keren na een week wel weer ok voelde en ook nu (4 weken later ong.) wel weer begin te denken aan de volgende bewuste poging....we hebben niemand verteld van de tweede zwangerschap en mk...naaste familie en goede vriendinnen vragen er soms wel naar, hoe het gaat of er al nieuws is, maar hebben het bewust voor ons gehouden. Nu ik weer voorzichtig denk aan een nieuwe poging bekruipt me ook de angst...wat als het weer mis gaat??? hoe groot is die (pech) kans?? wil zo graag dat het lukt maar er ook niet teveel op focussen. Zucht....Mijn leeftijd helpt ook niet echt, ben 36, dus heb geen jaren de tijd meer....aan de andere kant zijn er natuurlijk meiden genoeg die ouder zijn en van een gezond kindje bevallen. Ik wil zo lang mogelijk vasthouden aan mijn nuchtere kijk, ben ook wel nuchter dus dat is niet zo moeilijk....maar vraag me ook af of ik een 3e keer wel aan kan...op een gegeven moment houd het op natuurlijk....ik lees hier verhalen van meiden die dit nog veel meer keren hebben meegemaakt...knap dat ze dat aankunnen....maar ik heb ook zoiets van mijn leven bestaat uit meer dingen en wil me niet elke keer teleurgesteld voelen zeg maar...zucht....wat een dilemma he....waarom is zoiets zo mooi zo gecompliceerd. Of beter gezegd, kan het zijn. NIets zo onzeker als een zwangerschap, haha. Zijn er meiden die zich herkennen in mijn verhaal?
hai hai!! Ik heb het nu al en ik moet aanstaande maandag voor een 2de curretage,... Wil zo snel mogelijk verder, maar ik ben ook zoooo bang om weer zwanger te zijn/worden,...Wil het heel graag natuurlijk, niks liever, maar zo bang dat het weer fout zal gaan,... MAar toch, ook dan probeer ik te genieten want als het allemaal goed gaat en je hebt achteraf niet genoten dan is het zonde natuurlijk,... Sterkte meis!
Heel herkenbaar, zelfs de maanden van de miskramen. Bij mij precies zo'n verhaal, nov.2009 en mei 2010 een missed abortion, we kwamen er beide keren met 9w4d en 9w6d achter tijdens de echo. Ik mag nu nog steeds (na 6 weken) niet zwanger worden, aangezien ze het hcg nog willen opvolgen. Daarna gaan we er toch weer voor. Ik ben ook 36 jaar en heb dus inderdaad geen zee van tijd meer...Maar de onzekerheid dat het weer gebeurd, hoeveel kan een mens aan???
Hoi, Ik heb in sept 2009 en jan 2010 een miskraam gehad. Beide keren ben ik gecurreteerd. Ik vind het ook heftig en vraag mezelf vaak af hoevaak ik dit nog moet meemaken voor het wel goed gaat. Gelukkig ben ik nog wel jong. Ik ben nu net weer zwanger en het maakt me bang. Het is niet meer iets leuks. Al weet ik waar ik het voor doe. Een mooi klein kindje samen met mijn man. Ik denk dat je samen goed moet overleggen wat je wilt en tot hoever je gaan wilt. Hoelang trek je dit. Ik wil je heel veel sterkte wensen, maar vooral een goede zwangerschap!
heel herkenbaar! Ik heb een vmk gehad, toen een MA bij 9,5 week, we hadden toen al een hartje zien kloppen Daarna een MA bij 7 weken, toen weer zwanger en mijn zoontje is nu 18maanden! We gaan nu voor en 2e maar helaas hebben we weer een miskraam gehad bij 9,5 week (dan gaan de hersenen werken), ik heb vertrouwen in mijn lichaam, het is heel zwaar maar ik vertrouw erop dat het goedkomt. Heel veel sterkte, liefs Miek
Fijn om hier herkenbare verhalen te lezen. In 2008 heb ik een MA gehad bij 11 weken. April heb ik een mk bij 6 weken gehad en nu ben ik 5+2, maar ik weet dat het weer mis is. Mijn test is al bijna weer negatief en ik heb ook wat spotting. Aan de ene kant wil ik dat het zo snel mogelijk doorzet, zodat we door kunnen met onze kinderwens, aan de andere kant hakt dit er zo in, dat ik niet weet of ik dit nog een keertje trek, mocht het onverhoopt weer mis gaan. Ik wordt ook 36 dit jaar en mijn FSH is aan het stijgen, wat mogelijk bij vervroegde overgang zou kunnen passen, dus ik kan niet te lang meer wachten. Maar herhaaldelijk verdriet en teleurstelling maakt wel dat je niet onbevangen naar een volgende zwangerschap toeleeft...
Heel herkenbaar allemaal. Hoe zwaar het emotioneel is als het mis gaan en je verder wilt kijken. Ik heb ook in sept 2009 een mk gehad bij 5 weken en in mei 2010 een MA bij 8w3d. Ik ben nu in afwachting van de eerste menstruatie. Zitten in week 6. Bij mij word niks in de gaten gehouden kwa hcg enzo. Alleen na mijn menstruatie gaan ze nog een keer controleren of me baarmoeder nu echt schoon is. Zitten heel minimaal nog wat restjes placenta in. Het is allemaal echt niet vanzelfsprekend.
Tess; bij mij werd na MA ook geen HCG vervolgd. Het duurde uiteindelijk wel 9 weken voor ik weer ongesteld werd. (Gelukkig was ik 2 cycli later weer zwanger en die zwangerschap is goed verlopen ) Sterkte met wachten!
Ook wij hebben november 2009 en maart 2010 een miskraam gehad. Beide keren een missed abortion. Eerste keer ontdekt bij 10 weken en de tweede keer bij 7 weken. Beide keren was het leven opgehouden bij 6enhalve week. Direct na de laatste miskraam eind maart ben ik weer zwanger geworden (zonder menstruatie tussendoor) en inmiddels ben ik 11 weken onderweg en hebben we twee goede echo's gehad! Al vanaf het eerste moment had ik een goed gevoel over deze zwangerschap (ondanks de slechte uitgangspositie, want gelijktijdig kreeg ik bericht dat tot m'n grote verrassing mn schildklier niet goed werkte en voor ik aan de medicatie begon was inmiddels een aantal weken verstreken). Probeer positief te blijven. Zelfs na twee miskramen kan ik toch nog erg genieten van deze zwangerschap. De verloskundige zei mij toen: de kans dat het echt nooit gaat lukken is héél klein. Wij hadden dan ook geen behoefte een pauze in te lassen: hoe meer rondes, hoe meer kansen dat het een keer goed gaat! Overigens ben ik 34 en voel ik die leeftijd ook wel als zwaard van damocles (misschien niet nodig, maar het voelt wel zo). Succes en sterkte!
s76: gefeliciteerd! Wat fijn dat het nu helemaal goed loopt! Vind het zo bijzonder dat je zo goed voelt vanaf het begin dat het deze keer wel goed zat! Had ik dus ook. Mijn goede zwangerschap voelde vanaf de eerste dag anders, terwijl mijn 3 miskramen al vanaf het begin het knagende gevoel gaven: dit zit fout! Vandaag is mijn miskraam aan het doorzetten. Hoewel het ontzettend veel emoties met zich meebrengt, weet ik ook dat ik geen behoefte heb om een pauze in te lassen. Wat mij betreft gaan we er de komende maand weer voor. (Leeftijd van 36 speelt ook beetje mee, geef ik toe)
Hallo allemaal, wat een ellende he al die miskramen. Ik ben vanaf mijn 35ste tot nu toe voor mijn gevoel zwanger geweest......na 7 miskramen ben ik nu zoals mijn banner aangeeft de 37 weken gepasseerd...dus je ziet het kan wel. Maar ik moet je zeggen dat ik het ook zwaar vond vooral omdat ik er op een gegeven moment niet meer in geloofde. Ik ben nu bijna 39 dus veel tijd had ik ook niet meer maar als je het aankunt zou ik zeggen, hou vol allemaal. Heel veel succes voor jullie allemaal en voor wannaBmum nu ook heeeel veel sterkte.
ook hier in 2009 2 mk gehad eentje met 11w(cmv virus) en eentje met 13 weken . en daarna eigenlijk niet meer verder geprobeert,maar toen bleek toch dat ik terug zwanger was en het is nu inmiddels vandaag 15 weken, en ook ik had het gevoel deze keer dat is de goede keer, dus waarom zou je niet opnieuw proberen? ik dacht altijd zo ,het kan toch niet blijven mis gaan. ik wens je heel veel sterkte toe.
Helia en Mamavan1: wat fijn dat jullie nu een goed verlopende zwangerschap hebben. Indrukwekkend wat jullie allemaal voor de kiezen hebben gehad en dapper om vol te houden. Fijn dat er mensen reageren die voor de anderen laten zien hoe het kan lopen en wat hoop geven!
Ik vind het ook wel fijn om te lezen dat het dus ook nog goed kan gaan na meerdere miskramen. Ook wij willen, vanwege o.a. leeftijd, geen pauze inlassen, behalve deze "verplichte" pauze van de gyn. Ik mag nog niet zwanger worden vanwege hcg opvolging, 28 juni weer bloed prikken en dan hoop ik toch echt op de 0 en dan kunnen we weer verder. Ik heb alleen ( 6 weken, bijna 7 weken na MK) nog steeds geen eisprong kunnen ontdekken, terwijl ik wel al ongesteld heb geweest. Daar begin ik 'em langzamerhand wel over te knijpen. Waarom nog steeds niet?? Vanwege de hcg? Zou ik nu binnenkort weer ongesteld worden zonder eisprong?
Mvl: waarom vervolgen ze je HCG? En waarom mag je intussen niet proberen opnieuw zwanger te worden? Bij mijn MA twee jaar geleden, duurde het na curettage bijna 9 weken voor ik ongesteld werd. In principe is het zo dat wanneer je HCG nog te hoog is, dat dat je ovulatie tegenhoudt. En dan zou je toch niet zwanger raken. Snap dan ook niet helemaal waarom je van je gyn een verplichte pauze in moet lassen. Hoop dat je cyclus snel weer op gang komt!
Sterkte met je miskraam. Wat een ramp is dat, een kinderwens en dan toch dit weer mee moeten maken. Alsof 1 keer niet genoeg is.. En je hebt gelijk hoor, bij mij speelt ook mijn leeftijd een grote rol. De klok tikt toch wel... Het waarom krijg ik er ook niet echt uit bij ze, alleen misschien vanwege de "geschiedenis". Ik heb in november ook een MA gehad, toen mochten we weer verder na de nacontrole, maar bleek ik achteraf met een positieve test te zitten vanwege restweefsel. Toen een tweede curettage, maar ook de gedachte aan een BBZ was er toen. Daarna hcg gevolgd. Dit keer dus automatisch hcg gevolgd, en een duidelijk NEE te horen gekregen toen ik vroeg of we wel al verder mochten. Ik heb weinig zin in een herhaling van november, dus wacht nu maar rustig af. Sowieso nu nog geen ei kunnen vinden, maar dat kan dus liggen aan het hcg in mijn lichaam.. Vandaar dat ik nu die ene week maar afwacht, waarschijnlijk toch geen ei en al bijna tweede keer ongi. Dan zal ook hcg wel 0 zijn en kunnen we weer verder..
Aha, nou snap ik 'm Dat is heftig zeg! Misschien had je het al eerder geschreven, maar heb ik het niet goed gelezen. Als je zwanger denkt te worden nog voordat je een menstruatie hebt gehad na een MA, dan is er inderdaad twijfel of je niet het HCG van je miskraam meet. Maar als het HCG al zo laag is dat het een cyclus niet meer in de weg staat, dan zou je nu toch ook niet meer vals positief kunnen testen? (Grens van de gevoeligste testen ligt bij HCG 25 in urine) Ik hoop dat het volgende week voldoende gezakt is en dat jullie weer door mogen!! Temperatuur je ook? Soms geeft je dat toch wat meer inzicht of er wel of niet ovulatie heeft plaats gevonden.
Hoi, lief dat je zo meedenkt. Ik wil inderdaad niet meer die verwarring, maar testen geven nu al negatief aan op 6 hcg. Toch wachten we nu dat laatste beetje ook maar op het groene licht van de gyn. Kan nu nog wel even, dat ene weekje extra. Ik temperatuur al gelijk vanaf de MA 3 mei. In de eerste cyclus geen ei, maar ook nog redelijk hoog hcg. Toen 29 mei ongesteld geworden, twee weken lang bloedverlies, en nu dan op dag 22 en nog steeds geen eisprong te zien in mijn temp kaartje. Temp is nog steeds zo laag als de weken voor ei. En ik heb een temp kaartje van mijn maand waarin ik zwanger werd, dus heb enig inzicht hoe hoog de temp daarvoor en daarna is. Hoe gaat het met jou? Is de miskraam al helemaal doorgezet? Ben je ook onder behandeling bij een gyn of alleen de VK?
Oh, dat is wel fijn, dat je al een tempkaartje van een gewone cyclus hebt, zodat je weet wat voor temp bij je past. Weet je bij welke waarde de gyn tevreden is? Ik dacht dat 5 zo ongeveer de ondergrens is van wat ze meten. Merk je zelf verder iets wat op een naderend ei zou kunnen wijzen? (sinds een jaar heb ik in het midden van mijn cyclus wat pijn, waardoor ik herken dat het eraan zit te komen, best wel handig eigenlijk) Ik ben bij de gyn geweest omdat mijn menstruatie nauwelijks meer dan spotting is, maar ben tot november uit controle ontslagen. Tot die tijd moeten we het "op eigen kracht" proberen. Heb bij mijn vorige mk wel even contact en een controle echo gehad, omdat er toen nog twijfel was dat het misschien toch nog goed zat. Nu heb ik nog geen contact met gyn of vk gehad. Zit wel te twijfelen of ik nog zal bellen. Gyn had het er namelijk vorige keer over dat misschien het feit dat ik te weinig slijmvlies opbouw, toch een rol zou kunnen spelen dat het zo vroeg in de zwangerschap al misgaat, door onvoldoende implantatie. Ik vloei nu ook nauwelijks. Heel anders dan bij mijn MA van twee jaar geleden. Maar toen was ik ook een stuk verder en toen had ik ook nog een normale cyclus.