Hallo, ik wil graag hier mijn bevallingsverhaal vertellen. Ik liep al een poosje in het zh met te weinig vruchtwater en een klein kindje. Sinds vorige week maandag was eigenlijk duidelijk dta ik ingeleid moest gaan worden en we wachten een goed moment af. Op donderdag waren we weer bij de gyn. 2 cm ontsluiting had ik ineens en de afspraak voor vrijdagochtend 7 uur was gepland. Ze heeft me nog even flink gestript en op naar huis met een afspraak! De hele dag nog best veel napijn en weeen gehad, dus vroeg naar bed en proberen te slapen. Vrijdagochtend om 4 uur werd ik wakker, weeen, om de 8 minuten. Ik heb even een uurtje gewacht en de conclusie getrokken dat t toch echt begonnen was. Om 5.45 naar het toilet en mn vliezen waren gebroken. Jippie. Ik was zo blij dat mn lijk het zelf had gedaan. Snel het ziekenhuis gebeld en wij met spoed er naartoe. Ik kon toen al bijna niet meer praten van de pijn. In het ziekenhuis ben ik gauw aangesloten aan alle apparaten. De weeen kwamen al om de 5 minuten en duurden een minuut. Nadat ze de hartslagmeter op het hoofdje van Kim had bevestigd begon de hel. Weeen om de minuut, gedurende 1 minuut, met een score van 70 op de schaal van Richter. Au... Dit heb ik een kleine 4 uur volgehouden. Toen kwam de vk toucheren, ik had 4 cm ontsluiting. Ik had dus een kleine 6 a 7 uur over een lullige 2 cm gedaan. Ik dacht dat ik gek werd. Ze hebben me een ruggeprik geadviseerd, omdat ik door de pijn, de ontsluiting dus blijkbaar tegenwerkte... Nou deze gekregen en om half 12 precies had ik nergens geen last meer van. Heerlijk, binnen een uur had ik al 8 cm ontsluiting. Ik heb heerlijk geslapen, mn man de revu gelezen en op de monitor zagen we de weeen hun werk doen. Om 1600 uur had ik volledige ontsluiting, maar kim lag nog niet goed. Op dit moment werd ik ook ziek. Ik had 38 graden koorts en lag te rillen van de kou... Vervolgens ben ik de hele boel onder gaan spugen en begon te ijlen noem maar op... Dit uur is heel snel gegaan. Op een gegeven moment had ik 40.5 graden koorts. Paniek. Ik had al persweeen, maar moest ze rustig wegpuffen. Door de hoge koorst en door de endorfine snapte ik er allemaal niks meer van. Er moest met spoed bloed worden geprikt en dit tussen de persweeen door gaf een behoorlijke bende. Toen kwam de paniek, de apparaten van Kim begonnen te piepen. de vk werd zenuwachtig en ik had zoon pijn (ondanks dat de ruggeprik niet uit was gezet) dat ik dacht dat ik dood ging. De vk vroeg me alles op alles te zetten en als een gek te gaan persen. Nou dit heb ik gedaan en na 9 minuten om half 6 is Kim geboren. Ze was paars, slap en ademde niet. Ze is met spoed afgevoerd, waarheen weet ik niet, maar er waren veel dokters begreep ik van mn man. Kim had de moed opgegeven en moest flink worden geholpen. Gelukkig hadden ze dr vrij snel aan de praat en had ze een apgarscore van 5. Vrij laag dus... Ik lag ondertussen in mn eentje in de verloskamer. Iedereen was weg en ik had geen flauw benul wat er aan de hand was... Op een gegeven moment kwam mn man terug. Er kwamen een boel dokters met een couveuse en ik kreeg Kim voor het eerst te zien. Wat was ze mooi. O ik was gelijk verliefd. Ik heb dr ongeveer een minuutje in mn armen gehad en toen moest ze weer weg, naar de ic. Ik ben gehecht, was inwendig helemaal kapot en de vk heeft een half uurtje zitten borduren. Ik heb gevraagd of ze een vogel wilde maken, helaas heb ik het resultaat nog niet gezien. Uiteindelijk 3 uur later mocht ik Kim voor het eerst zien. Ze was erg zwak en sliep heel diep. Ik heb haar een uur vast mogen houden en was zo gelukkig! 's avonds kwam de vk nog even met me praten. Kreeg de complimenten dat ik dr zo snel over had gedaan, want als ik dat niet had, moesten we met spoed een keizersnee en had Kim op weg naar de ok kunnen overlijden. Dit was zeer heftig nieuws en ik weet nogsteeds niet goed hoe ik hier mee om moet gaan. Achteraf is gebleken dat Kim een infectie heeft, we horen vanmiddag hoe of wat. Ze is gelijk aan de anti-biotica gezet en reageert daar erg goed op. A.s. vrijdag mag ze naar huis. Ikzelf ben zondagavond thuis gekomen. Lichamelijk doe ik het wonderbaarlijk goed. Heb alleen last van m'n b.i. maar daar is mee te leven. Emotioneel is het een ander verhaal. Ik heb zondagnacht voor het eerst 6 uur geslapen, dankzij pillen en afgelopen nacht voor het eerst zonder. Het was allemaal zo heftig en ik maak me zo'n zorgen om Kim, dat ik niet weet wat ik met mezelf aan moet. In het ziekenhuis bleef ik maar vragen om nieuwe pillen en heb daar een goed gesprek gehad met de vk en de zuster die mij verzorgde. Als ik over een week nog geen rust heb gevonden gaan we zorgen dat ik met iemand kan praten. Maar we hebben allemaal het idee, dat het wel over gaat als Kim thuis is. Ik ben daar ook van overtuigd, want als ik bij haar ben heb ik nergens geen last van! Al met al vond ik het zelf een heel heftig verhaal. De hele zwangerschap is me ook zo tegengevallen en dan krijg je dit ook nog eens... Kim doet het nu erg goed hoor! Ze drinkt supergoed aan de borst en ze is erg gelukkig. Ze is supernieuwsgierig en grijpt alles vast wat ze tegenkomt! Het is wel zo dat alle cliche's waar zijn hoor. Als ik het morgen weer voor dr moet doen, doe ik het zo. 1 blik in d'r ogen en ik ben alles vergeten! Onvoorwaardelijke liefde voor mn meisje, wist niet dat t zo heftig was... Mijn man heeft me trouwens tijdens de bevalling zo goed bijgestaan, dat wilde ik ook nog even kwijt. Hij heeft echt alles meegemaakt natuurlijk en is zich echt kapotgeschrokken. Hij heeft tijdens de bevalling zo goed voor me gezorgd, is erna gelijk met Kim meegegaan, om d'r een vertrouwd gevoel te geven tussen de witte jassen en nu, omdat we geen kraamzorg hebben, zorgt ie echt heel goed voor me! Echt een scheet. Ben ook zo blij dat hij de vader van mn kind is, mocht mij ooit iets overkomen, weet ik tenminste dat ik d'r nergens beter achter laat als bij hem. Vrijdag komt ze thuis en dan gaat het grote genieten pas echt beginnen. Nu gaan we iedere dag 3 keer naar het ziekenhuis om alvast een klein voorproefje te hebben van ons geluk, want o wat is ze lief en o wat is ze leuk! Sorry, het is nogal een lang verhaal geworden...
Zo, dat is idd een hele verhaal............ Ben er even heel stil van. Nou in ieder geval sterkte nog met de herstel periode en veel plezier met je kleintje. Goed gedaan hoor tussen al die hectiek tussendoor nog even kunnen persen.
Pfoe wat een verhaal joh, logisch dat je wat te verwerken hebt! Nog een paar daagjes en dan lekker thuis met haar genieten!
pfff das zeker heftig zeg! Kreeg bij sommige stukjes tranen in mijn ogen,das niet niks zeg! Maar ik lees tussen de regels door dat je erg trots bent op je meisje en vrijdag kan je lekker fulltime gaan genieten met je man van haar! Jullie mooie meid is erg sterk en zal jullie veel geluk brengen! Gefeliciteerd!
wow mo wat een heftig verhaal zeg! Pfff niet een van de makkelijkste bevallingen. Gelukkig gaat het met Kim nu een stuk beter en mag ze vrijdag lekker met jullie mee naar huis. Hoop dat het dan met jou ook wa beter gaat. nogmaals gefeliciteerd met je knappe, kleine meid! Liefs meliske
Mo wat heftig, heb nog even getwijfeld of ik het nu zou lezen maar wat voor jou geldt hoef natuurlijk niet voor mij te gelden, mooi verwoordt en knap hoe je nu al zelfs met wat humor de zaak tegen het licht houdt. Vrijdag is de dag en hopelijk krijgen jullie snel antwoorden op de vragen die er nog zijn.
oh meid, jullie hebben het niet kado gekregen. Echt heftig. Ik hoop dat jullie de kleine vrijdag lekker mee naar huis mogen nemen en het grote genieten kan beginnen. Heel veel geluk!
Ik heb het toch maar gelezen ( ik twijfelde ook hoor dizzy) Wat heftig zeg, Je hebt het echt heel erg goed gedaan, echt respect! Kim is net zo'n vechter als haar moeder, dat kan niet anders. Heel veel plezier vandaag bij kim en geniet van haar eerste badje.
Wat een verhaal...ben er stil van.....hopelijk kun je het snel een plekje geven. Gelukkig doen jullie het nu steeds beter en kunnen jullie hopelijk vrijdag lekker thuis saampjes genieten! Sterkte! liefs, Evon
Allereerst gefeliciteerd met jullie dochter. Als ik jouw verhaal lees, dan is het net of ik verhaal lees van een vriendin van me, zij is 2.5 week geleden ook bevallen van een zoon, maar ook bij haar ging het heel snel, maar ook weer heel langzaam. Ook zij kreeg koorts en het kindje het moeilijk, hij moest s'nachts naar het WKZ in Utrecht, en heeft daar 13 dagen gelegen. Nu gaat het allemaal goed, dus is het nu genieten geblazen. Ook voor jullie hoop ik dat jullie lekker mogen genieten van jullie kleine meid!
jemig meisje wat een bevalling. Ik had van manlief natuurlijk al min of meer het verhaal gehoord maar nog niet van jou. Tranen lopen over mijn wangen. Ik weet hoe ik nu soms nog zo ontzettend bezig ben met mijn bevalling en dat was fairly easy als ik hem met die van jou vergelijk. Vrijdag kan je dr eindelijk mee naar huis nemen! Dan kan je heerlijk gaan genieten! xxxx Pinguin & co Oh ja geboortekaartje is erg leuk geworden!
Tjonge wat een verhaal... Natuurlijk ontzettend gefeliciteerd met jullie dochter. Ik hoop dat het nu beter met jullie gaat en dat jullie lekker kunnen gaan genieten.
Tjonge wat een verhaal... Natuurlijk ontzettend gefeliciteerd met jullie dochter. Ik hoop dat het nu beter met jullie gaat en dat jullie lekker kunnen gaan genieten.
Mo, wat een verhaal zeg... Daar ben je gewoon even stil van. Maar gelukkig is alles goedgekomen, en kan ze dalijk lekker met jullie naar huis. Dan kun je lekker van haar gaan genieten!
Jeetje Mama Mo, Wat een heftige bevalling heb je gehad. En ik had je nog wel een voorspoedige bevalling gewenst. Gelukkig dat alles nu goed gaat met jullie meisje. Ik kan me heel goed voorstellen dat je je zelf nog niet helemaal je van het voelt. Maar dat komt goed, dat weet ik zeker als je je meisje eenmaal lekker bij jullie thuis hebt. Gelukkig is het snel vrijdag, dan word je gezinnetje herrenigd. Geniet van ieder moment! Groetjes